Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2019 r. w Gdyni

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko Z. K.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego Z. K. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 2 103,83 zł (dwa tysiące sto trzy złote osiemdziesiąt trzy grosze) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31 stycznia 2018 r. do dnia 11 kwietnia 2019 r.;

II.  oddala powództwo w części dotyczącej żądania zapłaty kwoty 240,16 zł (dwieście czterdzieści złotych szesnaście groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty;

III.  zasądzoną w punkcie I. wyroku kwotę rozkłada na 11 (jedenaście) rat: pierwszych 10 (dziesięć) rat każda po 200 zł (dwieście złotych) i ostatnia 11 (jedenasta) rata obejmująca kwotę 103,83 zł (sto trzy złote osiemdziesiąt trzy grosze) oraz zasądzone odsetki, raty płatne do dnia 20-go każdego miesiąca począwszy od miesiąca maja 2019 r.;

IV.  odstępuje od obciążania pozwanego kosztami postępowania.

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. w dniu 31 stycznia 2018 r. wniósł pozew przeciwko pozwanemu Z. K. o zapłatę kwoty 2343,99 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie
i kosztami procesu z tytułu niespłaconej pożyczki.

(pozew – k. 3 - 7)

W odpowiedzi na pozew pozwany zakwestionował dochodzone przez powoda koszty administracyjne (prowizja) i koszty upomnień jako nienależne, wskazując że nie otrzymał korespondencji od powoda oraz wniósł o rozłożenie zobowiązania na raty.

(odpowiedź na pozew - k. 50 - 51)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 stycznia 2015 r. pozwany zawarł z F.L. (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowę pożyczki nr (...) na kwotę 1200,00 zł na okres 60 dni. Termin zapłaty pożyczki upłynął w dniu 16 marca 2015 r., a pozwany nie zapłacił wymagalnej kwoty roszczenia powoda. Na dochodzoną przez powoda wierzytelność składały się:

- kwota niespłaconej pożyczki w wysokości 1200,00 zł,

- kwota prowizji przygotowawczej w wysokości 540,00 zł,

- skapitalizowana kwota odsetek od kwoty pożyczki wraz z prowizją od dnia 17 marca 2017 r. do dnia 29 stycznia 2018 r. w wysokości 363,83 zł,

- koszt upomnień w wysokości 200,00 zł,

- odsetki od kwoty kosztu upomnień od dnia 24 kwietnia 2015 r. do dnia 29 stycznia 2018 r. w wysokości 40,16 zł.

(dowód: pozew - k. 3 – 7, umowa pożyczki - k. 30 – 34)

Pozwany nie zapłacił żądanego przez powoda roszczenia. Powodem braku spłaty zadłużenia pozwanego był zaciągnięty przez pozwanego kredyt hipoteczny we frankach szwajcarskich i związane z tym kłopoty finansowe. Pozwany zawierał kolejne umowy pożyczek i „wpadł w spiralę długów”. Pozwany spłacał trzy pożyczki. Umowę pożyczki, której wierzytelność jest przedmiotem niniejszej sprawy, pozwany zawarł, by spłacać bieżące zobowiązania. Dochody pozwanego oraz jego żony, z którą prowadzi wspólne gospodarstwo domowe, wynoszą 6280,00 zł. Ponadto pozwany, pracując dorywczo, zarabia dodatkowo od 1700,00 do 2500,00 zł, co daje średnio dodatkowy przychód w kwocie 2100 zł miesięcznie. Zobowiązania pozwanego z tytułu zaciągniętych pożyczek stanowią koszt 3000 zł, a jego żony koszt 2000 zł miesięcznie. Stałe koszty, oprócz zaciągniętych zobowiązań, wynoszą 2000,00 zł, w tym opłaty za prąd, gaz, podatki, leczenie. Są to koszty utrzymania domu. Pozwany nie posiada cennych nieruchomości oraz ruchomości, poza domem który jest obciążony kredytem. Pozwany przez krótki czas nie będzie pracował z uwagi na zaplanowaną operację. W najbliższym czasie pozwany będzie dysponował dodatkowo kwotą 400 zł z uwagi na koniec spłaty jednej z pożyczek, podobnie jego żona. Kwotę tą pozwany planuje przeznaczyć na ratalną spłatę zobowiązania, wynikającego z niniejszej sprawy.

(okoliczność bezsporna; vide: zeznania pozwanego – k. 61 – 62)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w całości na podstawie w/w dowodów
z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania, które nie budzą zastrzeżeń Sądu co do autentyczności i prawdziwości, a ponadto nie były one kwestionowane przez pozwanego w zakresie uznania roszczenia głównego co do zasady. Kwestionowana przez pozwanego była natomiast wysokość prowizji oraz fakt otrzymywania upomnień (monitów) od wierzyciela w związku z powstałym zadłużeniem. Pozwany wniósł również o rozłożenie spłaty należności na raty z uwagi na trudną sytuację majątkową.

Powód, domagając się zapłaty od pozwanego kwoty 2343,99 zł, powoływał się na umowę pożyczki gotówkowej z dnia 15 stycznia 2015 r. Roszczenie powoda oparte było więc na podstawie art. 720 k.c. w zw. z art. 509 k.c.

W odniesieniu do kwestionowanej przez pozwanego wysokości kwoty prowizji, Sąd uznał ją jako wykazaną przez powoda i mu należną. W odniesieniu do kwestionowanej przez pozwanego wysokości prowizji, stanowiącej 45 % kwoty pożyczki, należy wskazać że w dniu zawarcia przez pozwanego umowy pożyczki nie obowiązywały przepisy ustawy o kredycie konsumenckim dotyczące maksymalnej kwoty prowizji (art. 36a tejże ustawy). Kwota ta, jako wynagrodzenie należne powodowi za wykonaną usługę, na warunkach zawartych w umowie i za zgodą pozwanego, powinna zostać zwrócona powodowi.

Pozwany kwestionował również, by otrzymywał od wierzyciela monity. Powód domagał się zasądzenia kwoty 240,16 zł tytułem wysyłanych do pozwanego monitów. Powód nie wykazał jednak, by monity te były wysyłane pozwanemu, przez co nie udowodnił (np. po przez dołączenie do pozwu potwierdzenia odbioru lub prawidłowego awizowania przesyłki kierowanej do pozwanego) istnienia roszczenia w tym zakresie w odniesieniu do kosztu monitów wraz z odsetkami. Zgodnie z art. 6 k.c., to na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia zasadności swojego roszczenia.

W związku z wnioskiem pozwanego o rozłożenie zobowiązania na raty, wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Niniejszy przepis zezwala Sądowi na dokonanie modyfikacji sposobu spełnienia zasądzonego świadczenia poprzez ustalenie rat spłaty, dając możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, aniżeli wynikałoby to z regulacji prawa materialnego. Nie ulega wątpliwości, iż skorzystanie z tego uprawnienia możliwe jest tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach i Sąd powinien korzystać z tego uprawnienia wyjątkowo i ze szczególną ostrożnością. Za szczególnie uzasadnione uznać należy sytuacje, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny, czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione.

W ocenie Sądu sytuacja majątkowa pozwanego, która posiada zadłużenie z tytułu zaciągniętych pożyczek i wynikające z tego potrącenia komornicze, przy uwzględnieniu wysokości przychodu i kosztów utrzymania pozwanego, jest na tyle trudna, że spełnienie świadczenia należnego powodowi (niekwestionowanego przez pozwanego co do zasady) może okazać się niemożliwe po przez jednorazową zapłatę tego świadczenia. Biorąc pod uwagę deklarację pozwanego i jego wolę dobrowolnego spełnienia świadczenia wobec powoda, jak też możliwość uniknięcia w ten sposób żmudnego postępowania egzekucyjnego, Sąd w ramach swojego moratorium i przy uwzględnieniu okoliczności niniejszej sprawy, uznał że zachodzi przesłanka do rozłożenia świadczenia na raty. Przy uwzględnieniu wysokości przychodu pozwanego (8380 zł) po odjęciu stałych kosztów miesięcznych (7000 zł), do jego dyspozycji pozostaje kwota 690 zł miesięcznie na osobę w gospodarstwie domowym. Pozwany jest w stanie ponosić koszt raty w wysokości 200 zł miesięcznie. Ponadto wkrótce pozwany oraz jego żona zakończą spłatę innych zobowiązań, co zwiększy miesięczny przychód pozwanego o nie mniej niż 400 zł. Dysponowanie przez pozwanego przez środkami finansowymi niezbędnymi do opłacenia miesięcznej raty oraz fakt, że obecnie spłaca terminowo większość swoich zobowiązań przemawia za ratalnym sposobem spłaty zasądzonego świadczenia. Rozłożenie na raty świadczenia pozwoli również nie obciążać pozwanego dodatkowo odsetkami w sytuacji, gdyby pozwany zobowiązany był do świadczenia jednorazowego i nie byłby w stanie go spłacić w ten sposób, co mogłoby dodatkowo pogłębić już trudną sytuację materialną pozwanego, która stara się poprawić. Ponadto drugą z przesłanek, które uzasadniają rozłożenie na raty świadczenia należnego powodowi jest trudna sytuacja rodzinna pozwanego, gdyż po zaplanowanej operacji przejściowo nie będzie otrzymywał dodatkowego źródła dochodu z pracy dorywczej, co uniemożliwia spłatę świadczenia wierzycielowi w sposób jednorazowy. Uwzględniając wysokość przychodu pozostałą do dyspozycji pozwanego po odliczeniu stałych kosztów miesięcznych, którą mógłby przeznaczyć na spłatę zadłużenia, Sąd zdecydował się zasądzić od pozwanego świadczenie w 10 ratach każda po 200,00 zł i ostatnia 11. rata obejmująca kwotę 103,83 zł oraz zasądzone odsetki, płatne miesięcznie do 20 – go każdego miesiąca począwszy od miesiąca maja 2019 r., o czym orzekł na podstawie art. 320 k.p.c. jak w pkt. III wyroku, a na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążania pozwanej kosztami procesu.

Na podstawie zatem art. 720 k.c. w zw. z art. 509 k.c. Sąd w pkt. I wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę należności głównej wraz z odsetkami – zgodnie z żądaniem pozwu. Na podstawie art. 720 k.c. w zw. z art. 509 k.c. w zw. art. 6 k.c. Sąd oddalił powództwo w części dotyczącej żądania zapłaty kwoty 240,16 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty jako niewykazane przez powoda.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce „uzas”,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda,

3.  akta z wpływem lub za 30 dni.