Pełny tekst orzeczenia

Warszawa, dnia 30 maja 2019 r.

Sygn. akt VI Ka 1048/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy
w składzie :

Przewodniczący: SSO Zenon Stankiewicz

Protokolant: sekretarz sądowy Wojciech Burczyński

przy udziale prokuratora Agaty Stawiarz

po rozpoznaniu dnia 30 maja 2019 r. w Warszawie

sprawy D. K., syna S. i G., ur. (...) w W.

oskarżonego z art. 157 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego i obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 23 kwietnia 2018 r. sygn. akt III K 928/16

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego oraz oskarżyciela posiłkowego od kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt VI Ka 1048/18

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie

z dnia 30 maja 2019r.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie
z dnia 23 kwietnia 2018r. został zaskarżony przez obrońcę oraz pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego. Niniejsze uzasadnienie sporządzone jest na wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, domagającego się zasądzenia wyższej kwoty zadośćuczynienia dla pokrzywdzonego. Apelacja ta nie jest zasadna. Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie, nie dopuszczając się dowolności w ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Ocena ta, dokonana z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, nie wykracza poza ramy sędziowskiego uznania, nakreślone w art. 7 kpk. Zasądzając zadośćuczynienie na rzecz pokrzywdzonego wskazał Sąd, jakimi kryteriami się kierował, prawidłowo – w zgodzie z treścią opinii sądowo-lekarskiej – ocenił doznany uraz, wskazał też na treść depozycji W. A., z których wynika, że skutki owego urazu maleją wraz z upływem czasu. Logika wywodu, opartego na całokształcie zebranego w sprawie materiału dowodowego, nakazuje podzielić wyciągnięte w tym zakresie wnioski. Podzielając ocenę skarżącego , iż doznane obrażenia należały do ciężkich, nie sposób już jednak przydawać wagi uwarunkowaniom czysto hipotetycznym, jak to, że jedynie szczęściu zawdzięczać trzeba, że [obrażenia te] nie przerodziły się w skutki, jakie powołał Sąd Rejonowy (cyt. z k.3 apelacji).

Autor środka odwoławczego eksponuje charakter doznanego przez pokrzywdzonego urazu, całkowicie jednak pomijając uwarunkowania, które doprowadziły do zaistnienia incydentu. Zdaniem sądu odwoławczego nie można nie dostrzegać tu negatywnej roli samego poszkodowanego. Z depozycji wszystkich świadków zdarzenia wynika, że to jego wulgarne zachowanie wobec znajdujących się na balkonie bliskich oskarżonego było jedynym powodem interwencji w lokalu piętro wyżej. Co więcej, na pytanie interweniującego kto krzyczał, wystąpił właśnie pokrzywdzony, bynajmniej jednak nie wyrażając ubolewania, a wyrażając złośliwą uwagę pod adresem bawiących się niżej osób (vide zeznanie świadka S. O. na k. 118, które obdarzył Sąd walorem wiarygodności). Zadania w tej sytuacji jednego uderzenia i to otwartą ręką nie sposób uznać za zachowanie nacechowane wyłącznie chęcią agresywnego wyżycia się. Podziela Sąd Okręgowy wywody Sądu orzekającego co do świadomości przewagi fizycznej oskarżonego nad pokrzywdzonym;
z drugiej jednak strony, nie sposób nie dostrzec, że gdyby nie owa przewaga, to skuteczność interwencji jednej osoby wobec grona nietrzeźwych, hałaśliwie zachowujących się młodych mężczyzn byłaby nader iluzoryczna.

Dostrzegając wskazane wyżej uwarunkowania, we wzajemnym powiązaniu, nie podziela Sąd Okręgowy argumentu, jakoby kwota zasadzonego zadośćuczynienia nie odpowiadała rzeczywistemu rozmiarowi krzywdy doznanej przez pokrzywdzonego, co uzasadnia utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów sądowych postępowania odwoławczego uzasadniają zasady słuszności – nie uwzględniono środków odwoławczych wniesionych przez przeciwstawne strony.