Pełny tekst orzeczenia

Warszawa, dnia 8 lipca 2019 r.

Sygn. akt VI Ka 1131/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: sędzia Adam Bednarczyk

protokolant: protokolant sądowy - stażysta Zuzanna Poźniak

przy udziale prokuratora Iwony Zielińskiej

po rozpoznaniu dnia 8 lipca 2019 r.

sprawy D. M., syna S. i H., ur. (...)
w W.

oskarżonego z art. 244 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie

z dnia 25 czerwca 2018 r. sygn. akt II K 58/18

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. Ż. kwotę 516,60 zł tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu w instancji odwoławczej wraz z podatkiem VAT.

VI Ka 1131/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 25 czerwca 2018 r. Sąd Rejonowy w Legionowie oskarżonego D. M. w sprawie II K58/18 uznał winnym popełnienia czynu z art. 244 kk. w zw. z art.31§2 kk. i za to stosując nadzwyczajne złagodzenie kary na podstawie art.31§2 kk. i art.60§1 kk. na mocy art.244 kk. w zw. z art.60§6 pkt.4 kk. wymierzył mu karę grzywny 100 stawek dziennych oznaczając jedną stawkę dzienną na 10 złotych; orzekł środek karny na podstawie art.42§1pkt2 kk. w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku; orzekł o kosztach obrony z urzędu i kosztach postępowania.

Wyrok ten zaskarżył prokurator w całości na niekorzyść oskarżonego.

Apelacja prokuratora nie jest zasadna i przez to nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie rozważań wskazać trzeba, iż przedmiotowa apelacja wniesiona została na niekorzyść oskarżonego przez tzw. podmiot fachowy, stosuje się, więc do niego przepis art. 434 kpk. obejmujący zasadę tzw. reformationis in peius.

W ocenie sądu odwoławczego stanowiona powyższym przepisem zasada orzekania w granicach zaskarżenia obejmuje też wnioski apelacji, albowiem wskazują one na wolę skarżącego, co do pożądanego przez skarżącego kształtu akceptowalnego przez niego orzeczenia.

Przechodząc na grunt przedmiotowej sprawy zauważyć trzeba, iż wprawdzie autor apelacji zaskarżył wyrok w całości i zarzucił mu błąd w ustaleniach faktycznych odnośnie istnienia podstaw do zastosowana wobec oskarżonego nadzwyczajnego złagodzenia kary niemniej wniosek apelacji w żaden sposób nie wskazuje, by skarżący wnosił o wyeliminowanie z podstawy skazania przepisu art. 60§1 kk. ani też z podstawy wymiaru kary przepisu art. 60§6 pkt.4 kk.

W tej sytuacji niezależnie od oceny słuszności wskazanych w apelacji zarzutów niemożliwym było bez wyeliminowania wskazanych wyżej przepisów z części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, o co jak wskazano wyżej autor apelacji nie wnosił, wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności, albowiem przepis art.60§6 pkt.4 kk. wyraźnie wskazuje, iż w sytuacji, gdy nadzwyczajne złagodzenie kary dotyczy występku, którego dolną granicą ustawowego zagrożenia jest kara poniżej roku pozbawienia wolności, sąd wymierza karę albo ograniczenia wolność albo też grzywny, nie zaś pozbawienia wolności. A takie zagrożenie dotyczy przypisanego oskarżonemu występku z art.244 kk.

W tej sytuacji niezależnie jak wskazano wyżej od oceny słuszności zarzutów wskazanych w apelacji Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art.636§1 kpk.