Pełny tekst orzeczenia

Warszawa, dnia 24 czerwca 2019 r.

Sygn. akt VI Ka 1395/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Zenon Stankiewicz

protokolant: stażysta sądowy Anna Jabłońska

po rozpoznaniu dnia 24 czerwca 2019 r. w Warszawie

sprawy M. K., syna R. i W., ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 157 § 2 i 3 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

z dnia 27 czerwca 2018 r. sygn. akt III K 102/18

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 złotych tytułem opłaty za postępowanie odwoławcze oraz obciąża go wydatkami tegoż postępowania.

Sygn. akt VI Ka 1395/18

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie

z dnia 24 czerwca 2019r.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe
w Warszawie z dnia 27 czerwca 2018r. został zaskarżony przez obrońcę oskarżonego M. K.. Apelacja ta nie jest zasadna. Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie, nie dopuszczając się dowolności w ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Ocena ta, dokonana z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, nie wykracza poza ramy sędziowskiego uznania, nakreślone w art. 7 kpk.

Zarzuty środka odwoławczego sprowadzają się w sposób oczywisty do polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu, wyczerpująco uargumentowanymi w uzasadnieniu orzeczenia. I tak, brak jest podstaw, by podzielić zastrzeżenia skarżącego odnośnie prawidłowego ustalenia stanu faktycznego w sprawie, a w szczególności przyczyny upadku pokrzywdzonej. Podziela natomiast sąd odwoławczy dokonaną przez Sąd Rejonowy krytyczną ocenę dowodów osobowych w tej mierze, a to wobec głębokiego skonfliktowania zwaśnionych stron i ich bliskich. Za dowód pewny trafnie więc uznał Sąd orzekający treść nagrania dokonanego przez K. M., na którym zarejestrowano przebieg zajścia. Na nagraniu owym – z którym zapoznał się Sąd Okręgowy - widać, że siedzący na słupku przy bramie wjazdowej do posesji oskarżony wykonuje ruch prawym barkiem, popychając E. M., która jednak utrzymuje równowagę. Chwilę później pokrzywdzona, znajdując się w bezpośrednim kontakcie z prawą częścią ciała oskarżonego traci równowagę i upada na ziemię. Podzielić należy tę część rozważań Sądu Rejonowego, w której wywodzi, iż w przypadku ukierunkowanego wyłącznie na rejestrację filmową działania E. M., pozorującej naruszenie jej nietykalności cielesnej, niezrozumiałe byłoby, dlaczego nie upadła za pierwszym razem, w wyniku wyraźnie widocznego, ewidentnie zamierzonego popchnięcia barkiem. W zgodzie z zasadami logiki przyjąć zatem należało, iż powodem upadku pokrzywdzonej było zamierzone działanie oskarżonego, broniącego dojścia do słupka.

Brak jest podstaw do przyjęcia, iż Sąd I instancji, z naruszeniem prawa procesowego, bezpodstawnie przypisał oskarżonemu spowodowanie
u oskarżycielki prywatnej uszczerbku w zdrowiu. Niewątpliwie załączona do akt sprawy obdukcja jest dokumentem prywatnym, sporządzonym na żądanie pokrzywdzonej. Rzecz w tym jednak, że dowód ten został dopuszczony na rozprawie przy zgodzie obecnych stron, w tym również i obrońcy oskarżonego. Z zapisu protokołu rozprawy wynika, że po przeprowadzeniu dowodu strony nie składają wniosków formalnych, nie wnoszą o uzupełnienie materiału dowodowego (k. 66 akt sprawy). Niewątpliwie, nasuwające się wątpliwości co do rzetelności przedstawionego przez stronę dokumentu obligują sąd orzekający do zwiększonego krytycyzmu, w tym również i do przejawienia stosownej aktywności z urzędu. Najwyraźniej jednak nie dostrzega skarżący, że treść wskazanej obdukcji koreluje z zapisem karty informacyjnej leczenia szpitalnego, gdzie rozpoznano u E. M. powierzchowny uraz powłok głowy oraz stłuczenie okolicy lędźwiowo-krzyżowej (k. 7 akt III K 1115/17).

Nie podzielając zatem zastrzeżeń autora środka odwoławczego, tak co do rzetelności przeprowadzonego postępowania, jak i logiki wyciągniętych wniosków w zakresie winy oskarżonego, należało zaskarżony wyrok utrzymać w mocy.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów sądowych postępowania odwoławczego uzasadnione jest nieuwzględnieniem środka odwoławczego wniesionego na korzyść oskarżonego.

VI Ka 1395/18

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE