Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

o odmowie warunkowego przedterminowego zwolnienia

Dnia 14 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy w Łomży w II Wydziale Karnym Sekcja Penitencjarna w składzie:

Przewodniczący – SSO Stanisław Guziejko

Protokolant – st. sekr. sądowy Joanna Komorowska

na posiedzeniu w Zakładzie Karnym w C.

przy udziale prokuratora Anny Mioduszewskiej, która wniosła o nieuwzględnienie wniosku skazanego

w sprawie o warunkowe przedterminowe zwolnienie A. R. s. A. i M., ur. (...) w G., skazanego prawomocnym wyrokiem.

postanowił:

na zasadzie art. 77 §1 kk odmówić skazanemu warunkowego zwolnienia z odbycia reszty zasadniczej kary pozbawienia wolności.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 77 § 1 kk skazanego na karę pozbawienia wolności sąd może warunkowo zwolnić z odbycia reszty kary tylko wówczas, gdy jego postawa, właściwości i warunki osobiste, okoliczności popełnienia przestępstwa oraz zachowanie po jego popełnieniu i w czasie odbywania kary uzasadniają przekonanie, że skazany po zwolnieniu będzie stosował się do orzeczonego środka karnego lub zabezpieczającego i przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Z brzmienia tego przepisu wynika jedynie, że sąd penitencjarny rozpoznając wniosek o udzielenie warunkowego przedterminowego zwolnienia zobowiązany jest ocenić go przez pryzmat wszystkich ustawowych okoliczności i ustalając prognozę kryminologiczno-społeczną wskazać, które z nich sprzeciwiają się postawieniu pozytywnej prognozy, ewentualnie przemawiają za udzieleniem warunkowego przedterminowego zwolnienia. Dodatnia prognoza winna być zatem rezultatem kumulatywnej oceny wszystkich kryteriów zawartych w wyżej wymienionej normie i na tej podstawie sąd winien dopiero zważyć czy skazany zasługuje na dobrodziejstwo warunkowego zwolnienia.

W niniejszej sprawie, w kontekście powyższych rozważań, należy wystawić A. R. negatywną prognozę kryminologiczno-społeczną. Za zasadnością takiej prognozy przemawiają przede wszystkim właściwości i warunki osobiste skazanego ocenione w oparciu o okoliczności popełnionego przestępstwa.

Jak wynika z opinii skazany w stopniu poprawnym przestrzega ustalonego porządku i dyscypliny, nie był karany dyscyplinarnie, wielokrotnie nagradzany regulaminowo. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej, karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowanego oddziaływania, uczestniczył w programach readaptacji społecznej. Jednakże, sam fakt dostosowania się do wymogów dyscypliny więziennej nie świadczy jeszcze o pożądanych trwałych zmianach w postawie skazanego i pozytywnej prognozie kryminologicznej. Oprócz regulaminowego co do zasady zachowania, skazany nie wyróżnia się niczym szczególnym, co dawałoby podstawę do sformułowania wobec niego takiej prognozy, a od osadzonego ubiegającego się o udzielenie warunkowego zwolnienia oczekiwać należy szczególnego zaangażowania i aktywności w kierunku zmiany osobowości i dotychczasowego trybu życia. Podkreślenia wymaga fakt, że nawet bardzo dobre zachowanie w zakładzie karnym jest warunkiem koniecznym, ale niewystarczającym do zastosowania instytucji warunkowego przedterminowego zwolnienia. Okoliczność ta, biorąc pod uwagę, że skazany jest odizolowany i poddany rygorom wykonywania kary nie świadczy automatycznie o pozytywnej prognozie kryminologicznej. Prawidłowe dostosowanie się do rygorów odbywania kary skutkuje możliwością jej odbywania w zakładzie typu półotwartego, czy też możliwością korzystania z przepustek. Wszystkie wskazane okoliczności stanowiące przejaw pozytywnej postawy skazanego nie zmieniają ostatecznej jego prognozy kryminologicznej, która pozostaje w chwili obecnej negatywna. Łączą się bowiem one ze specyfiką wykonywania kary izolacyjnej i nie mogą być skazanemu poczytywane w kategorii zasług czy dokonań skutkujących automatycznie udzieleniem przedterminowego zwolnienia, gdyż nie uzasadniają przekonania, że w warunkach wolnościowych skazany będzie przestrzegał ustalonych norm prawnych.

Ponadto warunkowe zwolnienie powinno być przy tym stosowane nie tylko wtedy, gdy jest to przez skazanego zasłużone w wyniku prawidłowego przebiegu odbywania kary i ogólnie dobrego zachowania, ale też zastosowanie tej instytucji powinno być celowe i sprawiedliwe. Zdaniem Sądu, zmodyfikowanie skazanemu sposobu wykonania kary w postulowanym zakresie byłoby niezasadne mając na uwadze okoliczności popełnionej zbrodni zabójstwa, które ujemnie rzutują na właściwości i warunki osobiste tego skazanego. Przy tym opinię Sądu odnośnie prognozy kryminologiczno-społecznej podziela administracja zakładu karnego, która ma możliwość codziennej obserwacji skazanego.

Uwzględniając wyżej wskazane okoliczności uznać należy, iż na obecnym etapie procesu resocjalizacji brak jest pewności co do tego, czy skazany po opuszczeniu zakładu karnego będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Zatem proces resocjalizacji skazanego winien być nadal kontynuowany w warunkach więziennych.

Mając na uwadze wyżej wskazane okoliczności, orzeczono jak w sentencji.