Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 6 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2014 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) SA w W.

przeciwko W. P.

o odszkodowanie

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 26 lipca 2013r. sygn. akt I C 1175/11

1.  oddala apelację,

2.  przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Kaliszu na rzecz adwokata P. M. kwotę 1200 zł powiększona o 23% podatek od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawej udzielonej pozwanej w postępowaniu apelacyjnym,

3.  zasądza od pozwanej W. P. na rzecz powoda Towarzystwa (...) S.A. w W. kwotę 1200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

II Ca 579/13

UZASADNIENIE

Powód Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o orzeczenie nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, że pozwana W. P. zobowiązana jest zapłacić powodowi kwotę 12.333,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1.2.2011 r. oraz kosztami procesu.

Nakazem zapłaty z dnia 30 sierpnia 2011 r. Sąd Rejonowy w Lublinie VI Wydział Cywilny uwzględnił powództwo w całości i zasądził od pozwanej na rzecz powoda koszty procesu w kwocie 2.557,95 zł.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Postanowieniem z dnia 28 września 2011 r. Sąd Rejonowy w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty i przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Kaliszu.

Sąd Rejonowy w Kaliszu wyrokiem z dnia 26 lipca 2013 r. zasądził od pozwanej W. P. na rzecz powoda Towarzystwa (...) S.A. w W. kwotę 10.694,47 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 2 lutego 2011 r. oraz kwotę 3.088,25 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu. Oddalił powództwo w pozostałej części i orzekł o kosztach postępowania. Rozstrzygnięcie swoje oparł na następujący ustaleniach:

w dniu 29 października 2010 r. o godzinie 8.30 w L., w terenie zabudowanym, pies nagle wtargnął na jezdnię i zderzył się z samochodem osobowym marki h. nr rejestracyjny (...) kierowanym przez T. J.. Pozwana właścicielka psa została ukarana mandatem karnym w wysokości 200 zł. Pies wybiegł z bramy gospodarstwa domowego wprost pod koła samochodu. Był to duży pies rasy bernardyn. Samochód poruszał się wówczas z prędkością 50 km/h. Kierowca próbował hamować, jednakże zdążył tylko dotknąć hamulce i nastąpiło uderzenie. Przed zdarzeniem pozwana wyszła do sklepu znajdującego się po przeciwnej stronie jezdni pozostawiając psa na terenie ogrodzonej posesji i nie zamykając furtki na klucz. W tym czasie w domu i na posesji nikogo nie było. Gdy pozwana wracała ze sklepu furtka była całkowicie otwarta.

Szkoda jaka poniósł T. J. została pokryta przez powoda, gdzie był on ubezpieczony – auto-casco. Koszt naprawy wyniósł 12.624,94 zł. Biegły sądowy uznał natomiast, że uzasadnione koszty naprawy wynoszą 10.694,47 zł. Sąd ustalił, że ta kwota stanowi wysokość szkody. Sąd uznał, że do wypadku doszło w wyniku braku nadzoru nad psem ze strony pozwanej.

Apelację od tego rozstrzygnięcia złożyła pozwana zaskarżając wyrok w części zasądzającej świadczenie w punkcie 1 orzeczenia. Zarzucił niesłuszne ustalenie, że pozwana odpowiada za powstałą szkodę, że do zdarzenia z udziałem psa pozwanej doszło na skutek nagłego wtargnięcia psa na jezdnię, że kierujący samochodem H. nie naruszył zasad ruchu drogowego i nie przyczynił się do powstania szkody. W oparciu o te zarzuty wniósł o zmianę orzeczenia przez oddalenie powództwa w całości. Wniósł również o przeprowadzenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego celem ustalenia w jaki sposób doszło do zdarzenia i w jakim stopniu poszkodowany przyczynił się do powstania wypadku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Odwoławczy akceptuje ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne.

Należy wskazać, że Sąd Rejonowy miał podstawy aby oddalić wniosek pozwanej o przeprowadzenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego, gdyż okoliczności, których wniosek dotyczył zostały już wyjaśnione przy pomocy opinii biegłego. Skoro pozwana nie przedstawiła przekonywujących zarzutów do przedmiotowej opinii, to Sąd nie miał podstaw do powoływania innego biegłego lub zlecania opracowania opinii uzupełniającej.

Sąd Rejonowy wbrew zarzutom zawartym w apelacji dokonał nie wadliwych ustaleń faktycznych . Przede wszystkim powołał dowody na których się oparł i przyczyny, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności. W tym zakresie nie przekroczył zasady swobodnej oceny dowodów.

Zarzuty pozwanej są zupełnie bezzasadne, gdyż pozwana w apelacji nie wskazuje na wadliwe ustalenia faktyczne Sądu a jedynie przytacza pewne fragmenty zeznań i wyciąga z nich odmienne wnioski niż zrobił to Sąd w oparciu o ustalony przez siebie stan faktyczny. Skarżąca uważa, że zamykając furtkę na klamkę dostatecznie ją zabezpieczyła przed wydostaniem się psa z posesji. Sąd natomiast ustalił, że mimo takiego zabezpieczenia pies wydostał się na zewnątrz i wbiegł nagle pod jadący samochód. Z tego faktu wyciągnął prawidłowy wniosek, że za takie zachowanie psa ponosi winę pozwana. Ustalenia to jest prawidłowe i zgodne z doświadczeniem życiowym.

Sąd Rejonowy również prawidłowo ustalił, że kierowca uszkodzonego samochodu nie przyczynił się do powstania szkody. Okoliczność te sąd ustalił w oparciu o opinie biegłego, która w tym zakresie nie budzi najmniejszych wątpliwości. Przedstawienie własnej wersji wydarzeń, odmiennej od ustalonej przez Sąd, nigdy nie prowadzi do skutecznego podważenia prawidłowych ustaleń Sądu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c. orzec jak w sentencji.

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

K. dnia 20.2.2014 r./

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

5.  (...) (...)

6.  (...)

(...)