Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Izabela Baca

Protokolant: Marcin Guzik

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2013r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A w W.

przeciwko Gminie W.

o zapłatę

I. zasądza od strony pozwanej Gminy W. na rzecz strony powodowej (...) S.A w W. kwotę 46975zł 15gr (czterdzieści sześć tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt pięć złotych piętnaście groszy) z ustawowymi odsetkami:

od kwoty 20038zł 35gr od dnia 22 stycznia 2011r. do dnia zapłaty,

od kwoty 26936zł 80gr od dnia 30 kwietnia 2011r. do dnia zapłaty;

II. oddala powództwo w pozostałej części;

III. zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kwotę 7200zł tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1175/11

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) S.A. w W. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej Gminy W. kwoty 1.207.225zł 94gr z ustawowymi odsetkami od kwot wskazanych w pozwie, liczonych za poszczególne miesiące za okres od października 2010r. do kwietnia 2011r.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że decyzją z dnia 16.06.2003r. Wojewoda (...) stwierdził z dniem 05.12.1990 r. nabycie z mocy prawa przez przedsiębiorstwo państwowe (...) z siedzibą w W. prawa użytkowania wieczystego na okres 99 lat gruntów, stanowiących własność Skarbu Państwa położonych we W. i oznaczonych w operacie ewidencji gruntów obręb P., (...) jako działka nr (...), a nadto nabycie prawa własności urządzeń znajdujących się na tej działce tj. ogrodzenia oraz boiska koszykówki z nawierzchnią asfaltową. Następnie decyzją z dnia 12.11.2007 r. Wojewoda (...) stwierdził z dniem 05.12.1990 r. nabycie z mocy prawa przez przedsiębiorstwo państwowe (...) prawa użytkowania wieczystego na okres 99 lat gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa, położonych we W., oznaczonych w operacie ewidencji gruntów obrębu P., (...) jako działki: nr (...) o powierzchni 0,0637 ha, nr (...) o powierzchni 0,2967 ha oraz nr (...) o powierzchni 0,1171 ha, a ponadto nabycie prawa własności budynków na wymienionych działkach tj. na działce nr (...) budynku internatu o nr inwen. (...), budynku Technikum (...) o nr inwent. (...), garaży (nr inwent. (...)), sali gimnastycznej (nr inwent. (...)), drogi pożarowej (nr inwent. (...)) oraz ogrodzenia (nr inwent. (...)). Strona powodowa podała, iż powyższe decyzje stały się ostateczne, a na ich podstawie został dokonano wpisu do Ksiąg Wieczystych ww nieruchomości. Wskazała, że od 1999 roku pozwana Gmina W. zajmuje bezumownie opisane działkę nr (...)przy ul. (...) we W., zajętą boiskiem szkolnym oraz działkę nr (...) przy ul. (...) oraz (...) we W., zajętą budynkiem internatu. Strona powodowa podała, iż pomimo wielokrotnych rozmów, podejmowanych w celu uregulowania stanu prawnego spornej nieruchomości oraz sposobu korzystania z niej, strony nie doszły do porozumienia. Zarzuciła, że wielokrotnie zlecała biegłym rzeczoznawcom majątkowym ustalenie wartości czynszu dzierżawnego spornych nieruchomości, jednak pozwana nie zaakceptowała wskazanych wielkości. Podała, że w 2009 roku po raz kolejny zleciła ustalenie wartości rynkowej czynszu dzierżawnego nieruchomości i biegły rzeczoznawca ustalił wtedy możliwą do uzyskania wartość tegoż czynszu za okres od 1999 roku do 2009 roku z rozbiciem na poszczególne lata. Na podstawie tej wyceny strona powodowa ustaliła, iż w 2009r, czynsz co do budynku internatu wynosił 29zł 60gr netto za 1 m ^{( 2)} miesięcznie, co za cały budynek dało kwotę 58 934zł 58gr miesięcznie. Natomiast w stosunku do boiska stawka ta wynosiła 9zł 30gr za 1m ^{( 2)}, a zatem 81 802zł 80gr miesięcznie. Wobec powyższego strona powodowa za okres od X 2010r. włącznie do IV 2011r. włącznie obciążyła stronę pozwaną fakturami VAT tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości, strona pozwana odmówiła jednak zapłaty faktur, odsyłając je bez księgowania.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana Gmina W. (działająca jako miasto na prawach powiatu) wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu. Zarzuciła, iż strona powodowa samowolnie zastosowała wolnorynkowe stawki czynszu z tytułu bezumownego korzystania z nieruchomości. Wskazała, iż przy ul. (...) oraz ul. (...) mieści się Zespół Szkół Nr (...), tj. internat, a na działce nr (...) boisko szkolne, a zatem na działkach tych prowadzona jest przez pozwaną Gminę ustawowa i statutowa działalność oświatowa na podstawie art. 48 i 60 ustawy z dnia 13.10.1998r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. Strona pozwana zarzuciła także, iż naruszono w procesie wydawania decyzji przez Wojewodę (...) powołanych przepisów, nakładających obowiązek przekazania z mocy ww ustawy mienia Skarbu Państwa, będącego we władaniu instytucji i państwowych jednostek organizacyjnych, czyli także (...), na rzecz właściwych jednostek samorządy terytorialnego. Podniosła, że zastosowanie stawek wolnorynkowych czynszu przez powodową spółkę stanowi naruszenie pkt IV decyzji z dnia 16.06.2003 r. w zakresie wykorzystania ww działek na cele niezarobkowe oświatowo – wychowawcze. W związku z powyższym strona powodowa narusza także przepis art. 410kc, żądając świadczenia nienależnego. Pozwana Gmina W. wskazała, iż wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 13.10.1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, Miasto W. miało nadal, ale już pod imieniem powiatu, prowadzić na ww działkach statutową działalność oświatową i na mocy uchwały Rady Miejskiej z dnia 01.09.2003 r. przekształciło Zespół Szkół (...) w Zespół Szkół Zawodowych nr (...). Podniosła przy tym, iż we wniosku z dnia 05.11.2002 r. wystąpiła do Wojewody (...) o stwierdzenie nabycia na jej rzecz z mocy prawa, tj. art. 48 i 60 powołanej ustawy, działek o nr (...), jednak wniosek rozpatrzono dopiero we wrześniu 2010r, decyzją Wojewody (...), umarzając postępowanie z uwagi na wcześniejsze wydanie decyzji z dnia 16.06.2003 r. oraz z dnia 12.11.2007 r. Strona pozwana stwierdziła, iż nie wyraziła zgody na zawarcie ugody na zapłatę tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości według stawek wolnorynkowych za okres od 1.01.1999r. do 23.12.2008r. kwoty 14,5 miliona zł. Wskazała, że zgodnie z art. 48, 60 ust. 1 i art. 61 Przepisów wprowadzających ustawy reformujące administrację publiczną, w ślad za przekazaniem zadań jednostkom samorządu terytorialnego, tj. powiatom, winno iść przekazanie mienia Skarbu Państwa, a przekazanie majątku na podstawie decyzji Wojewody nie nastąpiło. Strona pozwana wskazała, że nawet, gdyby przyjąć, iż była ona zobowiązana do zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości, to może jedynie uwzględnić stawkę wskazaną w Zarządzeniu Prezydenta z dnia 07.10.2005r, tj. w wysokości takiej, w jakiej sama wydzierżawia nieruchomości na cele oświatowe, a zatem w wysokości 0,70 zł za 1m ² gruntu oraz 2,80/m ² w przypadku budynku. Pozwana Gmina W. zarzuciła, że strona powodowa nie wykonuje działalności oświatowej, która zastrzeżona była w decyzjach Wojewody (...), nie ponosi przy tym, wbrew obowiązkowi wynikającemu z decyzji, nakładów na nieruchomość. Podniosła nadto, że w Zespole Szkół Zawodowych nr (...) kształci przyszłych pracowników kolei, zatem chociażby ze względu na zasady współżycia społecznego i interes publiczny, żądanie strony powodowej zapłaty wynagrodzenia w wysokości ponad 1,2 mln zł jest nieetyczne i nieuzasadnione. Jednocześnie strona pozwana wskazała, iż w okresie od X 2010r. do IV 2011r. poniosła nakłady na nieruchomości w kwocie 222 913zł 03gr i zgłosiła zarzut potrącenia tej kwoty, wnosząc o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego w celu dokonania wzajemnego rozrachunku obu wierzytelności, zastrzegając, iż powodowej spółce nie należy się w ogóle dochodzone roszczenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 05.11.2002 r. Zarząd Miasta W. zwrócił się do Wojewody (...) na podstawie art. 48 i 60 ustawy z dnia 13.10.1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, z wnioskiem o przekazanie nieruchomości położonych we W. i oznaczonych w operacie ewidencji gruntów obrębu P. jako działki nr: (...) oraz części działki nr (...). Działki te nie miały urządzonych ksiąg wieczystych. W uzasadnieniu wskazano, że opisane mienie Skarbu Państwa znajdowało się we władaniu jednostki organizacyjnej Zespołu Szkół (...) we W. przy ul. (...), która z dniem 01.01.2001r. została przejęta przez jednostkę samorządu terytorialnego - W. – miasto na prawach powiatu.

Dowód: wniosek z dnia 05.11.2002r. – k. 66.

Decyzją z dnia 16.06.2003r. nr (...) Wojewoda (...) stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 05.12.1990 r. przez przedsiębiorstwo państwowe (...) w W.:

1. prawa użytkowania wieczystego na okres 99 lat gruntu zabudowanego, stanowiącego własność Skarbu Państwa położonego we W. przy ul. (...) oznaczonego w ewidencji gruntów jako działka nr (...), obręb P. o powierzchni 0,8796 ha,

2. prawa własności urządzeń znajdujących się na działce nr (...), obręb P..

W decyzji stwierdzono, że nieruchomość nie ma oznaczonej księgi wieczystej oraz że nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własność urządzeń znajdujących się na ww gruncie nastąpiło z mocy prawa na podstawie art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29.09.1990r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości.

Nabycie urządzeń położonych na powyższej działce, tj. ogrodzenia (siatki częściowo na podmurówce) oraz boiska do koszykówki o nawierzchni asfaltowej, nastąpiło nieodpłatnie na podstawie art. 37 ustawy z dnia 8.09.2000r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego (...).

W punkcie IV tej decyzji ustalono warunki użytkowania wieczystego gruntu, wskazując, że nieruchomość gruntowa winna być wykorzystana na niezarobkową działalność wychowawczą oraz oświatową.

Użytkownik wieczysty – zgodnie z punktem IV decyzji - obowiązany był utrzymywać grunt oraz urządzenia znajdujące się na gruncie w należytym stanie.

Decyzja stała się ostateczna z dniem 08.07.2003 r.

Dowód: decyzja Wojewody (...) z dnia 16.06.2003 r. – k. 7 – 9.

Następnie w dniu 12.11.2007r. Wojewoda (...) wydał decyzję nr (...), którą stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 05.12.1990 r. przez przedsiębiorstwo państwowe (...) z siedzibą w W. prawa użytkowania wieczystego na okres 99 lat gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa położonych we W., oznaczonych w operacie ewidencji gruntów obrębu P. nr (...) jako działki: nr (...) o powierzchni 0,0637 ha, nr (...) o powierzchni 0,2967 ha oraz nr (...) o powierzchni 0,1171 ha, a także prawa własności budynków i urządzeń znajdujących się na wymienionych wyżej działkach.

W punkcie II decyzji wskazano, że nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności budynków i urządzeń znajdujących się na tym gruncie nastąpiło z mocy prawa na podstawie art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29.09.1990r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości.

Nabycie prawa własności budynków i urządzeń obejmowało:

- na działce nr (...) budynek internatu o nr inwen. (...),

- na działce nr (...) budynek Technikum (...) o nr inwent. (...), garaże (nr inwent. (...)) oraz salę gimnastyczną (nr inwent. (...)) w granicach tej działki,

- na działce nr (...) drogę pożarową (nr inwent. (...)), ogrodzenie (nr inwent. (...)) oraz salę gimnastyczną (nr inwent. (...)) w granicach tej działki.

Nabycie to nastąpiło nieodpłatnie na podstawie art. 37 ustawy z dnia 8.09.2000r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego (...).

W punkcie IV tej decyzji ustalono warunki użytkowania wieczystego gruntu, wskazując, że nieruchomość gruntowa winna być wykorzystana na niezarobkową działalność wychowawczą oraz oświatową.

Użytkownik wieczysty – zgodnie z punktem IV decyzji - obowiązany był utrzymywać grunt oraz urządzenia znajdujące się na gruncie w należytym stanie.

Decyzja stała się ostateczna z dniem 1.12.2007r.

Dowód: decyzja Wojewody (...) z dnia 12.11.2007 r. – k. 10 - 13.

W dniu 11.07.2005 r. dla nieruchomości gruntowej - działki nr (...), obręb P. przy ul. (...) założona została księga wieczysta nr (...). Jako użytkownika wieczystego działki wskazano stronę powodową – (...) S.A. w W..

Dowód: odpis z księgi wieczystej nr (...) – k. 14 - 18.

Następnie w dniu 22.07.2008 r. założono księgę wieczystą nr (...) dla nieruchomości, obejmującej działkę nr (...), obręb P., o powierzchni 0,0637 ha, położną przy ul. (...) we W.. Jako użytkownika wieczystego nieruchomości wskazano stronę powodową.

Dowód: odpis księgi wieczystej nr (...) – k. 19 - 24.

Pismem z dnia 20.02.2009 r, doręczonym dnia 3.03.2009r, strona powodowa poinformowała stronę pozwaną, iż w związku z brakiem uregulowania zasad korzystania przez Zespół Szkół nr (...) we W. z nieruchomości należących do (...) S.A, położonych przy ul. (...), od dnia 01.03.2009r. będą wystawione faktury za bezumowne korzystanie z nieruchomości w wysokości 72628zł 80gr miesięcznie za nieruchomość zabudowaną internatem oraz w kwocie 111603zł 65gr za boisko szkolne. Jednocześnie podano, iż stawka czynszu dla powyższych nieruchomości została ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego.

Dowód: pismo z dnia 20.02.2009r. z potwierdzeniem odbioru – k. 25 - 26.

Następnie w piśmie z dnia 17.08.2009 r. strona powodowa wezwała stronę pozwaną do zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie w okresie od dnia 01.03.2008 r. do dnia 31.07.2009 r. przez Zespół Szkół nr (...) we W. z nieruchomości należących do (...) S.A. w łącznej kwocie 3 131 951zł 65gr, obejmującej 1 897 262zł 05gr z tytułu korzystania z nieruchomości oznaczonej jako działka nr (...) - boisko szkolne oraz 1 234 689zł 60gr z tytułu korzystania z nieruchomości oznaczonej jako działka nr (...), zabudowanej budynkiem internatu. Pismo to doręczono stronie pozwanej dnia 28.08.2009r.

Dowód: pismo z dnia 17.08.2009 r. z potwierdzeniem odbioru – k. 27 - 28.

Kolejnym pismem z dnia 16.12.2009r, doręczonym dnia 22.12.2009r, strona powodowa wezwała stronę pozwaną do zapłaty kwoty 2 060 393zł 92gr wynagrodzenia za korzystanie bez tytułu prawnego z ww nieruchomości w okresie o dnia 1.01.2009r. do dnia 31.12.2009r.

Dowód: pismo z dnia 16.12.2009r. wraz z potwierdzeniem odbioru - k. 29 - 30.

W odpowiedzi na powyższe pismo strona pozwana w piśmie z dnia 22.12.2009 r. poinformowała stronę powodową, iż według stawek wskazanych w operatach (...) S.A. potrzebne byłoby zabezpieczenie przez pozwaną Gminę W. kwoty 2 060 393zł 92gr, a zatem stawki te są zbyt wysokie. Podniosła, iż Zespół Szkół nr (...) jest jedyną szkołą ponadgimnazjalną, kształcącą młodzież w zawodach technik logistyk, technik spedytor czy technik dróg i mostów kolejowych. Budynek internatu i boisko są ponadto wykorzystywane do celów dydaktycznych i opiekuńczych, a proponowane stawki nie są porównywalne do pobieranych przez Miasto dla obiektów o takiej lub podobnej funkcji. Strona pozwana zwróciła się do powodowej spółki o rozważenie możliwości uzgodnienia wartości odszkodowania według stawek obowiązujących w Gminie W. tj. 2,80 zł za 1 m ² za obiekt oraz 0,70 zł za 1m ² za grunt. Następnie w piśmie z dnia 21.01.2010 r. strona pozwana zwróciła się do strony powodowej o rozważanie możliwości zamiany nieruchomości wykorzystywanej jako boisko na inną nieruchomość gminną. Zamiana gruntów pozwoliłby na zapewnienie stabilności realizacji zadań statutowych szkół.

Dowód: pismo z dnia 22.12.2009r. - k. 31,

pismo z dnia 21.01.2010r. – k. 32.

Pismem z dnia 19.02.2010 r. strona powodowa poinformowała, że nie zgadza się na odszkodowanie w wysokości 171 757zł 56gr, wyliczone według stawek obowiązujących w Gminie W. na podstawie Zarządzenia Prezydenta W. nr (...) w sprawie wysokości stawek czynszu. Podniosła, iż odszkodowanie wyliczone zostało przez rzeczoznawcę majątkowego.

Dowód: pismo z dnia 19.02.2010r. - k. 33.

Pismem z dnia 22.02.2010 r, doręczonym Gminie W. w tym samym dniu, strona powodowa oświadczyła, iż w związku z brakiem porozumienia i podpisania umów dotyczących korzystania z nieruchomości przy ul. (...) we W., wzywa stronę pozwaną do przygotowania nieruchomości do ich komisyjnego zwrotu w dniu 01.03.2010 r. o godz. 10.00.

Dowód: pismo z dnia 22.02.2010r. - k. 34.

W odpowiedzi na wezwanie do wydania nieruchomości strona pozwana w piśmie z dnia 24.02.2010r. wskazała, iż z boiska korzystają uczniowie szkół Zespołu Szkół nr (...) i Zespołu Szkół Zawodowych nr (...), a w budynku internatu przebywa 121 uczniów. Oświadczyła, iż z uwagi na trwający rok szkolny nie jest możliwy zwrot nieruchomości.

Dowód: pismo z dnia 24.02.2010r. - k. 35.

W piśmie z dnia 8.10.2010r, doręczonym dnia 18.10.2010r, powodowa spółka poinformowała stronę pozwaną, iż od dnia 1.10.2010r. będzie wystawiać co miesiąc faktury VAT:

1. za korzystanie z nieruchomości, oznaczonej jako działka nr (...), obręb P., położonej przy ul. (...) - (...) we W., zabudowanej 5 - kondygnacyjnym budynkiem internatu na kwotę 71900zł 08 gr brutto,

2. za korzystanie z nieruchomości gruntowej, oznaczonej jako działka nr (...), obręb P., położonej przy ul. (...) we W. na kwotę 99799zł 92gr brutto. Łącznie kwota wynagrodzenia wynieść miała 171699zł 50gr brutto.

Dowód: pismo z dnia 8.10.2010r. z potwierdzeniem odbioru - k. 36 - 37.

Strona pozwana w okresie od X 2010r. do IV 2011r. wystawiała co miesiąc faktury VAT, którymi obciążała stronę pozwaną:

1. za korzystanie z nieruchomości, położonej przy ul. (...) - (...) we W. kwotą 71900zł 08 gr brutto,

2. za korzystanie z nieruchomości, położonej przy ul. (...) we W. kwotą 99799zł 92gr brutto.

W fakturach wskazywano jako terminy płatności ww kwot: 27.10.2010r, 17.11.2010r, 20.12.2010r, 21.01.2011r, 21.01.2011r, 18.03.2011r. oraz 19.04.2011r.

Dowód: faktury VAT wystawione w okresie od X 2010r. do IV 2011r. - k. 38 - 44 verte.

Następnie strona powodowa wezwała pozwaną Gminę W. do zapłaty w terminie 7 dni od doręczenia wezwania należności, objętych powyższymi fakturami, tj.:

- pismem z dnia 11.01.2011r, doręczonym dnia 14.01.2011r. kwoty 515098zł 50gr wynagrodzenia za okres od X 2010r. do XII 2010,

- pismem z dnia 21.04.2011r, doręczonym dnia 22.04.2011r. kwoty 700048zł 08gr wynagrodzenia za okres od I 2010r. do IV 2010 oraz skapitalizowanych odsetek (7620zł 64gr).

Dowód: przedprocesowe wezwanie do zapłaty z dnia 11.01.2011r. - k. 45, 45 verte,

przedprocesowe wezwanie do zapłaty z dnia 21.04.2011r. - k. 46, 46 verte.

W dniu 10.10.2011r. strona pozwana zwróciła się do Ministra Skarbu Państwa o ponowne rozpatrzenie wniosku Prezydenta W. o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody (...) z dnia 6.09.2010r, umarzającej postępowanie w sprawie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1.01.1999r. przez Gminę W., wykonującą zadania jako miasto na prawach powiatu, mienia Skarbu Państwa, obejmującego nieruchomości, położone we W. oznaczone jako działki nr (...).

Dowód: wniosek z dnia 10.10.2011r. - k. 69.

Decyzją z dnia 16.01.2012r. Minister Skarbu Państwa uchylił decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia 16.09.2011r. oraz stwierdził nieważność ww decyzji Wojewody (...) z dnia 6.09.2010r.

Dowód: decyzja Ministra Skarbu z dnia 16.10.2012r. - k. 101 - 102.

Strona powodowa skargą z dnia 26.01.2012r. zaskarżyła powyższą decyzję, wnosząc o jej uchylenie.

Dowód: skarga z dnia 26.01.2012r. - k. 140 - 143.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał w dniu 4.09.2012r. w sprawie o sygn. akt I SA/Wa wyrok, którym uchylił zaskarżoną decyzję Ministra Skarbu Państwa stwierdzając, że nie podlega ona wykonaniu.

Dowód: odpis wyroku z dnia 4.09.2012r. z uzasadnieniem - k. 248 - 252.

Budynek internatu przy przy ul. (...) - (...) we W. o powierzchni 458m ² (k.190) bez dodatkowych nakładów mógł w okresie X 2010r. doi IV 2011r. stanowić przedmiot najmu.

Natomiast na terenie nieruchomości gruntowej, położonej we W. przy ul. (...) położone jest boisko o nawierzchni bitumcznej, boisko o nawierzchni żwirowej, boisko o powierzchni trawiastej, stanowisko do miotania kulą oraz bieżnia o nawierzchni żwirowej. Możliwe byłoby przeznaczenie działki pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, z której dochód ustalony mógłby zostać w oparciu o odpowiednią stawkę czynszu.

Miesięczny czynsz możliwy do uzyskania w okresie od X 2010r. do IV 2011r. z nieruchomości budynkowej (internatu), przy uwzględnieniu pomieszczeń mieszkalnych, biurowych, magazynowych i przeznaczonych na usługi gastronomiczne wyniósłby 42665zł, zaś z nieruchomości położnej przy ul. (...) 58317zł – łącznie 100982zł miesięcznie, tj. w spornym okresie 706.874zł.

Dowód: opinia biegłego sądowego J. Ś. – k.180 - 212.

W okresie od 1.10.2010r. do 31.12.2010r. strona pozwana uzyskała następujące przychody z tytułu prowadzenia internatu: w X 2010r. 13020zł, w XI 15172zł oraz w XII 12275zł. Środki te wydatkowano na zakup materiałów i wyposażenia, środków czystości, usługi remontowe, zakup środka trwałego, opłaty za media, prace konserwatorskie związane z funkcjonowaniem internatu. Na ten cel w ww okresie wydatkowano łącznie kwotę 91490zł 63gr. Natomiast w okresie od I do IV 2011r. uzyskano następujące przychody: w I 2011r. 8840zł, w II 2011r. 18460zł, w III 2011r. 14430zł i w IV 2011r. 12964zł. Na wydatki związane z funkcjonowanie internatu przeznaczono przy tym kwotę 43987zł 56gr. Pozostałe środki wydatkowano w okresie późniejszym na cele związane z funkcjonowaniem placówki.

Powierzchnia mieszkalna w internacie udostępniona była wyłącznie na potrzeby uczniów szkoły ponadgimnazjalnej, a miesięczna stawka za zamieszkanie w nim wynosiła 130zł od osoby, przy czym niektórzy uczniowie byli zwolnieni od tej opłaty. Kalkulacja stawki obowiązującej w danym roku szkolnym opłaty z tytułu zakwaterowania w internacie jest dokonywana na podstawie wydatków na działalność internatu w poprzednim roku. Środki pozyskane z tego tytułu wydatkowane są na cele związane z funkcjonowaniem internatu zgodnie z jej planem finansowym. W internacie nie jest prowadzona działalność zarobkowa. Ilość uczniów zakwaterowanych w budynku internatu jest zmienna.

Działalność internatu jest finansowana z opłat wnoszonych przez uczniów oraz środków finansowych przekazywanych przez UM W..

Dowód: pismo z dnia 26.09.2013r. - k. 319,

zeznania świadka S. G. - k. 328 - 329 (00:04:37, 00:05:55, 00:07:26, 00:11:36).

W dniu 07.12.2012 r. Skarb Państwa, reprezentowany przez Prezydenta W., zastępowany przez (...), wniósł do Sądu Okręgowego we Wrocławiu przeciwko (...) S.A pozew o rozwiązanie stosunku użytkowanie wieczystego nieruchomości, obejmujących działki nr (...), obręb P., położne przy ul (...) we W..

Dowód: pismo z dnia 26.04.2012 r. – k. 501 - 504,

pozew z dnia 07.12.2012 r. – k. 243 - 247.

Przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt I C 1267/10 toczyło się postępowanie z powództwa (...) S.A. przeciwko Gminie W. o zapłatę. Wyrokiem z dnia 28.02.2013r. Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 104853zł z ustawowymi odsetkami od dnia 14.10.2010r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie i zasądzając od pozwanej Gminy W. na rzecz powodowej spółki kwotę 8881zł 73gr tytułem kosztów procesu. Wyrokiem z dnia 28.05.2013r. (sygn. akt I ACa 487/13) Sąd Apelacyjny we Wrocławiu zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, iż oddalił powództwo i nie obciążył strony powodowej obowiązkiem zwrotu kosztów procesu. Od wyroku tego skargę kasacyjną wniosła strona powodowa.

Dowód: wyrok z dnia 28.05.2013r. wraz z uzasadnieniem - k. 312 - 318,

skarga kasacyjna z dnia 28.06.2013r. - k. 290 - 299.

Przy tak poczynionych ustaleniach faktycznych Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jedynie częściowo zasługiwało na uwzględnienie.

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd oparł się na dokumentach złożonych przez strony oraz na zeznaniach świadka S. G., były one bowiem logiczne i spójne.

Jako nieprzydatne dla ustalenia stawki czynszu uznał Sąd dokumenty złożone przez stronę powodową z pismem procesowym z dnia 8.03.2012r, tj. protokół negocjacji oraz umowy najmu. Przedmiotem negocjacji, z których sporządzono protokół był bowiem lokal o powierzchni 52 m ², a zatem ustalona stawka czynszu w wysokości 47zł za 1 m ² nie mogła być miarodajna dla stawki czynszu dzierżawnego gruntu oraz urządzeń na nim posadowionych. Również przedłożone umowy najmu dotyczyły lokali użytkowych, w tym pomieszczeń biurowych i z tych samych przyczyn nie mogły stanowić podstawy ustalenia wynagrodzenia za bezumowne korzystanie ze spornych nieruchomości.

Strona powodowa (...) S.A, uzasadniając żądanie pozwu, podniosła, iż strona pozwana korzysta z jej nieruchomości, tj. wskazanych działek nr (...), nie dysponując żądnym tytułem prawnym pozwalający jej na trwałe korzystanie z nieruchomości.

Jak wynika z ostatecznych decyzji Wojewody (...) z dnia 16.03.2003r. oraz z dnia 12.11.2007r. przedsiębiorstwo państwowe (...) z mocy prawa z dniem 5.12.1990r. nabyło nieruchomości gruntowe, obejmujące działki, wskazane w pozwie, a znajdujące się obecnie w posiadaniu strony pozwanej. Niesporna przy tym była okoliczność, iż strona powodowa jest następcą prawnym przedsiębiorstwa państwowego (...), wobec czego pełnomocnik strony pozwanej na rozprawie dnia 18.10.2013r. cofnął wniosek o dopuszczenie dowodu z odpis z KRS strony powodowej oraz aktu komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego (...).

Powołane decyzje Wojewody (...) są ostateczne, a stwierdzony na ich podstawie stan prawny nieruchomości został ujawniony we wskazanych księgach wieczystych, tym samym niezasadnie strona pozwana kwestionowała nabycie przez stronę powodową prawa użytkowania wieczystego spornych nieruchomości, odwołując się do przepisów ustawy z dnia 13.10.1998r. - Przepisów wprowadzających ustawę reformującą administrację publiczną. Niewątpliwie na podstawie art. 48 powołanej ustawy strona pozwana przejęła prowadzenie Zespołu Szkół (...) we W.. Jak wskazał Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 28.05.2013r, wydanym w sprawie o sygn. akt I ACa 487/13, skoro w dniu 1.01.1999r. mienie, w oparciu o które działał Zespół Szkół (...) we W., nie należało do Skarbu Państwa, ani do państwowej jednostki organizacyjnej, to nie mogło ono w trybie art. 60 ust. 1 ww ustawy zostać przejęte przez stronę pozwaną. Z tej też przyczyny podlegał oddaleniu wniosek strony pozwanej o zawieszenie niniejszego postępowania do czasu ponownego rozpoznania wniosku Gminy W. o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody (...) z dnia 16.06.2003r. oraz z dnia 12.11.2007r. Uwzględnienie tego wniosku prowadziłoby jedynie do przewlekłości postępowania. Z powyższych względów Sąd oddalił także wniosek strony powodowej o zwrócenie się do Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej celem uzyskania informacji wskazanych w piśmie procesowym strony powodowej z dnia 8.03.2012r. Nadto na podstawie art. 227 kpc, mając na względzie, iż przedmiotem dowodu są jedynie fakty, mające dla rozstrzygnięcia istotne znaczenie, Sąd oddalił także wniosek strony powodowej o dopuszczenie dowodu ze statutu przedsiębiorstwa państwowego (...).

Skoro strona powodowa jest użytkownikiem wieczystym spornych gruntów i właścicielem budynku internatu, położonego na działce nr (...), jak i boiska, znajdującego się na działce nr (...), to o roszczeniu strony powodowej o zapłatę kwoty wskazanej w pozwie rozstrzygnąć należy, mając na względzie przepisy art. 224 kc i art. 225kc. Kwestią zasadniczą pozostaje zatem, czy strona pozwana w okresie od X 2010r. do IV 2011r. była samoistnym posiadaczem w dobrej wierze tych działek, czy też można jej przypisać złą wiarę. Należy mieć na względzie, iż z przepisu art. 7 kc wynika domniemanie dobrej wiary, a zatem to na stronie powodowej spoczywał ciężar dowodu, iż strona pozwana posiadała ww nieruchomości w złej wierze. Okoliczność tę strona powodowa wykazała. Niewątpliwie bowiem w okresie, za który strona powodowa dochodzi wynagrodzenia, strona pozwana miała świadomość, iż nie służy jej żadne prawo do korzystania z nieruchomości strony powodowej, a zatem iż narusza ona prawo użytkowania wieczystego gruntów oraz własności budynku oraz boiska, znajdujących się na tych działkach, tym samym posiadając te nieruchomości Gmina W. pozostawała w złej wierze. To na wniosek strony pozwanej Wojewoda (...) wydał kwestionowane przez nią decyzje, była ona zatem uczestnikiem tego postępowania. Wobec tego Sąd na podstawie art. 217§2 kpc, Sąd oddalił wniosek strony powodowej o dopuszczenie dowodu z akt spraw spraw toczących się przed Wojewodą (...) zakończonych wydaniem ww decyzji (k. 263). Nawet gdyby strona pozwana nie uczestniczyła w tych postępowaniach administracyjnych, to już w 2009r. z pism strony powodowej uzyskałaby informację o stanie prawnym nieruchomości, a zatem w 2010r. i 2011r. pozostawałaby w złej wierze.

Przesłanką roszczeń wynikających z art. 224 i 225 kc jest jedynie samoistne posiadanie cudzej rzeczy, które nie jest tożsame z pozbawieniem właściciela wszystkich elementów władztwa nad nią. Roszczenia przewidziane w art. 224 kc i art. 225kc mogą być dochodzone przez właściciela także, gdy nie nastąpiło jeszcze wydanie rzeczy, niezależnie zatem od zgłoszenia roszczeń przewidzianych w art. 222 kc (vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17.06.2005r, III CZP 29/05, OSNCP 2006/4/64, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8.12.2006r, V CSK 296/06, Lex nr 359471, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3.02.2010r, II CSK 444/09, Lex nr 578038).

Mając powyższe na względzie, uznać należy, iż strona pozwana bezprawnie ingeruje w przysługujące stronie powodowej prawo użytkowania wieczystego gruntów oraz w prawo własności budynku internatu oraz boiska i z tego tytułu zobowiązana jest do uiszczenia na rzecz powodowej spółki wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy.

Sporne między stronami było, jakie okoliczności powinien uwzględnić Sąd ustalając wysokość powyższego wynagrodzenia. Roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy jest roszczeniem uregulowanym odrębnie, niezależnym od odpowiedzialności deliktowej. Bezpodstawne byłoby zatem uzależnianie tej odpowiedzialności od powstania szkody. Wyłączną przyczyną ww roszczeń jest – jak wskazano – posiadanie cudzej rzeczy. Powinno to być zatem wynagrodzenie w takiej wysokości, jaką strona pozwana zobowiązana byłaby do zapłaty, gdyby korzystanie z nieruchomości strony powodowej opierało się na prawie. Uszczuplenie prawa własności, czy prawa użytkowania wieczystego usprawiedliwia bowiem co do zasady żądanie ekwiwalentu. Strona pozwana zarzuciła, iż żądanie strony powodowej w zgłoszonej wysokości nie zasługuje na uwzględnienie. Powołanie się na okoliczność, iż strona pozwana korzysta z nieruchomości wyłącznie w celach niezarobkowych nie uzasadnia pozbawienia strony powodowej w ogóle wynagrodzenia z tytułu korzystania z rzeczy przez nieokreślony w istocie czas. Strona pozwana nie podjęła bowiem żądnych czynności zmierzających do wydania nieruchomości stronie powodowej, zamierza zatem nadal korzystać z nich na dotychczasowych zasadach. Zgodnie zaś z art. 21 ust.1 Konstytucji RP Rzeczypospolita Polska chroni własność i prawo dziedziczenia, a wywłaszczenie jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy jest dokonywane na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem (art. 21 ust. 2 Konstytucji RP). Skoro wywłaszczenie jest możliwe jedynie za słusznym odszkodowaniem, to także w przypadku bezumownego korzystania z nieruchomości w związku z realizacją zadać oświatowych i wychowawczych wynagrodzenie z tego tytułu powinno być słuszne, co do zasady powinno ono zatem odpowiadać cenom rynkowym. Zauważyć bowiem należy, iż własność, inne prawa majątkowe oraz prawo dziedziczenia podlegają równej dla wszystkich ochronie (art. 64 ust. 2 Konstytucji RP). Niezasadne byłoby uprzywilejowanie w zakresie zapłaty wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy Gminy W., oznaczałoby to bowiem uprzywilejowanie własności komunalnej. Jednak w niniejszej sprawie nie można nie uwzględnić tej okoliczności - na co wskazał Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w powołanym wyroku - iż we wskazanych decyzjach określony został cel, na który winny być wykorzystane sporne nieruchomości. Nieruchomości te miały być bowiem wykorzystane na niezarobkową działalność oświatową i wychowawczą. Należy założyć, iż strona powodowa wykorzystywałaby nieruchomość na ten właśnie cel. Z tych też przyczyn niezasadne było odwoływanie się w niniejszej sprawie przez stronę powodową do stawek ustalanych przez nią przy wynajmie lokali użytkowych. Zgodnie z art. 233kc użytkownik wieczysty może bowiem korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób i rozporządzać swoim prawem w granicach określonych przez ustawy, zasady współżycia społecznego i umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Mając na względzie akcesoryjny charakter prawa własności przysługującego użytkownikowi wieczystemu do budynków i urządzeń (art. 235§2 kc), znajdujących się na gruncie, także w sposób wskazany w ww decyzjach strona powodowa powinna korzystać z budynku internatu oraz boiska. Nawet zatem, gdyby strona powodowa zamierzała rozporządzić nieruchomościami, w tym je wydzierżawić, powinna była uwzględnić cel, na jaki grunt został jej oddany w użytkowanie wieczyste. Wysokość należnego czynszu musiałaby zatem uwzględniać sposób, w jaki wykorzystywana jest nieruchomość, strona powodowa nie powinna ustalać czynszu w wysokości umożliwiającej jej wykorzystanie nieruchomości w celach zarobkowych. Gdyby zatem posiadanie strony pozwanej opierało się na prawie, to zdaniem Sądu wysokość czynszu musiałaby zostać ustalona przy uwzględnieniu powyższych okoliczności, a zatem nie byłby to czynsz w wysokości wolnorynkowej. Z tych też względów dla ustalenia tego czynszu nieprzydatna była opinia biegłego sądowego J. Ś.. Na rozprawie dnia 18.10.2013r. pełnomocnik strony powodowej sprecyzował wniosek o dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii biegłego, wskazując, iż wnosi o dopuszczenie tego dowodu na okoliczność wysokości wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości przy uwzględnieniu istniejącej substancji tej nieruchomości. Mając na względzie powołane okoliczności, Sąd oddalił powyższy wniosek dowodowy strony powodowej. Opinia ta uwzględniałaby bowiem nadal stawki wolnorynkowe czynszu.

Na stronie powodowej spoczywał w myśl art. 6 kc obowiązek wykazania wysokości należnego jej wynagrodzenia. Jednak przy przyjęciu, iż czynsz ten powinien uwzględniać cel, na który nieruchomości zostały oddane w użytkowanie wieczyste, ustalenie tej stawki czynszu jest nader utrudnione, o ile nie niemożliwe.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż w sprawie dla ustalenia wysokości wynagrodzenia znajduje zastosowanie przepis art. 322kpc, który wprowadza złagodzenie obowiązujących reguł dowodzenia, w sytuacji, w której ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione. W takiej sytuacji bowiem Sąd może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opierając się na całokształcie ustalonych okoliczności sprawy. Nie chodzi przy tym tylko o niemożność rozumianą w sensie obiektywnym, lecz także o niemożliwość ścisłego ustalenia szkody na podstawie materiału dowodowego przedstawionego przez stronę powodową do oceny przez sąd. W takim razie sąd, nie mając obowiązku przeprowadzenia uzupełniających dowodów z urzędu, powinien podjąć próbę ustalenia wysokości roszczenia na podstawie oceny „opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy” (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2008 r, V CSK 388/07, LEX nr 515715, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2006 r, II CSK 108/05, OSP 2007/3/29 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2008 r., V CSK 207/08, LEX nr 484684). Przepis ten znajduje także zastosowanie przy ustalaniu wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy na podstawie art. 224§2 kc i art. 225 kc. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4.07.2012r, I CSK 669/11, OSNC 2013/3/38).

Ustalając wysokość wynagrodzenia, Sąd oparł się na stawkach, przyjmowanych przez stronę pozwaną przy dzierżawie nieruchomości na cele oświatowo - wychowawcze. Stawki te określało w okresie od X 2010r. do IV 2011r. Zarządzeniem nr (...) Prezydenta W. z dnia 1.02.2010r. w sprawie zasad wydzierżawiania i wysokości stawek czynszu dzierżawnego za nieruchomości zabudowane i niezabudowane Gminy W., oddane w dzierżawę, na cele inne niż rolne. Należy mieć przy tym na względzie, iż wprawdzie strona pozwana w niniejszym procesie stała na stanowisku, iż nie powinna uiszczać na rzecz strony powodowej wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości, to jednak przed wytoczeniem powództw o zapłatę tego wynagrodzenia proponowała ugodowe ustalenie stawek czynszu właśnie według stawek stosowanych przez nią przy wydzierżawianiu nieruchomości. W myśl §3 powołanego zarządzenia przy ustalania stawki czynszu za grunty wydzierżawione podmiotom, prowadzącym działalność m.in. oświatowo - wychowawczą na cele niezwiązane z prowadzeniem działalności zarobkowej, wykorzystującym grunt na ten właśnie cel, należy stawkę wynikającą z załącznika nr 1 do zarządzenia obniżyć o 80%, przy czym powierzchnię gruntu zaokrągla się do pełnego metra wzwyż (§9 zarządzenia). Wg załącznika do zarządzenia stawka netto za teren wykorzystywany na cele nie związane z działalnością zarobkową wynosiła za dzierżawę gruntu o powierzchni do 1000m ² 0,50zł za 1m ², za dzierżawę nieruchomości z przeznaczeniem za prowadzenie działalności w zakresie usług związanych ze sportem i rekreacją w zależności od nawierzchni boiska od 0,10zł do 0,30zł za 1m ². Miesięczne stawki czynszu za korzystanie z gruntów Gminy W. zabudowanych obiektami w strefie II, w której znajdują się sporne nieruchomości, to 3 zł za 1 m ². Szacując wartość należnego stronie powodowej wynagrodzenia, Sąd przyjął stawkę 3zł netto za 1 m ² powierzchni budynku internatu, tj. 3996zł netto (1331,60m ² x 3zł), 71zł 60gr netto za niezabudowaną część działki nr (...) (637m ² - 458m ² = 179m ², 179m ² x 0,50zł = 89zł 50gr, 80% z 89zł 50gr to 71zł 60gr) oraz 1407zł 36gr netto za działkę nr (...), przy przyjęciu średniej stawki za teren zajęty pod boiska, tj. 0,20zł (8796zł x 0,20zł = 1759zł 20gr, 80% z 1759zł 20gr to 1407zł 36gr). Łącznie wynagrodzenie to wynosiło 5474zł 96gr netto miesięcznie. Skoro podatek VAT w 2010r. wynosił 22%, a w 2011r. 23%, to wynagrodzenie brutto ustalono za X, XI i XII 2010r. w kwocie 20038zł 35gr (6679zł 45gr brutto x 3), a za I, II, III i IV 2011r. w wysokości 26936zł 80gr (6734zł 20gr x 4), łącznie 46 975zł 15gr.

Wbrew zarzutom strony powodowej, tak z zeznań świadka S. G., jak i z pisma z dnia 26.09.2013r. (k. 319) nie wynika, by strona pozwana uzyskiwała z tytułu korzystania ze spornych nieruchomości przychód, pozwalający osiągać jej dochód z działalności oświatowo - wychowawczej. W istocie przychód ten wydatkowany jest na zapewnienie dalszej działalności internatu, w tym opłaty za media, środki czystości, czy prace konserwatorskie.

Mając powyższe na względzie Sąd na podstawie art. 225 kc w związku z art. 224§2 kc Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 46975zł 15gr.

Z uwagi na fakt, iż strona pozwaną korzysta z nieruchomości w celu realizacji zadań oświatowo - wychowawczych oraz uwzględniając cel, na jaki nieruchomości zostały oddane w użytkowanie wieczyste, należałoby rozważyć zastosowanie w sprawie art. 5 kc. Zdaniem Sądu żądanie zasądzenia wynagrodzenia według stawek wolnorynkowych w powołanych okolicznościach należałoby uznać za nadużycie prawa podmiotowego. Z tej też przyczyny powództwo mogłoby zostać oddalone, jednak należy mieć na względzie, iż niniejszy proces jest kolejnym postępowaniem między stronami. Strona pozwana nie podejmuje obecnie żadnych kroków cele ustalenia wysokości należnego stronie powodowej wynagrodzenie, przyjmując w istocie, iż nie jest zobowiązana do zapłaty wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości, do której nie przysługuje jej żaden tytuł prawny. Strona pozwana od lat korzysta z nieruchomości, nie uiszczając wynagrodzenia z tego tytułu. W ocenie Sądu ustalenie wynagrodzenia według stawek w sposób wyżej przyjęty, przy uwzględnieniu przeznaczenia nieruchomości wskazanego w powołanych decyzjach sprawia, iż zapłata tej należności nie jawi się w okolicznościach sprawy jako nadmierna, a tym samym żądanie jej zapłaty od dłużnika nie będzie stanowić nadużycia przysługującego wierzycielowi prawa podmiotowego.

W toku procesu strona pozwana podniosła zarzut potrącenia wierzytelności należnej jej z tytułu nakładów na sporne nieruchomości. Sąd oddalił jednak jej wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność poniesionych przez stronę pozwaną nakładów oraz wzajemnego rozliczenia stron. Po pierwsze bowiem to na stronie pozwanej w myśl art. 6 kc spoczywał ciężar udowodnienia, iż przysługuje jej wskazana wierzytelność. Strona pozwana powinna zatem wykazać, jakie dokładnie nakłady poczyniła, a następnie udowodnić wysokość tych nakładów poprzez przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. Strona pozwana wnosiła zaś jedynie o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, a powodowa spółka zakwestionowała sam fakt poniesienia przez Gminę W. wskazanych przez nią nakładów. Po wtóre strona pozwana powinna nadto wykazać, iż nakłady te były nakładami koniecznymi, skoro zgodnie z art. 226 § 2 k.c. samoistny posiadacz w złej wierze może żądać jedynie zwrotu nakładów koniecznych, i to tylko o tyle, o ile właściciel wzbogaciłby się bezpodstawnie jego kosztem. Najistotniejsze jest jednak, iż nawet gdyby strona pozwana wykazała wysokość nakładów, poczynionych na sporne nieruchomości, to wierzytelność z tego tytułu - zdaniem Sądu - nie byłaby wymagalna, a tym samym niedopuszczalne byłoby jej potrącenie (art. 498§1 kc). Roszczenie posiadacza samoistnego o zwrot nakładów staje się bowiem wymagalne z chwilą wydania rzeczy. Do chwili zwrotu rzeczy posiadacz korzysta z nakładów i nakłady te ulegają amortyzacji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22.02.2010r, IV CSK 436/09, Lex nr 585879).

Niezasadny był nadto zarzut strony pozwanej naruszenia przez stronę powodową swoim roszczeniem przepisu art. 410 kc. Strona pozwana nie spełniła bowiem na rzecz powodowej spółki żadnego świadczenia, o którym stanowi ww przepis.

Okoliczność, iż przed tut. Sądem prowadzone jest między stronami postępowanie co do żądania rozwiązania umowy użytkowania wieczystego, nie mogła prowadzić do zawieszenia postępowania na podstawie art. 177§1 pkt 1 kpc. O ile bowiem powództwo w tej sprawie zostałoby uwzględnione, nie miałoby to znaczenia dla oceny zasadności roszczenia powodowej spółki w niniejszym procesie.

Orzeczenie w przedmiocie zasądzonych odsetek ustawowych znajduje uzasadnienie w przepisie art. 481 § 1 kc w związku z art. 455kc. Zobowiązanie strony pozwanej należy do tzw. świadczeń bezterminowych, które w myśl art. 455kc powinno zostać spełnione niezwłocznie po wezwaniu do jego wykonania. Świadczenie to nie ma przy tym zatem charakteru świadczenia okresowego (por. powołany już wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4.07.2012r, I CSK 669/11). Strona powodowa nie wykazała, by doręczyła stronie pozwanej przed terminem płatności faktury wskazane w pozwie. Do zapłaty wynagrodzenia za X, XI i XII 2010r. strona pozwana wezwana została pismem z dnia 11.01.2011r, doręczonym dnia 14.01.2011r, a do zapłaty wynagrodzenia za I, II, III i IV 2011r. pismem z dnia 21.04.2011r, doręczonym dnia 22.04.2011r. Strona pozwana powinna zatem spełnić świadczenie niezwłocznie, tj. w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwań, tj, co do wynagrodzenia za okres od X do XII 2010r. w kwocie 20038zł 35gr do dnia 21.01.2011r, a co do wynagrodzenia za okres od I do IV 2011r. w kwocie 26936zł 80gr do dnia 29.04.2011r. Nie spełniając zatem świadczenia w ww terminie, strona pozwana pozostawała od dnia 22.01.2011r. w opóźnieniu w zapłacie kwoty 20038zł 35gr, a od dnia 30.04.2011r. kwoty 26936zł 80gr.

Orzeczenie o kosztach procesu znajduje uzasadnienie w przepisie art. 100 zd. 2 kpc. Strona powodowa wygrała bowiem jedynie co do 3,89% żądania pozwu, zobowiązana jest zatem do zapłaty na rzecz strony pozwanej kosztów procesu w wysokości 7200zł, obejmujących wynagrodzenie pełnomocnika procesowego.

z. 1. Odnot. w kontrolce uzasadnień;

2. Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron;

3. kal. 14 dni.

2013.11.18