Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IX Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2019 r. w Olsztynie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółdzielni Mieszkaniowej z (...) w O.

przeciwko T. Z. i Z. Z. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji powódki od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 21 lutego 2019 r., sygn. akt I C 4278/18,

oddala apelację.

Agnieszka Żegarska Jacek Barczewski Bożena Charukiewicz

Sygn. akt IX Ca 725/19

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa z (...) w O. wniosła o zasądzenie od pozwanych Z. i T. Z. solidarnie kwoty 15.845,05 zł tytułem zwrotu nominalnej kwoty umorzenia kredytu dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy lokalu mieszkalnego zgodnie art.10 ust.1 pkt. 5 ustawy z dnia 30 listopada 1995 roku o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, udzieleniu premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych przypadających na lokal przy ul. (...) w O. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Dodatkowo strona powodowa domagała się zasądzenia solidarnie od pozwanych kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego.

Pozwani Z. Z. (1) i T. Z. wnieśli o oddalenie powództwa podnosząc, że przysługuje im lokatorskie spółdzielcze prawo do lokalu i wnieśli pełny wkład mieszkaniowy. Obecnie pozwani nie są jeszcze zdecydowani czy chcą przekształcić przysługujące im prawa do lokalu w prawo odrębnej własności uzależniając decyzję od wysokości zobowiązań jakie będą musieli uiścić na rzecz powodowej spółdzielni. W tych warunkach pozwani wskazali, że na obecnym etapie nie chcą zrealizować swojego prawa do przekształcenia lokalu, wobec tego spółdzielnia nie może domagać od nich zapłaty nominalnej kwoty umorzenia kredytu.

Wyrokiem z dnia 21 lutego 2019 r. Sąd Rejonowy w Olsztynie oddalił powództwo.

Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia faktyczne:

Lokal mieszkalny nr (...) przy ul. (...) w O. znajduje się w zasobach (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w O.. Lokal został wybudowany w ramach zdania p.n. budynek mieszkalny przy ul. (...) w O., przy udziale środków kredytowych z Banku (...) S.A.

W 1991 roku zawarto porozumienie pomiędzy (...) Spółdzielnią Mieszkaniową, a jej członkiem Z. Z. (1) w związku z realizacją inwestycji budynek mieszkalny przy ul. (...), z którego wynikało, że członek wpłaci na poczet wkładu mieszkaniowego kwotę 1.107,289 zł (starych złotych) do dnia 18 stycznia 1991 roku.

W dniu 23 kwietnia 1992 roku (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa dokonała końcowego rozliczenia kosztów budowy przydzielonego pozwanemu mieszkania lokatorskiego. Jak wynika z rozliczenia koszt budowy mieszkania wyniósł 316.901.000, wkład wynosił 10% tj. 31.690,100, dotacja budżetowa (...),500 zł (starych złotych), kredyt do spłaty na 60 lat (...),400 zł, wkład wniesiony dotychczas 16.655,600 zł, różnica niedobór wkładu 13.602,100 zł. W związku z powyższym wyliczeniem wezwano członka spółdzielni do dokonania wpłaty uzupełniającej w kwocie 13.602,100 starych złotych w terminie 1 miesiąca od otrzymania rozliczenia. Kwoty podane w rozliczeniu są sumami pieniężnymi przed denominacją. Po denominacji dotacja budżetowa dla mieszkania lokatorskiego przy ul. (...) w O. wyniosła 15.845,05 zł. Lokatorzy spółdzielni w czynszu spłacali również kredyt i odsetki zaciągnięty na wybudowanie lokalu.

W dniu 15 kwietnia 1998 roku uchwałą nr 9/98 Rady Nadzorczej OSM pozwany Z. J. członek Spółdzielni został wykluczony z członkostwa, co spowodowało utratę tytułu prawnego do zajmowania lokalu mieszkalnego.

Wyrokiem z dnia 29 lipca 2004 roku orzeczono wobec pozwanych eksmisję z lokalu mieszkalnego.

Pismem z dnia 17 grudnia 2015 roku powódka zwróciła się do (...) Bank (...) S.A. w O. w związku z przekwalifikowaniem mieszkań z lokatorskich w odrębną własność lokalu w tym lokalu przy ul. (...) o pobranie z jej konta w tymże banku środków tytułem zwrotu nominalnej kwoty umorzenia kredytu dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy. Powódka w piśmie zaznaczyła, że w/w lokal stanowi własność spółdzielni.

Powódka dokonała zwrotu do banku dotacji budżetowej przypisanej do lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w łącznej kwocie 15.845,05 zł.

Na pisemny wniosek pozwanych zostali ponownie przyjęci w poczet członków powodowej Spółdzielni w dniu 29 listopada 2017 roku. Umową z dnia 28 grudnia 2017 roku powódka ustanowiła na rzecz pozwanych lokatorskie prawo do lokalu nr (...) przy ul. (...) w O. znajdujące się w zasobach (...) Spółdzielni Mieszkaniowej.

Pozwani złożyli wniosek o przekształcenie lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność. Obecnie pozwani nie są zainteresowani dokonaniem przekształcenia swojego prawa do lokalu, z uwagi na wysokość należności, od wpłacenia których powódka uzależnia dokonania przekształcenia prawa lokatorskiego w odrębną własność.

Zgodnie z § 13 Regulaminu obowiązującego w (...) Spółdzielni Mieszkaniowej ust.1 członkowie Spółdzielni, którym przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatację i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni przez uiszczenie opłaty zgodnie z postanowieniem Statutu. Stosownie do ust.3 powołanego paragrafu członkowie spółdzielni, którzy oczekują na ustanowienie na ich rzecz spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego albo prawa odrębnej własności lokalu, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów budowy lokali przez wnoszenie wkładów mieszkaniowych lub budowalnych. W myśl §21 na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje lokatorskie spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, Spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez niego m.in. spłaty nominalnej kwoty umorzenia kredytu lub dotacji w części przypadającej na ten lokal, o ile Spółdzielnia skorzystała z pomocy podlegającej odprowadzeniu do budżetu państwa uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków.

W ocenie Sądu I instancji powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd wskazał, iż w niniejszej sprawie żądanie dotyczyło zwrotu nominalnej kwoty umorzenia kredytu dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy lokalu mieszkalnego zgodnie z art.10 ust.1 pkt. 5 ustawy z dnia 30.11.1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych.

Zdaniem Sądu analiza powołanej ustawy z dnia 30.11.1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych nie daje odpowiedzi na pytanie, kiedy powstaje obowiązek zwrotu nominalnej kwoty umorzenia kredytu dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy lokalu mieszkalnego, albowiem traktuje ona o rozliczeniach pomiędzy spółdzielnią, a bankiem który administruje kredytem w imieniu Skarbu Państwa.

Sąd wskazał na treść statutu powodowej spółdzielni, a mianowicie § 21 który stanowi, że na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, Spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności po dokonaniu przez niego m.in. spłaty nominalnej kwoty umorzenia kredytu lub dotacji w części przypadającej na jego lokal, o ile Spółdzielnia skorzystała z pomocy podlegającej odprowadzeniu do budżetu państwa uzyskane ze środków publicznych lub innych środków. Sąd zwrócił uwagę, iż zapis ten jest odzwierciedleniem zatem art.12 ustawy o spółdzielni mieszkaniowej, który przyznaje członkowi spółdzielni, dysponującemu spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu mieszkalnego, roszczenie o zawarcie z nim przez spółdzielnię, na jego pisemne żądanie umowy przeniesienia własności lokalu, jeżeli dokona: spłaty przypadającej na ten lokal części zobowiązań spółdzielni związanych z budową, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami, a jeżeli spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków spłaty przypadającej na ten lokal części umorzenia kredytu, w kwocie podlegającej odprowadzeniu.

W uznaniu Sądu rozumieć należy to w ten sposób, że roszczenie o przeniesienie odrębnej własności lokalu uzależnione jest od wcześniejszego spłacenia nieuiszczonych dotąd, a przypadających na ten lokal zobowiązań spółdzielni związanych z realizacją zadania inwestycyjnego, niepokrytych w całości przez wniesienie wkładu mieszkaniowego. Przepis kładzie więc nacisk nie na konieczność opłacenia wkładu mieszkaniowego, lecz na konieczność zwrócenia spółdzielni wszystkich poniesionych przez nią wydatków na budowę lokalu, a także pokrycia odpowiedniej części ciążących na spółdzielni zobowiązań kredytowych, wynikających z kredytów zaciągniętych na budowę.

Wobec zdaniem Sądu I instancji tego uznać należy, iż obowiązek spłaty nominalnej wartości umorzenia spoczywa na właścicielu lokalu, albowiem obciąża lokal i powstaje w momencie realizacji żądania przekształcenia lokatorskiego prawa do lokalu w odrębną własność. Warunkiem przysługiwania bowiem lokatorskiego prawa do lokalu jest posiadania członkostwa i uiszczenie wkładu mieszkaniowego, zaś dopiero w chwili złożenia żądania przekształcenia prawa powstaje obowiązek zapłaty dodatkowych świadczeń. Zatem obowiązek świadczenia, a tym samym wymagalność świadczenia powstaje dopiero w tym momencie. Brak jest zatem podstaw, żeby domagać się od niego na tym etapie spłaty nominalnej wartości umorzenia kredytu, kiedy nie realizuje on swojego prawa do przekształcenia lokatorskiego prawa w odrębną własność.

Sąd zgodził się ze stanowiskiem powódki, że w razie gdy spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków, wówczas członek powinien także dokonać spłaty przypadającej na ten lokal części umorzenia kredytu w kwocie podlegającej odprowadzeniu przez spółdzielnię do budżetu państwa. Skoro w przeszłości spółdzielnie mieszkaniowe korzystały z tzw. tanich kredytów państwowych udzielanych z przeznaczeniem na budownictwo mieszkań lokatorskich. Częścią takiego kredytu, która podlegała spłaceniu, spółdzielnie obciążały swych członków, natomiast pozostałą jego część państwo umarzało. W przypadku gdy dochodzi do przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo odrębnej własności tego lokalu, wtedy spółdzielnia zwraca do budżetu umorzoną część kredytu. I właśnie taką kwotę umorzenia kredytu członek powinien wpłacić do spółdzielni przed dokonaniem przeniesienia na niego odrębnej własności lokalu. Taka praktyka wynika, zdaniem Sądu, również z relacji pracownika samej powódki – księgowej B. B., która wskazywała, że technicznie odbywa się to tak w powodowej Spółdzielni, że w razie wniosku o przekształcenie prawa lokatorskiego w odrębną własność członek powódki uiszczał do Spółdzielni nominalną wartość umorzenia, a powódka dokonywała wówczas jej wpłaty do banku (zapis dźwięku 00:20:31 do 00:27:17 k.69).

Wobec tego jedynie w wypadku złożenia przez członka spółdzielni wniosku o ustanowienie odrębnej własności zajmowanego lokalu, będzie on zobowiązany do spłaty przypadających na ten lokal kwot zadłużenia na nowych zasadach. Tym samym skoro pozwani nie podjęli definitywnej decyzji w kwestii przekształcenia prawa nie sposób obecnie skutecznie żądać od nich zapłaty.

Sąd zauważył, że w chwili spłaty nominalnej wartości umorzenia kredytu powodowa Spółdzielnia była właścicielem lokalu i to ona zapłaciła jak za własne zobowiązanie, a nie za cudzy dług. W tych warunkach dopiero gdy pozwani podejmą definitywną decyzję, że chcą zrealizować swoje prawo, a nie obowiązek, przekształcenia lokatorskiego prawa w odrębną własność, powstanie obowiązek zapłaty kwoty dochodzonej niniejszym pozwem.

Powódka wniosła apelację od powyższego wyroku zarzucając mu:

- naruszenie przepisów prawa materialnego – art. 10 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 listopada 1995r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych oraz refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych, poprzez błędną jego interpretację i uznanie, że obowiązek spłaty nominalnej wartości umorzenia spoczywa na właścicielu lokalu i powstaje w momencie realizacji żądania przekształcenia lokatorskiego prawa do lokalu w odrębną własność;

- naruszenie przepisów postępowania – art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i uznanie wypowiedzi świadka (powołanego na inną okoliczność tj.: wyjaśnienia Sądowi treści dokumentu – analitycznej ewidencji zadłużenia kredytowego na lokalu przy ul. (...) ) w sprawie „praktyki” wpłat do spółdzielni kwot umorzeń kredytu przez członków za dowód okoliczności przedwczesnego powództwa;

- sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego polegające na pominięciu prze Sąd istotnych faktów i okoliczności wynikających z dokumentów uznanych przez Sąd jako dowód w sprawie m.in. przyjęcie, iż pozwani nie dążą do przekształcenia prawa w odrębną własność, podczas gdy taki wniosek złożyli.

W oparciu o powyższe zarzuty powódka wniosła o zmianę wyroku poprzez uwzględnienie pozwu oraz zasądzenie od pozwanych kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Pozwani wnieśli o oddalenie apelacji i zasądzenie na ich rzecz solidarnie kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Wbrew zarzutom środka zaskarżenia Sąd odwoławczy uznał, że ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy nie wykraczają poza granice swobodnej oceny dowodów. Poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy dowodów, których ocena nie wykazała błędów natury faktycznej, czy logicznej, znajdując swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.

Sąd I instancji wskazał również wnioski, jakie wyprowadził z dokonanych ustaleń, opierając na nich swoje merytoryczne rozstrzygnięcie, co zostało zawarte w logicznych wywodach uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia. W tych warunkach ustalenia te i oceny Sąd Okręgowy przyjmuje za własne.

Sąd Okręgowy nie dopatruje się sprzeczności ustaleń Sądu I instancji z zebranym materiałem dowodowym, a zarzut ten ma charakter polemiczny z ustaleniami Sądu I instancji.

Nie mógł zasługiwać na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 233 k.p.c. w formie sprecyzowanej w apelacji, gdyż na etapie przesłuchiwania świadka powódka nie złożyła zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 k.p.c. co do faktycznego rozszerzenia tezy dowodowej przez Sąd Rejonowy, do czego uprawnienie wynikało z dyspozycji art. 232 zd. 2 k.p.c.

W ocenie Sądu Okręgowego powódka nie wykazała istnienia podstawy prawnej dochodzonego roszczenia.

Z pewnością nie stanowi takowej wskazywany przez powódkę art.10 ust.1 pkt. 5 ustawy z dnia 30 listopada 1995 roku o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, udzieleniu premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych.

Przepis ten stanowi, że na wniosek kredytobiorcy zadłużenie z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytów mieszkaniowych podlega umorzeniu przez bank w części odpowiadającej równowartości 70% zadłużenia po spłacie całości kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami oraz zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu w części niepodlegającej umorzeniu, jeżeli spłata ta nastąpi do dnia 31 grudnia 2017 r., z tym że w przypadku spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu członkowi spółdzielni przysługuje roszczenie o przekształcenie spółdzielczego prawa do lokalu z lokatorskiego na własnościowe albo o przeniesienie przez spółdzielnię na rzecz członka prawa własności lokalu mieszkalnego z ograniczeniem żądania przez spółdzielnię mieszkaniową uzupełnienia wkładu budowlanego do przypadającej na dany lokal nominalnej kwoty umorzenia kredytu dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy, która podlega zwrotowi do budżetu państwa.

W ocenie Sądu Okręgowego treść powyższego przepisu nie daje podstaw do przyjęcia, aby z chwilą spłaty kredytu spółdzielni przysługiwało roszczenie regresowe wobec osoby, której przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do danego lokalu. Z treści powyższego przepisu wynika, że spółdzielnia może domagać się od jej członka zapłaty nominalnej kwoty umorzenia kredytu tylko w sytuacji, kiedy ten ubiega o przekształcenie spółdzielczego prawa do lokalu z lokatorskiego na własnościowe bądź też przeniesienia na jego rzecz własności lokalu.

Powyższa konkluzja znajduje również potwierdzenie w przepisach ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 wzmiankowanego aktu prawnego, na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez niego:

- spłaty przypadającej na ten lokal części zobowiązań spółdzielni związanych z budową, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami, a jeżeli spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków - spłaty przypadającej na ten lokal części umorzenia kredytu w kwocie podlegającej odprowadzeniu przez spółdzielnię do budżetu państwa,

- spłaty zadłużenia z tytułu opłat, spłata zaległości z tytułu opłat związanych z eksploatacją i utrzymaniem lokalu.

W wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 maja 2001r. (K 5/01, OTK 2001, nr 4 poz. 87) wskazano, że treść art. 12 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych i przewidzianych w nim warunków finansowych stanowi pewnego rodzaju ofertę, skierowaną do osób w nim wskazanych, i z tej racji mogą one zachować swoje dotychczasowe uprawnienia przez nieograniczony w ustawie czas.

Ustawa przyznała osobom uprawnionym ustawowe prawo opcji nabycia własności lokalu jako uprawnienie kształtujące, którego wykonanie powoduje powstanie roszczenia o przeniesienie własności zajmowanego lokalu mieszkalnego. Z kolei art. 12 ust. 1ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz dalsze przepisy ustawy wskazują na moment wymagalności tego roszczenia.

Dopiero jeżeli osoba uprawniona występuje z żądaniem zawarcia umowy przeniesienia własności lokalu mieszkalnego i jednocześnie spełnia wymogi ustawowe, to na spółdzielni spoczywa obowiązek realizacji tego roszczenia w terminie 6 miesięcy od złożenia wniosku.

Jak słusznie wskazywali pozwani, spłata nominalnej kwoty umorzenia kredytu wchodzi w grę tylko wówczas gdy członek spółdzielni będzie chciał dokonać przekształcenia przysługującego mu prawa i zaakceptuje warunki finansowe tego przekształcenia.

W niniejszej sprawie do takich wiążących ustaleń nie doszło.

Rzeczywiście pozwani złożyli wniosek o ustanowienie odrębnej własności lokalu i podanie warunków finansowych przekształcenia, jednakże ostatecznie strony nie doszły do porozumienia w kwestii wysokości koniecznych do uiszczenia na rzecz spółdzielni kwot.

Podkreślić należy, że art. 12 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych winien być interpretowany przez pryzmat ochrony słabszej strony stosunku prawnego (członka spółdzielni) ubiegającego się o przekształcenie prawa do lokalu. Nie służy on natomiast wymuszaniu na członkach spółdzielni przekształcania praw spółdzielczych w odrębną własność nawet w sytuacji wcześniejszej spłaty przez spółdzielnię nominalnej kwoty umorzenia kredytu.

Innymi słowy, gdyby spółdzielnia nie podjęła czynności zmierzających do przeniesienia własności w przypadku uprawnionego, otwiera się możliwość skutecznego żądania zobowiązania jej do złożenia odpowiedniego oświadczenia woli. Jednakże spółdzielnia nie może wymusić na jej członku przekształcenia lokatorskiego prawa do lokalu w prawo własności a co za tym idzie zwrotu nominalnej kwoty umorzenia kredytu.

Na marginesie wskazać należy, iż w 2017 r. ustanowiono na rzecz pozwanych spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego na podstawie art. 16 ¹ ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Przepis ten stanowi, że osobie, której przysługiwało spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, a której prawo wygasło z powodu nieuiszczania opłat związanych z eksploatacją i utrzymaniem jej lokalu lub eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, przysługuje roszczenie do spółdzielni o ponowne ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, jeżeli spłaci spółdzielni całe zadłużenie wynikające z nieuiszczania tych opłat wraz z odsetkami.

Powyższy przepis wprowadzony został ustawą z dnia 20 lipca 2017 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (…) – Dz. U. z 2017 r., poz. 1596.

Nowela ta, uwzględniając trudną sytuację byłych lokatorów oraz brak mechanizmów pozwalających im na uregulowanie prawa do mieszkania, do którego tytuł utracili wskutek popadnięcia w długi związane z jego utrzymaniem, wprowadziła nowe roszczenie nakierowane na przywrócenie prawa do lokalu. Pozwala ono odzyskać tytuł prawny do lokalu po spłacie całego zadłużenia wynikającego z nieuiszczania opłat wraz z odsetkami. Nie nakłada natomiast na nie innych zobowiązań, w tym takich jak dochodzone przez powódkę w niniejszym procesie.

W tych warunkach uwzględnienie roszczenia powódki oznaczałoby de facto nałożenie na pozwanych nieprzewidzianych nowelizacją obowiązków, co w istocie wypaczałoby istotę instytucji przewidzianej w art. 16 ¹ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy oddalił apelację na podstawie art. 385 k.p.c. jako bezzasadną.

Sąd nie orzekał o kosztach postępowania apelacyjnego, bowiem apelacja strony powodowej została oddalona, a pozwani żadnych kosztów nie ponieśli.

Agnieszka Żegarska Jacek Barczewski Bożena Charukiewicz