Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 05 grudnia 2018 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w R.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VGC 444/18

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 13 listopada 2017r. powód (...) Sp. z o.o. w R. żąda zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 6.863,94 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód twierdził m.in. ,że należność dochodzona pozwem wynika z różnicy pomiędzy wypłaconą kwotą przez pozwanego w wysokości 2.361,15 zł, a kwotą faktycznych kosztów naprawy w wysokości 9.225,09 zł wynikającą z kosztorysu naprawczego sporządzonego przez niezależnego rzeczoznawcę.

Powód twierdził też , że w dniu 13 września 2017 roku poszkodowany, na podstawie umowy cesji, przeniósł swoją wierzytelność obejmującą roszczenie o odszkodowanie w sprawie szkody z dnia 27 czerwca 2017 roku na rzecz (...) sp. z o.o., następnie w dniu 31 października 2017 roku pomiędzy cedentem (...) sp. z o. o., a cesjonariuszem tj. powodem została zawarta umowa cesji, na podstawie której cesjonariusz wstąpił w miejsce pierwotnego wierzyciela. Powyższe umowy przesłano do pozwanego wraz z wezwaniem do zapłaty. Powód twierdził też, że szkoda dotyczyła zdarzenia komunikacyjnego, a odszkodowanie pochodziło z OC sprawcy szkody. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił z powyższego tytułu kwotę 2.361,15 zł.

W dniu 12 grudnia 2017 roku referendarz sądowy wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty, którym uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W przepisanym prawem terminie pozwany (...) S.A w W. wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty i zaskarżając go w całości żądał oddalenia powództwa i zasądzenia na jego rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany twierdził m.in., że wypłacił odszkodowanie za uszkodzony pojazd, ustalając koszt jego naprawy z uwzględnieniem średnich cen i usług naprawczych na lokalnym rynku wyznaczonym miejscem zamieszkania poszkodowanego.

Pozowany twierdził, że kwestionuje twierdzenia powoda co do zakresu szkody, jej wartości oraz wysokości należnego odszkodowania.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

W dniu 27 czerwca 2017 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód należący do poszkodowanego R. Z. (1). Sprawca kolizji był ubezpieczony w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym Zakładzie. Sprawca szkody poruszał się w momencie zdarzenia pojazdem jednośladowym, którym uderzył w bok samochodu poszkodowanego, w wyniku czego uszkodzeniu uległy drzwi samochodu od strony pasażera. Poszkodowany zgłosił szkodę do ubezpieczyciela sprawcy szkody, który przystąpił do jej likwidacji. Rzeczoznawca działający w imieniu pozwanego wycenił szkodę na kwotę 2.361,15 zł. Powyższa kwota pozwoliła na naprawienie uszkodzonego pojazdu, a naprawy dokonano w warsztacie poleconym poszkodowanemu. Poszkodowany korzysta do chwili obecnej z uszkodzonego, a następnie naprawionego samochodu. Poszkodowany nie odwoływał się od dokonanej wyceny.

W dniu 13 września 2017 roku poszkodowany R. Z. (1) zawarł umowę cesji wierzytelności z firmą (...) Sp. z o.o., która to w dniu 31 października 2017 roku zbyła powyższą wierzytelność na rzecz powodowej spółki.

(dowód: kosztorys k.11-16, umowy cesji k.17- 19, zawiadomienie o cesji k.20, wezwanie do zapłaty k.21, kosztorys sporządzony przez pozwanego k.34-37, opinia biegłego sądowego Ł. W. k.63-78, zeznania biegłego k.95, zeznania świadka R. Z. k.108-109).

Przedstawiony wyżej stan faktyczny ustalony został na podstawie dowodów z dokumentów, zeznań świadka oraz opinii i zeznań biegłego sądowego.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów w całości, gdyż nie budziły one wątpliwości co do swojej prawdziwości, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich skutecznie.

Podkreślania wymaga jednak to, że czym innym jest przyznanie dowodom z dokumentów waloru prawdziwości tj. uznanie , że nie zostały one podrobione czy przerobione, a czym innym są wnioski jakie z konkretnych dokumentów się wyciąga.

Sąd dał również wiarę dowodowi z zeznań świadka w całości, gdyż zeznania te były logiczne i spójne oraz potwierdzały i uzupełniały się wzajemnie z pozostałymi dowodami, którym przyznano walor prawdziwości w całości tworząc z nimi harmonijną całość .

Sąd dał również wiarę w całości dowodowi z opinii i zeznań biegłego sądowego Ł. W.. Podkreślenia wymaga jednak to, że zarówno opinia jak i zeznania biegłego miały w niniejszej sprawie jedynie charakter poglądowy i nie wpłynęły na jej rozstrzygnięcie , a to z uwagi na treść zeznań świadka R. Z.. Jak wynika z powyższych zeznań, w wyniku zdarzenia jakie miało miejsce w dniu 27 czerwca 2017 roku, uszkodzeniu uległ pojazd należący do świadka. Uszkodzenia pojazdu były jednak niewielkie, naprawy dokonano w „poleconym” warsztacie, a części jakie użyto do naprawy były częściami używanymi co spowodowało, jak zeznał świadek, że ostatecznie koszt naprawy zamknął się w kwocie wypłaconej przez ubezpieczyciela sprawcy szkody.

Jak wynika z treści artykułu 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Ubezpieczyciel nie ma jednak obowiązku wypłacenia odszkodowania wyższego niż szkoda rzeczywista, gdyż prowadziłoby to do pokrzywdzenia ubezpieczyciela poprzez wypłatę nienależnych odszkodowań. W szczególności ubezpieczyciel nie ma obowiązku wypłaty rzekomego odszkodowania wyliczonego przez nabywcę wierzytelności od poszkodowanego. Wyliczenie dokonane na zlecenie takiego nabywcy wierzytelności ma jedynie charakter teoretyczny, zależy od systemu kalkulacyjnego użytego na potrzeby tego wyliczenia i nijak się nie ma do rzeczywistego stanu sprawy.

Jedynie na marginesie należy zauważyć , że opinia biegłego sądowego też miała charakter wyłącznie teoretyczny, i choć biegły wyliczył kwotę niemal połowę niższą, od tej która została przedstawiona przez rzeczoznawcę działającego na zlecenie powoda, to należy zauważyć, że każda z kalkulacji została wykonana na podstawie innego systemu kalkulacyjnego, bez uwzględniania rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu. Ten bowiem jak wynika z zeznań świadka (poszkodowanego w tej sprawie) zamknął się faktycznie w kwocie ok 2 tyś zł. Wypłacona zatem przez ubezpieczyciela sprawcy szkody kwota, jak zeznał sam poszkodowany wystarczyła w zupełności na skuteczną naprawę pojazdu.

Z tych wszystkich względów powództwo jako pozbawione uzasadnionych podstaw po myśli art. 822 k.c. i art. 481 k.c. podlegało oddaleniu.

O kosztach orzeczono na podstawie artykułu 98 k.p.c., w myśl zasady odpowiedzialności za wynik sprawy, obciążając tymi kosztami powoda jako przegrywającego spór. Na koszty procesu składa się kwota 1800 zł tytułem wynagrodzenia radcy prawnego reprezentującego stronę pozwaną. Inne koszty po stronie pozwanej, w tym opłata od pełnomocnictwa, nie powstały.