Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 28 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich      w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Pękała     

Protokolant: sekretarz sądowy Monika Frontczak     

po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2018 r. w Szczecinie     

na rozprawie sprawy

z powództwa M. Ł. (1)     

przeciwko małoletniej M. Ł. (2)     

o obniżenie alimentów

oraz z powództwa wzajemnego małoletniej M. Ł. (2)

przeciwko M. Ł. (1)

o podwyższenie alimentów     

I.  obniża rentę alimentacyjną zasądzoną od powoda M. Ł. (1) na rzecz małoletniej M. Ł. (2) wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie wydanym dnia 13 listopada 2015 r. w sprawie X RC 3088/13, z kwoty po 1200 zł miesięcznie do kwoty po 1000 (tysiąc) złotych miesięcznie, poczynając od dnia 2 października 2017 r., płatnej z góry do dnia 10 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat;

II.  w pozostałej części powództwo główne oddala;

III.  oddala w całości powództwo wzajemne;

IV.  znosi między stronami koszty zastępstwa procesowego;

V.  nie obciąża małoletniej pozwanej M. Ł. (2) obowiązkiem zwrotu kosztów sądowych na rzecz powoda.

Sygn. akt VIII RC 256/17

UZASADNIENIE

M. Ł. (1), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł 2 czerwca 2017 r. do Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie pozew o obniżenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sadu Okręgowego w Szczecinie z dnia 13 listopada 2015 r. wydanym w sprawie o sygn. akt X RC 3088/13 na rzecz małoletniej pozwanej M. Ł. (2), z kwoty po 1200 zł do kwoty po 600 zł miesięcznie, płatnej do 10 dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od miesiąca kwietnia 2017 r. oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu swojego żądania powód M. Ł. (1) wskazał m.in., że zmianie uległa jego sytuacja materialna i osobista. Powód wyprowadził się bowiem ze S. i zamieszkał ze swoją partnerką w L., a tym samym utracił dochody z dodatkowych źródeł, które uzyskiwał w dotychczasowym miejscu zamieszkania. M. Ł. (1) w L. zatrudnił się na stanowisku starszego asystenta lekarza i za wykonywaną pracę uzyskuje wynagrodzenie jedynie w wysokości 7200 zł brutto. Nadto z uwagi na charakter pracy oraz konieczność pozostawania w całodobowej dyspozycji, powód nie ma możliwości podjęcia innego intratnego zatrudnienia.

W odpowiedzi na pozew małoletnia M. Ł. (2), reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego w osobie matki A. Ł. (1) i zastępowania przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów postępowania sądowego w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwana wskazała m.in., że powód M. Ł. (1) posiada znaczne możliwości zarobkowe i finansowe, posiada wyższe wyksztalcenie – doktora nauk medycznych ze specjalnością chirurgia ogólna, dodatkowo powód kształci się w zakresie specjalizacji chirurgii plastycznej. Zmiana miejsca zamieszkania nie winna wpływać na wysokość alimentów, tym bardziej, że powód z uwagi na posiadane wykształcenie jest poszukiwanym specjalistą i ma możliwość podjęcia dodatkowego zatrudnienia.

W dniu 18 sierpnia 2017 roku małoletnia M. Ł. (2) wniosła do Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie pozew wzajemny o zmianę wyroku rozwodowego z dnia 13 listopada 2015 r. (X RC 3088/13) poprzez podwyższenie zasadzonej renty alimentacyjnej z kwoty po 1200 zł do kwoty po 1600 zł, płatnej z góry do 10 dnia każdego miesiąca, do rąk matki małoletniej, z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu swojego żądania małoletnia M. Ł. (2) wskazała m.in., że wzrosły jej koszty utrzymania i wynoszą ok. 2600 zł miesięcznie. Nadto matka małoletniej A. Ł. (1) na co dzień sprawuje nad córką bieżącą opiekę, a tym samym ojciec dziecka winien w większym zakresie partycypować w kosztach utrzymania małoletniej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 13 listopada 2015 r. wydanego w sprawie o sygn. akt X RC 3088/13, rozwiązano przez rozwód, związek małżeński A. Ł. (2) z domu R. z M. Ł. (1) zawarty w dniu 16 październik 2004 r bez orzekania o winie; wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią M. Ł. (2) powierzono obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu małoletniej przy matce; ustalono kontakty M. Ł. (1) z małoletnią córką M. Ł. (2) w ten sposób, że M. B. uprawniony i zobowiązany spotykać się z córką poza miejscem jej zamieszkania:

-

W każdy poniedziałek od godz. 15:00 do godz. 19:00

-

W każdą środę od godz. 15:30 do godz. 19:00

-

W każdy parzysty weekend w roku od piątku od godz. 15:30 do niedzieli do godz. 19:00

-

W wakacje letnie w każdym roku, od 1 lipca od godz. 9:00 do 15 lipca do godz. 19:00 oraz od 1 sierpnia od godz. 9:00 go 15 sierpnia do godz. 19:00

-

W ferie zimowe w każdym roku, w pierwszym tygodniu od soboty od godz. 9:00 do następnej soboty godz. 19:00

-

W okresie Świąt Bożego Narodzenia i noworocznym – w latach parzystych od 23 grudnia od godz. 9:00 do 29 grudnia do godz. 19:00, a w latach nieparzystych od 30 grudnia od godz. 9:00 do 2 stycznia godz. 19:00

-

W okresie Ś. Wielkanocnych – w latach nieparzystych od Wielkiego Czwartku od godz. 9:00 do wtorku po Ś. Wielkanocnych do godz. 19:00.

W punkcie V wyroku Sąd obciążył oboje rodziców obowiązkiem ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletniej M. Ł. (2) i z tego tytułu zasądził od M. Ł. (1) rentę alimentacyjną na rzecz małoletniej w kwocie po 1200 zł miesięcznie płatną z góry do 10 dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności każdej raty, poczynając od uprawomocnienia się wyroku.

Dowód:

-

Wyrok Sądu Okręgowego z dnia 13 listopada 2015 r. (sygn. akt X RC 3088/13).

W trakcie orzekania w sprawie o sygn. akt X RC 3088/13:

Małoletnia M. Ł. (2) uczęszczała do klasy 0 szkoły podstawowej. Uczestniczyła w zajęciach z rytmiki, języków obcych, czy tańca. Dodatkowo chodziła na zajęcia pływackie na basen w B.. Małoletnia M. Ł. (2) uczęszczała także na balet.

A. Ł. (1) pracowała jako stomatolog w (...), miesięcznie z tego tytułu uzyskiwała dochód w wysokości ok. 10000 zł netto. A. Ł. (1) wynajmował mieszkanie na osiedlu strzeżonym w S. i z tego tytułu ponosiła koszty wynajmu lokalu w wysokości 1750 zł, dodatkowo opłacała czynsz do spółdzielni w wysokości 400 zł i ponosiła koszty opłat eksploatacyjnych.

M. Ł. (1) zatrudniony był na podstawie umowy kontraktu w (...) Publicznym Szpitalu (...) PUM im. Profesora T. S. w S.. Pracował od poniedziałku do piątku od godz. 8:00 do 14:00, w czwartki pełnił całodobowy dyżur. Za wykonywaną pracę uzyskiwał wynagrodzenie w wysokości ok. 9000-10000 zł netto miesięcznie. M. Ł. (1) dodatkowo pracował w (...) i z tego tytułu uzyskiwał dochód w wysokości od 2000 zł do 6000 zł brutto miesięcznie. M. Ł. (1) prowadził także prywatny gabinet lekarski i wykładał na (...) Uniwersytecie Medycznym w S.. M. Ł. (1) często wyjeżdżał na kursy doszkalające, szkolił także innych lekarzy, personel medyczny. Za szkolenia otrzymywał stosowne wynagrodzenie.

Miesięcznie uzyskiwał dochód w wysokości ok. (...) -15000 zł netto. Często wpłacał znaczne sumy gotówki na własny rachunek bankowy.

M. Ł. (1) w tym czasie mieszkał wspólnie z matką A. Ł. (1), zapewniał swojej teściowej wyżywienie, dokładał się do jej lekarstw. M. Ł. (1) spłacał zobowiązania finansowe zaciągnięte wspólnie z A. Ł. (1) w wysokości. ok. 4500-5000 zł miesięcznie (zobowiązania wobec firmy budującej dom). W 2012 r. M. Ł. (1) przelał ze wspólnego konta kwotę 56000 zł na swoje prywatne konto.

Dowód:

-

Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy o sygn. akt X RC 3088/13

M. Ł. (1) i A. Ł. (1) po rozstaniu podzielili zgromadzony podczas trwania związku małżeńskiego majątek, tj. dwa samochody i dom. W 2015 roku rodzice małoletniej sprzedali niewykończony jeszcze dom za 1 200 000 zł, spłacili zaciągnięty na ten cel kredyt w wysokości ponad 900 000 zł, oraz dokonali podziały nadwyżki, M. Ł. (1) otrzymał z tego tytułu kwotę 200 000 zł, A. Ł. (1) 100 000 zł.

Dowód:

-

przesłuchanie A. Ł. (1) – k. 474.

-

Umowa o podział majątku wspólnego – k. 444-446.

M. Ł. (1) w październiku 2016 roku zawarł nowy związek małżeński z M. Ł. (3), a styczniu 2017 roku przeprowadził się do L.. Małżonka powoda przed przeprowadzką poszukiwała na rynku (...) i lublińskim zatrudnienia zgodnie ze swoimi umiejętnościami i wykształceniem. M. Ł. (3) mimo, iż z wykształcenia jest radcą prawnym, nie znalazła zatrudnienia w S..

W L. M. Ł. (3) zatrudniona jest w Urzędzie Miasta na podstawie umowy o pracę i zarabia ok. 4000 zł netto miesięcznie, dodatkowo jako radca prawny przyjmuje klientów w swojej kancelarii. W 2016 r. uzyskała dochód w wysokości 123 566,63 zł.

Dowód:

-

PIT – 36 – k. 126-127.

-

Przesłuchanie M. Ł. (1) – k. 207.

W L. mieszka ojciec M. Ł. (1) (70 lat), który w 2016 r. został wdowcem. Ojciec M. Ł. (1) wymaga opieki, choruje bowiem na serce, jest po zawale, cierpi na cukrzyce. M. Ł. (1) posiada także brata, który na stałe zamieszkuje w S..

Powód M. Ł. (1) z wykształcenia jest doktorem nauk medycznym ze specjalnością chirurgia ogólna. Powód aktualnie zatrudniony jest na czas nieokreślony w Centrum Onkologii Ziemi L. im. Św. J. z D. na stanowisku starszego asystenta lekarza medycyny. Za wykonywaną pracę otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 7020 brutto miesięcznie.

Powód dodatkowo podczas swojej obecności w S. przyjmuje pacjentów w gabinecie medycznym położonym w S. przy ul. (...) ( (...) Niepublicznego Zakładu (...)). Za wynajem gabinetu lekarskiego powód płaci na podstawie każdorazowo wystawianego przez Przychodnię rachunku. M. Ł. (1) indywidualnie rozlicza się ze swoimi pacjentami i pobiera za swoje porady odpowiednie wynagrodzenie. Często na swój rachunek bankowy wpłaca we wpłatomacie gotówkę.

Powód M. Ł. (1) zawarł także umowę o szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie chirurga plastycznego z (...) Publicznym Szpitalem (...) w S. na okres od dnia 15 kwietnia 2016 r. do 14 kwietnia 2020 r., za wykonywaną pracę nie uzyskuje jednak żadnego dochodu.

Dowód:

-

Zaświadczenie – k. 51.

-

Karta wynagrodzenia M. Ł. (1) – k. 52, 479, 428

M. Ł. (1) na rachunku bankowym w (...) Bank (...) posiadał w 2016 r. znaczne oszczędności (100 000 zł). Rachunek bankowy został jednak zlikwidowany w dniu 6 czerwca 2018 r., a z zgromadzone pieniądze zostały w dniu 21 stycznia 2017 r. przelane na jego inny rachunek. M. Ł. (1) w 2016 r. uzyskał łączny przychód w wysokości 265 840 zł., w 2017 roku jego przychód kształtował się na poziomie 84 062,62 zł (dochód 82560,75 zł).

M. Ł. (1) w 2017 r. za samą pracę w Centrum Onkologii Ziemi L. uzyskał dochód w wysokości 78 660 zł brutto. M. Ł. (1) do końca stycznia 2017 roku pracował jako asystent na (...) Uniwersytecie Medycznym w S., jednak nie przedłużył umowy.

Dowód:

-

Deklaracja PIT – 119-120.

-

Zeznanie podatkowe – k. 96-105.

-

Wyciąg z konta w (...) Bank (...) – k. 649-651, 622-624, 523-524.

-

Wciąg z konta w nBanku – k. 360-411.

-

Wyciąg z KRS – k. 547-552.

-

Zeznanie podatkowe PIT – 37 – k. 535-539.

-

Pismo z (...) k 516.

-

Zaświadczenie z (...) nr 1 w S. – 488.

-

Przesłuchanie A. Ł. (1) – k. 475.

-

Przesłuchanie M. Ł. (1) – k. 576.

-

Umowa najmu samochodu – k. 461.

-

Wiadomości mailowe – k. 456-459.

-

Karta szkolenia specjalizacyjnego – k. 429.

-

Umowa o pracę – k. 426.

M. Ł. (1) założył wspólnie z żoną (...) spółkę z o.o. C. C., bowiem starał się o dofinansowanie do projektu resekcji nowotworów skóry. Finalnie jednak nie otrzymał dofinansowania. Planuje jednak w przyszłości kolejny raz składać wniosek na przyznanie dodatkowych funduszy na badania. W (...) spółki (...) prywatnie przyjmuje swoich znajomych czy też innych pacjentów.

Dowód:

-

Przesłuchanie M. Ł. (1) - k. 207.

-

Wyciąg z KRS – k. 195- 200.

M. Ł. (1) odwiedza małoletnią córkę w S., na kontakty przyjeżdża we worek rano pociągiem. Podczas pobytów w S. M. Ł. (1) wynajmuje mieszkanie oraz samochód. Rodzice małoletniej wspólnie ustalają terminy spotkań ojca z córką, czasami na tym gruncie dochodzi do nieporozumień. Po przyjeździe do S. powód oprócz zajmowania się córką, dodatkowo pracuje. We wtorki do południa ma dyżur w szpitalu w P., natomiast popołudniami przyjmuje prywatnych pacjentów w przychodni (...) (od godz. 16.00 do 20.00). Pacjenci płacą za wizytę lekarską w gotówce.

M. Ł. (1) sporadycznie kupuje małoletniej córce zabawki, prezenty.

Dowód:

-

Faktura za wynajem samochodu – k. 16.

-

Faktura za wynajem mieszania – k. 15.

-

Bilety (...) – k. 12 - 14.

W dniu 2 października 2017 roku M. Ł. (1) urodziła się kolejna córka W. Ł. (1). Rodzice dziecka na wyprawkę dla niemowlaka wydatkowali kwotę ok 5000 zł.

Aktualnie M. Ł. (1) mieszka wraz z małoletnią W. Ł. (1) i małżonką w L. w lokalu stanowiącym wyłączną własność M. Ł. (3). Na miesięczny koszt utrzymania mieszkania składają się rachunki za c.o. (134 zł), gaz - 140 zł, woda ok. 200 zł, (...) 103,33, cyfrowy P. – 49,90 zł, czynsz do wspólnoty mieszkaniowej – 337,16 zł, opłata za garaż – 180 zł, podatek od nieruchomości - 193 zł rocznie.

Dowód:

-

Przesłuchanie M. Ł. (1) – k. 208.

-

Odpis skrócony aktu urodzenia małoletniej W. Ł. (1) – k. 194.

-

Dowody wpłaty – k. 193.

-

Faktury – k. 178- 188.

-

Roczne rozliczenie za c.o. – k. 175.

-

Rachunek za (...) k. 176, 85, 22

-

Rozliczenie za wodę – k. 84, 20.

-

Rachunek za (...) k. 86.

-

Faktura za cyfrowy P. – k. 23.

-

Opłata za czynsz mieszkania – k. 21.

-

Potwierdzenie dokonania wpłaty – k. 19.

-

Decyzja podatkowa – k. 18.

M. Ł. (1) w dniu 6 maja 2016 roku zawarł umowę leasingu samochodu L. (...) i z tego tytułu zapłacił 20% wartości samochodu (29212,50 zł) oraz kwotę 4898 zł. W dniu 24 lutego 2017 r. powód zrezygnował mailowo z kontynuowania umowy leasingu samochodu i w dniu 28 lutego 2017 r. oddał samochód. Nie odzyskał jednak wcześniej wpłaconych środków.

Dowód:

-

Wiadomość mailowa o rezygnacji z leasingu samochodu – k. 255 -259.

-

Potwierdzenie dokonania wpłaty za samochód – k. 253 – 254.

-

Protokół zdania przedmiotu – k. 255-258

-

Umowa sprzedaży samochodu L. – k. 241-243.

-

Umowa leasingu – k. 244-252.

-

Faktura raty za samochód w wysokości 1894,80 zł – k. 81.

A. Ł. (1) mieszka wraz z córką M. Ł. (4) i swoim parterem A. O. (1) w wynajmowanym mieszkaniu. Za najem mieszkania matka małoletniej płaci 2850 zł miesięcznie, dodatkowo uiszcza opłaty eksploatacyjne tj. czynsz do wspólnoty mieszkaniowej w wysokości ok. 410 zł miesięcznie, opłata także garaż – 310 zł, ogrzewanie – 150 zł miesięcznie czy rachunek za prąd w wysokości ok 200 zł.

Wynajmowane mieszkanie ma ok. 100 m ² i składa się z 3 sypialni, salonu, kuchni oraz 2 łazienek. Okresowo w lokalu zamieszkuje córka partnera A. O. (2), która posiada własny pokój.

Dowód:

-

Umowa najmu okazjonalnego – k. 338-339.

-

Przesłuchanie A. Ł. (1) – k. 475.

A. Ł. (1) w 2015 roku uzyskała dochód w wysokości 34027,17 zł (przychód 44820 zł). Matka małoletniej w dniu 4 stycznia 2017 roku nabyła za kwotę 335 000 zł lokal niemieszkalny położony w S. przy ul (...), składający się z 4 pokoi, kuchni, łazienki, przedpokoju, spiżarki, o łącznej powierzchni użytkowej 86,57 m ². W lokalu tym matka małoletniej prowadzi własną działalność gospodarczą w formie placówki medycznej tj. gabinetu stomatologicznego. Matka małoletniej zatrudnia na podstawie umowy o pracę dwie asystentki, którym za wykonywaną pracę płaci 1530 zł netto miesięcznie wynagrodzenia. A. Ł. (1) wynajmuje także jedno stanowisko stomatologiczne w swoim gabinecie i z tego tytułu uzyskuje dodatkowy dochód. Z uwagi na dużą amortyzację sprzętu i kosztów związanych z lokalem, A. Ł. (1) nie płaci podatków od prowadzonej działalności gospodarczej. A. Ł. (1) uzyskuje dochód w wysokości ok. 10 000 zł – 13 000 zł netto miesięcznie.

Dowód:

-

Akt notarialny A78/2017 – k. 289 – 294.

-

PIT/B- 265-269.

-

PIT – 36 – k. 270-276.

-

PIT/0 – k. 277-281.

-

Potwierdzenie dokonania wpłaty za garaż i mieszkanie k. 138-139.

A. Ł. (1) wraz z małoletnią M. Ł. (2) i swoim partnerem A. O. (1) żyją na bardzo wysokim poziomie. Z uzyskiwanego wynagrodzenia A. Ł. (1) utrzymuje nie tylko własną córkę i siebie, ale także swojego aktualnego partnera i jego córkę A.. Rodzina wielokrotnie jeździ na luksusowe wakacje. A. Ł. (1) samodzielnie finansuje wakacje dla swojej rodziny (K. – koszt 5000 zł, Teneryfa – 12000 zł). Na jej konto bankowe wpływają znaczne środki (np. w dniu 15 i 20.11.2017 r. A. O. (1) wpłacił na jej rachunek bankowy kwotę 140000 zł, następnie siostra A. Ł. (1) wpłaciła kwotę 137000 zł), A. Ł. (1) wielokrotnie dokonywała znacznych wpłat gotówki na swój rachunek bankowy.

Dowód:

-

Wyciąg z konta A. Ł. (1) – k. 553 – 615.

-

Wyciąg z konta A. Ł. (1) z mBanku – płyta CD – k. 531

-

Przesłuchanie A. Ł. (1) – k. 475.

(...) A. Ł. (1), A. O. (1) jest absolwentem (...) Szkoły (...) w S. oraz Wyższej Szkoły Zawodowej w P.. J. doradcą, trenerem biznesu, coachem, menedżerem oraz specjalistą ds. zamówień publicznych. B. prezesem Zarządu (...) Akademii (...) oraz wiceprezesem Stowarzyszenia (...). Wcześniej pełnił funkcję Naczelnik Wydziału Urzędu Pracy w S..

A. O. (1) w 2016 r. nie uzyskał żadnego dochodu. Konkubent A. Ł. (1) w 2017 r. uzyskał rozwód. Aktualne zatrudniony jest na umowę o prace na ½ etatu w gabinecie A. Ł. (1) na stanowisku menedżera i za wykonywaną pracę otrzymuje wynagrodzenie w wysokości ok. 600 zł miesięcznie. Wcześniej partner A. Ł. (1) prowadził szkolenia, jednak aktualnie nie ma na to czasu. A. O. (1) i jego 8 letnia córka znajdują się na utrzymaniu matki małoletniej. A. Ł. (1) posiada wspólne konto z partnerem, kilkukrotnie przelewała także na konto partnera dodatkowe pieniądze poza wynagrodzeniem.

Dowód:

-

Wyciąg z Internetu – k. 471.

-

Informacja o wysokości dochodu PIT- B za 2016 r. – k. 437-438.

-

Zeznanie o wysokości osiąganego dochodu za 2016 r. – k. 431-438.

A. Ł. (1) podpisała umowę leasingu samochodu marki V. i z tego tytułu płaci ratę leasingową w wysokości 1415,95 zł miesięcznie. Samochód został wzięty w leasing na jej działalność gospodarczą.

Dowód:

-

Potwierdzenie wykonania przelewu – raty leasingu za samochód – k. 440 - 441.

-

Dowód rejestracyjny – k. 442-443.

-

Faktura Vat – k. 439.

Małoletnia powódka ma 9 lat; uczęszcza do Szkoły Podstawowej w S.; nie posiada żadnego majątku. Małoletnia ma problemy dermatologiczne, cierpi na atopowe zapalenie skory. M. Ł. (2) w listopadzie 2017 roku upadła w szkole i uszkodziła sobie 4 zęby. Małoletnia z uwagi na wypadek miała założoną szynę na zęby. Małoletnia na swoje urodziny otrzymała szynszyla, którym się opiekuje. Miesięczny koszt utrzymania zwierzęcia wynosi ok. 100 zł.

Usprawiedliwione średniomiesięczne koszty związane z utrzymaniem małoletniej powódki M. Ł. (2) wynoszą ok. 1900 zł i w szczególności w wymiarze średniomiesięcznym przedstawiają się następująco:

-

600 zł - tytułem udziału przypadający na małoletnią w kosztach wynajmu mieszkania;

-

400 zł – wyżywienie małoletniej, w tym obiady w szkole (przez 10 miesięcy);

-

150 zł – zakup ubrań i odzieży;

-

100 zł – zakup zabawek, książek itd.

-

50 zł – zakup środków czystości i pielęgnacyjnych;

-

120 zł – koszty związane z szkolą małoletniej (opłaty za świetlicę – 80 zł, koszt zakupu szafki dla małoletniej – 160 zł, zakupu artykułów szkolnych, wycieczek szkolnych do kina czy teatru, zielonej szkoły itd.).

-

150 zł – basen;

-

150 zł – nauka języków obcych;

-

60 zł – szachy;

-

wydatki związane z ochroną zdrowia;

-

35 zł – tańce.

Dowód:

-

Przesłuchanie A. Ł. (1) – k. 347-349.

-

Potwierdzenie wykonania przelewu tytułem opłaty za niemiecki – k. 333.

-

Potwierdzenie wykonania przelewu – k. 334-337.

-

Umowa a zajęcia szachowe małoletniej – k. 157

-

Dowody wpłaty – 158, 160, 161, 153.

-

Umowa o świadczenie usług szkoleniowych – nauka pływania – k. 152.

-

Potwierdzenie dokonania wpłaty 142-151.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo M. Ł. (1) o obniżenie alimentów okazało się częściowo zasadne, zaś powództwo małoletniej M. Ł. (2), reprezentowanej przez matkę A. Ł. (1), o podwyższenie alimentów okazało się niezasadne.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach spraw o sygnaturze
X RC 3088/13, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści powołanych dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów. W szczególności należy w tym miejscu wskazać, iż żadna ze stron niniejszego postępowania nie przedstawiła dowodów, które by podważały wiarygodność, czy autentyczność dowodów z dokumentów przedstawionych przez stronę przeciwną niniejszego postępowania.

Sąd odmówił uznania za wiarygodne przedłożonych dokumentów w postaci paragonów zakupów artykułów żywnościowych, ubrań, środków czystości i leków, gdyż nie są to dowody imienne. Nadto paragony nie jest dokumentem w rozumieniu art. 129 kpc. Jednocześnie należy zauważyć, że sam fakt przedstawienia dowodu zakupu określonych artykułów czy produktów nie jest jednoznaczny z wykazaniem, że artykuły te zostały zakupione przez daną osobę.

Nadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły częściowo przesłuchanie M. Ł. (1) oraz częściowo przesłuchanie A. Ł. (1). W ocenie Sądu, przesłuchanie ww. osób zasługiwały na nadanie im przymiotu wiarygodności jedynie w tym zakresie, w którym korespondowały one z dokumentami zgromadzonymi w sprawie, które z podanych wyżej względów zostały uznane przez niniejszy Sąd za w pełni wiarygodne oraz w tym zakresie, w którym treść zeznań ww. osób – co zostanie szerzej przedstawione w dalszej części rozważań – odpowiadała zasadom doświadczenia życiowego w zakresie wydatków, jakie wiążą się z zakupem poszczególnych dóbr i usług oraz w zakresie możliwości ponoszenia danych wydatków przez strony czy też możliwości majątkowych i finansowych poszczególnych osób.

W szczególności należy w tym miejscu wskazać, iż Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda M. Ł. (1) w tej części, w której wskazywał, że nie może on podjąć dodatkowego zatrudniania, bowiem w L. musi pozostawać dyspozycyjny z uwagi na liczne reoperację. Sąd uznał także, że jego faktyczne możliwości majątkowe i zarobkowe kształtują się na znacznie wyższym poziomie niż te wskazywane w oficjalnych zeznaniach podatkowych. M. Ł. (1) bowiem poza pracą w Szpitalu w L. prowadzi także gabinet prywatny w S., z uwagi na jego renomę i wykształcenie kierunkowe przyjmuje dodatkowo pacjentów, którzy przeważnie płacą mu za wykonaną usługę czy poradę w gotówce. Wielokrotnie zresztą M. Ł. (1) dokonywał wpłaty gotówki na swoje konto mimo, iż otrzymywał przelewem wynagrodzenie.

Sąd nie dał wiary zeznaniom A. Ł. (1) w tym zakresie, w którym wskazywała ona na wysokość uzyskiwanego przez jej partnera A. O. (1) wynagrodzenia za swoją pracę. (...) A. Ł. (1) został bowiem zatrudniony w jej gabinecie stomatologicznym na ½ etatu, jednak faktycznie praca na tym stanowisku absorbuje go w takim zakresie, że nie jest wstanie podjąć dodatkowego zatrudnienia czy też prowadzić szkoleń. Nadto mimo posiadanego wykształcenia i znacznego doświadczenia zawodowego, za swoją pracę otrzymuje wynagrodzenie w wysokości ok. 600 zł miesięcznie. Powyższej stawki nie sposób uznać za adekwatnej do zaangażowania czy też posiadanych umiejętności przez A. O. (1).

Podstawą dla zmiany orzeczenia w zakresie obowiązku alimentacyjnego (zarówno podwyższenia jak i obniżenia alimentów) jest art. 138 k.r.o, stanowiący, iż zmiany takiej można żądać w razie zmiany stosunków. Badaniu Sądu podlega zatem czy sytuacja majątkowa, zarobkowa strony obciążonej obowiązkiem alimentacyjnym oraz uprawnionej do otrzymywania alimentów, uległa zmianie.

Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych (Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz pod red. prof. dr hab. Krzysztofa Pietrzykowskiego, 2. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, s. 1123). Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, dla stwierdzenia, czy nastąpiła zmiana stosunków , w rozumieniu art. 138 k.r.o . , należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i okoliczności - na tle sytuacji ogólnej - mają charakter trwały, dotyczą okoliczności i zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego . Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest tylko w razie zmiany stosunków powstałych po jego wydaniu, a jej ustalenie następuje poprzez porównanie stosunków obecnych z warunkami i okolicznościami uprzednio istniejącymi (por. Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 23 października 1954 r., I CO 41/54, OSN 1956/1/3).

Zgodnie natomiast z art. 136 k.r.o. jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym dochodzeniem świadczeń alimentacyjnych osoba, która była już do tych świadczeń zobowiązana, bez ważnego powodu zrzekła się prawa majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty albo jeżeli zrzekła się zatrudnienia lub zmieniła je na mniej zyskowne, nie uwzględnia się wynikłej stąd zmiany przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych.

Podkreślenia wymaga także, że art. 136 k.r.o. nie uchybia art. 135 § 1 k.r.o. co do samej zasady, że zakres świadczeń alimentacyjnych zależy – m.in. – od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego, jednakże przy zastosowaniu art. 136 k.r.o. możliwości takie ustala się z pominięciem wymienionych w przepisie zdarzeń, które je faktycznie ograniczają lub nawet usuwają. Skoro art. 136 k.r.o. zezwala na nieuwzględnienie pewnych faktów "przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych", a taki właśnie zakres wyznacza art. 135 k.r.o., to nie powinno ulegać wątpliwości, że unormowanie przyjęte w art. 136 k.r.o. nie może naruszać ogólnych zasad artykułu poprzedzającego".

Z uwagi na żądania stron należało na gruncie niniejszej sprawy rozpatrzyć kilka elementów. Po pierwsze czy od ostatniego orzeczenia obowiązku alimentacyjnego powoda M. Ł. (1) względem małoletniej córki M. Ł. (2) doszło do zmiany stosunków zgodnie z art. 138 k.r.o. Pod drugie czy zmiana miejsca zamieszkania i podjęcie mniej dochodowego zatrudnienia przez powoda M. Ł. (1) wypełniło przesłanki ważnego powodu z art. 136 k.r.o. Po trzecie jak aktualnie kształtują się usprawiedliwione potrzeby uprawnionej oraz możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanego.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 12 marca 1973 roku (III CRN 6/73) istnienie ważnego powodu do zmiany zatrudnienia na mniej zyskowne, powodującej zmniejszenie się zarobków zobowiązanego do alimentacji, może stanowić podstawę do żądania obniżenia alimentów na podstawie art. 138 k.r.o., chyba że pogorszeniu sytuacji zarobkowej zobowiązanego do alimentacji odpowiada równoznaczny wzrost potrzeb uprawnionych do alimentacji, a zasądzone na rzecz uprawnionych alimenty nie przekraczają możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. "Ważnym powodem" zrzeczenia się zatrudnienia lub zmiany zatrudnienia na mniej zyskowne może być – w danych okolicznościach – pogorszenie się stanu zdrowia zobowiązanego, utrata kwalifikacji, konieczność zmiany miejsca zamieszkania, perspektywa upadłości zakładu pracy itp.

W nadal aktualnym orzeczeniu Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 1959 r. (III CR 212/58, OSN 1960, Nr 2, poz. 48) wyjaśniono, że ocena istnienia ważnego powodu zależy od tego, czy przyczyna zaniechania lub zmiany zatrudnienia na mniej korzystne sama przez się lub w powiązaniu z innymi okolicznościami, usprawiedliwia zmniejszenie zakresu obowiązku alimentacyjnego albo przerzucenie go w całości lub w części na inne osoby zobowiązane do alimentacji w tej samej lub dalszej kolejności.

Od ostatniego orzeczenia określającego wysokość renty alimentacyjnej na rzecz małoletniej pozwanej minęło trzy lata. W tym czasie małoletnia M. Ł. (2) z okresu dzieciństwa weszła w wiek szkolny, a tym samym m.in. zaktualizowała się konieczność ponoszenia wydatków związanych z realizacją przez ww. małoletnią obowiązku szkolnego, rozwijaniem pasji czy umiejętności. W czasie jaki upłynął zmieniła się także sytuacja osobista i finansowa rodziców M. Ł. (2). M. Ł. (1) zawarł nowy związek małżeński, z którego w dniu (...) urodziło mu się dziecko. Przeprowadził się do innej miejscowości, gdzie od nowa musiał budować swoją renomę jako lekarza specjalisty. Nadal mimo, iż na stałe pracuje w L., przyjeżdża do S. (i ponosi związane z tym dodatkowe koszty np. za wynajmem mieszkania, samochodu czy zakup biletów (...)), przyjmuje pacjentów w prywatnym gabinecie przez kilka godzin (wtorki od 16.00 -20.00), pracuje w Szpitalu w P.. Zgodnie z umową ze Szpitalem w P. powód z uwagi na realizowanie dodatkowej specjalizacji w zakresie chirurgii plastycznej nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia. Powód z uwagi na wykonywany zawód musi także ciągle poszerzać zakres swojej wiedzy, uczestniczyć z sympozjach, wykładach, szkoleniach co także znacznie ogranicza mu wolny czas do odpoczynku. Mając na uwadze doświadczenie zawodowe i życiowe Sąd uznał, iż powód także w L. z uwagi na charakter pracy, musi być dyspozycyjny ze względu na konieczność wykonywania reoperacji. Nadto M. Ł. (1) mimo przyjmowania pacjentów prywatnie i uzyskiwania za swoje usługi dodatkowego wynagrodzenia, nie jest wstanie uzyskać tak wysokiego dochodu jak w 2016 r. M. Ł. (1) bowiem w 2016 r. wypracował łączny dochód w wysokości ponad 250 000 zł, rok później jedna była to kwota ok. 84 000 zł. A tym samym widoczna jest znaczna dysproporcja uzyskiwanego wynagrodzenia przez powoda we wskazanych latach. Na powyższą zmianę wpływ miała zmiana miejsca zamieszkania i miejsca wykonywania pracy.

Zmianie uległa także sytuacja życiowa i osobista A. Ł. (1). Matka małoletniej otworzyła własny gabinet dentystyczny, zatrudniła dwie asystentki, czy też swojego partnera A. O. (1). Z prowadzonej działalności gospodarczej uzyskuje znaczne dochody, które pozwalają jej na finansowanie luksusowych wycieczek i życie na wysokim poziomie nie tylko dla siebie czy córki, ale również dla partnera A. O. (1) i jego córki A. O. (2). Osiąga wyższe dochody aniżeli w czasie orzekania w sprawie o rozwód.

Na gruncie niniejszej sprawy, w kontekście przepisu art. 136 k.ro. należało uznać postępowanie powoda M. Ł. (1) (zmiana miejsca zamieszkania, podjęcie nowego zatrudnienia) za usprawiedliwione. Nie można bowiem wymagać od zobowiązanego do alimentacji, że poza realizacją swojego obowiązku względem małoletniej, nie będzie mógł np. założyć nowej rodziny czy też zmienić miejsca swojego zamieszkania oraz zatrudnienia. Jednak decyzje życiowe podejmowane przez zobowiązanego już do alimentacji zawsze należy oceniać mając na względzie brzmienie wyżej powołanego przepisu. W niniejszej sprawie powód zawarł związek małżeński z nową partnerką, z tego związku urodziła mu się kolejna córka, W. Ł. (2). Powód przeprowadził się do L. i tam podjął zatrudnienie zgodne z jego wykształceniem. W L. powód okresowo świadczy opiekę swemu owdowiałemu, będącemu w podeszłym wieku oraz schorowanemu ojcu.

W myśl art. 135 § 1 i 2 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie i wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być zaspakajane przez rodziców, wyznacza treść art. 96 k.r.o. Stosownie do dyrektywy zawartej w tym przepisie, rodzice w zależności od swoich możliwości są zobowiązani zapewnić dziecku środki do zaspakajania potrzeb fizycznych (wyżywienie, odzież, mieszkanie, leczenie / i duchowych /kulturalnych), a także środki wychowania (kształcenie) według zdolności i dostarczania rozrywek i wypoczynku.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że potrzeby małoletniej M. Ł. (2) kształtują się na poziomie około 1900 zł w skali miesiąca. W niniejszym postepowaniu matka małoletniej wskazywała, że wielkość tych potrzeb oscyluje na poziomie 2600 do 3400 zł miesięcznie. Tak wskazana wysokość kosztów utrzymania dziewięcioletniej dziewczynki jest ewidentnie zawyżony.

Sad obniżył alimenty na rzecz małoletniej M. Ł. (2) od dnia narodzin drugiej córki powoda, uznając, ze fakt ten maił niewątpliwy wpływ na rozmiar możliwości majątkowych powoda. J. on obecnie zobowiązany do utrzymania dwóch córek. Biorąc jednak pod uwagę, że wobec młodszej córki powód ma możliwość częściowego realizowania swego obowiązku alimentacyjnego w sposób wskazany w treści art. 135 § 2 k.r.o. i zważywszy na wielkość jego możliwości zarobkowych i ustalony koszt utrzymania M. Ł. (2), Sąd ustalone uprzednio alimenty obniżył jedynie o kwotę 200 zł w skali miesiąca. Orzekając jak w pkt. I wyroku Sąd miał na uwadze stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia
4 maja 2002 r. (sygn. V CKN 1032/2000), w którym Sąd ten stwierdził, iż sam fakt urodzenia się kolejnego dziecka nie pociąga za sobą automatycznego ustania obowiązku alimentacyjnego w stosunku do pozostałych dzieci. Jednak okoliczność tak może ewentualnie wpłynąć na rozmiar istniejącego obowiązku (wysokość rat alimentacyjnych).

Zdaniem Sądu powód wykazał ponadto, iż jego możliwości majątkowe faktycznie się zmniejszyły i okoliczność podjęcia nowej mniej płatnej pracy jest w pełni usprawiedliwiona. Powód także z uwagi na zmianę centrum życiowego ponosi dodatkowe koszty związane m.in. z koniecznością partycypowania w kosztach utrzymania mieszkania, kosztach związanych z jego podróżami do S. czy na szkolenia, wykłady. Sąd miał również na uwadze okoliczność, iż powód z uwagi na swoją sytuacją majątkową zrezygnował z umowy leasingu samochodu, mimo, iż wiązało się to z przepadkiem znacznej kwoty. Gdyby powód bowiem nadal zarabiał na podobnym poziomie nie podjąłby tak negatywnej decyzji finansowej.

Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb dziecka nie można odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności i obie przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez Sąd wysokości alimentów. Zakres obowiązku alimentacyjnego może być więc uwzględniony tylko w takim zakresie, w jakim jest usprawiedliwiony potrzebami uprawnionego bieżącymi lub niezaspokojonymi i jest ograniczony możliwościami majątkowymi i zarobkowymi zobowiązanego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 1974r. sygn. akt III CRN 35/74). Jak już wyżej podkreślono, górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zatem zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, choćby nawet nie zostały w tych granicach pokryte wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 1//972 r. III CRN 470/71).

W ocenie Sądu, wszystkie wydatki wyszczególnione w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia, jako koszty związane z utrzymaniem małoletniej powódki i we wskazanej tam wysokości, są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki (oraz ich wysokość) – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb małoletniej powódki przy uwzględnieniu jej wieku, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dziecka, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, społecznych dziecka, potrzeby stymulowania jej rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W konsekwencji, wysokość przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną, czy też za zbyt niską. Postępowanie dowodowe wykazało zatem, że usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniej powódki opiewają na kwotę ok. 1.900 zł miesięcznie i w takim zakresie winny być pokrywane przez osoby zobowiązane do alimentacji dziecka w pierwszej kolejności, tj. przez rodziców dziecka.

W szczególności należy wskazać, iż koszty związane z opłaceniem energii elektrycznej oraz związane z uiszczaniem opłat eksploatacyjnych za lokal mieszkalny, w którym zamieszkuje ww. małoletni wraz z matką, A. O. (1) i jego córką A. O. (2) – w świetle zasad doświadczenia życiowego – odpowiadają wysokości przedmiotowych opłat na lokalnym rynku nieruchomości, a poziom zużycia energii elektrycznej odpowiada potrzebom czterech osób. Sąd zweryfikował i obniżył udział małoletniej w kosztach utrzymania mieszkania z uwagi na wynajęcie luksusowego ok. 100 m2 mieszkania przez matkę A. Ł. (1). Mieszkania także zostało wynajęte z myślą o zamieszkaniu w nim 4 osób. Na rynku (...) A. Ł. (1) mogłaby bez problemu dla siebie i swojej córki wynająć znacznie taniej mieszkanie, które zapewniałoby małoletniej dobre warunki mieszkaniowe. Wynajęcie tak drogiego mieszkania przez matkę małoletniej powodują tylko i wyłącznie generowanie niepotrzebnych i zawyżonych kosztów utrzymania małoletniej.

W konsekwencji należy uznać, iż kwota ok. 600 zł – jako udział przypadający na małoletnią pozwaną w kosztach utrzymania mieszkania jest w całości wydatkiem usprawiedliwionym w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkiem, który winien być pokrywany przez rodziców małoletniego dziecka.

Jak sygnalizowano na etapie oceny wiarygodności dowodów, za budzące wątpliwości, w świetle wskazań zasad doświadczenia życiowego i zawodowego, Sąd uznał zgłaszane przez przedstawicielkę ustawową małoletniej koszty związane z zakupem żywności, ubrań i czy kosztów związanych z leczeniem małoletniej. Wskazywana przez A. Ł. (1) na rozprawie kwota 600-700 zł na zakup żywności dla małoletniej jest znacznie wygórowana. A. Ł. (1) nie wskazała bowiem, aby córka były na jakiekolwiek specjalnej diecie. Wobec powyższego ustalenie poziomu wydatków na wyżywienie małoletniej na poziomie 400 zł miesięcznie (wraz z kosztami wykupu obiadów w szkole), jest w stanie, w świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego, zapewnić małoletniej zbilansowaną dietę, adekwatną do jej potrzeb rozwojowych.

W ocenie Sądu, ustalenie wydatków na zakup artykułów higienicznych, kosmetyków
i chemii gospodarczej dla M. Ł. (2) na poziomie 50 zł miesięcznie ma związek
z rzeczywistymi potrzebami małoletniej powódki, która ma dopiero 9 lat.

Kolejno należy podnieść, iż usprawiedliwione potrzeby uprawnionego w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., to nie tylko potrzeby elementarne – polegające na zapewnieniu minimum egzystencji – ale chodzi tu także o stworzenie uprawnionemu warunków umożliwiających jego rozwój intelektualny, fizyczny oraz zdobycie wykształcenia. W tym kontekście wątpliwości Sądu nie budził fakt, iż usprawiedliwionymi wydatkami związanymi z utrzymaniem małoletniej powódki są koszty związane ze szkołą (radą rodziców – 10 zł miesięcznie, koszty związane z zakupem szafki – 160 zł na 8 lat, opłaty za świetlicę – 80 zł, czy też koszty zakupu artykułów szkolnych czy wycieczek klasowych). Sąd miała na uwadze, iż małoletnia otrzymuje darmowe podręczniki, dodatkowo wyprawka dla dziecka została skompletowana z programu rządowego dobry start. A. Ł. (1) podczas przesłuchania wskazali jedynie, że małoletniej kupiła książkę do języka angielskiego i religii, jednak powyższe koszty stanowią jednorazowy wydatek i zostały uwzględnione przez Sąd.

W odniesieniu do kwestii zajęć dodatkowych małoletniej z języków obcych (koszt 122 zł), to należało mieć na względzie okoliczność, że powód częściowo nie kwestionował zasadności ponoszenia przedmiotowych wydatków. Sąd również nie znalazł podstaw, aby kwestionować ich zasadność, albowiem – w świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – należy stwierdzić, że częstokroć rzeczywistość szkolna wymusza na rodzicach potrzebę zapewnienia dziecku dodatkowych zajęć pozaszkolnych. Zdaniem Sądu kwota 150 zł miesięcznie pozwoli na zakup ubrań zarówno w okresach, gdy potrzeby te będą mniejsze, jak i w czasie, dzięki powstałej nadwyżce, gdy pojawi się konieczność jednorazowego zakupu większej ilości ubrań.

Sąd nie znalazł podstaw, aby zaliczyć do wydatków usprawiedliwionych koszty prywatnych wizyt u dentysty czy dermatologa skoro takie wizyty mogą być z powodzeniem realizowane w ramach NFZ.

W tym miejscu należy jeszcze wskazać, iż w ocenie Sądu wydatek na utrzymanie szynszyla nie mieści się w katalogu usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki wzajemnej w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. Kwestia zakupu zwierzęcia i utrzymywania go nie była konsultowana przez A. Ł. (1) z powodem. Nabywając zwierzę dla córki, A. Ł. (1) winna była liczyć się z tym, że będzie ono generowało stałe wydatki. W ocenie Sądu godziła się je ponosić. Zapewne fakt posiadania zwierzątka może przyczynić się do budowania w małoletniej M. Ł. (2) poczucia obowiązku i odpowiedzialności, jednakże nie ma przeszkód ażeby to poczucie budować np. poprzez właściwe realizowanie obowiązków szkolnych.

Wskazać należy, iż w kwocie 1.900 zł nie uwzględniono kosztów organizacji wypoczynku wakacyjnego dla małoletniej, który to wypoczynek zapewniają i finansują córce oboje rodzice.

W myśl art. 135 § 1 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. W kontekście powyższego należy wskazać, iż małoletnia powódka zaczęła już realizować obowiązek szkolny, a więc konieczność oraz możliwość osobistych starań o jej wychowanie i utrzymanie jest w pewnym zakresie ograniczona (m.in. ze względu na to, że pewną część dni powszednich dziecko spędza w szkole, a następnie w świetlicy). Niemniej uwzględniając okoliczność, że M. Ł. (2) jest jeszcze małoletnia, a tym samym podlega władzy rodzicielskiej, to należy uznać, że jego przedstawicielka ustawowa A. Ł. (1) – poza finansowym zaspokajaniem potrzeb dziecka – wywiązuje się z obowiązku alimentacyjnego poprzez osobiste starania o wychowanie córki w czasie, w którym nie uczestniczy on w zajęciach szkolnych.

M. Ł. (1) osobistą pieczę nad córką sprawuje w zakresie na tyle ograniczonym, że w jego przypadku, zdaniem Sądu, w zasadzie w ogóle nie można mówić o częściowej realizacji obowiązku alimentacyjnego wobec M. Ł. (2) poprzez sprawowanie osobistych starań o jej wychowanie i utrzymanie.

W odniesieniu do kwestii możliwości zarobkowych oraz majątkowych zobowiązanego do alimentacji warto jeszcze wskazać, iż „osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, zwłaszcza obowiązek względem swych dzieci niezdolnych jeszcze do samodzielnego utrzymania się, powinna w pełni wykorzystywać swe siły, kwalifikacje i uzdolnienia w celu uzyskiwania dochodów niezbędnych do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych do alimentacji. Jeżeli zobowiązany nie wykorzystuje posiadanych możliwości i w celu uchylenia się od świadczeń alimentacyjnych lub wskutek innych zawinionych przyczyn nie podejmuje pracy, odpowiedniej do przygotowania zawodowego, warunków zdrowotnych oraz realnie istniejących możliwości w rejonie jego zamieszkania, jego możliwości zarobkowe ocenia się według zarobków, jakie osiągnąłby, gdyby podjął stosowne zatrudnienie. Podobnie jest wtedy, gdy wysokość zarobków zobowiązanego z podanych wyżej przyczyn rażąco odbiega od realnie istniejących możliwości zarobkowych” ( vide: Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz pod red. prof. dr hab. Krzysztofa Pietrzykowskiego, 2. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck, s. 1114 – 1115).

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że możliwości zarobkowe M. Ł. (1) pozwalają mu na partycypowanie w kosztach utrzymania dziecka kwotą 1000 zł miesięcznie. W ocenie Sądu możność wysnucia powyższego wniosku wynika z faktu, iż M. Ł. (1) posiada wyższe wykształcenie doktora nauk medycznych ze specjalnością chirurgia ogólna, dodatkowo rozwija swoje zainteresowania i realizuje drugą specjalizację z chirurgii plastycznej. Ilość podjętych w chili obecnej zobowiązań powoda uniemożliwia mu podjęcie dodatkowego dobrze płatnego zatrudnienia. Powód zatrudniony jest bowiem w dwóch miejscach pracy, dodatkowo przyjmuje prywatnie pacjentów, uczestniczy w szkoleniach czy wykładach. M. Ł. (1) z uwagi na wykonywany zawód i ponoszenie odpowiedzialności za zdrowie i życie swoich pacjentów, musi mieć także czas na odpoczynek i regenerację, czy też na życie rodzinne.

Odnoszą się w tym miejscu do żądania pozwu o podwyższenie alimentów Sąd doszedł do przekonania, że w okresie od ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów zmieniła się co prawda znacząco sytuacja powoda – pozwanego wzajemnego, jednakże okoliczności istniejące obecnie po stronie M. Ł. (1) uniemożliwiają obecnie wydanie orzeczenia o podwyższeniu alimentów. Usprawiedliwione potrzeby małoletniej nie uległy zwiększeniu, co wskazano wyżej.Ustalając datę obniżenia renty alimentacyjnych zasądzonych od powoda M. Ł. (1) na rzecz małoletniej córki M. Ł. (2), Sądu uwzględnił, iż w dniu 2 października 2017 roku M. Ł. (1) narodził się kolejny potomek, który znacznie wpłynął na jego zobowiązania alimentacyjne.

Z tych też względów orzeczono jak w punkcie I-III wyroku.

Orzeczenie o kosztach postępowania uzasadnia przepis art. 100 k.p.c., który stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Zdaniem Sądu zaszła podstawa do wzajemnego zniesienia kosztów zastępstwa procesowego między stronami, o czym orzeczono w punkcie IV wyroku.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów postępowania w pkt V wyroku znajduje oparcie w przepisie art. 102 k.p.c., zgodnie, z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych Sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. W niniejszej sprawie Sąd wziął przy tym pod uwagę fakt, że małoletnia pozwana nie posiada żadnego majątki, znajduje się na utrzymaniu swoich rodziców, a tym samym niezasadnym byłoby obciążać ją obowiązkiem zwrotu kosztów sądowych na rzecz powoda.