Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 27 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich      w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Pękała     

Protokolant: st. sekretarz sądowy Monika Frontczak     

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2019 r. w Szczecinie     

na rozprawie sprawy

z powództwa M. S. (1)     

przeciwko R. S. (1)     

o alimenty     

I.  zasądza od pozwanej R. S. (1) na rzecz powoda M. S. (1) rentę alimentacyjną w kwocie po 650 (sześćset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, płatną z góry do dnia 10 każdego miesiąca
z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 16 lipca 2018 r.

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanej R. S. (1) na rzecz powoda M. S. (1) kwotę (...) (jeden tysiąc osiemset siedemnaście) złotych
z tytułu zwrotu kosztów sądowych;

IV.  nieuiszczonymi kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa;

V.  wyrokowi w pkt. I. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 340/18     

UZASADNIENIE

Powód M. S. (2), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej R. S. (2) renty alimentacyjnej
w kwocie po 800 zł miesięcznie płatnej z góry do dnia 10 każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia wniesienia powództwa.

Pozwana uznała powództwo do kwoty po 200 zł miesięcznie; w pozostałej części wnosząc o jego oddalenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. S. (2) liczy 19 lat. Nie posiada wyuczonego zawodu. Jest uczniem trzeciej klasy szkoły zawodowej, w której uczy się zawodu elektryka.. Rodzice powoda są rozwiedzeni i nie mieszkają razem. W wyroku rozwodowym ustalono miejsce pobytu małoletniego wówczas powoda przy matce. Od ojca zasądzono alimenty na jego rzecz
w wysokości po 650 zł miesięcznie. Od dnia 3 lipca 2018 r. powód mieszka z ojcem, jego żoną
i siostrą. Siostra powoda ma 11 lat. Przed wprowadzeniem się do ojca powód zamieszkiwał z matką. Powodem jego wyprowadzki od matki był fakt, że wyjechała ona pozostawiając syna bez środków do życia. Powód mieszka w W. i do szkoły dojeżdża pociągiem. Z tego tytułu kupuje bilet miesięczny za kwotę 87 zł. Z domu do stacji kolejowej podwozi go ojciec albo jego żona. M. S. (1) ma dziewczynę w W., do której jeździ raz w miesiącu. Podróż kosztuje go około 80 zł w jedną stronę, a czasami, kiedy podróżuje droższym pociągiem, to nieco więcej. Latem 2018 roku powód odbywał praktyki, za które uzyskał wynagrodzenie w kwocie 1850 zł, którą przeznaczył na wycieczkę do Turcji. Ponadto młody mężczyzna pracował w wakacje dorywczo w (...) i z tego tytułu uzyskiwał dochód w granicach 200-250 zł za jeden weekend. Aktualnie powód pracuje dorywczo, jako dostawca pizzy i z tego tytułu zarabia 200-300 zł za weekend. M. S. (2) zarobione przez siebie środki przeznacza zazwyczaj na wyjazdy do swej dziewczyny i związane z tym wydatki. Powód ogólnie jest zdrowy. Czasami wymaga leczenia stomatologicznego. Powód z matką nie utrzymuje kontaktów. Pozwana łoży na powoda po 200 zł w skali miesiąca. W inny sposób nie partycypuje w wydatcha na syna i nie robi mu żadnych prezentów.

Dowód: przesłuchanie powoda k. 99

Ojciec powoda, R. S. (3) liczy 41 lat. Z zawodu jest technikiem elektromechanikiem. Ojciec powoda pracuje w Norwegii jako elektryk okrętowy. Prace wykonuje przez 4 tygodnie, a następnie przez dwa tygodnie przebywa w domu. R. S. (4) zarabia w przeliczeniu na złotówki około 7000-8000 zł miesięcznie. Za mieszkanie podczas pobytu w Norwegii płaci on około 2500 zł, a wyżywienie kosztuje go za granicą około 2000 zł w skali miesiąca. Żona powoda pracuje jako krawcowa. Zatrudnienie wykonuje w domu, zajmując się głównie przeróbkami męskich garniturów. Rodzina zajmuje dom zakupiony na kredyt, którego rata wynosi 1400 zł miesięcznie. Opłata za prąd w domu ojca powoda wynosi około 300 zł co dwa miesiące, a za gaz 400 zł miesięcznie w okresie zimowym; natomiast poza nim około 60 zł. Opłata za wodę wynosi 60 zł w skali miesiąca. Za cztery telefony, Internet i telewizję kablową ojciec powoda płaci łącznie około 200 zł miesięcznie. Ochrona domu to wydatek rzędu 50 zł miesięcznie; podobnie za wywóz śmieci. Jedna wywózka szamba kosztuje 100 zł. Podatek gruntowy wynosi 400 zł rocznie.

Powód jest leczony stomatologicznie prywatnie. Koszt jednej wizyty wynosi około 200-250 zł. Po wprowadzeniu się powoda do ojca, zakupił on synowi tapczan za 3000 zł. R. S. (5) wpłacił na kupno tapczanu 1000 zł, a sumę 2000 zł spłaca w ratach.

Dowód: przesłuchanie świadka R. S. (6) k. 81-82

dokumenty k. 41-57

Pozwana, R. S. (1), liczy 40 lat. Z zawodu jest technikiem ekonomistą. Kobieta jest zatrudniona na poczcie jako asystent pocztowy i zarabia w granicach 1400-1500 zł miesięcznie. Czasami otrzymuje premie uznaniowe w kwotach od 100 do 150 zł. Jest zatrudniona na 0,805 etatu. Zamieszkuje ze swoimi rodzicami w ich mieszkaniu. Jest związana z mężczyzną. Pozwana zajmuje u rodziców powierzchnię 60 metrów kwadratowych. Opłaca część przypadających na nią opłat mieszkaniowych. Z tytułu opłaty na fundusz remontowy płaci 120 zł miesięcznie, a za czynsz 304 zł miesięcznie. R. S. (2) nie wie ile jej rodzice dodatkowo dopłacają do mieszkania. Za gaz R. S. (2) płaci 38 zł co dwa miesiące, a za energię elektryczną 160 -180 zł co dwa miesiące. Matka powoda zakupiła mu P. S.. Spłaca raty za zakup tego urządzenia po 145 zł w skali miesiąca. Trzy raty za kupione P. S. spłacił również powód. W kwietniu 2018 r. u pozwanej zdiagnozowano nawracające stany depresyjne. Leczy się psychiatrycznie. Będąc na zwolnieniu lekarskim pozwana pojechała do Niemiec do pracy. Wyjazd umożliwił pozwanej jej partner. R. S. (2) podczas wyjazdu zarobiła około 400 euro Za zarobione pieniądze kupiła synowi samochód marki O. (...), rocznik 1999 r.

Dowód: przesłuchanie pozwanej k. 60

rozszerzone zaświadczenie o dochodach pozwanej k. 27

zaświadczenie lekarskie k. 58

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zostało oparte na treści art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r., Nr 9, poz. 59 ze zm. – cyt. dalej jako: k.r.o.), okazało się uzasadnione do istoty, a częściowo także w zakresie dochodzonej kwoty alimentów.

Żądanie zasądzenia alimentów oparte zostało o przepis art. 133 § 1 k.r.o., w myśl którego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych wyznacza natomiast przepis art. 135 § 1 k.r.o. wskazujący, że ich zakres uzależniony jest od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego to te, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Podkreśla się przy tym, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane, wyznacza natomiast treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice zobowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie – odpowiednio do jego uzdolnień – do pracy dla dobra społeczeństwa.

Pozwana jest matką powoda, a zatem zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. zobligowana jest do łożenia na utrzymanie syna, który nie posiada majątku, ani źródeł dochodów, a zatem nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Powyższa okoliczność nie była kwestionowana przez pozwaną.. Przedmiotem sporu pozostawało natomiast to, w jakiej wysokości powinna ona partycypować w kosztach utrzymania syna. Mając na uwadze fakt, iż powod domagał się zasądzenia od pozwanej alimentów w wysokości po 800 zł miesięcznie, a pozwana uznała żądanie do kwoty 200 zł miesięcznie, konieczne okazało się dokonanie oceny potrzeb małoletniego – zgodnie z dyspozycją art. 135 § 1 k.r.o.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem powoda opiewają na średnią kwotę około 1400 zł miesięcznie. Na koszt ten składają się wydatki na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych – około 250 zł, wyżywienie - 500 zł, odzież i obuwie - 150 zł, lekarstwa, suplementy, stomatolog – 50 zł, środki czystości i higieny, usługi fryzjerskie - 100 zł, dojazdy (w tym koszt eksploatacji samochodu ojca) - 130 zł, wydatki związane z nauką - 50 zł, zaspokojenie potrzeb kulturalnych – 100 zł, wydatki związane z wyjazdami wakacyjnymi - 170 zł miesięcznie. Przedstawiony w pozwie koszt utrzymania powoda Sąd uznał za nieco zawyżony w zakresie wydatków na rozrywkę i wyżywienie oraz odzież i obuwie. Przyjęty koszt utrzymania powoda wynika z jego wieku, stanu zdrowia i faktu, iż uczęszcza do szkoły, co pociąga za sobą określone wydatki. Okresowo powód wymaga leczenia stomatologicznego, które również wiążą się z ponoszeniem określonych kosztów, jak uczy doświadczenie życiowe – raz większych, raz mniejszych, a czasami w niektórych miesiącach – żadnych.

Jeżeli chodzi o możliwości majątkowe i zarobkowe pozwanej, to należy wskazać, iż pozwana nie zawsze wykorzystuje w pełni swoje możliwości zarobkowe, będąc zatrudnioną w niepełnym wymiarze czasu. Zdaniem Sądu, nie ma przeszkód ażeby pozwana podjęła dodatkowe zatrudnienie. R. S. (7) nie posiada na utrzymaniu poza powodem innych osób. Nie jest zobligowana do opieki nad małoletnim dzieckiem. Znajduje się w wieku pełnej aktywności zawodowej i nie jest osobą niezdolną do pracy. Jednocześnie postępowanie dowodowe wykazało, iż pozwana podejmuje okresowo zatrudnienie za granicą, uzyskując dodatkowe wynagrodzenie. Sama przyznała przed Sądem, że nawet podczas zwolnienia lekarskiego wyjechała do pracy do Niemiec. Niezależnie od wyjazdów za granice pozwana może bez problemu podejmować dorywcze prace na lokalnym rynku takie jak sprzątanie czy układanie towarów w sklepach, bowiem jak powszechnie wiadomo, prace te nie wymagają specjalnych kwalifikacji, a chętnych do ich wykonywania ciągle brakuje. Ponadto Sąd zważył, iż pozwana w żaden inny sposób, poza łożeniem na powoda kwoty po 200 zł w skali miesiąca, nie zaspakaja potrzeb syna, odkąd ww. wyprowadził się od niej.

Biorąc pod uwagę przyjęty koszt utrzymania powoda należy wskazać, że pozwana została obciążona obowiązkiem utrzymania syna niespełna w połowie. Sąd uznał bowiem, że ojciec powoda ma nieporównywalnie większe możliwości zarobkowe i majątkowe aniżeli pozwana i pomimo tego, że zapewnił powodowi mieszkanie i stara się na co dzień zapewnić mu opiekę, a nadto ma na utrzymaniu jeszcze jedno dziecko. R. S. (6) posiada stabilne zatrudnienie w Norwegii i posiada atrakcyjny na rynku pracy zawód oraz doświadczenie zawodowe. Powód jest dorosłym mężczyzną i nie wymaga już osobistych starań o jego wychowanie i utrzymanie w rozumieniu art. 135 § 2 k.r.o. Dodatkowo część swoich potrzeb M. S. (3) zaspakaja we własnym zakresie, wykorzystując na ten cel dochody uzyskiwane z prac dorywczych.

Niejako marginalnie warto w tym miejscu wskazać, że pozwana złożyła do akt (karta 59) opinię ze szkoły odnośnie powoda. Wynika z niej, że powód w okresie zamieszkiwania z matką uczył się słabo, miał dużo godzin opuszczonych i nieusprawiedliwionych, a jego zachowanie zostało ocenione jako nieodpowiednie. Jednocześnie pozwana nie przedstawiła jakichkolwiek dowodów na okoliczność, że podejmowała działania zmierzające do pomocy synowi, a mające na celu jego funkcjonowanie jako ucznia (np. stosowne konsultacje psychologiczne, korepetycje, zapewnienie udziału w zajęciach wyrównawczych itp.). Przeciwnie - zarówno z wypowiedzi powoda, a także z zeznań samej pozwanej wynika, że częstokroć pozostawiała ona dorastającego młodego człowieka samemu sobie, nie dbając o właściwe zaspokojenie jego potrzeb.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów i całokształt podanych okoliczności Sad orzekł jak w pkt. I i II wyroku.

Na postawie art. 102 k.p.c. Sąd kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa. Alimenty od pozwanej zasądzone zostały od dnia wniesienia pozwu i w pierwszej kolejności pozwana winna uregulować należności wynikające z wydanego wyroku na rzecz syna, co w sytuacji braku oszczędności uniemożliwiłoby jej niewątpliwie uiszczenie kosztów sądowych.

Zgodnie z art. 98 §1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Wobec powyższego w oparciu o Treść przepisu § 2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r., Nr 1668) Sąd orzekł jak w pkt. III wyroku (stawka adwokacka 1800 zł, biorąc pod uwagę wysokość zasądzonej kwoty alimentów – 650 zł x 12 = 7800 zł plus 17 zł opłaty od pełnomocnictwa).

W przedmiocie rygoru natychmiastowego wykonalny Sąd orzekł w punkcie V wyroku, mając na względzie treść art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., w myśl którego sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty, co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa.