Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 408/18

POSTANOWIENIE

Dnia 15 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący

SSO Jarosław Gołębiowski

Sędziowie

SSO Dariusz Mizera

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku S. P.

z udziałem M. P.

o zezwolenie na złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego

na skutek apelacji uczestniczki

od postanowienia Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. akt I Ns 607/17

postanawia:

1.  zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że wniosek oddalić,

2.  zasądzić od wnioskodawcy S. P. na rzecz uczestniczki M. P. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Jarosław Gołębiowski

SSO Dariusz Mizera SSA w SO Arkadiusz Lisiecki

Sygn.akt. II Ca 408/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Bełchatowie, zezwolił S. P. na złożenie do depozytu sądowego kwoty 7 800 zł równej sumie alimentów za okres 6 miesięcy, do których płacenia S. P. został zobowiązany a) wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi sygn. akt I ACa 644/14 z dn. 27.10.2014 r. -alimenty w kwocie 300 zł miesięcznie na byłą żonę M. P.

b) ugodą zawartą dn. 23.03.2017 r. przed Sądem Rejonowym w Bełchatowie w sprawie III RC 393/16 - alimenty w kwocie 1000 zł miesięcznie na syna H., dochodzonych w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bełchatowie T. H.pod sygn. akt (...) oraz umocował komornika do podejmowania określonej wyżej sumy w przypadku zwłoki w uiszczaniu wymagalnych alimentów.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył następujący stan faktyczny:

S. P. wniósł o zezwolenie na złożenie do depozytu sądowego kwoty odpowiadającej sumie alimentów za okres 6 miesięcy. Wskazał, że wyrokiem i ugodą został zobowiązany do zapłaty alimentów, aktualnie na kwotę 1300 zł, którą wierzycielka egzekwuje za pośrednictwem komornika, a w postępowaniu egzekucyjnym komornik zajął wynagrodzenie za pracę. Dłużnik wyjaśnił, że celem zabezpieczenia chce złożyć do depozytu kwotę 7 800 zł, aby wystąpić do Komornika o umorzenie postępowania egzekucyjnego, a sam da dyspozycję swojemu pracodawcy do potrącania comiesięcznie kwoty 1300 zł na rachunek M. P..

W niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 883 § 2 k.p.c., zgodnie z którym dłużnik może żądać umorzenia egzekucji co do świadczeń wymagalnych w przyszłości, jeżeli uiści wszystkie świadczenia wymagalne i złoży na rachunek depozytowy Ministra Finansów sumę równającą się sumie świadczeń periodycznych za sześć miesięcy, z równoczesnym umocowaniem komornika do podejmowania tej sumy. Komornik skorzysta z tego umocowania, gdy stwierdzi, że dłużnik popadł w zwłokę z uiszczeniem świadczeń wymagalnych; równocześnie wszczyna z urzędu egzekucję.

Zgodnie z art. 693 1 k.p.c. Sąd nie bada prawdziwości twierdzeń zawartych we wniosku, ograniczając się jedynie do oceny czy według przytoczonych okoliczności złożenie do depozytu jest prawnie uzasadnione.

W niniejszej sprawie według przytoczonych przez wnioskodawcę okoliczności złożenie do depozytu kwoty odpowiadającej sumie alimentów za 6 miesięcy jest prawnie uzasadnione na podstawie art. 883 § 2 k.p.c., stąd wniosek należało uwzględnić.

Apelację od postanowienia Sądu Rejonowego w Bełchatowie wniosła wierzycielka.

Wierzycielka wnosiła o zmianę zaskarżonego postanowienie poprzez oddalenie wniosku.

W obszernym uzasadnieniu podniosła, że dłużnik nie przedstawił wszystkich okoliczności w tej sprawie, ograniczając się do przedstawienia jedynie wybranych przez siebie dlatego orzeczenie Sądu Rejonowego nie jest prawidłowe.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje: apelacja odnosi zamierzony skutek, albowiem zaskarżone postanowienie zapadło z obrazą prawa.

Depozyty prawa procesowego, składane są na potrzeby i cele postępowania zabezpieczającego i egzekucyjnego; wiążą się z zaspokojeniem wierzyciela zgodnie z tytułem wykonawczym. W tych wypadkach nie ma zastosowania art. 693 2 § 1 KPC, a zatem dokonuje się ich złożenia bez uzyskania w postępowaniu nieprocesowym zezwolenia sądu. Odmienna wykładnia pozostawałaby w sprzeczności z funkcją postępowania egzekucyjnego, które powinno za pomocą prostych środków i możliwie najszybciej doprowadzić do zaspokojenia wierzyciela. Przyjęcie dodatkowego wymagania, polegającego na konieczności uzyskania zgody sądu na złożenie przez dłużnika kwoty pieniężnej na podstawie art. 883 § 2 KPC, pozostawałoby w sprzeczności z tym założeniem.

Na gruncie art. 883 § 2 KPC złożenie do depozytu wskazanej w nim sumy wypływa wyłącznie z potrzeb postępowania egzekucyjnego, stanowiąc realizację roszczenia skonkretyzowanego prawomocnym wyrokiem. Działanie dłużnika stanowi wykonanie obowiązku nałożonego w tytule wykonawczymi i nie należy go postrzegać jako surogat wykonania zobowiązania w rozumieniu prawa materialnego. W tym wypadku dłużnik jest dysponentem toczącego się postępowania egzekucyjnego i w razie rzetelnego wywiązywania się z prawomocnie zasądzonego świadczenia może skorzystać z przewidzianej przez ustawodawcę możliwości uniknięcia negatywnych skutków związanych z prowadzeniem sądowego postępowania egzekucyjnego. Spełnienie wymagań objętych hipotezą omawianego przepisu powoduje, że komornik po wysłuchaniu wierzyciela i dłużnika na podstawie art. 827 KPC umarza egzekucję co do świadczeń wymagalnych w przyszłości. Na to postanowienie przysługuje skarga na czynność komornika, a na orzeczenie sądu rejonowego w tym przedmiocie zażalenie do sądu drugiej instancji (art. 828 KPC). Ewentualne zatem badanie w drodze postępowania depozytowego, czy według przytoczonych przez dłużnika okoliczności złożenie do depozytu stosownej sumy jest w tej sytuacji uzasadnione pozostawałoby w sprzeczności z zasadą efektywności postępowania egzekucyjnego ( por. - Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 27.02.2008 r. w sprawie III CZP 153/07, OSNC 2009/3/37).

Zaskarżone postanowienie zostało wydane z obrazą w/w przepisów prawa procesowego i dlatego Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

O kosztach postępowania za instancję odwoławczą orzeczono na podstawie art. 520 § 3 k.p.c.

SSO Jarosław Gołębiowski

SSO Dariusz Mizera SSA w SO Arkadiusz Lisiecki