Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 czerwca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2019 r. w Gliwicach

sprawy J. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania J. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 8listopada 2018r. nr (...)

z dnia 9 listopada 2018 r. nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  wniosek ubezpieczonego o wyrównanie świadczenia za okres od 1 maja 2018 roku do 30 września 2018 roku przekazuje organowi rentowemu do rozpoznania.

(-) SSO Grażyna Łazowska

Sygn. akt VIII U 82/19

UZASADNIENIE

Decyzją z 8 listopada 2018r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. ponownie ustalił kapitał początkowy ubezpieczonego J. J. na dzień 1 stycznia 1999r. w wysokości 232 015,08 zł.

Decyzją z 9 listopada 2018r. organ rentowy przeliczył emeryturę ubezpieczonego od 1 października 2018r.

W odwołaniu od decyzji ubezpieczony domagał się ich zmiany przez ustalenie kapitału początkowego i emerytury w prawidłowej wysokości. Wniósł również
o przyznanie mu wyrównania świadczenia za okres od 1 maja 2018r. do 30 września 2018r.

W uzasadnieniu ubezpieczony wskazał, że w jego ocenie wyliczenia dokonane
w powyższych decyzjach są nieprawidłowe, gdyż jego zarobki w ZOZ w R. były bardzo wysokie. Stąd wysokość świadczenia emerytalnego powinna być, przy uwzględnieniu tych zarobków, znacznie wyższa.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony J. J. urodzony (...), od 1 maja 2010r. jest uprawniony do emerytury, którą organ rentowy obliczył według następujących zasad:

- 70% świadczenia na podstawie art.53 ustawy emerytalnej,

- 30% świadczenia na podstawie art.26 ustawy emerytalnej.

W późniejszym czasie organ rentowy dokonywał przeliczenia kapitału początkowego i emerytury. W decyzji z 18 sierpnia 2015r. ponownie ustalił kapitał początkowy na 1 stycznia 1999r. przyjmując do jego wyliczenia wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego 153,14% wyliczony z lat 1979 – 1988. W decyzji z 27 sierpnia 2015r. organ rentowy dla ustalenia wysokości emerytury na podstawie art.53 ustawy emerytalnej przyjął wskaźnik w wysokości 140,22% wyliczony z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia 1978 - 1999.

W dniu 15 maja 2018r. ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego przez uwzględnienie zarobków z okresu zatrudnienia w ZOZ w R. w okresie od 17 kwietnia 1979r. do 31 grudnia 1982r.

Decyzjami z 11 czerwca 2018r. znak (...)-2010
i (...) organ rentowy odmówił ponownego ustalenia kapitału początkowego i emerytury, gdyż ubezpieczony nie przedłożył nowych dowodów mających wpływ na zmianę stażu pracy oraz zmianę podstawy wymiaru. Organ rentowy dodał, że w celu uwzględnienia w podstawie wymiaru osiągniętego wynagrodzenia należy nadesłać zaświadczenie stwierdzające wymiar czasu pracy bądź karty zarobkowe lub angaże. Jednocześnie wskazał, że nie uwzględnił do stażu okresu zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, to jest od 17 kwietnia 1979r. do 31 grudnia 1982r. z tytułu zatrudnienia w ZOZ w R., gdyż w tym okresie ubezpieczony był także zatrudniony w KWK (...)( od 1 listopada 1977r. do 31 sierpnia 1980r. ) oraz
w KWK (...) ( od 1 września 1980r. do 30 czerwca 1984r. ) w pełnym wymiarze czasu pracy.

Od powyższych decyzji odwołał się ubezpieczony i sprawa toczyła się przed Sądem Okręgowym w Gliwicach pod sygn. VIII U 2055/18. W toku tego postępowania w dniu 4 października 2018r. do Sądu zostały nadesłane karty wynagrodzeń ubezpieczonego z tytułu jego zatrudnienia w latach 1979 – 1982 w ZOZ w R., które następnie Sąd przekazał organowi rentowemu celem zajęcia stanowiska. Organ rentowy uwzględnił wynagrodzenia wykazane w tych kartach i decyzjami skarżonymi z 8 listopada 2018r.
i 9 listopada 2018r. dokonał przeliczenia kapitału początkowego i emerytury ubezpieczonego.

Decyzją skarżoną z 8 listopada 2018r. organ rentowy ponownie ustalił kapitał początkowy ubezpieczonego na dzień 1 stycznia 1999r. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek z 10 kolejnych lat kalendarzowych, to jest
od 1 stycznia 1979r. do 31 grudnia 1988r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 157,78%. Kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r. został ustalony w wysokości 232 015,08 zł.

Decyzją skarżoną z 9 listopada 2018r. organ rentowy przeliczył emeryturę ubezpieczonego od 1 października 2018r.

Do obliczenia emerytury według art.53 ustawy emerytalnej organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, to jest z lat 1978 – 1993, 1995 -1999. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 142,54%. Wyliczona emerytura 2 806,62 zł.

Emeryturę na podstawie art.26 organ rentowy obliczył przy uwzględnieniu:

- kwoty składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji 49 788,16 zł,

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego 584 217,19 zł,

- średnie dalsze trwanie życia 237,40 m-cy,

- wyliczona emerytura 2 670,62 zł.

Ostatecznie ustalona wysokość emerytury brutto od 1 stycznia 2019r. ( jako 70% świadczenia obliczonego według art.53 ustawy emerytalnej i 30% według art.26 tejże ustawy, po waloryzacjach ) to 3 239,00 zł.

Z zaświadczenia Urzędu Miasta R. z 20 października 2008r. wynika,
że ubezpieczony był zatrudniony w Zakładzie Opieki Zdrowotnej w R.
na stanowisku instruktora gimnastyki leczniczej w okresie od 17 kwietnia 1979r.
do 31 grudnia 1982r. w niepełnym wymiarze czasu pracy – 12 godzin tygodniowo.

W tym czasie korzystał z urlopów bezpłatnych: od 1 lipca do 31 sierpnia 1979r.,
od 24 września do 25 października 1979r., od 1 do 31 sierpnia 1980r., od 1 do 31 sierpnia 1981r., od 1 do 31 sierpnia 1982r.

Z umów o pracę i angażu znajdujących się w aktach z ZUS z 17 kwietnia 1979r.,
2 stycznia 1980r., 2 stycznia 1981r., 1 sierpnia 1981r., i 9 maja 1982r. wynika,
że wynagrodzenie ubezpieczonego było liczone proporcjonalnie do godzin zatrudnienia, przy wskazaniu stawki płacy zasadniczej za pełny etat 3 900 zł, 3 900 zł, 3 900 zł, 4 100 zł
i 5 600 zł.

Do ponownego obliczenia kapitału początkowego i emerytury organ rentowy uwzględnił w całości zarobki wynikające z kartotek zarobkowych za te lata w wysokości:
za 1979r. – 7 175 zł, za 1980r. – 8 912 zł, za 1981r. – 12 482 zł, za 1982r. – 13 041 zł.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentacji akt organu rentowego i akt tut. Sądu o sygn. VIII U 2055/18 jako okoliczności jednoznacznie wynikające z tych dowodów.

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie ubezpieczonego J. J. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 174 ust.1 i 3 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tj. Dz.U. z 2018r., poz.1270 ) kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych
w art.15, 16, 17 oraz art.18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala
się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999r.

Zgodnie z art.53 ustawy emerytalnej emerytura wynosi:

1)  24% kwoty bazowej, o której mowa w art.19, z zastrzeżeniem ust.3 i 4, oraz

2)  po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

3)  po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych –
z uwzględnieniem art.55.

Zgodnie z art.26 ust.1 cytowanej ustawy emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art.25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust.5 i art.183.

Zgodnie z art.15 ustawy emerytalnej podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust.4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki
na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok,
w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust.6 i art.176.

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe nie pozostawia wątpliwości,
że skarżone decyzje organu rentowego są prawidłowe. Brak jest podstaw do ponownego wyliczenia kapitału początkowego ubezpieczonego oraz emerytury na podstawie kartotek zarobkowych dotyczących zatrudnienia ubezpieczonego w ZOZ w R., gdyż organ rentowy w decyzjach tych przeliczenia takiego dokonał uwzględniając w całości zarobki wykazane w tych kartotekach.

W tej sytuacji Sąd uznał, że brak jest przesłanek do dopuszczenia dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu rent i emerytur dodatkowo, gdy wartość wynagrodzenia ubezpieczonego z ZOZ w R. jest prosta do wyliczenia w oparciu o przedłożone kartoteki, bowiem są one przejrzyste, czytelne, nie pozostawiają wątpliwości
co do składników wynagrodzenia jakie przysługiwały ubezpieczonemu i ich wysokości.

Ubezpieczony na rozprawie 7 czerwca 2019r. podnosił, że w umowach o pracę dotyczących spornego okresu podano, że zarabia około 3 000 zł. Uszło jednak jego uwadze, że kwoty w takiej wysokości ( 3 900 zł, 4 100 zł i 5 600 zł ) były wskazane jako kwoty wynagrodzenia za pełny etat, gdy tymczasem ubezpieczony pracował w niepełnym wymiarze czasu pracy ( około 1/3 etatu ) i stąd jego wynagrodzenie było niższe – proporcjonalnie wyliczone do czasu zatrudnienia, co zresztą też wynika z ww. umów o pracę.

W konsekwencji powyższego Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w pkt 1 wyroku oddalił odwołanie.

W pkt 2 wyroku Sąd na podstawie art. art. 477 ¹⁰ § 2 k.p.c. wniosek ubezpieczonego o wyrównanie świadczenia za okres od 1 maja 2018r. do 30 września 2018r. przekazał organowi rentowemu do rozpoznania.

Sąd miał na uwadze, że organ rentowy w tym przedmiocie nie zajmował dotychczas stanowiska i stąd Sąd w toku postępowania nie był uprawniony do merytorycznego badania tej kwestii zważywszy, że postępowanie przed Sądem ma charakter kontrolny do wcześniejszych decyzji organu rentowego. Stąd ww. wniosek w trybie powołanego przepisu przekazał do rozpoznania organowi rentowemu. W tym przedmiocie organ rentowy wyda decyzję, od której przysługiwało będzie ubezpieczonemu prawo odwołania do sądu.

(-) sędzia Grażyna Łazowska