Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Otwocku – III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Witan

Protokolant: sekretarz sądowy Magdalena Miętus

po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2019 r. w Otwocku

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej M. S. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową J. K.

przeciwko J. S.

o zmianę orzeczenia w przedmiocie alimentów

1.  alimenty od pozwanego J. S. na rzecz małoletniej M. S. ur. (...) wynikające z ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w Otwocku w dniu 18 lutego 2016 r. (sygn. akt III RC 410/15) z dniem 22 października 2018 r. podwyższa z kwoty po 400 (czterysta) złotych miesięcznie do kwoty po 600 (sześćset) złotych miesięcznie, płatnej do 10-tego dnia każdego miesiąca z góry do rąk matki małoletniej powódki J. K. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  wyrokowi w pkt. 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

4.  koszty procesu między stronami wzajemnie znosi;

5.  nakazuje ściągnąć od pozwanego J. S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Otwocku kwotę 120 (sto dwadzieścia) zł tytułem nieuiszczonej przez powoda opłaty sądowej należnej od uwzględnionej części roszczenia, pozostałe nieuiszczone koszty sądowe ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt. III RC 287/18

UZASADNIENIE

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki M. J. K. pozwem z dnia 22 października 2018 roku (data prezentaty) wniosła o podwyższenie alimentów na rzecz jej córki M. S. od pozwanego J. S. z kwoty po 400 zł miesięcznie do kwoty po 800 zł miesięcznie.

(pozew k. 3 akt)

Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości.

(stanowisko pełnomocnika pozwanego – nagranie płyta CD k. 90)

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Aktualny obowiązek alimentacyjny pozwanego J. S. wobec małoletniej M. S. ustalony został ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Otwocku w dniu 18 lutego 2016 roku w sprawie III RC 410/15 na kwotę po 400 zł miesięcznie.

W czasie zawierania w/w ugody J. K. (matka małoletniej powódki) pracowała w sklepie, gdzie zarabiała ok. 1000 zł miesięcznie. Małoletnia powódka miała wówczas półtora roku i uczęszczała do żłobka, którego koszt wynosił ok. 800 zł miesięcznie.

J. S. pracował wówczas jako operator spawalniczy i zarabiał ok. 1600 zł miesięcznie.

(d. akta sprawy III RC 410/15, przesłuchanie stron – k. 65, nagranie płyta CD k. 90)

Małoletnia M. S. ma obecnie niespełna 5 lat i w dalszym ciągu zamieszkuje ze swoją matką. Powódka uczęszcza do przedszkola, opłata za które wynosi ok. 500-520 zł miesięcznie. Nadto małoletnia uczęszcza również na zajęcia z tańca (których koszt wynosi 130 zł miesięcznie). Na odzież dla małoletniej powódki potrzeba obecnie ok. 150 zł miesięcznie (w czasie zawierania ugody w sprawie sygn. III RC 410/15 J. K. nie kupowała ubrań dla córki, gdyż korzystała z odzieży po starszym dziecku). Od czasu zawarcia ugody w sprawie sygn. III RC 410/15 zwiększyły się nadto wydatki na wyżywienie M. S., pojawiły się także wydatki stomatologiczne (koszt jednorazowej wizyty u stomatologa to 120 zł).

(d. akt urodzenia k. 7, przesłuchanie J. K. k. 65)

J. K. pracuje obecnie w hurtowni drobiu (bez rejestracji w ZUS) i z tytułu wykonywanej pracy osiąga wynagrodzenie w wysokości 3000-4500 zł miesięcznie. Nadto otrzymuje także zasiłek dla bezrobotnych w wysokości ok. 600 złotych netto miesięcznie. Matka małoletniej powódki cierpi na wrzodziejące zapalenie jelita.

(d. zeznania J. K. k. 65, zaświadczenie k. 69, dokumentacja medyczna k. 70-74 akt)

Pozwany J. S. (l. 35., bez zawodu) obecnie przebywa na terenie Holandii, gdzie pracuje przy burzeniu budynków i osiąga z tego tytułu dochód w kwocie ok. 800 euro miesięcznie. J. S. na swoje wyżywienie wydaje ok. 400-500 euro miesięcznie, na środki higieniczne – ok. 50 euro miesięcznie, zaś na ubrania – ok. 10 euro miesięcznie. Pozwany przeznacza ponadto 150 euro miesięcznie na mieszkanie (zamieszkuje wraz z bratem).

Pozwany od 2016 r. ma problemy zdrowotne z kolanem (z tego powodu do maja 2018 r. przebywał na świadczeniu rehabilitacyjnym), w listopadzie 2019 r. czeka go operacja przedmiotowego kolana.

Pozwany reguluje alimenty na rzecz swojej córki, lecz nie ma z nią kontaktu oraz nie doposaża jej w żaden inny sposób.

(d. przesłuchanie J. S. – nagranie płyta CD k. 90, dokumentacja medyczna – k. 53-54, 57-63)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci dowodów z dokumentów przedstawionych przez strony (k.7, 9, 53-63, 69-74, 76), akt sprawy III RC 410/15 a także dowodu z przesłuchania stron (k. 65, nagranie płyta CD k. 90).

Sąd zgromadzonemu w sprawie materiałowi dowodowemu co do zasady dał wiarę. Sąd odmówił jedynie waloru wiarygodności dowodowi z przesłuchania pozwanego w zakresie, w jakim wynika z niego, że pozwany ma problemy z kolanem od 2017 r., albowiem z przedstawionej dokumentacji medycznej wynika, że J. S. ma w/w problemy zdrowotne od 2016 r.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. O zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują w każdym razie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 kro). Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od różnych okoliczności natury społecznej i gospodarczej w których osoba uprawniona się znajduje. Zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno-ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego. Dopiero na tym tle można określić potrzeby życiowe, materialne i intelektualne uprawnionego (uzasadnienie do tezy IV uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1987r., II CZP 91/86).

Potrzeby uprawnionego oraz możliwości zobowiązanego ulegają zmianie, tym samym może ulegać zmianie wysokość alimentów. Dlatego też w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony jak i zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego (art. 138 kro). Dla stwierdzenia czy nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu wyżej wskazanego przepisu, należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i możliwości mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest tylko w razie zmiany stosunków, powstałych po jego wydaniu, a jej ustalenie następuje poprzez porównanie stosunków obecnych z warunkami i okolicznościami uprzednio istniejącymi (uzasadnienie do tezy VII uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1987r., II CZP 91/86). Przez zmianę stosunków w rozumieniu art. 138 kro rozumie się więc istotne zmniejszenie lub zwiększenie możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego albo też istotne zwiększenie lub zmniejszenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego (tak np. T. Domińczyk, Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz pod red. K. Piaseckiego, LexisNexis 2005 str. 839).

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że od czasu zawarcia ugody w przedmiocie alimentów usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej M. S. wyraźnie wzrosły. Wzrost w/w kosztów wiąże się przede wszystkim ze wzrostem kosztów wyżywienia małoletniej związanym z jej naturalnym rozwojem i wprowadzeniem do diety małoletniej nowych produktów, jak również z pojawieniem się wydatków na leczenie stomatologiczne powódki. W ocenie Sądu, mając na uwadze doświadczenie życiowe uznać należy, iż koszty zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powódki wzrosły o ok. 400 zł miesięcznie.

Jednocześnie w ocenie Sądu zmieniły się możliwości zarobkowe (rozumiane jako środki pieniężne, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności, stosownie do swych sił umysłowych i fizycznych (tak np. uchwała pełnego składu (...) – Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42, wyrok SN z dnia 22 czerwca 2007 r., II UK 229/06, LEX nr 422753)) zarówno pozwanego jak i matki małoletniej powódki. W ocenie Sądu możliwości zarobkowe pozwanego wyczerpują się obecnie w osiąganych przez niego dochodach i wynoszą ok. 800 euro. Podobnie możliwości zarobkowe J. K. wyczerpują się w osiąganych przez nią aktualnie dochodach i wynoszą ok. 4000 zł miesięcznie.

W tej sytuacji, mając na uwadze, iż od czasu zawarcia ugody w sprawie sygn. III RC 410/15 usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej powódki wzrosły o ok. 400 zł miesięcznie, i jednocześnie wyraźnie wzrosły możliwości zarobkowe tak J. S. jak i J. K., zważywszy jednak również na fakt, iż w związku z pobytem w Holandii pozwany ponosi dość wysokie koszty utrzymania swojej osoby, mając jednak również na uwadze, iż aktualnie cały ciężar opieki i wychowania małoletniej powódki spoczywa na jej matce, w ocenie Sądu za zasadne należy uznać podwyższenie alimentów należnych małoletniej powódce od jej ojca J. S. o 200 zł miesięcznie, a więc do kwoty po 600 zł miesięcznie.

Zdaniem Sądu alimenty w wysokości po 600 zł miesięcznie na rzecz powódki pozostają w zasięgu możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego, mając na uwadze osiągane przez niego dochody (zważywszy na fakt, iż pozwany pracuje obecnie przy burzeniu budynków, a więc wykonuje pracę fizyczną związaną także z przemieszczaniem się, w ocenie Sądu aktualny stan jego kolana nie stanowi przeszkody do wykonywania przez niego prac fizycznych).

Z kolei kwotę alimentów żądaną przez przedstawicielkę ustawową powódki, tj. 800 zł miesięcznie należy uznać za wygórowaną, albowiem nie uwzględnia tego, iż także matka powódki winna partycypować w zwiększonych kosztach utrzymania małoletniej (zwłaszcza, że jej możliwości zarobkowe także znacznie wzrosły).

Z uwagi na powyższe, Sąd podwyższył alimenty należne małoletniej M. S. od pozwanego J. S. z kwoty po 400 zł miesięcznie do kwoty po 600 zł miesięcznie, płatnej do 10-tego każdego miesiąca z góry do rąk matki małoletniej wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, począwszy od 22 października 2018 r. (a więc od dnia wniesienia powództw), zaś w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc, o kosztach procesu na podstawie art. 100 kpc (znosząc je wzajemnie), zaś na podstawie art. 113 ustęp 1 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obciążył pozwanego opłatą sądową od uwzględnionej części roszczenia powoda.