Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Guniewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Magdalena Rykała-Płodzień

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2019 r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku T. W. – reprezentowanego przez opiekuna prawnego S. W.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego reprezentowanemu przez P. Terenową w J.

o rentę rodzinną z ubezpieczenia społecznego rolników

na skutek odwołania T. W.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego reprezentowanego przez P. Terenową w J.

z dnia 16/08/2018 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego reprezentowanego przez P. Terenową w J. z dnia 16/08/2018r. znak: (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy T. W. prawo do renty rodzinnej rolniczej poczynając od dnia 6 czerwca 2018r.

Sygn. akt IV U 1373/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 10 lipca 2019 r.

Decyzją z dnia16 sierpnia 2018 r. znak: (...) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, po rozpoznaniu wniosku z dnia 6 czerwca 2018 r., odmówił przyznania T. W. prawa do renty rodzinnej. W uzasadnieniu powyższego wskazano, iż komisja lekarska orzeczeniem z dnia 9 sierpnia 2018 r. uznała wnioskodawcę za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym od 28 maja 2018 r. Zatem, w ocenie ZUS niezdolność w/w do pracy nie powstała w wymaganym okresie określonym treścią art. 68 ustawy emerytlano - rentowej, co skutkuje odmową prawa od renty rodzinnej.

W odwołaniu, opiekun prawny całkowicie ubezwłasnowolnionego T. S. W. zakwestionował stanowisko organu rentowego zawarte w decyzji. Podniósł, że jego syn zachorował na pierwszym roku studiów tj. przed ukończeniem 25 roku życia. Wnosił o zmianę decyzji i przyznanie T. W. prawa do renty rodzinnej.

W odpowiedzi organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując te same argumenty, co w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

T. W. urodził się (...) W 2004 r. został całkowicie ubezwłasnowolniony, a jego ojciec S. W. został w październiku 2015 r. ustanowiony jego opiekunem prawnym.

W dniu 6 czerwca 2018 r. opiekun prawny złożył wniosek o rentę rodzinną dla T. W. po jego zmarłej w dniu 26 grudnia 2014 r. matce H. W..

Orzeczeniem Komisji Lekarskiej KRUS z 9 sierpnia 2018 r. T. W. został uznany za trwale całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym od 28 maja 2018 r. oraz trwale niezdolnego do samodzielnej egzystencji. Stwierdzono też, że niezdolność w/w nie powstała przed 16 rokiem życia. Powyższe orzeczenie stało się podstawą decyzji wydanej w dniu 16 sierpnia 2018 r. o odmowie prawa do renty rodzinnej. Decyzja ta stanowi przedmiot zaskarżenia w sprawie.

( dowód: dokumentacja w aktach ZUS)

Na okoliczność ustalenia, czy T. W. jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, niezdolny do samodzielnej egzystencji oraz czy niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 16 roku życia lub w okresach, o których mowa w pkt 1 lub 2 art. 68 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS z 17 grudnia 1998 r., Sąd dopuścił dowód z opinii lekarza biegłego sądowego specjalisty z zakresu psychiatrii.

W oparciu o dane zawarte w dokumentacji medycznej i dane z akt sprawy możliwym stało się ustalenie, że T. W. cierpi na schizofrenię paranoidalną. Pod opieką specjalistyczną pozostaje od 1993 r. Był hospitalizowany w Oddziale Psychiatrycznym Szpitala w D. od 24 czerwca 1993 r. do 19 lipca 1993 r. Kiedy trafił do szpitala był studentem Wyższego Seminarium Duchownego w T.. Studiował tam w okresie od 1 października 1992 r. do 23 czerwca 1993 r. – przez jeden rok, po czym został skreślony z listy studentów oraz alumnów ze względu na stan zdrowia. Z danych zawartych w skierowaniu do Szpitala wynika, że od grudnia 1992 r. radyklanej zmianie ulegało jego zachowanie.

Kolejne hospitalizacje miały miejsce w 2000 r, w 2006 r. i w 2018 r. Od 15 stycznia 2019 r. przebywał na kolejnym leczeniu w Szpitalu (...).

Biegły ocenił, że T. W. jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym oraz niezdolny do samodzielnej egzystencji. Całkowita niezdolność do pracy nie powstała przed 16 rokiem życia, ale w trackie nauki w Seminarium.

W opinii uzupełniającej, wydanej na skutek zarzutów KRUS, biegły sprecyzował, iż T. W. stał się całkowicie niezdolny do pracy i do samodzielnej egzystencji w grudniu 1992 r., w trakcie nauki w Seminarium. Analiza dokumentacji medycznej wskazuje bowiem, że już w grudniu 1992 r. toczył się proces psychotyczny o obrazie psychozy paranoidalnej.

(dowód: opinia sądowo - lekarska k. 15 – 17, zarzuty k. 21, opinia uzupełniająca k. 36 – 37, zaświadczenie z d. 28.03.2019 r. k. 31, dokumentacja w aktach ZUS)

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń na podstawie dowodów z dokumentów, którym w pełni dał wiarę, albowiem zostały one sporządzone przez powołane do tego podmioty, w zakresie przyznanych im kompetencji i w przepisanej formie, a ich autentyczność i treść nie budziły wątpliwości.

Sąd podzielił też wnioski opinii biegłego z zakresu psychiatrii - opinii głównej i uzupełniającej uznając, że są one jasne, spójne, rzeczowe, fachowe, a treść opinii oraz sposób formułowania wniosków nie budzi wątpliwości. Opinie zostały wydane przez biegłego specjalistę właściwego w zakresie schorzeń i dolegliwości zgłaszanych przez wnioskodawcę, a biegły wyraził swoje stanowisko po wnikliwej analizie dokumentacji przebiegu leczenia. Również merytoryczna analiza poczynionych przez biegłego wniosków pozwala na przyznanie opiniom waloru wiarygodności. Analiza wyrażonego w nich stanowiska jednoznacznie wskazuje, że T. W. jest osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym, niezdolną do samodzielnej egzystencji a niezdolność ta powstała w grudniu 1992 r., a więc gdy miał 20 lat, w trakcie nauki w szkole wyższej.

W zaskarżonej decyzji organ rentowy rozstrzygał o prawie T. W. do renty rodzinnej i badał spełnienie przez w/w przesłanek warunkujących jej uzyskanie.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników ( t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2336) renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny zmarłego:

1) emeryta lub rencisty mającego ustalone prawo do emerytury albo renty rolniczej z ubezpieczenia;

2) ubezpieczonego, który w chwili śmierci spełniał warunki do uzyskania emerytury rolniczej lub renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy; przyjmuje się, że był on całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

Do renty rodzinnej są uprawnieni następujący członkowie rodziny zmarłego:

1) dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione,

2) przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, z wyłączeniem dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka,

3) małżonek (wdowa, wdowiec),

4) rodzice

- jeżeli spełniają warunki do uzyskania takiej renty w myśl przepisów emerytalnych.

Natomiast zgodnie z art. 68 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z 17 grudnia 1998 r. ( t.j. Dz. U. z 2018 poz. 1270) dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej:

1) do ukończenia 16 lat;

2) do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia, albo

3) bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2.

Odnosząc powyższe uregulowania do okoliczności ustalonych w niniejszej sprawie stwierdzić należy, że T. W. spełnia przesłanki uzyskania prawa do renty rodzinnej po zmarłej matce. Kwestią wymagającą przesądzenia w postępowaniu sądowym pozostawała data powstania jego niezdolności do pracy w gospodarstwie bowiem sam fakt owej niezdolności do pracy nie był sporny. Na podstawie wniosków dopuszczonej w sprawie opinii biegłego z zakresu psychiatrii możliwym stało się ustalenie, że niezdolność do pracy w/w w gospodarstwie powstała w trakcie nauki w Seminarium, na pierwszym roku studiów, a dokładnie w grudniu 1992 r., tj. gdy miał 20 lat, gdyż takie dane zawiera dokumentacja medyczna. Pierwsza hospitalizacja w/w miała miejsce 24 czerwca 1993 r. a w skierowaniu na leczenie szpitalne wskazano, iż od grudnia 1992 r. nastąpiły poważne zmiany w zachowaniu T. W.. Biegły w opinii określił je jako proces psychotyczny o obrazie psychozy paranoidalnej. Wniosek taki Sąd w pełni podziela. Sąd Okręgowy raz jeszcze pragnie podkreślić, że opinia sporządzona w sprawie przez biegłego psychiatrę jest wnikliwa i wyczerpująca, a wnioski w niej zawarte prawidłowo uzasadnione. Jako takie stanowiły podstawę ustaleń Sądu w sprawie.

Reasumując stwierdzić należy, że T. W. spełnia warunki uzyskania prawa do renty rodzinnej określone w treści art. 68 ust. 1 pkt 3 ustawy emerytalno – rentowej. W przypadku zaś spełnienia przesłanek określonych w art. 68 ust. 1 pkt 3, dziecko może zwrócić się o ustalenie uprawnień w każdym czasie. Świadczenie jest w zasadzie bezterminowe, jakkolwiek uzależnione od istnienia określonego stanu zdrowia.

Mając na uwadze poczynione w sprawie ustalenia oraz ich prawną ocenę Sąd w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję Prezesa KRUS i przyznał T. W. prawo do renty rodzinnej rolniczej poczynając od dnia złożenia wniosku o świadczenie tj. 6 czerwca 2018 r.