Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2019 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa B. (...) Sp. z o.o. W.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1933,72 zł (jeden tysiąc dziewięćset trzydzieści trzy złote siedemdziesiąt dwa grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VGC 1417/17

UZASADNIENIE

W pozwie z dna 01 lipca 2016r. powód „B. rent a car” Sp. z o.o. w W. żądał zasądzenia od pozwanego Towarzystwa (...) w W. kwoty 7.627,97 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i kosztami procesu według norm przepisanych .

W uzasadnieniu pozwu powód twierdził m.in. że poszkodowany wziął w najem samochód zastępczy i korzystał z niego w okresie od 20 października 2015r. do 01 grudnia 2015r.

W dniu 20 października 2015r. poszkodowany zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności przysługującej poszkodowanemu z tytułu odszkodowania za korzystanie z wynajętego samochodu. Powód twierdził też , że w związku z najmem pojazdu wystawiona została w dniu 01.12.2015r. faktura VAT na kwotę 12.938 zł brutto i tą kwotą powód obciążył pozwanego. Powód twierdził ponadto , że do dnia wytoczenia powództwa pozwany zapłacił kwotę 5.510,40 zł tytułem części odszkodowania za najem pojazdu zastępczego, gdyż początkowo szkoda była likwidowana z polisy AC poszkodowanego. W dalszej części uzasadnienia pozwu powód powołał liczne orzeczenia sądów dotyczące najmu pojazdów zastępczych.

Powód żądał ponadto zasądzenia od pozwanego kwoty 200 zł. tytułem poniesionych przez niego kosztów analizy prawnej niniejszej sprawy.

Przedmiotowy pozew został pierwotnie wniesiony do Sądu Rejonowego w Bydgoszczy, jednak Sąd ten postanowieniem z 01 grudnia 2016r. przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Toruniu.

W dniu 11 maja 2017r. referendarz sądowy wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty, którym uwzględnił żądanie pozwu w całości .

W przepisanym prawem terminie pozwany wniósł sprzeciw od wyżej wymienionego nakazu zapłaty , w którym żądał oddalenia powództwa w całości i zasądzenia na jego rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany twierdził mi.in. że przyjął co do zasady odpowiedzialność za szkodę związaną z uszkodzeniem pojazdu stanowiącego własność K. L. (1), oraz że przeprowadził w sprawie postępowanie likwidacyjne. Pozwany nie uznał jednak swojej odpowiedzialności w zakresie najmu pojazdu zastępczego. Pozwany zakwestionował koszty najmu co do zasady jak i co do wysokości . Pozwany twierdził też, że poszkodowany miał obowiązek zminimalizowania wysokości szkody, oraz że pozwany odpowiada tylko za normalne następstwa zdarzenia powodującego odpowiedzialność sprawcy kolizji drogowej.

Zdaniem pozwanego za normalne następstwo zdarzenia drogowego w przedmiotowej sprawy nie może być uznany najem pojazdu zastępczego przez bezpośrednio poszkodowanego. W ocenie pozwanego powód nie wykazał, aby najmem był bezpośrednio niezbędny poszkodowanym w okresie koniecznym do przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego. Pozwany twierdził również ,że poszkodowany rozpoczął najem pojazdu zastępczego z wypożyczalni powódki dopiero w dniu 20 października 2015r. , co wskazuje , że ostatecznie przez okres ponad miesiąca był w stanie zastąpić uszkodzony pojazd bez konieczności najmu pojazdu zastępczego. W ocenie pozwanego najem pojazdu zastępczego nie był celowy również od dnia 20 października 2015 r. Poszkodowany miał bowiem możliwość korzystania z innego pojazdu w okresie najmu. Pozwany zakwestionował zarówno długość najmu to jest okres wynoszący 43 dni oraz stawkę najmu 249złnetto, za każdy dzień najmu pojazdu klasy D i stawkę 202zł za każdy dzień najmu, pojazdu klasy C.

Sąd ustalił i zważył co następuje

W dniu 19 września 2015r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki M. (...) o numerze rej. (...), stanowiący własność K. L. (1). Poszkodowany wziął w najem od powódki pojazd zastępczy. Za wynajęcie pojazdu zastępczego została wystawiona faktura VAT (...) w wysokości 10.519zł netto tj. 12.938,37zł brutto za 43 dni najmu, w okresie od 20 października 2015r. do 1 grudnia 2015r. , w tym 39 dni za najem samochodu marki F. (...) (klasa D) po stawce dobowej 249zł netto oraz za wynajem samochodu marki H. (...) (C) po stawce dobowej 202zł netto.

Okres naprawy pojazdu marki M. (...) o nr rej (...) powstałych na wskutek kolizji z dnia 19 września 2015r., z uwzględnieniem procesu likwidacji szkody nie powinien być dłuższy niż 21 dni.

Najwyższa cena najmu pojazdu zastępczego klasy D (F. (...) lub podobne) na lokalnym rynku wynosiła 259zł brutto, za każdy dzień najmu, a pojazdu klasy C (H. (...) lub podobne), za każdy dzień najmu na lokalnym rynku, wynosiła 217,22 zł brutto.

W dniu 20 października 2015 roku poszkodowany K. L. (1) zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności. Z paragrafu 1 powyższej umowy wynikało , że poszkodowany przelał na rzecz powoda swoją wierzytelność, prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu auta zastępczego wziętego w najem od powoda przysługującą poszkodowanemu w związku ze szkodą z dnia 19 września 2015 roku nr polisy PL (...) likwidowaną przez (...) S.A. To ubezpieczyciel poszkodowanego z polisy AC zlikwidował szkodę w całości wartość kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 5.510,40zł. Kwota powyższa została przelana na rachunek powoda jako nabywcy wierzytelności w dniu 04.02.2016r.

(dowód: cennik najmu k.15-17, pismo powoda do pozwanego k.18-20, decyzja o wypłacie odszkodowania k.21 akt, pismo powoda do pozwanego k. 22-23, korespondencja mailowa k. 24. ,umowa najmu i ogólne warunki 25-26, umowa cesji k. 27, cennik za najem samochodów k.28, protokół naprawy pojazdu k.29, oświadczenie najemcy k.30., kalkulacja naprawy k. 31-37, protokół zdawczo-odbiorczy k. 38-39, dowód wypłaty odszkodowania k. 40, faktura vat za najem k. 41, faktura z zestawieniem wynagrodzeń z tyt. Analizy dokumentów 42-43v, akta szkody, zeznania świadka K. L. k. 95v, do 96, opinia biegłego mgr inż. S. D. k. 115-120 ) .

Przedstawiony wyżej stan faktyczny ustalony został na podstawie dowodów z dokumentów , zeznań świadka oraz opinii biegłego mgr inż. S. D..

Sąd dał wiarę w całości dowodom z dokumentów , gdyż nie budziły one wątpliwości co do swojej prawdziwości, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich skutecznie. Podkreślenia wymaga jednak to, że czym innym jest przyznanie dowodom z dokumentów waloru prawdziwości t.j. uznanie , że nie zostały one podrobione czy przerobione, a czym innym są wnioski jakie z dowodów z dokumentów się wyciąga.

Sąd dał również w całości wiarę dowodowi z zeznań świadka K. L., gdyż zeznania te były logiczne i spójne oraz potwierdzały i uzupełniały się wzajemnie z pozostałymi dowodami, którym przyznano walor prawdziwości w całości. Pewne nieścisłości np. niewiedza poszkodowanego z jakiego ubezpieczenia była likwidowana szkoda, nie świadczyły o złożeniu fałszywych zeznań przez świadka, lecz o zatarciu pewnych faktów w jego pamięci, co związane był z dość znacznym upływem czasu od momentu zdarzenia do chwili składania zeznań.

Sąd dał także w całości wiarę dowodowi z opinii biegłego sądowego mgr inż. S. D.. Pokreślić należy przy tym , że mgr inż. S. D. jest długoletnim biegłym sądowym, który sporządził na potrzeby tutejszego Wydziału bardzo dużą ilość opinii, a wszystkie opinie tego biegłego charakteryzują się fachowością , rzetelnością, a przede wszystkim bezstronnością . Taką była również opinia wydana w niniejszej sprawie. Dodatkowego waloru nabiera opinia biegłego w świetle tego , że żadna ze stron nie zdołała wzruszyć jej choćby w najmniejszym stopniu.

Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2019 roku Sąd oddalił wnioski dowodowe, o których mowa w piśmie procesowym powoda z 18 grudnia 2018r. (vide : k. 130 i 134 v). W ocenie Sądu brak było podstaw do dopuszczenia dowodu z uzupełniającej opinii biegłego skoro, zdaniem Sądu, biegły we wnioskach końcowych w sposób jednoznaczny wypowiedział się co do tezy dowodowej zawartej w postanowieniu tutejszego Sądu z dnia 18 stycznia 2018roku. Już tylko na marginesie należy zauważyć , że strona powodowa nie stawiła się sprawę i nie wniosła zastrzeżenia w trybie art. 162 k.p.c.

Jak wynika z wniosków końcowych opinii okres naprawy uszkodzeń pojazdu marki M. (...) o nr rej (...) powstałych na wskutek kolizji z dnia 19 września 2015 r, z uwzględnieniem procesu likwidacji szkody nie powinien być dłuższy niż 21 dni. Dobowe stawki najmu pojazdów klasy D na lokalnym rynku wahały się zaś w granicach od 160 zł do 259 zł netto, a klasy C w wysokości od 125,46 zł do 217,22zł netto.

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego pozwany kwestionował żądanie pozwu co do zasady jak i co do wysokości, a to z uwagi na fakt, że z tytułu najmu pojazdu zastępczego wypłacono już odszkodowanie w kwocie 5.510,40 zł. I choć uczynił to ubezpieczyciel poszkodowanego, z polisy AC, to pozwany czuł się zwolniony z obowiązku zapłaty odszkodowania z powyższego tytułu twierdząc wręcz, że nie jest legitymowany biernie do występowania w niniejszej sprawie.

Na podstawie opinii biegłego ustalono w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, że uzasadniony okres najmu samochodu zastępczego powinien wynieść 21 dni .

Ustalając wysokość odszkodowania Sąd przyjął za zasadną stawkę najmu przyjętą przez biegłego , który stwierdził, że maksymalna wartość stawki w przypadku pojazdów klasy D na lokalnym rynku wynosiła 259 zł brutto, a pojazdów klasy C 217,22zł brutto za dobę najmu.

W ocenie Sądu stawka przyjęta przez stronę powodową t.j. 249 zł netto za dobę najmu pojazdu klasy D i stawka 202zł netto za każdy dzień najmu pojazdu klasy D była znacząco zawyżona i nie przystawała do warunków lokalnego rynku. Innymi słowy mówiąc stawki te były znacząco zawyżone. Powód gołosłownie twierdził, że naliczenia stawek dokonał zgodnie z taryfami obowiązującymi w pozwanym Towarzystwie. Powód wykazał zaś za pomocą dowodu z opinii biegłego , że uzasadniony okres najmu powinien wynieść 21 dni, a nie jak przyjął to pozwany, że nie było w ogóle powodu do wzięcia w najmem pojazdu zastępczego. Jak przyznał sam poszkodowany samochód został wzięty w najem dopiero po ok. 3 tygodniach od zdarzenia, a to z uwagi na fakt, że uszkodzone auto nadawało się do jazdy. Poszkodowany, zdaniem Sądu ,rozwiał wątpliwości pozwanego również co do tego, że miał możliwość korzystania z innego pojazdu. Jak wynika z zeznań świadka inny pojazd należał do córki poszkodowanego, która na co dzień korzystała ze swojego samochodu.

Zasadna wartość najmu pojazdu zastępczego przez okres 21 dni za kwotę 259,-zł netto oraz za 217,22,- zł netto w przypadku pojazdu klasy C zamknęła się kwotą wypłaconą przez pozwanego poszkodowanemu, która wynosiła 5.510,40,-zł., nawet była od niej niższa ( 259złx 21 dni= 5.439zł). Powyższa kwota wyczerpała zatem całość dochodzonego pozwem odszkodowania, a kwota dochodzona pozwem o czym była już wyżej mowa, została zawyżona.

Na marginesie jedynie należy dodać, o czy był już w zasadzie mowa, że strona pozwana podniosłaś zarzut braku legitymacji procesowej biernej po jej stronie skoro umowa cesji dotyczyła wierzytelności jak przysługiwała cedentowi K. L. względem (...) S.A. Zdaniem Sądu powyższy zarzut zasługiwał na uwzględnienie, gdyż powód nie wykazał, aby doszło do skutecznego przelewu wierzytelności pomiędzy poszkodowanym, a powodem skoro umowa cesji wierzytelności z dnia 20 października 2015 roku dotyczyła wierzytelności jaką posiadał poszkodowany względem (...) S.A a nie względem pozwanego Towarzystwa.

Mając na uwadze powyższe okoliczności powództwo jako pozbawione uzasadnionych podstaw podlegało oddaleniu na podstawie art. 822 k.c. w związku z art. 481 par. 1 k.c.

Jedynie na marginesie należy zauważyć że brak było podstaw do zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kwoty 200 zł. tytułem rzekomo poniesionych przez powoda kosztów analizy prawnej niniejszej sprawy pod kontem zasadności roszczenie objętego pozwem. Na powyższe rozstrzygnięcie wpływ miało to, że powód nie wykazał, aby dokonał zapłaty komukolwiek kwoty 200 zł z tytułu powołanych wyżej kosztów. Faktura załączona do pozwu nie jest dowodem zapłaty takiej należności. Po drugie utrwalony jest już pogląd w orzecznictwie Sądu Najwyższego, że koszty z powyższego tytułu nie należą się stronie, która ewentualnie poniosłaby takie koszty.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art.98 k.p.c. w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu obciążając tymi kosztami w całości powoda jako przegrywającego spór. Na koszty procesu składają się : kwota 1800,-zł tyt. wynagrodzenia pełnomocnika będącego adwokatem oraz kwota 133,72,-zł tytułu zwrotu kosztów świadka zawnioskowanego przez stronę pozwaną.