Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 września 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 2 września 2019 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W.

przeciwko I. J.

o zapłatę

1.Zasądza od pozwanej I. J. na rzecz powoda (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. kwotę 7716,23zł ( siedem tysięcy siedemset szesnaście złotych 23/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 676,73zł od 16.01.2019r. do dnia zapłaty oraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 7039,50zł od dnia 11.01.2019r. do dnia zapłaty.

2.Umarza postępowanie w pozostałym zakresie.

3.Nie obciąża pozwanej kosztami postępowania w sprawie.

SSR Marek Makowczenko

Sygn. akt I C 181/19 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą we W. wniósł pozew o zasądzenie od pozwanej I. J. kwoty 8.516,23 zł wraz z odsetkami umownymi od kwoty 7.618,89 zł od dnia 11 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 897,34 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem zaległości w spłacie kredytu udzielonego pozwanej przez powoda na mocy umowy pożyczki z dnia 02.12.2016 r.

W piśmie procesowym z dnia 24 czerwca 2019 r. powód cofnął powództwo w zakresie kwoty 800 zł wraz ze zrzeczeniem się roszczenia z uwagi na dokonaną przez pozwaną spłatę.

Nakazem zapłaty z dnia 6 maja 2019 r. wydanym w sprawie I C 181/19 upr. tut. Sąd uwzględnił powództwo w całości.

Pozwana I. J. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniosła o oddalenie powództwa w całości. Twierdziła, iż w październiku 2017 r. przestała spłacać raty z uwagi na pogorszenie się sytuacji finansowej. Obecnie zobowiązała się do spłat miesięcznych po 250 zł.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 2 grudnia 2016 r. pozwana I. J. zawarła z powodem (...) Bank S.A. z siedzibą we W. umowę o kredyt gotówkowy plus nr (...), na mocy której powód udzielił jej kredytu w wysokości 9.598,22 zł obejmującego: środki przeznaczone na cele konsumpcyjne – 3.400 zł, środki przeznaczone na spłatę zobowiązań finansowych kredytobiorcy wobec banku – 5.231,26 zł, środki przeznaczone na sfinansowanie prowizji banku za udzielenie kredytu – 958,86 zł oraz środki przeznaczone na sfinansowanie opłaty za wybrany przez kredytobiorcę sposób przekazania środków przeznaczonych na cele konsumpcyjne – 8,10 zł. Pozwana zobowiązała się spłacić kredyt w 48 miesięcznych ratach począwszy od miesiąca stycznia 2017 r. Wysokość 47 rat strony ustalił na kwotę 226,12 zł, zaś ostatniej raty na kwotę 225,93 zł.

( dowód : umowa z dnia 02.12.2016 r. – k. 17-20, tabela opłat dla kredytów gotówkowych, kredytów konsolidacyjnych (...) Bank S.A. – k. 21-22, zestawienie - k. 15-16)

W wykonaniu umowy kredytu gotówkowego nr (...) pozwana wpłaciła na rzecz powoda łącznie kwotę 2.498,07 zł.

( dowód : zestawienie wpłat – k. 16)

Wobec braku spłaty dalszych rat kredytu w wyznaczonych terminach umowa została wypowiedziana przez powoda.

( okoliczność bezsporna )

Po dniu wniesienia pozwu w niniejszej sprawie pozwana uiściła na rzecz powoda dodatkowo kwotę 800 zł.

( okoliczność bezsporna )

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Sąd ustalił stan faktyczny sprawy na podstawie dowodów z dokumentów oraz tych okoliczności, które nie były przedmiotem sporu miedzy stronami. W pierwszej kolejności trzeba zwrócić uwagę na fakt, iż pozwana nie zakwestionowała żadnego z dowodów, które powołał powód, w tym zwłaszcza umowy kredytu gotówkowego z dnia 02.12.2016 r. opatrzonej własnoręcznym podpisem pozwanej, ani zestawienia wpłat dokonywanych przez nią przed i po wniesieniu powództwa.

Powód oparł swe roszczenie na treści art. 720 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Analizując podstawę prawną dochodzonego roszczenia trzeba podkreślić, iż na mocy art. 3 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20.07.2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2016 r., poz. 1528 ze zm.) do umowy kredytu zawartej przez strony postępowania znajdą zastosowanie przepisy tejże ustawy o kredycie konsumenckim.

Zważając na zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał powództwo za uzasadnione. Pozwana przyznała bowiem, iż do chwili zamknięcia rozprawy nie spłaciła kredytu w całości. Odnosząc się natomiast do jej twierdzeń, iż zawarł z powodem porozumienie należy wskazać, że ustalenia stron co do spłaty należności dokonane po wypowiedzeniu umowy kredytowej nie mają wpływu na wymagalność roszczenia.

Na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 k.p.c. postępowanie podlegało umorzeniu w zakresie kwoty 800 zł z uwagi na spłatę należności po wytoczeniu powództwa, przy czym zgodnie z twierdzeniami powoda kwota 579,39 zł została zaliczona na poczet kapitału, zaś kwota 220,61 na poczet odsetek umownych. W okolicznościach niniejszej sprawy cofnięcie pozwu w tym zakresie, które nastąpiło przed rozpoczęciem rozprawy w dniu 02.09.2019 r., należało uznać za skuteczne. Powód powoływał się bowiem na częściowe spełnienie świadczenia przez pozwaną, czego ona nie kwestionowała. Okoliczności sprawy wskazywały przy tym, że cofnięcie nie jest sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego i nie zmierza do obejścia prawa (art. 203 § 1, 2, 4 k.p.c.).

Odsetki umowne od kwoty niespłaconego kapitału – 7.039,50 zł - Sąd zasądził na podstawie art. 481 § 1 k.c. w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty. Na podstawie art. 482 § 1 k.c. od dochodzonych za zamknięty okres czasu odsetek umownych i karnych w kwocie 676,73 zł Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty mając na uwadze, iż stały się one odrębnym od świadczenia podstawowego długiem.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu Sąd oparł na treści art. 102 k.p.c. postanawiając nie obciążać pozwanej kosztami procesu. Sąd miał na uwadze podniesione przez pozwaną okoliczności dotyczące jej sytuacji osobistej i materialnej – tj. posiadanie na utrzymaniu dwójki małoletnich dzieci oraz przebywanie na urlopie macierzyńskim. Sąd miał także na względzie zasługującą na aprobatę postawę pozwanej, która zobowiązała się spłacać należność w miesięcznych ratach, co faktycznie czyniła już po wniesienia powództwa.