Pełny tekst orzeczenia

[Sędzia Przewodniczący Kacprzak Krzysztof 00:15:05.768]

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 października 2018 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi, w sprawie z powództwa R. S. przeciwko P. S. o przywrócenie naruszonego posiadania, oddalił powództwo. Z rozstrzygnięciem tym nie zgodził się powód, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, mianowicie art. 233 paragraf 1 k.p.c. przez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego, czego konsekwencją jest sprzeczność treści zgromadzonego materiału z ustaleniami faktycznymi, co do stwierdzonego naruszenia przez pozwanego posiadania powoda, a to dowolnej odmowy wiary zeznaniom powoda i świadków J. P. [f 00:15:54.176] H. P. [f 00:15:55.176], że powód zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu w listopadzie 2017, zamki do lokalu zostały wymienione przez pozwanego we wrześniu 2017 i w tym miesiącu miały miejsce interwencje policji, dowolnym pominięciu zeznań powoda w zakresie, w jakim wskazywał, że w lokalu przechowywał swoje rzeczy, odbierał korespondencję, tam miał swoje centrum życiowe. W konkluzji skarżący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku przez przywrócenie posiadania, poprzez nakazanie wydania kluczy do lokalu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania rozstrzygnięcia o kosztach procesu. Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Apelacja jest niezasadna, jako taka nie zasługuje na uwzględnienie. Przedmiotowa sprawa została należycie i trafnie rozstrzygnięta, gdyż w istocie rzeczy zgłoszone przez powoda roszczenie miało swoje normatywne oparcie w art. 344 Kodeksu cywilnego. Sąd Okręgowy w pełni przy tym akceptuje i przyjmuje za własne ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy. Na pełną aprobatę zasługują także wyprowadzone z tych ustaleń wnioski. W świetle tego nie sposób stwierdzić, aby Sąd Rejonowy dopuścił się jakichkolwiek uchybień, wadliwości czy nieprawidłowości, które wymagałyby skorygowania drogą ingerencji w treść wyroku. Przede wszystkim jako nietrafny należało ocenić podniesiony przez skarżącego zarzut naruszenia art. 233 paragraf 1 k.p.c. W myśl tego unormowania Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego, jeżeli z tego materiału Sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena Sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu na podstawie tego materiału dowodowego dawały się wysnuć wnioski odmienne. Na takim stanowisku stoi też ugruntowane jednolictwe [? 00:18:08.920] orzecznictwo Sądu Najwyższego. W judykaturze wskazuje się, że dla skuteczności zarzutu naruszenia artykułu 233 paragraf 1 k.p.c. nie wystarcza stwierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie Sądu w tym zakresie. W sprawie Sąd Rejonowy dyspo..., dysponował przeciwstawnymi twierdzeniami powoda i pozwanego mocno ze sobą skonfliktowanych. Ustalenia Sądu Rejonowego sprowadzają się do przyjęcia, że powód w dacie wymiany zamków przez pozwanego, to jest w październiku 2017 r., po zawarciu przez pozwanego umowy najmu w lokalu nie zamieszkiwał. Sąd Rejonowy uznał, że i wcześniej nie posiadał powód tego lokalu. W związku z tym podnoszenie też w apelacji różnic czy to październik, czy wrzesień, nie ma w kontekście ustaleń i oceny prawnej dokonane przez Sąd Rejonowy większego znaczenia, ponieważ Sąd Rejonowy w sposób jednoznaczny ustalił, czemu dał wyraz w uzasadnieniu, że powód lokalem tym wcześniej przed wymianą zamków również nie władał. Korzystanie z lokalu ograniczało się do stałego zameldowania i korzystania ze skrzynki na listy, odbierania korespondencji. Ustalenia Sądu Rejonowego nie są oparte wyłącznie na zeznaniach pozwanego, czy też jego partnerki i brata. Wersja ta, na co trafnie zwrócił uwagę Sąd Rejonowy, wynika także z zeznań całkowicie obcych osób. Zarówno dzielnicowy S. [f 00:20:22.432], jaki i administrator Chór [f 00:20:25.432] wspólnoty zeznali, że powoda w tym lokalu nigdy nie widzieli. Wersja o niezamieszkiwaniu i nieposiadaniu lokalu przez powoda wynika także z załączonej dokumentacji administracyjnego postępowania o wymeldowanie powoda wszczętego w marcu 2018 r. Przy czym wskazać należy, że odwoływanie się przez powoda do wszczętych a niezakończonych postępowań przygotowawczych mających na celu wykazanie, czy podpis E. S. [f 00:21:09.944] jest autentyczny, czy też podrobiony, czy przerobiony na dokumencie inicjującym postępowanie administracyjne, nie ma większego znaczenia dla rozstrzygnięcia, ponieważ przedmiotem niniejszego postępowania nie jest ocena prawidłowości czynności zmierzających do wymeldowania. Natomiast w aktach tych znajdują się dokumenty, które też podlegają ocenie Sądu. Wskazać należy, że powód nie odbierał korespondencji na adres przedmiotowego lokalu, nie stwierdzono jego obecności podczas przeprowadzonej kontroli przez pracowników Urzędu Miasta 28 marca 17 roku, 31 października 2017, kiedy dokonywano oględzin lokalu. Natomiast wskazać należy, że podczas jednej z takich czynności powód przyznał, że nie miał tam żadnych rzeczy osobistych. Podnieść należy, że powód, mimo ciążącego na nim obowiązku z artykułu 6 k.c., nie wykazał posiadania przedmiotowego lokalu. A przypomnieć należy, że był to lokal dwupokojowy, który zamieszkiwał jego najemca E. S. wraz z wnukiem, czyli pozwanym, jego narzeczoną, jak i też dzieckiem pozwanego. Powód, co należy jeszcze raz podkreślić, nie wykazał, które z pomieszczeń, czy też cały lokal był w jego posiadaniu. W toku postępowania trafnie też ustalono, że centrum życiowe powoda było w miejscu jego tymczasowego zameldowania u H. P.. Samo subiektywne przekonanie skarżącego, co do swoich racji nie znajduje opera..., oparcia w zebranym materiale dowodowym i nie może prowadzić do podważenia trafności stanowiska Sądu Rejonowego. W konkluzji Sąd Okręgowy uznał, że w niniejszej sprawie nie doszło do przekra..., do przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów. Co do meritum Sąd Okręgowy przychyla się do stanowiska zajętego przez Sąd Rejonowy przyjmując, że ten trafnie zinterpretował przepis art. 344 § 1 k.c., statuujący reżim ochrony posesoryjnej. Ochrona ta obejmuje jedynie stan faktycznego władztwa, nie służy zaś do restytucji stanu zgodnego z prawem i nie wymaga badania, czy stan faktycznego posiadania jest zgodny ze stanem prawnym. W tym samym kognicja Sądu w sprawach o naruszenie posiadania zgodnie z 478 k.p.c. ograniczona została do badania ostatniego stanu posiadania i faktu jego naruszenia. Sąd nie rozpoznaje natomiast prawa do spornej rzeczy. Sąd Rejonowy trafnie ustalił, że po stronie powoda wa..., po stronie powodowa, powoda nie występował brak władztwa nad lokalem. O władztwie nie świadczył fakt posiadania kluczy. Sąd oprzy..., Rejonowy obszernie to objaśnił. Na marginesie zauważyć należy, że w stosunkach rodzinnych wielokroć osoby bliskie posiadają klucze do lokali właścicieli, co w sposób automatyczny nie świadczy o ich jakimkolwiek władztwie do tego lokalu. Dlatego też Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 385 k.p.c. oddalił apelację, jako bezzasadną.

[ (...):24:48.002]