Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 5 listopada 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Dariusz Plewczyński

Protokolant: Agata Trawka

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

o zapłatę

I.  utrzymuje w mocy w całości nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym w dniu 7 czerwca 2019 roku sygn. akt XI GNc 1621/19,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1200 zł (jeden tysiąc dwieście zł) tytułem zwrotu dalszych kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 1173/19

UZASADNIENIE

Sprawa po sprzeciwie rozpoznawana była w postępowaniu „zwykłym”

Pozwem z dnia 28 maja 2019 roku powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. kwoty 20 175zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 2 stycznia 2019 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu podała, że wykonała na zlecenie pozwanej usługę montażu i demontażu elementów oświetleniowych, za co wystawiła pozwanej fakturę Vat (...) na kwotę dochodzoną pozwem, której pozwana pomimo upływu terminu jej płatności i wezwania do zapłaty nie zapłaciła.

W dniu 7 czerwca 2019 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, w którym zasądził żądaną pozwem kwotę.

Pozwana wniosła zarzuty od nakazu zapłaty wnosząc o uchylenie zaskarżonego nakazu zapłaty w całości i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu podała, że żądanie zapłaty za fakturę (...) jest przedwczesne, albowiem brak jest podpisanych protokołów odbioru prac pomiędzy powódką a pozwaną oraz między inwestorem, a dostarczone pozwanej wezwanie do zapłaty przedstawiało saldo zadłużenia bez uwzględnienia faktur już opłaconych. Podała, że o zakończeniu prac nie może świadczyć podpisany między powódką a inwestorem protokół odbioru częściowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 stycznia 2018 roku w W. pozwana spółka (...) spółka komandytowa w M. zawarła z (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową w M. umowę na wykonanie dostawy oraz montażu oświetlenia w zakładach należących do spółki (...) sp. z o.o. sp.k zgodnie z ofertą handlową stanowiącą załącznik do umowy. Rozpoczęcie prac zaplanowano na 15 stycznia 2018 roku a zakończenie na 31 grudnia 2018 roku. Zgodnie z aneksem nr (...) do umowy prace elektryczne miały być wykonywane na terenie zakładów należących do (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową w M. .

Niesporne nadto dowód:

- umowa z dnia 11.01.2018 r. k.81-83, 95-100,

- harmonogram prac k.84,

- aneks z dnia 10.01.2018 r. k.85-86,

- oferta k.87-92,

- zestawienie k.93-94,

Pozwana zawarła ustną umowę z przedstawicielem powódki, w której ustalono, że powódka jako podwykonawca będzie dokonywała demontażu starych lamp i montażu nowych, dostarczonych przez pozwaną. Płatność ustalono jednostkowo za sztukę lampy do montażu na 75zł netto.

(...) sp. z o.o. sp.k miała wiedzę, że powódka jest podwykonawcą, jej pracownicy musieli mieć przepustki, aby wejść na teren zakładu, była sporządzona lista pracowników. Prace odbierane były etapami od powódki przez inwestora, za zgodą i wiedzą pozwanej. Po dokonaniu takiego odbioru powódka wystawiała fakturę,

W dniu 18 grudnia 2018 roku spółka (...) sp. z o.o. sp.k oraz powódka podpisały protokół odbioru prac polegających na wymianie opraw oświetleniowych w ilości 269 sztuk na terenie obiektu (część biurowa i produkcyjna) w S..

W dniu 18 grudnia 2018 roku powódka wystawiła na pozwaną fakturę Vat (...) na kwotę 20 175 zł brutto z tytułu demontażu i montażu 269 sztuk lamp oświetleniowych typu B. T. z terminem płatności 1 stycznia 2019 roku. Po wystawieniu faktury odbyło się spotkanie m.in. przedstawiciela powódki z prezesem pozwanej P. C. i B. P., na którym prezes pozwanej podpisał i przyjął fakturę.

Prezes powódki P. J. oraz prezes pozwanej P. C. kontaktowali się za pomocą wiadomości e-mail w sprawie płatności za wykonane prace. W grudniu 2018 roku P. C. informował powódkę o problemach w płatnościach ze strony swoich kontrahentów, co może wpłynąć na terminową zapłatę za prace wykonywane przez pracowników powódki, jednak zapewniał, że za wszystkie prace zapłaci.

W wiadomości e-mail z dnia 7 lutego 2019 roku prezes pozwanej P. C. zadeklarował prezesowi powódki P. J. zapłatę za prace wykonane w S.. W wiadomości e-mail z dnia 20 lutego 2019 roku prezes pozwanej P. C. poinformował pracownika powódki B. P., że kwestia płatności musi zostać przesunięta na następny tydzień w związku z brakiem płatności ze strony innego klienta.

Dowód:

- odpis z KRS powódki k.12-18,

- odpis z KRS pozwanej k.19-24, 38-40,

- faktura Vat k.8,

- protokół odbioru częściowego k.9,

- pismo (...) sp. z o.o. sp.k k.80

- wiadomość e-mail z dnia 17.12.2018 k.111-114,

- wiadomość e-mail z dnia 7.02.2019 r. k.109-110,

- wiadomość e-mail z dnia 20.02.2019 r. k.108,

- zeznania świadka B. P. k.113 verte-114,

Wezwaniem do zapłaty z dnia 28 lutego 2019 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 96957,44 zł tytułem wynagrodzenia za wykonanie umowy m.in. za fakturę (...).

W odpowiedzi na powyższe wezwanie pozwana spółka w piśmie z dnia 8 marca 2019 roku podała, że przedstawiona w wezwaniu do zapłaty kwota nie jest zgodna z obecnym saldem pomiędzy stronami, zestawienie zawiera faktury już zapłacone, a pozwana nie posiada podpisanych protokołu odbioru pomiędzy inwestorem i pomiędzy powódką.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty k.10,

- potwierdzenie nadania wezwania k.11,

- pismo pozwanej z dnia 08.03.2019 r. k.41,

W piśmie z dnia 17 kwietnia 2019 roku pozwana poinformowała powódkę, że wszelkie zobowiązania wobec powódki zostaną uregulowane po zakończeniu projektów obecnie trwających tj. w ciągu dwóch, trzech miesięcy. W wiadomości e-mail z dnia 25 kwietnia 2019 roku prezes pozwanej P. C. zaproponował przedstawicielowi powódki B. P., aby część długu rozliczyć np. w oprawach, jakie jego firma ma na stanie.

Dowód:

- pismo pozwanej z dnia 17.04.2019 r. k.42, 107,

- korespondencja e-mail k.105-106,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w całości.

W ocenie Sądu zawartą przez strony umowę o demontaż i montaż lamp oświetleniowych zakwalifikować należy jako umowę o dzieło do której zastosowanie znajdują art. 627 i n. k.c. Przyjęcie, że jest to umowa o świadczenie usług nie wpłynęłoby na treść rozstrzygnięcia.

Fakt zawarcia i treść przedmiotowej umowy, w zasadzie nie są sporne, a nadto wynikają ze złożonych dokumentów i zeznań świadka B. P.. Podobnie fakt wykonania umowy. Prezes pozwanej własnoręcznym podpisem zaakceptował fakturę i ją przyjął. W korespondencji obiecywał też zapłatę. Faktura ta nigdy nie została zwrócona, na co wskazał m.in. pełnomocnik pozwanego na rozprawie z dnia 15 października 2019r. Inwestor potwierdził wykonanie prac w tym zakresie zarówno w protokole (k.9) jak i dokumentach (k.80 i n.).

Pozwana w zarzutach od nakazu zapłaty w sposób ogólny zakwestionowała istnienie zobowiązania oraz podniosła zarzut braku wymagalności.

W ocenie Sądu zarzuty te zgłoszone zostały na potrzeby procesu w celu uniknięcia lub odroczenia zapłaty.

Zgodnie z art. 3 k.p.c. strony obowiązane są dawać wyjaśnienia, co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Dodatkowo wymóg powołania wszystkich okoliczności faktycznych i dowodów nałożony został na pozwanego przez art. 493 §1 k.p.c. pod rygorem pominięcia później zgłoszonych.

Jeśli idzie o kwestię braku udowodnienia roszczeń to pozwana w zarzutach nie odnosi się do dowodów przedstawionych przez stronę powodową. Wskazuje, że prace „wciąż trwają oraz, że w momencie zakończenia prac wynagrodzenie zostanie zapłacone” (str. 3 sprzeciwu). Przewodniczący próbował wyjaśnić tą kwestię na rozprawie pytając pełnomocnika pozwanej o fakt wykonania prac (od chwili wniesienia zarzutów do terminu rozprawy upłynął znaczny okres czasu), ale pełnomocnik nie umiał lub nie chciał odnieść się do tej kluczowej kwestii, podobnie jak do określenia przyczyn podpisania i przyjęcia faktury przez prezesa pozwanej. Pełnomocnik pozwanej nie odniósł się też do pisma inwestora z którego wynika fakt wykonania przez powódkę demontażu i montażu 269 sztuk lamp.

Zarzut wadliwości wykonania prac zgłoszony dopiero na rozprawie w dniu 5 listopada 2019r jest spóźniony w kontekście art. 493§1 k.p.c., gdyż nie zgłoszono go w zarzutach od nakazu zapłaty (wyraźnie wskazano nieudowodnienie i brak wymagalności). Pozwana powołuje się na bliżej nieokreślony protokół z 6 czerwca 2019r, który nie został złożony do akt. Powód wskazał, że przedmiotowy protokół dotyczy robót w E. a nie w S. z którymi związany jest niniejszy proces. Pytany o to pełnomocnik pozwanego nie potrafił się do tego odnieść. W uzupełnieniu dodać należy, że protokół ten ma datę wcześniejszą niż zarzuty od nakazu zapłaty, nie było więc żadnych przeszkód by zgłosić takie twierdzenia i dowód przed rozprawą z dnia 5 listopada 2019r. Nadto pozwana w związku z faktem ewentualnego wadliwego wykonania prac (gdyby faktycznie zaistniało, na co brak dowodów) nie dokonała żadnych czynności mających na celu uczynienie bezskutecznym żądań powoda. Pytany o to na rozprawie pełnomocnik pozwanej nie potrafił udzielić odpowiedzi, podobnie jak na pytanie kiedy i w jakiej formie zgłoszona została powódce ewentualna wadliwość prac oraz kto dostarczał materiał do robót. W szczególności pozwana nie wskazała na żadne uprawnienie z tytułu rękojmi, a tym bardziej nie opisała zachowania aktów staranności wymaganych w takim przypadku. Nie powołała się też na dokonane potrącenie, zmianę umowy, czy też wpłatę.

Zgodnie z art. 217§3 k.p.c. sąd pomija twierdzenia i dowody , jeżeli są powoływane jedynie dla zwłoki lub okoliczności sporne zostały dostatecznie wyjaśnione. Przepis ten należy tłumaczyć łącznie z art. 227 KPC, w myśl którego przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Wynika stąd, że nie wszystkie okoliczności podnoszone przez strony powinny być przedmiotem postępowania dowodowego. Fakty istotne dla rozstrzygnięcia mogą być dowodzone przy pomocy odpowiednich środków (art. 236 KPC). Zgłaszanie dowodów może być oceniane jako zmierzające do zwłoki wówczas, gdy teza jest nieistotna dla rozstrzygnięcia lub proponowany środek dowodowy nie jest przydatny dla jej udowodnienia. Nie można zgłaszać wniosków dowodowych tylko z zamiarem, iż po ich przeprowadzeniu może się okazać, że strona wystąpi z określonym roszczeniem lub podejmie stosowną obronę. Przepisy postępowania zakładają dokładnie odwrotną sytuację. Wnioski dowodowe strony zgłaszają dla poparcia swoich roszczeń i twierdzeń, a nie na wszelki wypadek, iż może się okazać, że z przeprowadzenia dowodu wyniknie dopiero dla strony możliwość zgłoszenia roszczenia i powołania się na określoną instytucję (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2003r. sygn.. akt II CK 243/02). Innymi słowy dowody powinny podążać za twierdzeniami i zarzutami strony w taki sposób, iż w przypadku ich potwierdzenia wpłynie to na wynik procesu.

W niniejszej sprawie pozwana w sposób ogólny podnosi brak udowodnienia roszczenia i jego wymagalności ale pytana o kluczowe fakty z tym związane nie udziela odpowiedzi. Nie odnosi się też do materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy, w tym w szczególności do dokumentów sporządzonych przez inwestora (protokół k.9 i pismo k.80) z których jednoznacznie wynika wykonanie prac. W odniesieniu do zaakceptowanej faktury dopiero na rozprawie z dnia 5 listopada 2019r pojawił się zarzut, że potwierdza ona jedynie ilość wykonanych prac a nie jakość. Pełnomocnik pozwanej nie wyjaśnił już jednak dlaczego kwestia ta nie była podnoszona przed procesem i dlaczego faktury nie zwrócono ale obiecywano zapłatę. Zarzut istnienia rzekomych wad pojawił się dopiero wtedy gdy strona pozwana zdała sobie sprawę, że jej dotychczasowa linia obrony pozostaje w wyraźnej sprzeczności z dowodami.

Jeśli więc nie ma stosownych twierdzeń pozwanej (które Przewodniczący z uwagi na ogólną treść zarzutów od nakazu próbował uzyskać od pełnomocnika na rozprawach) i opartych na nich zarzutów natury prawnej, a tak jak wskazano powyżej twierdzenia i zarzuty powinny poprzedzać dowody, a nie odwrotnie, to przesłuchanie świadków M. K. i M. M. (w drodze pomocy sądowej) nie jest celowe i zmierzałoby tylko do bardzo znacznego przedłużenia postępowania. Dlatego też dowody te zostały pominięte. Dowód z przesłuchania świadka S. K. i prezesa powoda –P. J. został cofnięty. Dowód z przesłuchania P. C. został pominięty z uwagi na jego niestawiennictwo.

Istotne elementy ustaleń i materiału dowodowego omówione zostały powyżej, zbędnym jest więc ich powtarzanie. W tym miejscu wskazać należy, iż Sąd uznał złożone dokumenty i zeznania świadka B. P. za wiarygodne, gdyż tworzą one spójną i logiczną całość.

Podstawę prawną w zakresie rozstrzygnięcia o odsetkach stanowią przepisy ustawy z 8 marca 2013r o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. 2013 poz. 403). Termin płatności jest późniejszy niż wykonanie prac przez powoda, a co do zasady świadczenia powinny być spełniono równocześnie.

Mając na uwadze powyższe nakaz zapłaty został utrzymany w mocy na podstawie art. 496 k.p.c.

Orzekając o kosztach Sąd miał na uwadze, iż powódka wygrała proces w całości. Stosownie zatem do reguł przewidzianych w art. 98 k.p.c. strona przegrywająca sprawę ma obowiązek zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw (koszty procesu). Na zasądzoną kwotę składa się kwota 253zł tytułem opłaty od pozwu, kwota 17zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i kwota 3600zł. tytułem kosztów zastępstwa prawnego ustalona na podstawie §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804). Z uwagi na fakt, że w nakazie zapłaty uwzględniono już kwotę 2670zł, zasądzeniu podlegała kwota 1200zł tytułem dalszych kosztów zastępstwa.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w sentencji

SSR Dariusz Plewczyński

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

(...)

3.  (...)