Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2019 r. w Warszawie na rozprawie sprawy

z powództwa A. K. i J. K.

przeciwko (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  Ustala, że wypowiedzenie umowy kredytowej nr (...) zawartej w dniu 16 marca 2009 roku pomiędzy (...) Bank S.A. z siedzibą w K. oraz A. K. i J. K. dokonane w dniu 11 maja 2018 roku przez (...) Bank S.A. z siedzibą w W. jest bezskuteczne.

2.  Zasądza od pozwanego (...) Bank S.A. z siedzibą w W. na rzecz powodów A. K. i J. K. solidarnie kwotę 5.634 zł (pięć tysięcy sześćset trzydzieści cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

3.  Nakazuje pobrać od pozwanego (...) Bank S.A. z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 800 zł (osiemset złotych) tytułem opłaty sądowej, od której uiszczenia powodowie byli zwolnieni.

Sygn. akt XXV C 1938/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 września 2018 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) wniesionym przeciwko pozwanemu (...) Bank S.A. z siedzibą w W. (dalej: (...) Bank S.A.) powodowie: A. K. i J. K. wnieśli o stwierdzenie nieważności (bezskuteczności) wypowiedzenia umowy kredytu o nr (...) z dnia 11 maja 2018 r. Powodowie wnieśli nadto
o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz solidarnie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Integralną część pozwu stanowił wniosek powodów o zwolnienie ich od kosztów sądowych w sprawie ( pozew k. 5-12).

Uzasadniając swoje stanowisko powodowie wskazali, że na skutek nieważności (ewentualnie bezskuteczności) wypowiedzenia umowy kredytu przez pozwanego nie nastąpiła wymagalność roszczenia. W ich ocenie oświadczenie o wypowiedzeniu umowy stanowiło nadużycie uprawnienia pozwanego Banku w rozumieniu art. 5 k.c., nadto było działaniem wbrew zasadom współżycia społecznego określonym w art. 58 § 2 k.c.

Referendarz sądowy tut. Sądu postanowieniem z dnia 18 października 2018 r. zwolnił powodów od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w sprawie częściowo, tj. od każdorazowej opłaty i wydatku ponad kwotę 200 zł oddalając wniosek w pozostałym zakresie ( postanowienie z dnia 18 października 2018 r. k. 88).

W odpowiedzi na pozew z dnia 28 stycznia 2019 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) pozwany Bank uznał powództwo w całości co do roszczenia głównego i wniósł o nieobciążanie go kosztami postępowania ( odpowiedź na pozew k. 98).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W niniejszej sprawie pozwany przyznał fakt zawarcia z powodami w dniu 18 marca 2009 r. umowy kredytu hipotecznego o nr (...) na łączną kwotę 171.209,03 zł, w której określono spłatę
w 204 miesięcznych ratach. Zabezpieczeniem spłaty zobowiązania była m.in. hipoteka zwykła
w wysokości kwoty kredytu i hipoteka kaucyjna do kwoty stanowiącej 70% kwoty kredytu, które to hipoteki zostały ustanowione na nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr (...)
o powierzchni 652 m ² położoną w T. przy ul. (...).

Zgodnie z ww. umową w razie stwierdzenia przez Bank, że warunki udzielenia kredytu nie zostały dotrzymane lub w razie zagrożenia terminowej spłaty kredytu z powodu złego stanu majątkowego kredytobiorcy, a w szczególności w przypadku niespłacania dwóch rat odsetkowych lub odsetkowo-kapitałowych lub skierowania egzekucji do nieruchomości stanowiącej zabezpieczenie spłaty kredytu Bank mógł wypowiedzieć umowę kredytu w całości lub w części lub zażądać dodatkowego zabezpieczenia spłaty kredytu bądź przedstawienia w określonym terminie programu naprawczego i jego realizacji po zatwierdzeniu przez Bank ( umowa kredytu hipotecznego k. 21-26, aneks nr (...) do umowy kredytu hipotecznego k. 27-29).

Pierwotnie Bank wypowiedział powodom ww. umowę w dniu 15 października 2012 r. Sąd Rejonowy w Tarnowie postanowieniem z dnia 18 grudnia 2013 r. nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu o nr (...) z dnia 27 listopada 2013 r. wystawionemu przez pozwany Bank obejmującemu solidarne zadłużenie powodów wynikające z ww. umowy. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Tarnowie wszczął postępowanie egzekucyjne na podstawie przedmiotowego tytułu wykonawczego. Powodowie wystąpili do Sądu Okręgowego
w T. z powództwem o pozbawienie klauzuli wykonalności. Ostatecznie tamtejszy Sąd uwzględnił powództwo w całości i wskazał, że wypowiedzenie banku jest nieskuteczne jako dokonane sprzecznie z ustawą. Postępowanie egzekucyjne zostało umorzone ( bankowy tytuł egzekucyjny k. 30, postanowienie z dnia 18 grudnia 2013 r. k. 30v, pozew o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego k. 31-35, wyrok z dnia 10 marca 2016 r. k. 36, uzasadnienie k. 37-40, postanowienie
z dnia 27 maja 2016 r. k. 41).

Pozwany uznał również za zgodne z prawdą twierdzenia powodów odnośnie niezalegania przez nich z płatnością dwóch pełnych rat kredytu i widnienia po stronie pozwanego nieprawidłowo pobranej i nierozliczonej przez kilka lat składki ubezpieczeniowej, a co za tym idzie braku uzasadnienie dla wypowiedzenia powodom przedmiotowej umowy kredytu ( okoliczności bezsporne).

Za przyznaną została również uznana okoliczność sprzedaży przez pozwany Bank wierzytelności względem powodów, a wynikającej z przedmiotowej umowy kredytu innemu podmiotowi pomimo braku wyraźnej zgody powodów jako dłużników. Podmiot ten – (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. niezasadnie wzywał powodów do zapłaty należności. Pomimo domagania się niezwłocznego podjęcia działań zmierzających do prawidłowego zarządzania produktem kredytowym powodów pozwany Bank jedynie zapewniał, że podejmuje właściwe kroki i uspokajał powodów. W rzeczywistości ich sytuacja jako kredytobiorców nie była klarowna. Pozwany Bank w dalszym ciągu wzywał ich do zapłaty niezasadnych należności grożąc wypowiedzeniem umowy ( wezwanie do zapłaty k. 42-43, 68, 83-85, odpowiedź na wezwanie do zapłaty k. 44, odpis zwykły księgi wieczystej k. 47-50, pismo z dnia 2 sierpnia 2016 r. k. 51, pismo z dnia 6 kwietnia 2018 r. k. 72-73, zawiadomienie k. 74, oświadczenie o wypowiedzeniu umowy k. 74v, pisma Banku k. 75-76).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedstawionych przez powodów wskazanych powyżej, których autentyczności pozwany nie kwestionował. Sąd uznał je za wiarygodne źródło dowodowe, w szczególności wobec uznania przez pozwanego powództwa co do roszczenia głównego, zatem również co do okoliczności faktycznych dotyczących przedmiotowej umowy kredytu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie wobec uznania roszczenia przez pozwanego. Należało zatem ustalić, że wypowiedzenie przez pozwanego przedmiotowej umowy kredytu dokonane w dniu 11 maja 2018 r. było bezskuteczne.

Zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c. sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności materialnej pozwanego, który za zasadne uznaje zarówno roszczenie powoda, jak i przyznaje uzasadniające je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne, a w konsekwencji godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego żądanie pozwu. Nie jest uznaniem powództwa uznanie żądania przy równoczesnym zaprzeczeniu jego podstawy faktycznej.

Sąd jest związany uznaniem. Obowiązany jest jednak dokonać oceny, czy czynność ta nie jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.
W doktrynie zauważono, że ocena, czy zachodzi niedopuszczalność uznania powództwa, powinna nastąpić w zasadzie wyłącznie w świetle materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy.

W ocenie Sądu uznanie przez pozwanego powództwa nie było ani sprzeczne z prawem, ani sprzeczne z zasadami współżycia społecznego ani też nie zmierzało do obejścia prawa. Już po wstępnej analizie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego należało dojść do przekonania
o słuszności twierdzeń powodów. Ich powództwo o ustalenie oparte na art. 189 k.p.c. zasługiwało na uwzględnienie. Nadmienić jedynie wypada, że wyrok ustalający powództwo jest deklaratoryjny. Korzysta z prawomocności formalnej oraz materialnej. Mając na względzie powyższe należało orzec jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku stosownie do dyspozycji
art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Należało zatem zasądzić od pozwanego na rzecz powodów solidarnie (jako wygrywających sprawę
w 100%) poniesione przez nich w toku postępowania koszty procesu w łącznej wysokości 5.634 zł, na które składały się: część opłaty sądowej od pozwu w wysokości 200 zł, opłaty skarbowe od pełnomocnictw w wysokości 34 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w wysokości 5.400,00 zł (ustalone na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie). Sąd nie znalazł uzasadnienia dla przychylenia się do wniosku pozwanego Banku dotyczącego nieobciążania go kosztami postępowania.

Część opłaty sądowej, od której uiszczenia powodowie zostali zwolnieni wynosiła 800 zł. Kwota ta została tymczasowo poniesiona przez Skarb Państwa. Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Wobec zatem przegrania przez pozwanego procesu w całości należało pobrać od niego całą ww. kwotę, o czym orzeczono w punkcie 3 sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)

Sędzia (del.) Aleksandra Różalska-Danilczuk