Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 września 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi, I Wydział Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartosz Kasielski

Protokolant: stażysta Beata Ociesa

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2018 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa W. M. i E. M.

przeciwko J. K.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 761/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 4 czerwca 2018 roku W. M. i E. M. wystąpili przeciwko J. K. o zapłatę solidarnie na ich rzecz kwoty 1.447,53 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 października 1997 roku do dnia zapłaty, a nadto przyznanie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powodowie wskazali, że dochodzona należności stanowi wierzytelność nabytą w drodze umowy cesji, która została dodatkowo zabezpieczona wekslem własnym przez dłużnika – poprzednika prawnego B. K..

(pozew k. 2 – 3)

W wyznaczonym terminie J. K. nie zajął merytorycznego stanowiska w sprawie.

(potwierdzenie doręczenia korespondencji k.23)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 5 grudnia 1996 roku B. K. zawarła z (...) Bankiem (...) Spółką Akcyjną umowę pożyczki na kwotę 2.438,78 złotych z termin spłaty w okresie 12 miesięcy.

Tytułem zabezpieczenia wierzytelności B. K. wystawiła na rzecz wierzyciela weksel własny in blanco, który został wypełniony w dniu 25 września 1997 roku na kwotę 1.447,53 złotych z terminem płatności do dnia 2 października 1997 roku.

(umowa pożyczki k.6, weksel k.4)

W dniu 25 września 1997 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna zawarł z W. M. i H. T. umowę przelewu wierzytelności, na mocy której zbył na rzecz wspólników spółki cywilnej (...) z siedzibą w Ł. wierzytelność przysługującą cedentowi wobec B. K. z tytułu umowy pożyczki, a także wydał na rzecz cesjonariuszy weskel in blanco wystawiony uprzednio przez dłużnika.

(umowa przelewu wierzytelności k.7)

W. M. i E. M. prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (...), której przeważającym przedmiotem działalności pozostaje pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe.

(wypis z (...) k.9)

J. K. pozostaje synem zmarłej w dniu 1 lutego 2018 roku B. K.

(dane PESEL k.5 i 21)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o twierdzenia stron oraz złożone do akt sprawy dokumenty, których treść nie była kwestionowana na żadnym etapie.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje :

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Stosownie do treści art. 117 § 2 ¹ k.c. po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. W myśl zaś art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.

Zgodnie z regulacją art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 roku o zmianie ustawy Kodeks Cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2018, poz. 1104, wejście w życie z dniem 9 lipca 2018 roku) jeżeli zgodnie z ustawą zmienianą w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, termin przedawnienia jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Jeżeli jednak przedawnienie, którego bieg terminu rozpoczął się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu przedawnienia wcześniej, to przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu. Z kolei stosownie do treści art. 5 ust. 4 ustawy roszczenia przedawnione przysługujące przeciwko konsumentowi, co do których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie podniesiono zarzutu przedawnienia, podlegają z tym dniem skutkom przedawnienia określonym w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Wprowadzona przez ustawodawcę zmiana przepisów nakłada obecnie na Sąd obowiązek uwzględnienia z urzędu upływu terminu przedawnienia w przypadku roszczeń skierowanych przeciwko konsumentom. Mając przy tym na uwadze, że powodowie opierali swoje roszczenie o treść weksla własnego dla oceny ewentualnego przedawnienia koniecznym pozostawało odwołanie do ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 roku Prawo Wekslowe (Dz.U. 1936, Nr 37, poz. 282 z późń. zm.), która reguluje odrębnie kwestie przedawnienia roszczeń wekslowych.

W myśl art. 70 w zw. z art. 103 ustawy Prawo Wekslowe przedawnienie roszczeń z weksla własnego przeciwko jego wystawcy następuje z upływem 3 lat licząc od terminu jego płatności. Przepisy te znajdują analogiczne zastosowanie w przypadku weksla własnego in blanco (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2018 roku, II CSK 370/17, Lex nr 2488049).

Skoro zaś weksel własny in blanco został wypełniony w dniu 25 września 1997 roku, a data płatności została określona na dzień 2 października 1997 roku to roszczenie wekslowe uległo przedawnieniu z dniem 2 października 2000 roku. Należy przy tym wyraźnie zastrzec, że roszczenie w niniejszej sprawie zostało skierowane przeciwko potencjalnemu spadkobiercy ustawowemu konsumenta. Pierwotnym źródłem wierzytelności (w ramach stosunku podstawowego) pozostawała umowa pożyczki udzielona przez przedsiębiorcę tj. (...) Bank (...) Spółkę Akcyjną na rzecz osoby fizycznej (B. K.) z przeznaczeniem na cele konsumpcyjne (w tym przypadku zakup odkurzacza). Samo zawarcie umowy przelewu wierzytelności (pomijając fakt, że cesjonariusze pozostawali również przedsiębiorcami) nie przekreśla w żadnej mierze charakteru dochodzonej należności jako skierowanej przeciwko konsumentowi. Posiadanie statusu ewentualnego następcy prawnego konsumenta nie ogranicza bowiem możliwości zastosowania przepisu art. 117 § 2 ¹ k.c. Skoro zaś termin przedawnienia upłynął w dniu 2 października 2000 roku, a strona powodowa nie wykazała, aby bieg terminu przedawnienia został kiedykolwiek przerwany, a przy tym nie wystąpiły jakiekolwiek okoliczności uzasadniające pominięcie przedawnienia (art. 117 ¹ k.c.) to powództwo podlegało oddaleniu w całości.