Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Kokowska-Kuternoga

Protokolant: protokolant Aleksandra Miksza

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2019 r. w Gdyni

sprawy z powództwa A. M.

przeciwko Wspólnocie M. A. z siedzibą w G.

o zapłatę

I zasądza od pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej A. z siedzibą w G. na rzecz powoda A. M. kwotę 369 zł (trzysta sześćdziesiąt dziewięć złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13.2.2018r. do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej A. z siedzibą w G. na rzecz powoda A. M. kwotę 30,00 zł (trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

UZASADNIENIE

Powód , A. M., wniósł pozew przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej A. w G., domagając się od niego zapłaty kwoty 369,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 13.2.2018 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż prowadził sprawę pozwanego, jako pełnomocnik z wyboru, w postępowaniu cywilnym, w sprawie I C 334/16,a konkretnie brak udział w rozprawie jako pełnomocnik w dniu 8.2.2018r , za co wg zawartej umowy o obsługę prawną w tej sprawie sądowej powinien otrzymać wynagrodzenie w wysokości 300 zł oraz 300 zł plus VAT, następnie pozwany zrezygnował z usług powoda i wypowiedział mu umowę o obsługę prawną. Powód wskazał ,że wystawił fakturę ,a na dochodzoną kwotę składa się wynagrodzenie za udział w rozprawie w tym dniu w wysokości 300 zł plus VAT.

(pozew k. 3-6).

Pozwany złożył odpowiedź na pozew, w której wniósł o oddalenie powództwa, przyznał, że poprzedni zarząd zawarł umowę z powodem , jednakże zarzucił, że powód nie wykazał, aby pozwany nie wywiązał się z umowy, wskazał, że powód nie udowodnił, że był na w/w rozprawie, że przedstawił kserokopię niepoświadczoną umowy, ostatecznie umowa została powodowi wypowiedziana przez nowy zarząd.

(odpowiedź na pozew k.50-54).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. M., radcę prawnego, łączyła z Wspólnotą Mieszkaniową A. w G. pisemna umowa zlecenia z dnia 7.7.2016r, na podstawie której miał prowadzić jako pełnomocnik sprawę nr I C 334/16 przed Sądem Okręgowym w Gdańsku , w tym brać udział w rozprawach.

Strony w umowie ustaliły , że za wykonanie przedmiotu umowy w postaci udziału w rozprawie przysługuje każdorazowo wynagrodzenie w wysokości 300 zł plus VAT, płatnych po dostarczeniu faktury drogą elektroniczną do członka zarządu pozwanego lub za pośrednictwem poczty.

Umowa została podpisana przez A. M. i ówczesnych członków zarządu wspólnoty, a r.pr. A. M. był obecny na rozprawie w dniu 8.2.2018r jako pełnomocnik Wspólnoty Mieszkaniowej A. w G., w tym samym dniu wystawił fakturę na kwotę 369 zł ( 300 zł plus VAT) i doręczył ją, ale kwota ta nie została zapłacona.

(dowód: umowa, k. 7-8v, faktura, k. 9, zeznania świadka K. K. i świadka D. K. k. 55-55v-71, notatka urzędowa, k. 79).

W dniu 21.3.2018r A. M. otrzymał odpowiedź od nowego zarządu wspólnoty, w której odmówiono Mu akceptacji i wypłaty kwoty 369 zł za udział w rozprawie w dniu 8.2.2018r.

(dowód: odp. wspólnoty, k. 10)

W dniu 23.2.208r wpłynęło do sprawy I C 334/16 pismo wspólnoty informujące, że z dniem 15.2.2018r wypowiada ona pełnomocnictwo A. M.

(notatka urzędowa, k. 79 ) ,

W dniu 21.3.2018r A. M. wezwał Wspólnotę Mieszkaniową A. w G. do zapłaty kwoty 369 zł , wskazując, że skieruje sprawę do Sądu, nadal bezskutecznie

( dowód : wezwanie k. 12)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów zgromadzonych w toku postępowania, których prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a także w oparciu o zeznania powoda i zeznania świadka B. G..

Zeznania świadków : K. K. i D. K. jako konsekwentne, logiczne i spójne z zeznaniami powoda i dokumentami znajdującymi się w aktach, nie budzą wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary. Oceniając zeznania świadków Sąd miał na uwadze, iż świadkowie byli członkami poprzedniego zarządu pozwanego, łączyły ich więc wspólne interesy i podszedł z ostrożnością do składanych przez niego zeznań, jednakże świadkowie pytani o szczegóły okoliczności, na które byli przesłuchiwani, nadal konsekwentnie i logicznie potwierdzali swoje wcześniejsze zeznania, a zatem brak było jakichkolwiek podstaw do odmowy dania im wiary, szczególnie, że nie są te zeznania sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności zawartością akt I C 334/16, co bezspornie stwierdził pracownik sekretariatu SO w Gdańsku (k. 79).

Pozostałe dokumenty złożone w sprawie nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy nowych istotnych okoliczności.

Kluczowym dowodem w tej sprawie jest umowa z dnia 7.7.2016r, której treść jednoznacznie przesądza kwestię, jakie obowiązki miał powód i pozwany w tej umowie zlecenia. Otóż z tej umowy wynika, że za udział w każdej rozprawie w sprawie I C 334/16 przysługuje wynagrodzenie w wysokości 300 zł plus VAT płatne po wystawieniu i dostarczeniu faktury. Umowa łącząca strony należy do kategorii umów nienazwanych, zaś na podstawie art. 750 k.c., jako że jest to umowa o świadczenie usług, stosuje się do niej odpowiednio przepisy o zleceniu, tj. przepisy art. 734 i następne k.c. Tego typu umowy należą do kategorii umów starannego działania, a nie rezultatu. Wynagrodzenie wiec , wskazane w umowie, przysługuje niezależnie od efektu, w okolicznościach opisanych w umowie łączącej strony i dobrowolnie zawartej.

Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 3 października 1969 r. w sprawie o sygn. akt II PR 313/69 (OSNC 1970/9/147) na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów przemawiających za zasadnością jego roszczenia. W razie sprostania przez powoda ciążącemu na nim obowiązkowi – „na stronie pozwanej spoczywa ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających jej zdaniem oddalenie powództwa” (tak: wyrok SN z dnia 20 kwietnia 1982 r., I CR 79/82, Lex nr 8416).

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Art. 734. kc stanowi, że :”§ 1. Przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie.
§ 2. W braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Przepis ten nie uchybia przepisom o formie pełnomocnictwa.”

Zaś art. 735. kc stanowi, że :”§ 1. Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie.
§ 2. Jeżeli nie ma obowiązującej taryfy, a nie umówiono się o wysokość wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy.”

Obowiązkiem zleceniodawcy jest, co do zasady, zapłata wynagrodzenia za wykonanie umowy. W niniejszej sprawie wynagrodzenie zostało wskazane w umowie i przyjęte przez strony, które ja podpisały, zmiana zarządu nie ma na to wpływu, bo wypowiedzenie pełnomocnictwa w sprawie I C 334/16 nastąpiło w dniu 15.2.2018r, więc w dniu 8.2.2018r, powód, na podstawie udzielonego pełnomocnictwa i w ramach zawartej umowy przez osoby reprezentujące wtedy pozwanego, brał udział w rozprawie, co potwierdzają akta sprawy, a skoro tak, to , jeśli pozwany wykonał usługę w postaci udziału w rozprawie mając umocowanie do działania, należy Mu się wynagrodzenie na podstawie wystawionej faktury.

Ponadto ,należy wskazać, że strona pozwana zaprzeczając twierdzeniom strony powodowej nie przedłożyła wiarygodnego dowodu na poparcie swoich twierdzeń, zaś powód- wykazał z całą pewnością fakt ,że był na rozprawie , wystawił fakturę, a wcześniej zawarł umowę, z której wynika wynagrodzenie wskazane w fakturze, należy się więc Mu ta kwota przyjęta w umowie i nie ma wątpliwości na jakiej podstawie ją wyliczył.

Wobec powyższego wskazać należy, iż ciężar dowodu w niniejszej sprawie został przesunięty na stronę pozwaną, gdyż w ocenie Sądu powód sprostał obowiązkowi udowodnienia swoich twierdzeń uzasadniających powództwo, zaś twierdzenia te nie zostały skutecznie zakwestionowane przez pozwanego.

Twierdzenia powoda i żądanie zwrotu kwoty 369 zł uznać należy zatem za całkowicie uzasadnione, a więc zapłatę kwoty 369 zł za wykonanie zawartej dobrowolnie na warunkach w niej opisanych umowy z dnia 7.7.2018r, w związku z czym podlegające zasądzeniu na podstawie art. 735 k.c. i 6 k.c..

Konsekwencją przegrania sprawy przez pozwanego jest obciążenie go kosztami tego postepowania zgodnie z treści art. 98 kpc w wz. z art. 108 kpc . Na ustaloną kwotę kosztów postępowania składają się kwota 30 zł opłaty od pozwu, kwota 17 zł opłaty od pełnomocnictwa, kwota 90 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego radcy prawnego zgodnie z § 2 ust. 1 oraz § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych i adwokatów. Ponieważ powód poniósł koszt w wysokości 30 zł opłaty od pozwu-te kwotę zasądzono na Jego rzecz.