Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2019 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa Banku (...) S.A z siedzibą w W.

przeciwko K. L.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej K. L. na rzecz powoda Banku (...) S.A z siedzibą w W. kwotę 205.118,76 zł (dwieście pięć tysięcy sto osiemnaście złotych 76/100) wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 9 marca 2018 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej K. L. na rzecz powoda Banku (...) S.A z siedzibą w W. kwotę 10.256 zł (dziesięć tysięcy dwieście pięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn akt I C 827/18

UZASADNIENIE

Powód – Bank (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł przeciwko K. L. pozew o zapłatę kwoty 205.118,76 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od 9 marca 2018 r. do dnia zapłaty. Na uzasadnienie wskazał, że zawarł z pozwaną umowę mieszkaniowego kredytu budowlano – hipotecznego. Zgodnie z umową bank udzielił pozwanej pożyczki w kwocie 213.180 zł, a pozwana zobowiązała się do zwrotu pożyczki wraz z należnymi odsetkami oraz do zapłaty opłat i prowizji należnych powodowi zgodnie z umową. Następnie jednak pozwana zaprzestała dokonywać spłat. W związku z wystąpieniem zadłużenia przeterminowanego i brakiem jego spłaty przez pozwaną, powód w dniu 14 czerwca 2017 r. wezwał pozwaną do spłaty pod rygorem wypowiedzenia umowy. Poinformował też pozwaną o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację. Wobec braku spłaty powód wypowiedział umowę w dniu 15 lipca 2017 r., a w dniu 28 września 2017 r. zobowiązanie stało się w całości wymagalne. Powód wzywał pozwaną do spłaty wymagalnego zadłużenia w dniu 12 grudnia 2017 r., lecz pozwana nie podjęła spłaty ani próby mediacji z powodem.

Pozwana – K. L. w zakreślonym przez sąd terminie nie złożyła odpowiedzi na pozew. Dopiero na rozprawie wniosła o oddalenie powództwa. Oświadczyła przy tym, że wszystkie raty płaciła w terminie. Nie uzyskała nawet informacji, że jest jakieś opóźnienie w spłacie rat. Twierdziła, że prawdopodobnie jedna z rat została zajęta przez komornika i stąd się wzięło zadłużenie. Kiedy przyszła zapłacić kolejną ratę pracownica banku powiedziała jej że kredyt jest zamknięty. Podniosła przy tym, że posiada dowody wpłat na konto kredytowe i wniosła o odroczenie posiedzenia w celu umożliwienia jej dołączenia dowodów. Pomimo zakreślenia terminu żadnych dowodów spłaty rat pozwana nie załączyła.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Bank (...) S. A. zawarł z K. L. umowę mieszkaniowego kredytu budowlano – hipotecznego. Zgodnie z umową bank udzielił kredytobiorczyni pożyczki w kwocie 213.180 zł, którą miała zwrócić wraz z należnymi odsetkami, opłatami i prowizjami.

(dowód: umowa kredytowa – k. 60 – 71)

K. L. początkowo spłacała raty regularnie, następnie jednak zaprzestała płatności umownych w wymaganej wysokości.

(dowód: zestawienie spłat kredytu na rachunku kredytowym kredytobiorczyni dokonanych w okresie od 23 grudnia 2013 r. do 26 stycznia 2018 r. - k. 112- 116v)

Pismem z dnia 14 czerwca 2017 r. Bank wezwał K. L. do spłaty zadłużenia przeterminowanego pod rygorem wypowiedzenia umowy z poinformowaniem o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację. Wezwanie zostało odebrane przez K. w dniu 23 czerwca 2017 r. Z uwagi na brak płatności Bank w dniu 15 lipca 2017 r. wysłał do K. L. oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Pismo z wypowiedzeniem wróciło do Banku z adnotacją „zwrot – nie podjęto w terminie”. Po upływie okresu wypowiedzenia, tj. w dniu 28 września 2017 r. zobowiązanie stało się w całości wymagalne.

(dowód: wezwanie do zapłaty - k. 169, wraz z potwierdzeniem – k. 167 – 168, wypowiedzenie umowy – k. 172, wraz z nieodebranym potwierdzeniem odbioru – k. 170-170v)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest zasadne.

Powód – Bank kredytujący wniósł o zapłatę kwoty udzielonego pozwanej a niespłaconego kredytu, powiększonej o należne zgodnie z umową odsetki i prowizje. Na potwierdzenie powód złożył potwierdzoną przez notariusza umowę kredytową, zestawienie spłat kredytu przez pozwaną oraz dokumenty potwierdzające tryb i czas wypowiedzenia umowy.

Pozwana, choć zakwestionowała zasadność żądania powoda, nie przedłożyła żadnych dowodów na podnoszone okoliczności. Nie złożyła w szczególności dowodów spłat, których, jak twierdziła, dokonywała regularnie.

Zgodnie z art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Oznacza to, że każda ze stron powinna udowodnić podnoszone przez siebie twierdzenia. Powód wywodził swoje roszczenie z zawartej z pozwaną umowy oraz z faktu, że pozwana przestała spłacać raty. Przedłożył na te okoliczności dowody w postaci umowy kredytowej oraz zestawienia spłat na rachunku kredytowym.

Twierdzenia pozwanej, jakoby spłacała regularnie należności z umowy kredytowej nie zostały natomiast w żaden sposób udokumentowane. Pozwana nie złożyła wymaganych dokumentów ani w terminie zakreślonym na złożenie odpowiedzi na pozew, ani na rozprawie, ani wreszcie w dodatkowym zakreślonym przez sąd terminie. Wszelkie jej twierdzenia pozostały więc gołosłowne i nieudowodnione.

Konkludując – wobec przedłożenia dowodów przez powodowy bank i nieudowodnienia twierdzeń przez pozwaną, należało orzec jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach orzeczono w punkcie drugim, na podstawie art. 98 kpc, mając na względzie zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Na zasądzone koszty złożyła się opłata od pozwu – 10.256 zł.

Na oryginale właściwy podpis