Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 8 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Karol Paździoch

Protokolant: stażysta Patryk Kupis

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2019 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletnich J. W. i T. W.

przeciwko M. W. (1)

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego M. W. (1) na rzecz każdego
z małoletnich powodów J. W. i T. W.
alimenty w kwotach po 700 (siedemset) złotych miesięcznie, płatne z góry
do dnia 10. każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od 19 października 2018 roku;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  nakazuje pobrać od pozwanego M. W. (1) na rzecz
Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę
840 (ośmiuset czterdziestu) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

IV.  zasądza od pozwanego M. W. (1) solidarnie na rzecz małoletnich powodów J. W. i T. W. kwotę 1399,92 złotych (tysiąca trzystu dziewięćdziesięciu dziewięciu złotych
i dziewięćdziesięciu dwóch groszy), tytułem zwrotu kosztów postępowania;

V.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 520/18

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2018 roku małoletni powodowie J. W. oraz T. W., zastępowani przez matkę M. W. (2), reprezentowaną przez zawodowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnieśli do tutejszego Sądu pozew o zasądzenie od pozwanego M. W. (1) alimentów w kwocie po 1200 zł na rzecz każdego z nich, płatnych z góry do 10. dnia każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, a także o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletnich powodów solidarnie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała m.in., że rodzice małoletnich powodów do kwietnia 2018 roku pozostawali w nieformalnym związku, w czasie którego w dniu (...) urodziła się małoletnia powódka J. W., a w dniu 5 marca 2015 roku małoletni powód T. W.. Powodowie zamieszkują wraz z matką w mieszkaniu stanowiącym współwłasność M. W. (2) i pozwanego. Pozwany nieregularnie przekazywał na utrzymanie powodów kwotę 1200 zł miesięcznie. W ocenie matki powodów, środki przekazywane przez pozwanego są niewystarczające, aby pokryć koszty utrzymania małoletnich powodów, które wynoszą ok. 2090,93 zł miesięcznie (k. 3-6).

W odpowiedzi na pozew wniesionej w dniu 3 grudnia 2018 roku pozwany M. W. (1), reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł o oddalenie powództwa w części ponad kwotę 600 zł miesięcznie na każdego z małoletnich powodów oraz o zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W ocenie pozwanego, przekazywana przez niego kwota po 600 zł na każde z dzieci jest w pełni adekwatna do ich uzasadnionych potrzeb. Pozwany zaprzeczył, że to tylko matka powodów sprawuje nad nimi bieżącą pieczę, ponieważ udział pozwanego w opiece nad dziećmi jest znaczny (k. 65-67).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powodowie J. W., urodzona w dniu (...), oraz T. W., urodzony w dniu (...), są dziećmi pochodzącymi ze związku konkubenckiego M. W. (2) i M. W. (1). Rodzice małoletnich od kwietnia 2018 roku żyją w rozłączeniu. Miejsce pobytu małoletnich powodów jest przy matce.

Niesporne, a nadto dowód:

1.  Odpis skrócony aktu urodzenia J. W., k. 8.

2.  Odpis skrócony aktu urodzenia T. W., k. 9.

M. W. (2) ma 35 lat, posiada wykształcenie wyższe, prowadzi własną działalność gospodarczą, z której osiąga dochód około 2800 zł netto miesięcznie, otrzymuje na dziecko świadczenie wychowawcze „500+” oraz pomoc od rodziców w kwocie około 1300 zł miesięcznie. Oprócz wymienionych, nie posiada żadnych innych dochodów. Oprócz małoletnich powodów nie ma na utrzymaniu żadnych innych osób. Posiada samochód marki A. (...) rok produkcji 2001 o wartości 8000 zł.

M. W. (2) na paliwo wydatkowała od 10 do 27 września 2018 roku łącznie kwotę 464,50 zł. Matka małoletnich płaci także miesięcznie składkę w wysokości 311,56 zł tytułem polisty ubezpieczeniowej na życie zawartej z N. T. na życie S.A.

Pozwany M. W. (1) przekazywał matce małoletnich powodów kwotę 1200 zł na utrzymanie dzieci. Jednak czynił to nieregularnie, pieniądze na małoletnich powodów przelał w dniu 11 maja, 12 czerwca, 17 lipca i 4 września (wpłata za sierpień), a za wrzesień przekazał do rąk własnych M. W. (2) pod koniec miesiąca.

Dowód:

1.  Przesłuchanie M. W. (2), k. 181 – 183.

2.  Potwierdzenie operacji w wysokości 1200 zł – zasilenie dla dzieci maj 2018 r. – z dnia 11.05.2018 r., k. 10.

3.  Potwierdzenie operacji w wysokości 1200 zł – alimenty – z dnia 12.06.2018 r., k. 11.

4.  Potwierdzenie operacja w wysokości 1200 zł – alimenty – z dnia 17.07.2018 r., k. 12.

5.  Potwierdzenie operacji w wysokości 1200 zł – alimenty – z dnia 4.09.2018 r., k. 13.

6.  Potwierdzenie operacji na kwotę 109,47 zł za paliwo z dnia. 27.09.2018 r., k. 25.

7.  Potwierdzenie operacji na kwotę 108,22 zł za paliwo z dnia 21.09.2018 r., k. 26.

8.  Potwierdzenie operacji na kwotę 158,88 zł za paliwo z dnia 14.09.2018 r., k. 27.

9.  Potwierdzenie operacji na kwotę 87,93 zł za paliwo z dnia 10.09.2018 r., k. 28.

10.  Potwierdzenie operacji na kwotę 311,56 zł na polisę ubezpieczeniową, k. 29.

11.  Podsumowanie księgi przychodów i rozchodów za okres od 1.01.2018 r. – do 31.08.2018 r., k. 37.

M. W. (2) wraz z małoletnimi powodami mieszka w S. przy ul. (...), w mieszkaniu stanowiącym współwłasność jej oraz pozwanego, o powierzchni 36 m ². Zgodnie z ustaleniami zawartymi z pozwanym, M. W. (2) samodzielnie spłaca kredyt mieszkaniowy w ratach po 582,72 zł miesięcznie. Obowiązek spłaty rat kredytu obciąża jednak oboje kredytobiorców, a więc M. W. (2) i M. W. (1), a nie małoletnich powodów. Nadto M. W. (2) ponosi opłaty w postaci czynszu w kwocie 390 zł miesięcznie, funduszu remontowego w kwocie 75 zł miesięcznie, opłaty za energię elektryczną w kwocie 85 zł miesięcznie, opłaty za gaz w kwocie 75 zł miesięcznie, opłaty za internet w kwocie 34,90 zł miesięcznie. Łącznie opłaty mieszkaniowe wynoszą 659,90 zł miesięcznie, z czego na każdego z powodów w trzyosobowym gospodarstwie domowym przypada kwota ok. 220 zł miesięcznie.

Dowody:

1.  Przesłuchanie M. W. (2), k. 181 – 183.

2.  Potwierdzenie wpłaty kwoty 150 zł za gaz, k. 30.

3.  Potwierdzenie wpłaty kwoty 34,90 zł za Internet, k. 31.

4.  Potwierdzenie wpłaty kwoty 390 zł za czynsz, k. 32.

5.  Potwierdzenie wpłaty kwoty 75 zł na fundusz remontowy, k. 33.

6.  Potwierdzenie wpłaty raty kredytu w kwocie 582,72 zł, k. 34,

7.  Faktura, k.149.

Małoletnia J. W. ma 6 lat, a małoletni T. W. ma 4 lata. Uczęszczają onido Przedszkola Publicznego nr 32 w S., gdzie miesięczne opłaty za każde z nich nie przekraczają 170 zł, w skład których wchodzi opłata za wyżywienie obejmujące 4 posiłki. Dodatkowe opłaty związane z przedszkolem to składka na (...) w kwocie 170 zł rocznie, czyli ok. 14 zł miesięcznie, na jedno dziecko, wyprawka w kwocie 100 zł rocznie, czyli ok. 8 zł miesięcznie, na każde dziecko. Małoletni powodowie uczęszczają na liczne zajęcia dodatkowe: taniec za 85 zł miesięcznie, piłka za 18-36 zł, czyli przeciętnie 27 zł miesięcznie, język angielski za 35 zł miesięcznie, zajęcia artystyczne 180 zł rocznie, czyli 15 zł miesięcznie.

Małoletni powodowie są dziećmi ogólnie zdrowymi, nie chorują na choroby przewlekłe. W celu wzmocnienia odporności matka kupuje każdemu z nich tran za kwotę 50 zł miesięcznie. J. W. ma stwierdzoną alergię i przyjmuje leki przeciwalergiczne, których koszt wynosi 20 zł na dwa tygodnie lub miesięcznie, czyli średnio 30 zł miesięcznie.

Koszt zakupu ubrań i obuwia dla każdego z małoletnich wynosi 150 zł miesięcznie, a środków higienicznych ok. 60 zł miesięcznie. Koszt wyżywienia każdego z nich poza przedszkolem wynosi 300 zł miesięcznie.

Matka zabiera powodów do filharmonii, teatru, rzadziej do kina, na wrotki, rolki. Małoletni chodzą także na przyjęcia urodzinowe do innych dzieci. Te koszty wynoszą średnio 100 zł miesięcznie na każde dziecko.

M. W. (2) ponosi koszty ubezpieczenia dzieci w kwocie 51 zł miesięcznie, podczas gdy ubezpieczenie grupowe w przedszkolu kosztuje ok. 60 zł rocznie, czyli 5 zł miesięcznie.

Reasumując, indywidualne koszty utrzymania, uwzględniające stawkę ubezpieczenia grupowego w przedszkolu, w przypadku małoletniej J. W. wynoszą 1049 zł miesięcznie, a w przypadku małoletniego T. W. wynoszą (...) miesięcznie.

Biorąc zaś pod uwagę również partycypację każdego z powodów w kosztach utrzymania mieszkania, ich usprawiedliwione wydatki wynoszą odpowiednio 1269 zł i 1239 zł.

Dowody:

1.  Przesłuchanie M. W. (2), k. 181 – 183;

2.  Potwierdzenie przelewu w wysokości 170 zł tytułem opłaty za wrzesień, pobyt i wyżywienie w przedszkolu T. W., k. 23.

3.  Potwierdzenie przelewu w wysokości 162,78 zł tytułem opłaty za wrzesień, pobyt i wyżywienie w przedszkolu J. W., k. 24.

4.  Potwierdzenie przelewu w wysokości 36 zł za zajęcia sportowe za 10.2018 – za T. W., k. 14.

5.  Potwierdzenie przelewu w wysokości 36 zł za zajęcia sportowe za 10.2018 – za J. W., k. 15.

6.  Potwierdzenie przelewu w wysokości 18 zł za zajęcia sportowe 09.2018 – za T. W., k. 22.

7.  Potwierdzenie przelewu w wysokości 18 zł za zajęcia sportowe 09.2018 – za J. W., k. 21.

8.  Potwierdzenie przelewu w wysokości 180 zł tytułem opłaty za rok 2018/2019 na rzecz Agencji (...), k. 16.

9.  Potwierdzenie przelewu w wysokości 180 zł tytułem opłaty za rok 2018/2019 na rzecz Agencji (...), k. 17.

10.  Potwierdzenie przelewu w wysokości 170 zł tytułem opłaty za rok 2018/2019 za (...), k. 19.

11.  Potwierdzenie przelewu w wysokości 170 zł tytułem opłaty za rok 2018/2019 za (...), k. 18.

12.  Potwierdzenie przelewu w wysokości 35 zł tytułem opłaty za j. angielski -10.2018 J. W., k. 19;

13.  Lista płatności, k. 129;

14.  Faktury, k. 133 – 140, 151 – 153, 155 – 156. 163 –164.

15.  Zaproszenie, k. 158.

Pozwany M. W. (1) ma 34 lata, mieszka w S., posiada wykształcenie średnie, nie posiada wyuczonego zawodu. Jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na okres próbny jako przedstawiciel handlowy po 7 godzin przez 5 dni w tygodniu za wynagrodzeniem 2350 zł brutto, czyli 1600 zł netto miesięcznie. Wcześniej zarabiał około 3800 zł netto miesięcznie. Poprzedni pracodawca dał mu wypowiedzenie, ponieważ pozwany nie chciał pracować przez większą ilość godzin dziennie. Pozwany nie posiada innych dzieci poza powodami, nie ma na utrzymaniu innych osób, finansowo pomagają mu rodzice. Pozwany liczy na to, że wkrótce będzie uzyskiwał dochody na dotychczasowym poziomie.

Pozwany wynajmuje mieszkanie. Koszt najmu oraz opłat wynosi 1730 zł miesięcznie. Pozwany wydaje na wyżywienie około 500 zł miesięcznie, na odzież 200 zł miesięcznie, na kosmetyki 100 zł miesięcznie, na karnet na siłownię 120 zł miesięcznie, na papierosy 16 zł na dwa dni, czyli ok. 240 zł miesięcznie, na alkohol 15 zł miesięcznie. Pozwany na urlopy wyjeżdża do dziadków na (...) lub nad morze. Koszt wyjazdu wynosi około 1500 zł rocznie, czyli 125 zł miesięcznie.

Pozwany współdecyduje z matką powodów o istotnych sprawach dzieci.

Pozwany opiekuje się małoletnimi powodami w każdy poniedziałek, środę oraz co drugi weekend.

Dowody:

1.  Przesłuchanie pozwanego M. W. (1), k. 183 – 184.

2.  Oświadczenie pracodawcy pozwanego, k. 69.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Powództwo oparto o przepis art. 133 § 1 k.r.o., zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych rodziców względem dzieci każdorazowo wyznaczany jest przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego.

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego to te, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych. Podkreśla się przy tym, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane, wyznacza natomiast treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice zobowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie – odpowiednio do jego uzdolnień – do pracy dla dobra społeczeństwa. Powyższe nie oznacza obowiązku rodziców zaspokajania wszelkich potrzeb ich małoletnich dzieci, lecz jedynie tych, które są niezbędne z punktu widzenia celu ich wychowania i przygotowania do pracy. W tym kontekście należy zauważyć, że rodzic, który w związku z utrzymaniem dziecka ponosi koszty znacznie przekraczające standardowe i niezbędne wydatki związane z utrzymaniem dziecka, nie może żądać od drugiego rodzica, w szczególności znajdującego się w trudnej sytuacji majątkowej, partycypacji w ogóle ponoszonych opłat, a jedynie w tej części, którą wyznacza dyspozycja art. 96 k.r.o.

Pozwany jest ojcem powodów, a zatem zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. zobligowany jest do łożenia na utrzymanie małoletnich.

Ustalając wysokość alimentów należnych od ojca na rzecz dzieci, Sąd wziął pod uwagę zarówno usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem powodów, jak i możliwości majątkowe i zarobkowe ich obojga rodziców.

Okoliczność, iż małoletni J. W. i T. W. aktualnie mieszkają z matką oraz że rodzice małoletnich żyją w rozłączeniu, jest niesporna.

W ocenie Sądu, deklarowane przez matkę małoletnich koszty związane
z zaspokojeniem potrzeb dzieci są wygórowane i niektóre z nich nie mieszczą się w zakresie pojęcia „usprawiedliwionych potrzeb małoletnich” – zarówno co do istoty, jak i co do wysokości

Z uzasadnienia pozwu oraz zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności z potwierdzeń operacji bankowych wynika, że pozwany od maja do września 2018 roku łożył na utrzymanie obojga dzieci kwoty po 1200 zł miesięcznie. Matka powodów, uznając te środki za niewystarczające, wystąpiła z pozwem o alimenty, żądając od pozwanego wyższych kwot.

Nie budzi wątpliwości Sądu zasadność ponoszenia kosztów związanych z uczęszczaniem obojga dzieci do przedszkola. Inaczej jest jednak w przypadku ich wysokości. O ile bowiem M. W. (2) na rozprawie zeznała, iż wynoszą one po 300 zł miesięcznie na każde dziecko (k. 182), o tyle z załączonych do pozwu potwierdzeń przelewów (k. 23-24) wynika, że nie przekraczają one 170 zł miesięcznie na każde z nich. Takie koszty w sposób oczywisty mieszczą się w zakresie usprawiedliwionych, a nawet koniecznych kosztów utrzymania dzieci. Sąd wziął pod uwagę również fakt, iż powyższe opłaty obejmują 4 posiłki dziennie, o czym zeznała M. W. (2). Nie jest zatem zasadne, aby w dniach powszednich, w których małoletni jedzą dwudaniowy obiad w przedszkolu, dublowane były wydatki na ich kolejny obiad w domu. Stąd koszty wyżywienia każdego z małoletnich w domu wynoszą faktycznie po 300 zł miesięcznie, a nie jak wskazała strona powodowa po 500 zł miesięcznie.

Za uzasadnione w całości Sąd uznał bieżące koszty eksploatacji mieszkania, w którym mieszkają małoletni powodowie wraz matką, albowiem nie wykraczają one poza standardowo ponoszone z tego tytułu. W tym miejscu należy wskazać, iż – stosownie do twierdzeń strony powodowej – koszty zakwaterowania małoletnich powodów zostały obliczone przy przyjęciu partycypacji małoletnich w 1/3 bieżących kosztów eksploatacji mieszkania, albowiem ojciec małoletnich opuścił to mieszkanie i od kwietnia 2018 roku nie musi partycypować w bieżących kosztach jego utrzymania. W dalszym ciągu jednak spoczywa na nim obowiązek spłaty rat kredytu zaciągniętego wspólnie z M. W. (2) na zakup mieszkania. Ich porozumienie, że nie będzie on uiszczał całości ani części tych rat, nie jest wiążące, ponieważ nie utracił on statusu kredytobiorcy. Powinien zatem uiszczać połowę wysokości miesięcznej raty kredytu, a rozliczenie z tego tytułu nie może nastąpić w ramach orzeczenia o alimentach, ponieważ małoletni powodowie nie są kredytobiorcami.

Stosownie do zasad doświadczenia życiowego i zawodowego, Sąd zweryfikował deklarowane przez matkę powodów wydatki na zakup odzieży i obuwia oraz środków czystości i higienicznych dla dzieci, przyjmując, iż wystarczające będą w tym celu kwoty odpowiednio po 150 zł i 60 zł miesięcznie dla każdego dziecka. Także koszty socjalizacji małoletnich zostały zawyżone i powinny zamykać się w kwocie 100 zł miesięcznie.

Niewątpliwie do zakresu niezbędnych kosztów utrzymania małoletniej powódki należą koszty jej leków przeciwalergicznych w średniej kwocie po 30 zł miesięcznie. Kierując się zasadą dobra dziecka, konieczne jest zadbanie o jego zdrowie. Z tych samych względów zasadne jest ponoszenie kosztów na środki lecznicze, mające zapewnić odporność organizmów dzieci.

Za niedostatecznie udowodnioną Sąd uznał wysokość wydatków na paliwo samochodu. Nie sposób przyjąć, że koszty te związane są wyłącznie z utrzymaniem małoletnich dzieci. Matka powodów może wykorzystywać pojazd również w celach niezwiązanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego, tym bardziej, że prowadzi również działalność gospodarczą, a za naprawę samochodu przyjmowała faktury wystawione właśnie na tę działalność gospodarczą. Podkreślenia wymaga fakt, że powodowie wraz z matką mieszkają w S., uczęszczają do przedszkola w S., ich centrum życiowe jest w S., gdzie funkcjonuje publiczna komunikacja miejska, z której korzystanie jest tańsze niż korzystanie z prywatnego samochodu.

Zdaniem Sądu, należy zaliczyć do niezbędnych kosztów utrzymania małoletnich powodów wydatki ponoszone na ich zajęcia dodatkowe, ponieważ mają one na celu wszechstronny rozwój dzieci, a ich wysokość nie jest wygórowana. Tym niemniej Sąd zważył, że przedstawione przez M. W. (2) na rozprawie koszty zajęć z piłką w kwotach po 57 zł miesięcznie na każde dziecko (k. 182) nie korespondują z potwierdzeniami przelewów z tego tytułu na kwoty rzędu 18-36 zł (k. 14-15, 21-22), czyli przeciętnie 27 zł miesięcznie. Taką zatem kwotę należy uznać z tego tytułu.

W ocenie Sądu, nie jest zasadne ponoszenie kosztów ubezpieczenia dzieci w kwotach po 51 zł miesięcznie na każde z nich w sytuacji, gdy ubezpieczenie grupowe w przedszkolu kosztuje ok. 60 zł rocznie, czyli 5 zł miesięcznie na każde z nich. M. W. (2) nie potrafiła zaś przekonująco wyjaśnić, dlaczego uważa, że wybrane przez nią ubezpieczenie jest bardziej korzystne.

Tak argumentując, Sąd ustalił koszt utrzymania małoletniej J. W. na kwotę 1269 zł miesięcznie, a małoletniego T. W. na kwotę (...) miesięcznie. Różnica wynika z dodatkowego przyjmowania przez J. W. leków antyalergicznych.

Jeżeli natomiast chodzi o możliwości zarobkowe pozwanego, to w pierwszej kolejności należy wskazać, iż w trakcie trwania procesu zmienił on pracę na zdecydowanie mniej dochodową, ponieważ pierwotnie zarabiał 3800 netto miesięcznie, a obecnie zaledwie 1600 zł netto miesięcznie. Zgodnie z art. 136 k.r.o., jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym dochodzeniem świadczeń alimentacyjnych osoba, która była już do tych świadczeń zobowiązana, bez ważnego powodu zrzekła się prawa majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty albo jeżeli zrzekła się zatrudnienia lub zmieniła je na mniej zyskowne, nie uwzględnia się wynikłej stąd zmiany przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych. Jedyną okolicznością, za pomocą której pozwany usiłował uzasadnić zmianę zatrudnienia, miała być konieczność wykonywania u dotychczasowego pracodawcy czynności zawodowych w większym niż obecnie wymiarze czasu pracy, przy czym, jak sam zeznał, pracował tam przez 5, 7 albo 12 godzin dziennie. Nie udowodnił natomiast, aby musiał tam pracować w godzinach nadliczbowych, i to w takiej ilości, która uniemożliwiłaby mu sporadyczne pełnienie pieczy nad małoletnimi. Należy zatem stwierdzić, iż wykonywanie obowiązków zawodowych w pełnym wymiarze czasu pracy nie jest okolicznością nadzwyczajną, ale występującą powszechnie i nie kolidującą z obowiązkami rodzicielskimi. Zmniejszenie wynagrodzenia pozwanego nie może więc wpływać na zakres jego obowiązku alimentacyjnego. Ponadto część wydatków pozwanego należy uznać za zbędne. Dotyczy to karnetu na siłownię za 120 zł miesięcznie, zakupu papierosów za kwotę 240 zł miesięcznie i alkoholu za kwotę 15 zł miesięcznie. Pozwany powinien zatem zrezygnować z części powyższych wydatków, aby w większym niż dotychczas stopniu partycypować w kosztach utrzymania małoletnich.

Wiek małoletnich powodów przemawia za tym, że wymagają oni osobistej pieczy rodziców, co w znakomitej większości obciąża M. W. (2), która realizuje swój obowiązek alimentacyjny również poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie dzieci.

Zasadne jest zatem obciążenie pozwanego kwotą po 700 zł miesięcznie na każde z dzieci, co stanowi ok. 60% kosztów ich utrzymania, począwszy od dnia 19 października 2018 roku, tj. od dnia wniesienia pozwu.

Sąd dokonał oceny zgromadzonych dowodów w oparciu o przepis art. 233 § 1 k.p.c. Sąd nadał moc dowodową i przymiot wiarygodności zgromadzonym w toku postępowania dokumentom, które nie były przez strony kwestionowane ani nie budziły wątpliwości Sądu. Sąd oparł się także na zeznaniach stron, które w znacznej części uznał za wiarygodne, z powyżej przytoczonymi wyjątkami.

Sąd nie czynił ustaleń faktycznych w oparciu o paragony fiskalne, albowiem nie mają one mocy dowodowej ze względu na brak określenia nabywcy i celu transakcji.

W konsekwencji powyższego, w części nieuwzględnionej, powództwo należało oddalić, jako wygórowane.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Tym samym, zasadne jest, zdaniem Sądu, obciążenie pozwanego obowiązkiem zapłaty nieuiszczonych przez stronę powodową kosztów sądowych, które stanowią 5 % dwunastokrotności zasądzonych alimentów. Zgodnie bowiem z art. 22 k.p.c. w sprawach o prawo do świadczeń powtarzających się wartość przedmiotu sporu stanowi suma świadczeń za jeden rok, a stosownie do treści art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu. Daje to kwotę 840 zł. Realna wysokość dochodu pozwanego pozwala mu na uiszczenie tej kwoty bez uszczerbku dla wykonywania przez niego obowiązku alimentacyjnego.

Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c., strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Stosownie do treści art. 98 § 3 k.p.c., do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Na mocy art. 99 k.p.c. powyższe unormowania dotyczą również stron reprezentowanych przez radców prawnych. Zgodnie z § 4 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, stawki minimalne w sprawach z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego o alimenty ustala się od wartości przedmiotu sprawy, jeżeli obowiązek zwrotu kosztów obciąża osobę zobowiązaną do alimentów. Wartość przedmiotu sporu wynosząca w niniejszej sprawie 28 000 zł mieści się w zakresie określonym w § 4 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia. Mając na uwadze fakt, że pozwany wygrał proces w 58,33 %, a stawka określona według § 4 ust. 1 pkt 5 cyt. rozporządzenia wynosi 2400 zł, należało zasądzić od pozwanego solidarnie na rzecz powodów kwotę 1399,92 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Rygor natychmiastowej wykonalności został nadany na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.