Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Rybniku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2019 r. w Rybniku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko S. B.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz pozwanego S. B. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 228/19

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko S. B. o zapłatę kwoty 3979,08 zł wraz z odsetkami ustawowymi. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów procesu.

Strona powodowa wskazała, że zawarła z pozwanym umowę pożyczki, przy czym pozwany nie spłacił zaciągniętego zobowiązania w jakimkolwiek stopniu.

Nakazem zapłaty z dnia 29 grudnia 2017 r. uwzględniono powództwo.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany domagał się oddalenia powództwa i zasądzenia kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwany zakwestionował, aby kiedykolwiek zawierał przedmiotową umowę pożyczki.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka przedłożyła do akt formularz informacyjny, wydruk umowy ramowej, umowy pożyczki z dnia 25 października 2017 r. wraz z załącznikami, gdzie widniały dane pozwanego, przy czym umowa nie została podpisana przez pozwanego. Ponadto przedłożono potwierdzenie przelewu środków na kwotę 3000 zł.

(formularz k. 29-37, umowa ramowa k. 38-44, umowa k. 45-46, potwierdzenie k. 47)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dokumentów.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka wywodziła swoje roszczenie z umowy pożyczki uregulowanej w art. 720 k.c. Jednakże powództwo podlegało oddaleniu wobec niewykazania przez stronę powodową, aby faktycznie doszło do zawarcia umowy pożyczki z pozwanym, czy wypłaty środków wskazanych w umowie na rachunek pozwanego.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c. powód zobowiązany był do przedstawienia dowodów na poparcie swoich twierdzeń. Powołany przepis nakłada na stronę powodową, jako wywodzącą ze swych twierdzeń skutki prawne obowiązek wykazania swoich racji. Przepis art. 232 k.p.c. normuje natomiast jedną z podstawowych zasad procesu cywilnego, jaką jest zasada kontradyktoryjności. W myśl tej zasady przygotowanie, gromadzenie i dostarczanie materiału dowodowego należy do stron, do sądu należy zaś jedynie ocena tego materiału i wydanie na jej podstawie rozstrzygnięcia. Zasada ta oznacza odstąpienie od odpowiedzialności sądu orzekającego za rezultat postępowania dowodowego, którego dysponentem są strony. To właśnie na stronach spoczywa obowiązek przytaczania dowodów na poparcie swych twierdzeń, a zatem jeśli bezczynność strony w zakresie inicjatywy dowodowej nie znajduje żadnego usprawiedliwienia, w szczególności strona nie jest nieporadna, ani nie napotyka trudnych do przezwyciężenia przeszkód, to musi się liczyć z groźbą ujemnych dla niej skutków związanych z brakiem wykazania faktów, na które się powołuje. Oczywiście zasada ta nie wyłącza możliwości dopuszczenia przez Sąd z urzędu dowodu niewskazanego przez strony, zastrzega jednak takie uprawnienie do wyjątkowych wypadków, nie może zaś prowadzić do zastępowania strony w spełnianiu jej obowiązków. Jednakże Sąd nie ma możliwości zarządzania dochodzeń w celu poszukiwania dowodów niezbędnych dla rozstrzygnięcia sprawy, a w ślad za tym nie ma obowiązku poszukiwania takich dowodów. Działanie sądu z urzędu, zgodnie z utrwalonym w tej mierze orzecznictwem, mogłoby, bowiem prowadzić do naruszenia prawa do bezstronnego sądu i odpowiadającego mu obowiązku równego traktowania stron (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2000 roku, V CKN 175/00, OSP 2001/7-8/116).

W przedmiotowej sprawie powód, nie wykazał aby istniała wierzytelność której dochodzi niniejszym pozwem. Przedłożone wydruki umowy nie zostały opatrzone podpisem pozwanego, który zaprzeczył aby zawierał przedmiotową umowę. Co więcej powód nie przedłożył żadnego innego dowodu, który by wskazywał, że pozwany zaakceptował warunki umowy (choćby w formie przelewu weryfikacyjnego lub w innym sposób wyraził swoją wolę – brak trwałego nośnika dokumentującego zawarcie umowy przez pozwanego), czy też aby mu wypłacono kwotę pożyczki (przedstawione potwierdzenie przelewu wskazuje jedynie jego wykonanie, bez potwierdzenia, że numer rachunku przynależny był pozwanemu). Żaden z zaoferowanych dowodów nie wykazał powstania wierzytelności względem pozwanego, a dochodzonej pozwem.

Powód nie wykazał faktu posiadania roszczenia przeciwko stronie pozwanej, dlatego też jego powództwo podlegało oddaleniu po myśli art. 6 k.c.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98 k.p.c. obciążając nimi w całości powoda, zasądzając na rzecz pozwanego koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych 900 zł i opłaty skarbowej 17 zł.

Sędzia