Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 kwietnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący : SSR Maja Snopczyńska

Ławnicy: Grażyna Nawrot, Józef Czerwiecki

Protokolant : Agnieszka Ząbkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 kwietnia2019 roku w Ś.

sprawy z powództwa M. N.

przeciwko (...) Sp. z o. o. w Ż.

o odszkodowanie

I.  powództwo oddala;

II.  nie obciąża powoda kosztami procesu

UZASADNIENIE

Powód M. N. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ż. kwoty 5.000,00 zł tytułem odszkodowania. W uzasadnieniu podał, że zawarł umowę o pracę na czas określony, a strona pozwana wypowiedziała umowę o pracę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia nie podając jednakże uzasadnienia wypowiedzenia. Powód podniósł także, iż nie został odpowiedni przeszkolony w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Strona pozwana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ż. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa, przyznając, że powód był zatrudniony od dnia 12 marca 2018 roku do dnia 31 stycznia 2019 roku na czas określony na podstawie umowy o pracę, a w dniu 20 grudnia 2018 roku strona pozwana złożyła powodowi oświadczenie woli o wypowiedzeniu umowy z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia. Strona pozwana podniosła, że tylko oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony oraz o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno wskazywać przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy, a zatem ze względu na rodzaj zawartej z powodem umowy, brak było konieczności podawania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony. Strona pozwana wskazała, że powód został przeszkolony w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w ramach szkolenia ogólnego i stanowiskowego.

W toku postępowania Sąd

ustalił następujący stan faktyczny:

Powód był zatrudniony u strony pozwanej od dnia 12 marca 2018 r. do dnia 11 czerwca 2018 r. na okres próbny, a następnie na czas określony od dnia 12 czerwca 2018 r. do dnia 11 czerwca 2019 r. na stanowisku ustawiacz wtryskarek. W umowie o pracę na czas określony strony zastrzegły możliwość rozwiązania umowy za jednomiesięcznym wypowiedzeniem.

Pismem z 20 grudnia 2018 r. strona pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upływał w dniu 31 stycznia 2018 r.

DOWÓD: akta osobowe

Wynagrodzenie powoda za 1 miesiąc liczone jako ekwiwalent za urlop wynosi 6.217,21 złotych brutto.

DOWÓD: zaświadczenie o dochodach k. 30

W tak ustalonym stanie faktycznym

Sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu.

W niniejszej sprawie okolicznościami bezspornymi było, że powód był zatrudniony u strony pozwanej od dnia 12 marca 2018 roku do dnia 31 stycznia 2019 roku, początkowo na okres próby do dnia 11 czerwca 2018 roku, następnie od dnia 12 czerwca 2018 roku na czas określony do dnia 31 stycznia 2019 roku, jak również okoliczność, że umowa ta została wypowiedziana przez stronę pozwaną w dniu 20 grudnia 2018 roku z okresem wypowiedzenia 1 miesiąca, który upłynął w dniu 31 stycznia 2019 roku. Zgodnie z treścią art. 32 kp każda ze stron może rozwiązać umowę o pracę za wypowiedzeniem; okres wypowiedzenia umowy zawartej na czas określony zależy od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy (art. 36 kp) i w przypadku kiedy pracownik jest zatrudniony powyżej co najmniej 6 miesięcy okres wypowiedzenia wynosi 1 miesiąc.

Zgodnie z treścią art. art. 30§1 pkt 2 kp umowa o pracę rozwiązuje się przez oświadczenie jednej za stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Art. 50§3 kp stanowi zaś, że jeżeli pracownik odwoła się od wypowiedzenia i sąd ustali, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie. §4 powołanego przepisu stanowi zaś, że odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do upływu którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za 3 miesiące.

Wykładnia tego przepisu wskazuje, że rozpoznając odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę na czas oznaczony Sąd bada jedynie zgodność tego wypowiedzenia z przepisami prawa - spełnienie wymogów formalnych, nie bada natomiast przyczyn wypowiedzenia i jego zasadności.

Pismem z dnia 20 grudnia 2018 roku strona pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę z dniem 31 stycznia 2019 roku z zachowaniem 1-miesięcznego okresu wypowiedzenia. Mając na uwadze staż pracy powoda zastosowano właściwy okres wypowiedzenia. Oświadczenie pracodawcy ma formę pisemną i zostało doręczone powodowi. Tym samym spełnione zostały wymogi formalne wypowiedzenia. Wskazać również należy, że nieuprawnione są zarzuty pozwanego o niedochowaniu odpowiedniej formy rozwiązania umowy o pracę na czas określony z powodu braku uzasadnienia wypowiedzenia, bowiem oświadczenie woli o wypowiedzeniu umowy terminowej powinno być zawarte w piśmie, lecz według art. 30 § 3 i § 4 kp nie musi wskazywać przyczyny, dla której strona podjęła taką decyzję (wyrok SN z dnia 4 marca 1999 r., I PKN 607/98, LEX nr 39629). Taki obowiązek zarezerwowany jest dla oświadczenia pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony oraz o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. W związku z tym strona pozwana nie miała prawnego obowiązku podania powodowi przyczyn wypowiedzenia mu umowy o pracę na czas określony.

Uznać zatem należało, że strona pozwana rozwiązując umowę o pracę nie naruszyła przepisów o wypowiadaniu tych umów, czego konsekwencją jest oddalenie powództwa w zakresie odszkodowania.

W związku z powyższym powództwo powoda jako bezzasadne oddalono o czym Sąd orzekł w pkt I wyroku.

Zgodnie z art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Wobec trudnej sytuacji materialnej powoda związanej z rozwiązaniem stosunku pracy Sąd uznał, iż zachodzą szczególnie okoliczności uzasadniające odstąpienie od obciążenia powoda kosztami postępowania, pomimo iż przegrał proces w całości. O powyższym orzeczono w pkt II wyroku.