Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 11 września 2019 r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy , IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w osobie SSR Magdaleny Piątkowskiej

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 148 ¹ kpc

sprawy z odwołania M. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 15 maja 2019 r. roku, (...)

o zasiłek chorobowy

I.  oddala odwołanie;

II.  zasądza od powoda M. W. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. kwotę 180 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

UZASADNIENIE

Powód M. W. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 13 maja 2019 roku, odmawiającej mu prawa do zasiłku chorobowego za okres od 14.05.2019r. do 22.05.2019r. wobec ustalenia przez lekarza orzecznika wcześniejszej daty ustania niezdolności do pracy niż określona w zaświadczeniu lekarskim. W uzasadnieniu wskazał, iż przebywał pod opieką lekarza ortopedy albowiem choroba zwyrodnieniowa lewego kolana uniemożliwiała mu swobodne poruszanie się, miał problemy z wchodzeniem i schodzeniem po schodach, kucaniem i klęknięciem. W związku z tym przebywał na zwolnieniu lekarskim zakwestionowanym przez lekarza orzecznika ZUS, z czym się nie zgadzał. Wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego ortopedy na okoliczności związane z jego stanem zdrowia.

Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania zasądzenie kosztów procesu. Powołano się na treść art. 59a ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz par.13 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 listopada 2015 roku w sprawie trybu i sposobu orzekania o czasowej niezdolności do pracy, wystawiania zaświadczenia lekarskiego i sposobu sprostowania błędu w zaświadczeniu lekarskim wskazując, iż w wyniku badania lekarz orzecznik określił wcześniejszą datę ustania niezdolności do pracy powoda niż orzeczona w zwolnieniu lekarskim (...).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Dnia 24 kwietnia 2019 roku zostało wystawione zwolnienie lekarskie stwierdzające niezdolność do pracy powoda od dnia 25 kwietnia 2019r. do 22 maja 2019 roku wobec bóli stawu kolanowego/ bezsporne /

Na skutek badania przez lekarza orzecznika w dniu 13 maja 2019r. powód został uznany za zdolnego do pracy, wobec czego zaświadczenie lekarskie utraciło ważność.

Dowód :

Akta ZUS ( w załączeniu )

Powód był zdolny do pracy od dnia 13 maja 2019r. U powoda nie występują zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych, nie stwierdzono zaburzeń osi kończyn, ograniczeń w ruchomości stawów kolanowych ani zmian powodujących niezdolność do pracy. C. rzepki czyli zmiany zwyrodnieniowe w stawach rzepkowo-udowych powoduje dolegliwości bólowe przy zginaniu stawu kolanowego, co jest schorzeniem powszechnym nie powodującym długotrwałej niezdolności do pracy, najwyżej kilkudniową w okresie zaostrzenia choroby.

Dowód :

Opinia biegłego ortopedy k. 28-29

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył :

Odwołanie nie podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 59 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lekarze orzecznicy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych kontrolują prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wystawiania zaświadczeń lekarskich. Jeżeli po przeprowadzonej analizie dokumentacji medycznej i przeprowadzonym badaniu ubezpieczonego lekarz orzecznik określi wcześniejszą datę ustania niezdolności do pracy niż orzeczona w zaświadczeniu lekarskim , za okres od tej daty zaświadczenie lekarskie traci ważność( art. 59ust.7 ) , a organ rentowy wydaje decyzję o braku prawa do zasiłku.

W wyniku badania powoda w dniu 13 maja 2019 roku i po analizie dokumentacji lekarskiej stanowiącej podstawę do wystawienia kontrolowanego zaświadczenia lekarskiego lekarz orzecznik stwierdził , iż powód zdolny był do pracy.

Na skutek odwołania powoda również niezależny od stron biegły sądowy ortopeda, o powołanie którego wnosił powód, wykazał , iż powód do pracy był zdolny, a orzeczenie lekarza orzecznika było prawidłowe. Biegły dokonał przy tym analizy stanu zdrowia powoda opierając się na dokumentacji lekarskiej i badaniu ubezpieczonego. Wskazał przy tym, iż powód nie jest osobą zdrową, ale schorzenia, na które cierpi, nie czyniły go niezdolnym do pracy w dniu 13 maja 2019 roku. Całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego przemawiał za uznaniem opinii biegłego jako rzeczowej, spójnej i wyprowadzającej logiczne wnioski końcowe i Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek przyczyn, dla których miałaby utracić walor wiarygodnego dowodu w sprawie. Powód wprawdzie złożył do niniejszej opinii zastrzeżenia, ale stanowiły one jedynie subiektywną polemikę laika ze specjalistą, nie formułowały ewentualnych tez opinii uzupełniającej czy wniosków dowodowych możliwych do przeprowadzenia w postępowaniu sądowym - były jedynie wyrazem niezadowolenia strony z treści opinii i wniosków postawionych przez biegłego. Należy przy tym mieć na uwadze, że opinia biegłych, zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są wiadomości specjalne. Podlega jak inne dowody ocenie według art. 233§ 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny, które stanowią zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii nie jest więc przedstawienie faktów lecz ich ocena na podstawie wiadomości specjalnych.

Mając powyższe na względzie, na podstawie powołanych przepisów, w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 1 kpc Sąd oddalił odwołanie wydając wyrok w trybie art. 148 ¹ kpc.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc w związku z §9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Zgodnie z tymże przepisem stawka minimalna w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego wynosi 180 zł.