Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 października 2019 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Maja Snopczyńska

Protokolant : Agnieszka Ząbkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2019 roku w Ś.

sprawy z odwołania Z. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

w sprawie (...)

o jednorazowe odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej

I.  odwołanie oddala;

II.  nie obciąża powoda kosztami procesu.

UZASADNIENIE

Powód Z. W. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 21 lutego 2018 roku, którą organ rentowy odmówił zwiększenie jednorazowego odszkodowania z tytułu choroby zawodowej. W uzasadnieniu podniósł, że ZUS błędnie ustalił, że ustalony wcześniej 10% uszczerbek na zdrowi nie uległ powiększeniu i powołując się na tabele norm procentowego uszczerbku na zdrowiu wniósł o ustalenie uszczerbku na zdrowiu w wysokości 40%.

W odpowiedzi Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego, gdyż komisja lekarska ustaliła, że u ubezpieczonego nie stwierdzono pogorszenia stanu zdrowia ponad ustalony w 2013 roku 10% uszczerbek na zdrowiu.

W toku postępowania Sąd ustalił

następujący stan faktyczny:

U powoda stwierdzono chorobę zawodową boreliozę.

Decyzją z dnia 3 grudnia 2013 roku przyznano powodowi odszkodowanie z tytułu 10% uszczerbku na zdrowiu spowodowanego chorobą zawodową.

Orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 15 lutego 2018 roku nie stwierdzono pogorszenia stanu zdrowia ponad ustalony poprzednio 10% uszczerbek na zdrowiu.

Decyzją z dnia 21 lutego 2018 roku strona pozwana odmówiła powodowi prawa do jednorazowego odszkodowania w związku z pogorszeniem stanu zdrowia spowodowanego skutkami choroby zawodowej.

Dowód: akta ZUS – w załączeniu

Uszczerbek na zdrowiu powoda w związku z chorobą zawodową – boreliozą jest nie większy od ustalonych 10%.

Rozpoznana u powoda przewlekła niewydolność serca, kardiomiopatia rozstrzeniowi wikłana zaburzeniami rytmu serca, utrwalone migotanie przedsionków, umiarkowana niedomykalność zastawki mitralnej a także przebyty w 2003 roku zawał mięśnia sercowego nie mają żadnego związku z przebytą boreliozą.

Brak jest przesłanek, aby schorzenia psychiatryczne rozpoznane u powoda łączyć z boreliozą.

Borelioza nie przyczyniła się do chorób kardiologicznych, psychiatrycznych i ortopedycznych powoda.

Dowód: opinia biegłego z zakresu chorób zakaźnych k. 264-269

W tak ustalonym stanie faktycznym

Sąd zważył:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na dowodach z dokumentów, w tym z akt organu rentowego i dokumentacji medycznej powoda, gdyż żadna ze stron nie podważyła skutecznie ich prawdziwości i autentyczności. Ponadto stwierdzenie okoliczności istotnych dla rozpoznania sprawy wymagało wiadomości specjalnych i musiało znaleźć oparcie w dowodach z opinii biegłej.

Bezspornym w sprawie było, że u powoda stwierdzono chorobę zawodową - boreliozę. Istota niniejszego sporu sprowadzała się do kwestii czy u powoda wystąpiło pogorszenie stanu zdrowia w związku chorobą zawodową.

Zgodnie z art. 12 ust.2 ustawy z 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych – Dz. U. z 2009r. nr 167, poz.1322z późn. zm); jeżeli wskutek pogorszenia się stanu zdrowia stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu będący następstwem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, który był podstawą przyznania jednorazowego odszkodowania, ulegnie zwiększeniu co najmniej o 10 punktów procentowych, jednorazowe odszkodowanie zwiększa się o kwotę odszkodowania za każdy procent uszczerbku na zdrowiu przewyższający procent, według którego ustalone było to odszkodowanie.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego Sąd oparł się na opinii biegłej sądowej z zakresu chorób zakaźnych oraz złożonych do akt sprawy dokumentach zgromadzonych w aktach organu rentowego.

Jak wynika z opinii biegłej z zakresu chorób zakaźnych uszczerbek na zdrowiu powoda w związku z chorobą zawodową – boreliozą jest nie większy od ustalonych 10%. Biegła wskazała, że rozpoznana u powoda przewlekła niewydolność serca, kardiomiopatia rozstrzeniowi wikłana zaburzeniami rytmu serca, utrwalone migotanie przedsionków, umiarkowana niedomykalność zastawki mitralnej a także przebyty w 2003 roku zawał mięśnia sercowego nie mają żadnego związku z przebytą boreliozą. Ponadto wskazała, że borelioza nie przyczyniła się do chorób kardiologicznych, psychiatrycznych i ortopedycznych powoda.

Zdaniem Sądu, brak jest podstaw do negowania powyżej przedstawionego stanowiska biegłej. Tym bardziej, że wydana opinia zawiera pełne i jasne uzasadnienie, uwzględniające stan zdrowia powoda. Biegły sądowy obowiązany jest orzekać zgodnie z wiedzą medyczną, posiadanymi kwalifikacjami i obowiązującymi przepisami. Dlatego, zdaniem Sądu, sporządzonej przez biegłą opinii nie można odmówić rzetelności i fachowości co do medycznej oceny stanu zdrowia powoda, tym bardziej że jest to biegła z zakresu chorób zakaźnych. Podkreślić należy, że Sąd nie dysponuje wiadomościami specjalnymi, które posiada biegły. Zgodnie zaś z utrwalonym w tej mierze poglądem Sądu Najwyższego - opinie biegłych lekarzy mogą być oceniane przez Sąd wyłącznie przez pryzmat ich zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego oraz wiedzy powszechnej, wystarczające dla uznania bądź nie uznania opinii biegłego za przekonywującą (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2005r., II CK 572/04, Lex nr 151656). Opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c. – na podstawie właściwych dla jej przymiotów kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków.

W sprawie został także przeprowadzony dowód z opinii biegłego internisty kardiologa, który w opinii z dnia 25 VI 2018 roku wskazał, że do uszkodzenia serca w wyniku boreliozy dochodzi bardzo rzadko, typową manifestacją schorzenia są występujące wkrótce po zakażeniu nagłe zaburzenie przewodzenia impulsów w obrębie serca, nie udokumentowano aby w wnioskodawcy występowały tego rodzaju komplikacje w przeszłości; jednak mimo, że prawdopodobieństwo uszkodzenia mięśnia sercowego i powstania kardiomiopatii rozstrzeniowej w przebiegu boreliozy jest bardzo niskie to nie można tego wykluczyć u wnioskodawcy. Biegły podkreślił, że w ocenie lekarzy prowadzących powoda stwierdzona u powoda kardiomiopatia rozstrzeniowej może mieć związek z przebytym przed laty zakażeniem. Biegły wskazał, że przyjmując istnienie faktycznego związku przyczynowego stwierdzonej u powoda kardiomiopatii rozstrzeniowej z przebytym zakażeniem krętkiem boreliozy długotrwały uszczerbek na zdrowiu wynosi obecnie 20%.

Jednak – analizują treść powołanej opinii biegłego kardiologa - należy uznać, że biegły wskazuje na 20% uszczerbek na zdrowiu jeżeli istnieje związek przyczynowy pomiędzy kardiomiopatii rozstrzeniowej z przebytym zakażeniem krętkiem boreliozy. Zaś z opinii biegłej z zakresu chorób zakaźnych wynika wyraźnie, że takiego związku brak. Tym samym nie ma podstaw aby uznać, że 20% uszczerbek na zdrowiu był wynikiem choroby zawodowej.

Mając powyższe na uwadze oddalono wnioski obu stron o opinie kolejnych biegłych.

Dlatego też Sąd podzielił dokonane w opinii ustalenia i przyjął je za podstawę swojego orzeczenia ustalając, iż uszczerbek na zdrowiu powoda w związku z chorobą zawodową nie uległa pogorszeniu od ustalenia 10 % tego uszczerbku,

Wobec treści opinii biegłej Sąd nie znalazł podstaw do przyznania powodowi jednorazowego odszkodowania z tytułu pogorszenia uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem choroby zawodowej.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołania oddalono.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 102 kpc zgodnie z którym Sąd ma możliwość obciążenia strony przegrywającej jedynie częścią kosztów albo nie obciążać jej w ogóle tymi kosztami kierując się zasadami słuszności. Zasady słuszności w rozumieniu art. 102 kpc obejmują wystąpienie w sprawie przypadków szczególnie uzasadnionych powodujących odczucie, że zasądzenie na rzecz wygrywającego kosztów w całości byłoby sprzeczne z obiektywnym poczuciem sprawiedliwości oraz zasadami współżycia społecznego. Jak słusznie zwrócił uwagę Sąd Apelacyjny w Warszawie w postanowieniu z 8 lipca 2016 roku w sprawie I ACa 1380/15 (cyt. za LEX nr 2090436), do tych wypadków należy zaliczyć okoliczności „związane z przebiegiem postępowania, jak charakter dochodzonego roszczenia, jego znaczenie dla strony, przedawnienie roszczenia, subiektywne przekonanie o zasadności roszczenia wsparte na obiektywnych podstawach”. Mając na względzie fakt, że w niniejszym postępowaniu powód nie jest reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, tym samym mógł posiadać subiektywne przekonanie o tym, że istnieje wyższy uszczerbek na zdrowiu powoda.