Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewelina Wolny

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

pod nieobecność Prokuratora

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 30 lipca, 20 września, 18 października i 13 listopada 2019 r.

sprawy A. K. (1)

syna J. i A. z domu K., ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 24 maja 2017r. do 15 czerwca 2019r. w miejscowości L., gm. J., woj. (...), uchylał się od ciążącego na nim z mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 11 stycznia 2016r., sygn. akt III RC 369/15 oraz z mocy wyroku Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 26 lutego 2016r., sygn. akt III RC 369/15, określonego co do wysokości w kwocie po 350 zł miesięcznie, obowiązku łożenia na utrzymanie swojej małoletniej córki N. K., przez co spowodował zaległość stanowiącą równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych, wskutek czego naraził ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych

tj. o czyn z art. 209 § 1a kk

I.  oskarżonego A. K. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 209 § 1a kk skazuje go na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

UZASADNIENIE

Oskarżony A. K. (1) pozostawał w nieformalnym związku ze swoją obecną żoną E. od 2012r., w (...) urodziła się ich wspólna córka N.. W okresie odbywania przez oskarżonego kary pozbawienia wolności, w 2015r. wymienieni zawarli związek małżeński. Od 28 stycznia 2015r. oskarżony przebywał w Areszcie Śledczym w S.. Wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Szczytnie wydanym w dniu 26 lutego 2016r. w sprawie III RC 369/15 z powództwa reprezentowanej przez matkę małoletniej N. K. zasądzono od A. K. (1) alimenty na rzecz córki w kwocie po 350 zł miesięcznie. Do czasu zakończenia odbywania kary przez oskarżonego, to jest do dnia 23 maja 2017r., kwota ta była wypłacana przedstawicielce ustawowej małoletniej pokrzywdzonej z Funduszu Alimentacyjnego.

Po opuszczeniu Aresztu Śledczego w S. oskarżony zamieszkał z żoną i córką, jednakże od lutego 2018r. małżonkowie pozostają w faktycznej separacji, A. K. (1) związał się z obecną partnerką, wychowującą własne dziecko, razem wynajmują mieszkanie. W okresie od 02 czerwca do 07 sierpnia 2017r. i od 11 stycznia do 15 stycznia 2018r. oskarżony był zarejestrowany jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku. Nie przyjął oferty prac społecznie użytecznych na stanowisku robotnika gospodarczego w Urzędzie Gminy J.. Nie posiadając wyuczonego zawodu, legitymując się ukończeniem kursu malarza – szpachlarza, podejmował krótkotrwałe prace dorywcze, pozostawał także na utrzymaniu konkubiny i matki A. K. (2). Nie uiścił żadnej kwoty na poczet zasądzonych alimentów, egzekucja prowadzona przez komornika sądowego w ramach postępowania Kmp 6/16 okazała się bezskuteczna. Nie przyczyniał się do utrzymania i wychowania córki w inny sposób. Wszystkie koszty w tym zakresie pokrywała matka małoletniej E. K., nie pracująca, uczestnicząca w kursach zawodowych, utrzymująca się ze środków przyznanych z Funduszu Alimentacyjnego, świadczenia w ramach programu 500+ oraz zasiłku rodzinnego, w łącznej kwocie 350 zł, obciążona nadto obowiązkiem alimentacyjnym na troje dzieci z poprzedniego związku. N. K. przebyła po urodzeniu zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych, nadal wymaga okresowej opieki lekarskiej.

Małżeństwo A. i E. K. zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie w dniu 24 maja 2019r. w sprawie VI RC 1470/18.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. K. (1) na k. 174 – 174v, zeznania świadków: E. K. na k. 19 i na k. 46v i na k. 174v, A. K. (2) na k. 43v i na k. 175, M. B. na k. 194, C. M. na k. 198, dokumentacja dotycząca udzielonych świadczeń na k. 2 – 3, k. 5 – 8v, k. 52 – 61, k. 85 – 91v, odpis wyroku III RC na k. 369/15 na k. 40, kserokopia akt postępowania egzekucyjnego Kmp 6/16 na k. 11 – 11v i k. 30 – 39 i k. 93 i k. 100 – 136v, informacja z Powiatowego Urzędu Pracy na k. 28, dokumentacja dotycząca osadzenia oskarżonego na k. 138 – 149 i k. 154, informacja z Krajowego Rejestru Karnego na k. 152 – 152v)

Oskarżony A. K. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż okresowo pozostawał bez pracy i nie łożył na utrzymanie córki, jednakże jego obecna sytuacja uległa poprawie, w związku z podjęciem zatrudnienia miesiąc wcześniej i będzie płacił zasądzoną tytułem alimentów kwotę. Wskazał, że uprzednio podejmował zatrudnienia dorywcze, zarabiając po 50 – 60 zł, pozostawał także na utrzymaniu matki. Podał, że nie ma zawodu, ukończył jedynie kurs malarza – szpachlarza. Nadmienił, iż obecnie nie mieszka z żoną i córką, prowadzi wspólne gospodarstwo z konkubiną, wychowującą własne dziecko. (vide wyjaśnienia oskarżonego na k. 174 – 174v).

Na kolejnej rozprawie 18 października 2019r. oskarżony potwierdził, iż nie dokonał żadnych wpłat na rzecz córki, pomimo deklaracji złożonej 30 lipca 2019r., tłumacząc swe zaniechanie złym stanem zdrowia, uniemożliwiającym podjęcie pracy fizycznej i przysięgając, że będzie łożył świadczenia alimentacyjne w przyszłości. (vide wyjaśnienia oskarżonego na k. 194v)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższe wyjaśnienia oskarżonego, nie kwestionującego sprawstwa zarzucanego mu występku, zasługują na podzielenie. Znajdują bowiem odzwierciedlenie zarówno w zeznaniach jego byłej żony E. K. (vide k. 19, k.46v i 174v), jak i dokumentacji dotyczącej wypłaconych na jej rzecz świadczeń (vide k. 2 – 3, k. 5 – 8v, k. 52 – 61, k. 85 – 91v) oraz związanej z bezskuteczną egzekucją alimentów należnych małoletniej N. K. (vide kserokopia akt Kmp 6/16 na k. 11 – 11v i k. 30 – 39 i k. 93 i k. 100 – 136v).

Mieć ponadto na uwadze należy, iż w okresie objętym zarzutem, po opuszczeniu zakładu karnego A. K. (1) nie czynił żadnych starań w celu podjęcia jakiekolwiek zatrudnienia, odrzucając ofertę Powiatowego Urzędu Pracy (vide k. 28), poprzestawał na dorywczych zajęciach za dzienne wynagrodzenie rzędu 50 zł, pozostając faktycznie na utrzymaniu kolejnych kobiet, z którymi zamieszkiwał – żony, matki i obecnej konkubiny, przy czym okoliczność ta wynika nie tylko z zeznań skonfliktowanej z byłym mężem E. K., lecz z relacji jego matki A. K. (2), powołującej się na własny zły stan zdrowia i trudną sytuację materialną (vide k. 43 i k. 175). Za wkładu w utrzymanie i wychowanie małoletniej N. nie sposób także uznać odwiedzenia jej w miejscu zamieszkania i zawiezienia jej w prezencie hulajnogi, na co powoływali się świadkowie M. B. (vide k. 194) i C. M. (vide k. 198), nie posiadający bliższej wiedzy na temat źródeł dochodu A. K. (1) i wywiązywania się przez niego z obowiązku alimentacyjnego.

Na wiarę nie zasługuje także zdaniem Sądu tłumaczenie przez oskarżonego jego zaniechania pogorszeniem stanu zdrowia (vide k. 194v), wymieniony nie przedłożył bowiem w tym zakresie żadnych dowodów, nadto sam zadeklarował wcześniej, iż po podjęciu zatrudnienia jego sytuacja uległa poprawie i będzie łożył na utrzymanie córki (vide k. 174), czego wszakże nie uczynił. Tego rodzaju postawa A. K. (1), w powiązaniu z przedstawionymi powyżej okolicznościami dotyczącymi jego postępowania w okresie objętym zarzutem świadczy o świadomym i celowym uchylaniu się od obowiązku alimentacyjnego.

Podsumowując powyższe rozważania, stwierdzić należy, iż popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu nie ulega wątpliwości. Nie uiszczając przez okres ponad dwóch lat jakiejkolwiek kwoty tytułem alimentów na rzecz córki N. K., określonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 26 lutego 2016r. w sprawie III RC 369/15 na kwotę 350 zł miesięcznie, powodując zaległość przekraczającą równowartość trzech świadczeń okresowych, naraził tym samym małoletnią, pozostającą na wyłącznym utrzymaniu matki, pobierającej świadczenia socjalne w łącznej kwocie niespełna 1000 zł miesięcznie, na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Jego zachowanie wyczerpuje tym samym znamiona występku stypizowanego w art. 209 § 1a kk.

Oskarżony działał umyślnie, zdając sobie sprawę z ciążącego na nim obowiązku i świadomie się od niego uchylając. Stopień jego winy uznać tym samym należy za wyższy niż nieznaczny.

Analogicznie oceniono stopień społecznej szkodliwości przypisanego A. K. (1) występku. Na jego niekorzyść przemawia długotrwałość okresu zaniechania, uporczywość działania, wyrażająca się w braku jakichkolwiek wpłat, pomimo braku przeszkód do podjęcia zatrudnienia i okazjonalnych prac dorywczych, także po zapewnieniach składanych na etapie postępowania sądowego. Nie bez znaczenia pozostaje także wielokrotna uprzednia karalność wymienionego. (vide k. 152 – 152v).

Po stronie oskarżonego trudno dopatrzeć się jakichkolwiek okoliczności łagodzących.

Mając powyższe na uwadze, wymierzoną A. K. (1) karę pozbawienia wolności uznać należy za adekwatną do stopnia jego winy i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Utrzymana znacznie poniżej górnej granicy ustawowego zagrożenia, wynoszącej dwa lata pozbawienia wolności, nie może być oceniona jako rażąco surowa, poprzez swą realną dolegliwość spełnia skutecznie cele prewencji indywidualnej, kształtuje także społeczną świadomość prawną, przeciwdziałając poczuciu bezkarności sprawców czynów wymierzonych przeciwko dobru własnych małoletnich dzieci.

A. K. (1) podejmuje sporadycznie zatrudnienia dorywcze, ma na utrzymaniu małoletnią córkę, jego sytuacja finansowa uzasadniała zwolnienie go od zapłaty kosztów sądowych, zgodnie z art. 624 § 1 kpk.