Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2018 r. w Gliwicach

sprawy E. K. (K.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania E. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 16 stycznia 2017 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu E. K. prawo do przeliczenia emerytury na podstawie art. 110a ustawy
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych od 1 listopada 2016 roku;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz ubezpieczonego E. K. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek

Sygn. akt VIII U 325/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 16 stycznia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu E. K. prawa do ponownego przeliczenia podstawy wymiaru emerytury na podstawie art. 110a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ponieważ wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie przekraczał 250 %.

W odwołaniu ubezpieczony domagał się zmiany zaskarżonej decyzji i przeliczenia emerytury z uwzględnieniem art. 110a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W uzasadnieniu wskazał, że jego brakujące zarobki z lat 1961-1973 powinny zostać odtworzona przez biegłego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania i podtrzymał stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z 21 marca 1988 roku ZUS przyznał E. K. prawo do emerytury górniczej od (...) Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto dochód, który stanowił podstawę wymiaru składek z 3 lat od stycznia 1985 roku do grudnia 1987 roku, wwpw wyniósł 358,04 i został ograniczony do 250 %.

Ubezpieczony był zatrudniony w KWK (...) w K. od 11 listopada 1961 roku do 2 kwietnia 1990 roku, w okresie od 5 grudnia 1992 roku do 31 grudnia 2001 roku był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...).I.B. w K.. Ubezpieczony przedstawił organowi rentowemu swoje rzeczywiste zarobki za lata 1974-1990 oaz 1994-2001.

Na podstawie opinii biegłej z zakresu emerytur B. T., z uwzględnieniem zarzutów zgłoszonych przez ZUS w piśmie procesowym z 9 lutego 2018 roku, a dotyczących błędów rachunkowych, sąd ustalił wysokość wynagrodzeń uzyskiwanych w KWK (...).

Zarobi te wynosiły:

- 1962 rok – 8.676 zł,

- 1963 rok – 19.921 zł,

- 1964 rok – 20.888 zł,

- 1965 rok – 20.932 zł,

- 1966 rok – 20.932 zł,

- 1967 rok – 20.857 zł,

- 1968 rok – 21.901 zł,

- 1969 rok – 27.085 zł,

- 1970 rok – 43.538 zł,

- 1971 rok – 48.631 zł.

- 1972 rok – 51.295 zł

- 1973 rok – 51.295 zł

- od stycznia do kwietnia 1974 roku – 14.945 zł

Najkorzystniejszych 20 lat to lata: 1969-1972, 1974-1989. Wyliczony na ich podstawie wwpw wynosi 250,38%.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie przeprowadzonych dowodów: akt organu rentowego, akt osobowych, opinii biegłej B. T. ( karta 24-49).

Ubezpieczony nie kwestionował opinii biegłego, natomiast ZUS złożył do niej zarzuty w piśmie z 9 lutego 2018 roku. Dotyczyły one błędów matematycznych. Zarzuty te sąd uwzględnił.

Sąd zważył co następuje: odwołanie było zasadne.

zgodnie z przepisem art. 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2004r. Nr 39, poz.353 ze zm.) wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy emerytalno-rentowej podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

Po myśli art. 15 ust. 6 ustawy na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie z art. 110 ust. 3 ustawy okres ostatnich 20 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje okres przypadający bezpośrednio przed rokiem, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia, z uwzględnieniem art. 176.

W celu przeliczenia emerytury zgodnie z art. 110a należało ustalić wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20 lat kalendarzowych, przy czym należało także uwzględnić przynajmniej 1 rok z podstawą wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne przypadający w całości lub w części po przyznaniu świadczenia. W przypadku ubezpieczonego najkorzystniejsze lata to : 1969-1972, 1974-1989. Wyliczony na ich podstawie wwpw wynosi 250,38%.

Prawo do przeliczenia świadczenia zostało przyznane od 1 dnia miesiąca złożenia wniosku zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy emerytalno-rentowej.

Ponieważ wwpw przekraczał 250 % odwołanie zostało uwzględnione na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r., poz.1804).

(-) SSO Patrycja Bogacińska Piątek