Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2019 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda M. W. kwotę 249.772,36 zł (dwieście czterdzieści dziewięć tysięcy siedemset siedemdziesiąt dwa złote 36/100) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 10 lipca 2012 r. do dnia zapłaty;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.929,44 zł (trzy tysiące dziewięćset dwadzieścia dziewięć złotych 44/100) tytułem stosunkowego rozliczenia kosztów postępowania;

4.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Słupsku kwoty:

- 2262,24 zł (dwa tysiące dwieście sześćdziesiąt dwa złote 24/100) od pozwanego

- 1165,40 zł (tysiąc sto sześćdziesiąt pięć złotych 40/100) od powoda

tytułem części nieuiszczonych kosztów wynagrodzeń biegłych poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt I C 241/15

UZASADNIENIE

Powód – M. W. w pozwie nadanym do tutejszego Sądu 9 lipca 2015 r.(k. 2 w zw. z k. 129, 00:02:06) doprecyzowanym pismem z 15 grudnia 2015 r. (prezentata, k. 35) wniósł o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej w W. 379.110,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 10 lipca 2012 r. do dnia zapłaty tytułem dopłaty odszkodowania uzupełniającego za szkodę poniesioną na skutek pożaru stodoły i obory mającego miejsce w nocy z 4 na 5 października 2011 r., które ubezpieczone były obowiązkowym ubezpieczeniem budynków i OC rolników stwierdzonym polisą nr (...). Nadto powód domagał się zasądzenia od pozwanego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania podał, że przyznane w toku postępowania likwidacyjnego odszkodowanie177.380,64 zostało zaniżone. Ubezpieczyciel nie odniósł się do przedłożonego przez niego kosztorysu, informując powoda ostatecznie że jego roszczenie uległo przedawnieniu. Tymczasem, mając na względzie, że decyzją kończącą postępowanie była decyzja z 9 lipca 2012 r., datą od której należy liczyć termin przedawnienia jest data otrzymania przez powoda pisma z 9 lipca 2012 r., a zatem na dzień wniesienia pozwu roszczenie nie było jeszcze przedawnione.

Pozwany- (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany potwierdził, że ubezpieczał budynki wchodzące w skład gospodarstwa rolnego powoda oraz że prowadził postępowanie likwidacyjne w związku ze zgłoszoną przez powoda szkodą polegającą na pożarze obory i stodoły. Podał, że decyzją z 3 listopada 2011 r. przyznano powodowi odszkodowanie w kwocie 171.347,77 zł, które zostało przekazane na rachunek powoda 4 listopada 2011 r. Następnie wskutek dostarczenia przez powoda protokołu zdawczo-odbiorczego odbioru terenu po rozbiórce obory z 29 maja 2012 r., decyzją z 9 lipca 2012 r. pozwany dokonał dopłaty kwoty 6032,87 zł, zgodnie z postanowieniami art. 68 ust. 3 ustawy z 31 grudnia 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych(…).

Wnosząc o oddalenie powództwa pozwany w pierwszej kolejności podniósł zarzut przedawnienia roszczenia powoda. Skoro bowiem odszkodowanie przyznane zostało powodowi decyzją z 3 listopada 2011 r. to wskazany w art. 819 § 1 kc trzyletni termin przedawnienia upłynął w listopadzie 2014 r. Dla wzmocnienia stanowiska, że bieg przedawnienia rozpoczyna się z dniem otrzymania przez ubezpieczonego pierwszego oświadczenia na piśmie ubezpieczyciela co do zasadności zgłoszonego roszczenia, pozwany powoływał się na stanowisko wyrażone w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach, sygn. (...).

Niezależnie od powyższego pozwany zakwestionował roszczenie co do wysokości, wskazując, że w jego ocenie wypłacone odszkodowanie w pełni zrekompensowało szkodę w majątku powoda. Wysokość odszkodowania ustalona została stosownie do art. 68 ust.1 i art. 68 ust. 3 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…), w oparciu o zakres rzeczywistych uszkodzeń opisanych w protokole szkody przy zastosowaniu średnich regionalnych cen rynkowych. Naliczone odszkodowanie pomniejszone zostało o faktyczne zużycie budynków, tj. 34% i 21% (obora) oraz 36%(stodoła) zgodnie z zapisem na dokumencie obowiązkowego ubezpieczenia budynków. Wysokość odszkodowania ustalona została w oparciu o cenniki wskazane w art. 68 ww. ustawy albowiem powód nie przedłożył rachunków odbudowy ani naprawy mienia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia budynków i OC rolników wchodzących w skład gospodarstwa rolnego powoda położonego w miejscowości C. 46, zawarta na okres od 1 stycznia 2011 r., do 31 grudnia 2011 r. Ubezpieczeniem objęte zostały m.in. obora o długości 9 m i szerokości 12 m z sumą ubezpieczenia na 133.300,00 zł przy uwzględnieniu 21% stopnia jej zużycia; stodoła o długości 25 m i szerokości 12 m z sumą ubezpieczenia na 150.300,00 zł przy uwzględnieniu 36% stopnia jej zużycia; obora o długości 41 m i szerokości 11,5 m z sumą ubezpieczenia na 511 800,00 zł przy uwzględnieniu 34% stopnia jej zużycia.

(okoliczność bezsporna nadto dowód: dokument obowiązkowego ubezpieczenia budynków i/lub odpowiedzialności cywilnej nr (...) - k.7)

W nocy z 4 na 5 października 2011 r. w gospodarstwie powoda wybuchł pożar, wyniku którego doszło do zniszczenia budynków obór i stodoły.

(okoliczność bezsporna)

Powód zgłosił szkodę pozwanemu 10 października 2011 r. Po dokonaniu oględzin pozwany w piśmie datowanym na 3 listopada 2011 r. ustalił wysokość szkody na 171.347,77 zł. Podstawę ustalenia wysokości odszkodowania stanowił zakres rzeczywistych uszkodzeń opisanych w protokole szkody przy zastosowaniu regionalnych cen rynkowych. Wysokość odszkodowania pomniejszona została o faktyczne zużycie budynków tj. 34% i 24% obora oraz 36% stodoła. Jednocześnie poinformowano powoda, że przysługuje mu prawo przedłożenia w terminie 12 miesięcy od dnia powstania szkody rachunku kosztów naprawy wraz ze specyfikacją zakresu wykonanych robót. Dodano, że rachunek podlegać będzie weryfikacji przez (...) SA przy uwzględnieniu dotychczasowych wymiarów, konstrukcji i materiałów.

(Dowód: pismo pozwanego z 3 listopada 2011 r. k. 4)

W trakcie oględzin poprzedzających ustalenie szkody informowano powoda, że mają one na celu ustalenie jedynie wstępnej wysokości odszkodowania, zaś ostateczną wysokość szkody oszacowana zostanie się po zgromadzeniu całej dokumentacji i przeprowadzeniu stosownych analiz i wyliczeń.

(Dowód: zeznania świadków: T. W. k. 131v.-132, A. W. k 132v.-133v.)

Pismem z 26 stycznia 2012 r. powód złożył zastrzeżenia co do dokonanej wyceny. 7 lutego 2012 r. pozwany dokonał ponownych oględzin budynków powoda, w wyniku których ustalił, że nie zachodzi konieczność rozbiórki ścian w oborze o wymiarach 41mx11,5 m. Z tych przyczyn pozwany stwierdził brak podstaw do dopłaty odszkodowania. Wyjaśniono też powodowi, że odszkodowanie zostało ustalone na podstawie cennika stosowanego przez (...) SA w oparciu o stwierdzony zakres szkód spowodowany pożarem albowiem powód nie złożył kosztorysu wystawionego przez podmiot dokonujący remontu budynku.

(Dowód: pismo 1 marca 2012 r. k. 47)

Pismem z 29 marca 2012 r. powód poinformował pozwanego ubezpieczyciela, że podjął decyzję o odbudowie spalonych budynków i związku z tym zwraca się o oszacowanie odszkodowania budynku obory tj. o uwzględnienie kosztów rozbiórki tego budynku. W odpowiedzi na powyższe pozwany pismem z 25 kwietnia 2012 r. poinformował powoda, że roszczenia te mogą być przedmiotem ponownej analizy po przedłożeniu stosownej opinii z nadzoru budowlanego o konieczności rozbiórki budynku, z uwagi na zaistniałe uszkodzenia spowodowane pożarem. Przesłano także wówczas powodowi kosztorys stanowiący podstawę odszkodowania przyznanego w oświadczeniu z 3 listopada 2011 r.

(Dowód: pismo z 29 marca 2012 r. k. 48, pismo pozwanego z 25 kwietnia 2012 r. k.49-55)

W piśmie datowanym na 9 lipca 2012 r. strona pozwana poinformowała powoda, że po rozpatrzeniu zgłoszonych roszczeń przyznała odszkodowanie w wysokości 177.380,64 zł. Po potrąceniu kwoty wcześniej wypłaconej do wypłaty pozostało 6032,87 zł. Odwołując się do art. 69 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych wskazano, że wysokość szkody w budynkach rolniczych zwiększa się w granicach sumy ubezpieczenia o udokumentowane koszty uprzątnięcia miejsca szkody w wysokości do 5% wartości szkody. Poinformowano też powoda o możliwości dochodzenia roszczeń na drodze sądowej.

(Dowód: pismo z 9 lipca 2012 r. k. 5)

Bezpośrednio po pożarze J. C. – inżynier budownictwa, ustalając stan budynków gospodarczych poprzez oględziny zewnętrzne uznał, że istnieje możliwość wykorzystania dotychczasowych elementów obory do jej odbudowy. W szczególności wydawał się możliwy do ponownego wykorzystania strop obory, gdyż stanowił całość wraz z fragmentem obory. Po uprzątnięciu rumowiska tj. po ok. 2-3 miesiącach od pożaru J. C. dokonał ponownych oględzin stanu budynku. Uznał wówczas, że lepszym rozwiązaniem będzie rozebranie pozostałości po oborze i odbudowanie budynku na nowo. Strop bowiem był podparty stemplami metalowymi, wykazywał ugięcie. W wyniku powyższej opinii powód zdecydował o rozbiórce odbudowaniu budynku obory. Rozbiórka stropu odbywała się mechanicznie. Przy tym sposobie rozbiórki nie było możliwości uratowania ścian. Projekt odbudowy budynków obory i stodoły sporządził J. C.. On też nadzorował odbudowę. Główne prace związane z ich odbudową prowadzone były w 2012 r. Budynki odbudowane zostały w 2013 r. Obora odbudowana została w sposób odmienny niż przed pożarem z uwagi na zmianę wymogów technicznych.

( Dowód: zeznania świadków: T. W. k. 131v.-132, A. W. k 132v.-133v., J. C. k. 181v.-182 i k.346v.- 347)

Powód przedłożył 30 marca 2015 r. pozwanemu kosztorys odtworzeniowy budynków. Pozwany przyjął kosztorys, poddał go analizie, kontaktował się z powodem, potwierdzał numer rachunku bankowego powoda, po czym pismem 21 czerwca 2015 r. pozwany poinformował powoda, że jego roszczenie uległo przedawnieniu w listopadzie 2014 r.

(Dowód: pismo pozwanego z 21 lipca 2015 r. k.63, zeznania świadków T. W. k. 131v.-132, A. W. k 132v.-133v.)

W wyniku pożaru w budynku obory zniszczeniu uległy następujące elementy: dach-konstrukcja i pokrycie; ściany poddasza; strop nad parterem; wieniec i częściowo ściany zewnętrzne (stanowiące oparcie dla elementów konstrukcyjnych), częściowo tynki wewnętrzne i zewnętrzne; przewody wentylacyjne; wrota drewniane poddasza; powłoki malarskie. W budynku stodoły zniszczeniu uległy natomiast: dach-konstrukcja i pokrycie; ściany poddasza w części inwentarskiej; strop nad częścią inwentarską; częściowo nadproża żelbetowe i częściowo ściany zewnętrzne (stanowiące oparcie dla elementów konstrukcyjnych); częściowo tynki wewnętrzne i zewnętrzne; przewody wentylacyjne.

Wartość prac rozbiórkowych budynku obory wynosi 40.501 zł netto (49.817 zł brutto). Wartość prac rozbiórkowych budynku stodoły wynosi 13 423 zł netto (16.510 zł brutto). Wartość odtworzenia zniszczonych elementów budynku obory wynosi 184.582 zł netto (227.036 zł brutto). Wartość odtworzenia zniszczonych elementów budynku stodoły wynosi 183.906 zł netto (226.204 zł brutto).Powyższe wartości odtworzeniowe są równe kosztom, jakie należy ponieść na odtworzenie istniejącego obiektu o takich samych parametrach technicznych przy zastosowaniu tej samej technologii i tym samym stopniu zużycia.

(dowód opinia biegłej sądowej S. G. k. 502-542 akt).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest częściowo zasadne.

W sprawie niesporny był fakt odpowiedzialności odszkodowawczej po stronie pozwanej. Pozwany przyznał, że ubezpieczał budynki wchodzące w skład gospodarstwa rolnego powoda, że w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej doszło do uszkodzenia budynków na skutek pożaru. Przyznał również, że w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił powodowi łącznie 177.380,64 zł. Spór sprowadzał się do oceny, czy roszczenie strony powodowej jest przedawnione, a nadto do zakresu uszkodzeń budynków, w tym w szczególności czy strop obory oraz ściany obory nadawały się do ponownego wykorzystania – odbudowy oraz wysokości odszkodowania.

W pierwszej kolejności odnieść należało się do najdalej idącego zarzutu tj. przedawnienia dochodzonego roszczenia.

Podstawowa zasada przedawnienia roszczeń z umów ubezpieczenia uregulowana jest w art. 819 § 1 k.c., w myśl którego roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem 3 lat. W sprawie istotna jest również treść z § 4 tegoż przepisu, stanowiącego, że bieg przedawnienia roszczenia do ubezpieczyciela przerywa się także przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem i rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia. Dopóki zatem postępowanie likwidacyjne nie zakończy się definitywnie, to oświadczenie ubezpieczyciela nie nosi waloru oświadczenia kończącego to postępowanie, a zatem wywołującego skutek w postaci rozpoczęcia na nowo biegu przedawnienia (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 20 listopada 2014 r.,(...)). O ile w kontekście zgłoszonego przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia sam termin przedawnienia jak i moment przerwania jego biegu (zgłoszenie szkody pozwanemu) nie budził zastrzeżeń stron, o tyle wątpliwości budził moment wznowienia biegu przedawnienia. Problem ten sprowadzał się do oceny, które z oświadczeń pozwanego ubezpieczyciela kończyło postępowanie likwidacyjne, tj. czy oświadczenie z 3 listopada 2011 r. - jak utrzymywała strona pozwana, czy oświadczenie z 9 lipca 2012 r. - jak twierdziła strona powodowa. W ocenie Sądu w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy oświadczeniem, z którym należy wiązać przewidziany w art. 814 § 2 kc skutek w postaci wznowienia biegu terminu przedawnienia jest oświadczenie z 9 lipca 2012 r. Za uznaniem takim przemawia nie tylko analiza treści obu oświadczeń, ale i sposób prowadzenia postępowania likwidacyjnego tj. udzielanie powodowi zapewnień – co wynika z zeznań świadków T. W. i A. W., a których to zeznań strona pozwana nie podważyła - że oświadczenie z 3 listopada 2011 r. nie kończy definitywnie postępowania likwidacyjnego. Skoro w oświadczeniu z 9 lipca 2012 r. ustalono wysokość odszkodowania – przyznano je w wysokości wyższej niż w oświadczeniu z 3 listopada 2011 r., a nadto poinformowano powoda o możliwości dochodzenia roszczenia na drodze sądowej, to nie budzi wątpliwości, że oświadczenie to było kolejnym oświadczeniem w toku prowadzonego postępowania w zakresie likwidacji szkody i to temu oświadczeniu należy przypisać walor ostateczności. W konsekwencji od daty doręczenia tego oświadczenia powodowi na nowo rozpoczął się bieg termin przedawnienia. Wprawdzie powód nie podał w jakiej dacie oświadczenie to zostało mu doręczone, niemniej, nie mogło to nastąpić wcześniej niż 9 lipca 2012 r. Tym samym skoro niniejsze powództwo wytoczone zostało 9 lipca 2015 r. to zarzut przedawnienia roszczenia jest niezasadny.

Nawet gdyby uznać inaczej, to zważywszy, że sposób prowadzenia postępowania likwidacyjnego mógł wywoływać u powoda (i w zasadzie wywoływał przekonanie), że nie uległo ono definitywnemu zakończeniu i trwa nadal, a nadto zważając, że opóźnienie w dochodzeniu roszczenia nie byłoby nadmierne -podniesienie przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia należałoby uznać za nadużycie prawa.

Przechodząc do merytorycznej oceny zgłoszonego przez powoda roszczenia, wskazać należy, że jak wynika z art. 805 kc, konsekwencją zdarzenia przewidzianego w umowie ubezpieczenia, wywołującego szkodę w mieniu ubezpieczonego, jest powstanie po stronie ubezpieczyciela obowiązku wypłaty stosownego odszkodowania. Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w obowiązkowych ubezpieczeniach mienia odszkodowanie wypłaca się w kwocie odpowiadającej wysokości szkody, nie większej jednak od sumy ubezpieczenia ustalonej w umowie. Zgodnie zaś z art. 68 ust. 1 powyższej ustawy wysokość szkody ustala się albo w oparciu o cenniki stosowane przez ubezpieczyciela – co ma miejsce w przypadku niepodejmowania przez ubezpieczonego odbudowy lub remontu budynku (pkt. 1 ), bądź na podstawie kosztorysu wystawionego przez podmiot dokonujący odbudowy lub remontu budynku odzwierciedlającego koszty związane z odbudową lub remontem, określone zgodnie z obowiązującymi w budownictwie zasadami kalkulacji i ustalania cen robót budowlanych – przy uwzględnieniu dotychczasowych wymiarów, konstrukcji, materiałów i wyposażenia, przy czym jeżeli suma ubezpieczenia została ustalona według wartości rzeczywistej, uwzględnia się również faktyczne zużycie budynku od dnia rozpoczęcia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń do dnia powstania szkody. Nadto w myśl art. 69 ustawy wysokość szkody w budynkach rolniczych: 1) zmniejsza się o wartość pozostałości, które mogą być przeznaczone do dalszego użytku, przeróbki lub odbudowy; 2) zwiększa się w granicach sumy ubezpieczenia o udokumentowane koszty uprzątnięcia miejsca szkody w wysokości do 5% wartości szkody.

W niniejszej sprawie powód poinformował pozwanego ubezpieczyciela, że podjął decyzję o odbudowie spalonych budynków, przedłożył stosowne kosztorysy, które strona pozwana przyjęła i poddała analizie, nie mniej ostatecznie nie zweryfikowała stanowiska w sprawie wskazując, że roszczenie jest przedawnione. W toku procesu pozwany prezentował stanowisko, że wypłacone odszkodowanie w pełni rekompensuje szkodę powoda, podważał zasadność rozbiórki obory. W ocenie Sądu analiza zeznań słuchanych w sprawie świadków nie pozostawia wątpliwości, że w niniejszej sprawie zachodziła konieczność całkowitej rozbiórki obory, gdyż pozostałe po pożarze elementy konstrukcyjne w tym w szczególności strop, nie nadawały się do ponownego wykorzystania. Strona pozwana nie przedstawiła na przeciwną okoliczność żadnych dowodów. Skoro powód odbudował objęte umową ubezpieczenia, a zniszczone w wyniku pożaru budynki, to wysokość odszkodowania winna zostać ustalona w oparciu o wysokość kosztów odbudowy tych budynków. Wobec sporu stron co do wysokości szkody zaszła konieczność zasięgnięcia wiadomości specjalnych. W niniejszej sprawie wypowiadało się dwóch biegłych sądowych. Sąd za podstawę rozstrzygnięcia przyjął opinię biegłej S. G., uznając ją za bardziej przekonującą od opinii biegłego A. F.. Biegła sporządziła opinię w sposób umożliwiający Sądowi ocenę prawidłowości wnioskowania. Opinia jest wyczerpująca, zawiera kategoryczne wnioski, które nie zostały skutecznie podważone przez żadną ze stron, wydana została w oparciu o zawartą w aktach sprawy dokumentację po dokonaniu jej analizy w oparciu o posiadane wiadomości specjalne. Istotne dla Sądu było również, że strony nie wniosły zastrzeżeń do opinii biegłej S. G.. Opinie biegłego A. F.- zarówno podstawowa jak i uzupełniające, były natomiast kwestionowane w szerokim zakresie przez stronę powodową. Nie odnosiły się do wszystkich aspektów sprawy, opierały się na wielu założeniach (przykładowo biegły dla wyceny przyjął strop inny niż występujący w budynku powoda)

W konsekwencji Sąd, zgodnie z opinią biegłej S. G., ocenił wartość rzeczywistej szkody na kwotę 422.412 zł [ 40.501 zł (rozbiórka obory) plus 13.423 zł (rozbiórka stodoły) plus 184.582 zł (odtworzenie obory) plus 183,906 zł (odtworzenie stodoły].

Mając na uwadze, że wysokość odszkodowania nie może przekraczać sumy ubezpieczenia danego budynku (art. 824 § 1 kc w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, roszczenie powoda o odszkodowanie jest zasadne:

- w zakresie obory - 225.083 zł ( 40.501 zł plus 184.582 zł) – kwota ta mieści się w sumie ubezpieczenia obory – 645.100 zł (133.300 zł plus 511.800 zł)

- w zakresie stodoły – 150.300 zł (szkoda wyceniona przez biegłą (197.329 zł – 13.423 zł plus 183.906 zł, była wyższa od sumy ubezpieczenia wynoszącej 150.300 zł)

Należne zatem powodowi odszkodowanie wynosi łącznie 427.153 zł. Pomniejszając tę kwotę o wypłacone 177.380,64 zł w toku likwidacji szkody, należało zasądzić na rzecz powoda 249.772,36 zł.

W zakresie odsetek od powyższego żądania Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu, zasądzając je na podstawie art. 481 k.c. od 10 lipca 2012 r. Stosownie do treści art. 14 ust.1 ustawy z 22 maja 2003 r. zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

W pozostałym zakresie żądanie powoda nie znalazło uzasadnienia i należało je oddalić.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt 3 wyroku, mając na uwadze końcowy wynik procesu, na podstawie art. 100 kpc, zgodnie z którym w razie częściowego uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Z żądanej przez powoda kwoty 379.110,26 zł Sąd uwzględnił 249.772,36 zł. Powód wygrał zatem proces w 66% i w takim zakresie rozliczono koszty procesu zasądzając od pozwanego na rzecz powoda 3.929,44 zł. Koszty procesu w niniejszej sprawie wyniosły łącznie 21.434 zł w tym po stronie powoda 11.217 zł (2000 zł opłata stosunkowa od pozwu, 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 7200 zł wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika, 2000 zł zaliczka na opinię biegłego), a po stronie pozwanego 10.217 zł (17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 7200 zł wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika, 3000 zł zaliczka na opinię biegłego). Przy zastosowaniu tej samej zasady, na podstawie art. 113 ust. 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych należało ściągnąć od stron koszty poniesione tymczasowe przez Skarb Państwa (łącznie 3427,64 zł), a zatem od powoda 1165,40 zł a od pozwanego 2262,24 zł.

Na oryginale właściwy podpis.