Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2019 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2019 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa A. L. (1)

przeciwko Wspólnocie Lokalowej Centrum Handlowe w L.

o uchylenie uchwały

1.  uchyla uchwałę Wspólnoty Lokalowej Centrum Handlowe w L. nr (...) z dnia 22 października 2018 r.;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt IC 51/19

UZASADNIENIE

Powód, A. L. (1), wniósł przeciwko pozwanej, Wspólnocie Lokalowej Centrum Handlowe w L. pozew z żądaniem uchylenia uchwały nr (...) z dnia 22 października 2018r. Zażądał również zasądzenia od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu.

Na uzasadnienie wskazał, że zaskarżona uchwała wprowadziła współczynniki opłat za wywóz opadów komunalnych według podziału na 4 grupy lokali użytkowych ze względu na rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej. Takie rozwiązanie ma, zdaniem powoda, dyskryminujący charakter, gdyż nieuzasadnione jest ujęcie warzywniaków w pierwszej grupie płatników, zaś właścicieli lokali prowadzących sklepy mięsne, spożywcze i drogerie w drugiej – tańszej grupie płatników. Podjęcie takiej uchwały narusza zasadę równoprawnego traktowania właścicieli, narusza interesy części grupy właścicieli, a przez to jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dodatkowo podniósł, iż uchwała w swej treści przyjmuje stawkę podstawową dla III grupy, nie podając jednocześnie jej wysokości. Niewiadomo więc, co oznaczają stawki dla poszczególnych grup. Podał też, iż zaskarżona uchwała narusza zasadę, że wszyscy właściciele lokali ponoszą wydatki związane z utrzymaniem rzeczy wspólnej oraz zasadę, że każdy właściciel lokali odpowiada za zobowiązania dotyczące rzeczy wspólnej w części odpowiadającej jego udziałowi w nieruchomości. Niezasadny jest zatem podział kosztów związanych z utrzymaniem rzeczy wspólnej ze względu na rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej. Nadto wskazał, że uchwała zawiera istotne wady formalne, albowiem w swej treści nie wskazuje przepisów prawa, na podstawie którego uchwała została podjęta oraz nie zawiera uzasadnienia podjęcia uchwały w trybie indywidualnego zbierania głosów. Dodatkowo podał, że głosy nad sporną uchwałą zbierała osoba niechodząca w skład zarządu, co również świadczy o podjęciu uchwały z naruszeniem przepisów prawa. W toku procesu podał, że podczas zbierania głosów, w dwóch przypadkach głos za właścicieli lokali oddał D. K., który jest ich dzierżawcą, a nie właścicielem.

Pozwana, Wspólnota Lokalowa Centrum Handlowe w L., wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenia od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu.

Przyznała, że doszło do uchwalenia uchwały nr (...) w sprawie zmiany regulaminu płatności za wywóz odpadów komunalnych, w której utworzono cztery grupy rozliczeniowe według podziału na rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej. Podała, iż zaliczenie poszczególnych rodzajów działalności gospodarczych do jednej z czterech grup uzależnione było od ilości nieczystości generowanych w skali miesiąca przez dany lokal użytkowy. Do pierwszej grupy zostały zaliczone lokale, które generują największą ilość odpadów, śmieci i innych nieczystości, zaś do grupy czwartej te, które wytwarzają ich najmniej. Podział ten był inicjatywą właścicieli lokali. Właściciele lokali nie godzili się na ponoszenie kosztów za cudze odpady, w szczególności generowane przez sklepy z warzywami i owocami, sklepy rybne oraz ogólnospożywcze. Nadto wskazała, że podział na poszczególne grupy był wynikiem wielomiesięcznej obserwacji członków wspólnoty oraz członków zarządu w zakresie ilości generowanych odpadów przez poszczególne punkty usługowe. Sytuację monitorowała również firma zajmująca się odbiorem odpadów komunalnych. Pozwana otrzymywała informację o konieczności zobligowania właścicieli do prowadzenia segregacji opadów pod rygorem podwyższenia opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Podkreśliła, że zaskarżona uchwała pozostaje w zgodzie z regulaminem utrzymania czystości i porządku obowiązującym na terenie Gminy M. L.. W regulaminie wyodrębniono różne kategorie lokali użytkowych w oparciu o ilość generowanych nieczystości (wielkość pojemników i stawki za konkretny pojemnik). Podała, że sposób wyliczenia wskaźnika rozliczeniowego w § 2 uchwały został wyliczony w oparciu o oświadczenia właścicieli lokali oraz złożone przez nich deklaracje na wywóz odpadów komunalnych. Wskazała, że w celu sprawiedliwego podziału opłat pomiędzy właścicieli zdecydowano się na wyodrębnienie czterech grup lokali ze względu na ilość wytwarzanych opadów. Brano również pod uwagę liczbą lokali z danej grupy oraz ich powierzchnię. Na koniec podkreśliła, że ustalenie opłat proporcjonalnie do udziałów w nieruchomości wspólnej lub opłat w równej wysokości byłoby krzywdzące dla właścicieli lokali zamkniętych oraz lokali, które generują co miesiąc niewielką ilość odpadów.

Sąd ustalił:

Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa składa się ze 102 lokali użytkowych. Powód jest właścicielem lokalu użytkowego nr (...), w którym aktualnie nie jest prowadzona działalność gospodarcza. Żona powoda jest właścicielem dwóch lokali użytkowych, tj. (...) W jednym z nich prowadzi warzywniak ( bezsporne).

W drodze indywidualnego zbierania głosów pozwana wspólnota podjęła uchwałę nr (...) w sprawie zmiany regulaminu płatności za wywóz odpadów komunalnych. W jej treści wskazano, iż w celu rozliczenia opłaty z tytułu wywozu odpadów komunalnych tworzy się 4 grupy rozliczeniowe według podziału na działalności gospodarcze:

- do I grupy zaliczono warzywniak, rybny, gastronomia;

- do II grupy zaliczono mięsny, obuwie, gospodarstwo domowe, drogerie, spożywcze;

- do III grupy zaliczono papierniczy, odzieżowy, torebki, pasmanteria, ogrodniczy, kwiaciarnie, elektryczny, firany, zabawki;

- do IV grupy zaliczono usługi, klucze, finansowe, piekarnie, sprzedaż jaj, krawiec, zegarmistrz, lokale zamknięte (wyrejestrowana działalność).

Przyjęto stawkę podstawową dla grupy III w wysokości wyliczonej według oświadczeń właścicieli lokali i złożonych deklaracji na wywóz odpadów komunalnych. Dla grupy II ustalono współczynnik 1,5 stawki podstawowej przyjętej dla grupy III. Dla grupy I ustalono współczynnik 2.0 stawki przyjętej dla grupy III. Dla grupy IV ustalono współczynnik 0,8 stawki przyjętej dla grupy III. Jednocześnie postanowiono, że traci moc uchwała (...) z dnia 24 listopada 2015r.

Dowód: uchwała nr (...), k. 37 – 42.

Podpisy pod sporną uchwałą zbierał członek zarządu, B. Z..

Dowód: zeznanie świadka M. P. 00:34:46 protokół rozprawy dnia 10.09.2019r., k. 123v, zeznanie świadka A. L. (2) 01:03:36 protokół rozprawy z dnia 10.09.2019r., k. 125, przesłuchanie pozwanej, k. 00:53:22 protokół rozprawy z dnia 23.05.2019r., k. 88.

Za właściciela lokalu użytkowego nr (...), któremu przysługuje udział wynoszący (...) w części wspólnej, oddał głos D. K.. Oddał on głos również za właściciela lokalu użytkowego nr (...), któremu przysługuje udział w części wspólnej wynoszący (...).

Dowód: uchwała nr (...) wraz z listą głosowania, k. 37 – 42.

Pismem z dnia 12 grudnia 2018r. powód został poinformowany przez pozwaną wspólnotę, że w drodze indywidualnego zbierania głosów podjęta została uchwała nr (...) w sprawie zmiany regulaminu płatności za wywóz odpadów komunalnych oraz, że głosów „za” oddano (...), „przeciw” - (...), a wstrzymujących się (...).

Dowód: pismo pozwanej z dnia 12.12.2018r., k. 6.

Firma (...) spółka z o.o. zajmująca się odbieraniem odpadów komunalnych zwracała uwagę w 2018r., iż w pozwanej wspólnocie występuje problem braku segregacji oraz, że ilość zgromadzonych odpadów finalnych zmieszanych świadczy o wytwarzaniu odpadów w ilości wyższej niż deklarowane. Jednocześnie zwróciła się o zaprowadzenie porządku na terenie targowiska i organizacji miejsc gromadzenia odpadów.

Na problem braku segregacji odpadów oraz niewystraczającej ilości pojemników na odpady w pozwanej wspólnocie zwracał uwagę również Urząd Miejski w L..

Dowód: pismo (...) spółki z o.o. z dnia 19.06.2018r., k. 49, zdjęcia, k. 50 – 51, pismo UM w L. z dnia 25.06.2018r., k. 52, zdjęcia, k. 53, k. 85.

W 2018r. pozwana wspólnota płaciła ryczałt za wywóz nieczystości w kwocie 2.880 zł. miesięcznie. Stawka ta dzielona jest na metraż.

Dowód: przesłuchanie pozwanej 00:57:55 protokół rozprawy z dnia 23.05.2019r., k. 88.

Do zarządu zgłaszane były uwagi właścicieli lokali użytkowych wchodzących w skład wspólnoty, iż warzywniaki generują największą ilość odpadów oraz, że rozliczenie opłaty za odpady według metrażu lokali jest niesprawiedliwie dla tych właścicieli lokali użytkowych, którzy wytwarzają zdecydowanie mniejszą ilość odpadów.

Aktualnie do grup I opisanej w zaskarżonej uchwale faktycznie należą tylko warzywniaki.

Dowód: przesłuchanie pozwanej 00:43:27, 00:45:32, 00:48:22, 01:05:06, 01:107:18 protokół rozprawy z dnia 23.05.2019r., k. 87v – 88v,

Sąd zważył:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Stan faktyczny Sąd oparł na dokumentach złożonych przez strony. Ich autentyczność nie był kwestionowana. Nadto Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, A. L. (2) i świadka, M. P., albowiem ich treść była wzajemna.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.jedn. Dz.U. z 2000r., nr 80, poz. 903 ze zm., dalej u.w.l.) właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy.

Powód w pierwszej kolejności zaakcentował dyskryminujący charakter uchwały z uwagi na nieuzasadniony podział płatników opłat za wywóz odpadów komunalnych. W dalszej zaś kolejności podniósł, iż doszło do uchybień formalnych podczas czynności głosowania nad tą uchwałą, gdyż głosy zbierała osoba niewchodząca w skład zarządu, bo nad uchwałą głosowały osoby, które nie były właścicielami lokali użytkowych wchodzących w skład wspólnoty oraz, że uchwała nie zawierała przepisu prawa, na podstawie którego została podjęta, a także pozbawiona była uzasadnienia, dlaczego została poddana głosowaniu w trybie indywidualnego zbierania głosów.

Wskazać należy, że pozwana zaprzeczyła, by głosy były zbierane przez inne osoby aniżeli członkowie zarządu. Wskazała jednocześnie, że głosy zbierał członek zarządu – B. Z..

Powód nie zaproponował wystarczającego materiału dowodowego, by wykazać swe twierdzenia. Zeznania świadka, K. S. były zaś niewystarczające do uznania, że to A. L. (2) zbierała głosy pod sporną uchwałą, albowiem świadek nie widział, by takie głosowanie odbywało się w obecności A. L. (2), a jedynie widział, że świadek „chodziła” z uchwałą i rozmawiała na temat zasad podziału opłat za wywóz odpadów. Nadto treść zeznań tego świadka była sprzeczna z zeznaniami świadków, A. L. (3) i M. P.. Zatem zeznania świadka K. S. nie stanowiły dowodu potwierdzającego zarzut powoda.

W zakresie zarzutu oddania głosu przez „niewłaściciela” za właściciela, to stwierdzić należy, że twierdzenia powoda w tym zakresie znalazło potwierdzenie w części, a mianowicie z listy oddanych głosów wynika, że za B. G. oraz za J. M. oddał głos D. K. (k. 37 – 42). Pozwana wspólnota nie przedstawiła Sądowi pełnomocnictwa, które stanowiłoby umocowanie do oddania głosu przez D. K. za osoby wyżej wymienione. Zatem w tej części zarzut powoda stał się zasadny. Jednakże powyższe uchybienie nie miało wpływu na wynik głosowania nas sporną uchwała, albowiem z adnotacji na liście do głosowania wynika, że „za” uchwałą głosowało (...), „przeciw” – (...), zaś wstrzymało się (...). Odejmując udział B. G. w części wspólnej, tj. (...) oraz udział J. M. w części wspólnej, tj. (...), stwierdzić należy, że za sporną uchwałą głosowało (...). Zatem i tak uzyskała ona większość głosów „za” jej przyjęciem. Zatem zarzut powoda nie odniósł w powyższym zakresie oczepianego rezultatu.

Odnośnie zarzutów braku w treści spornej uchwały podstawy prawnej i uzasadnienia przyczyny, dla której poddano ją pod głosowanie w rybie indywidualnego zbierania głosów, stwierdzić należy, że zarzutu te są chybione, albowiem przepisy prawa nie wymagają, by uchwała wspólnoty je zawierała.

Przechodząc natomiast do oceny zarzutów merytorycznych podniesionych przez powoda, to stwierdzić należy, że na aprobatę zasługiwał zarzut, iż sporna uchwała narusza przepis art. 12 ust. 3 u.w.l.

Stwierdzić należy, iż co do zasady wspólnota mieszkaniowa nie może podejmować uchwał w sprawach niezwiązanych z zarządzeniem nieruchomością wspólną. Jednak w przypadku opłat za wywóz odpadów występuje szczególna sytuacja, gdyż na podstawie przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach wspólnota mieszkaniowa działa jako płatnik tego rodzaju opłat, przy czym zasady ich naliczania ustala rada gminy w drodze uchwały. Zatem sporna uchwała mogła uregulować zasady podziału opłaty za wywóz opadów komunalnych.

Na mocy art. 12 u.w.l. możliwym jest zróżnicowanie opłat we wspólnocie, obejmującej wyłącznie lokale użytkowe - jednak z zachowaniem warunków wynikających z przepisu art. 12 ust. 3 u.w.l. (vide Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 10 kwietnia 2019 r. (...), lex.online.wolterskluwer.pl.) Przy czym powyższy przepis daje możliwość zwiększenia obciążenia właścicieli lokali użytkowych, jednak wyłącznie wtedy, gdy uzasadnia to sposób korzystania z tych lokali. Zwiększenie obciążeń tytułu winno jednak mieć związek ze takim sposobem używania (korzystania) z lokalu, który powoduje zwiększenie kosztów utrzymania nieruchomości, a ponadto musi być proporcjonalnie od tych kosztów wyższy. Wspólnota zatem winna wykazać, że lokale użytkowe, w szczególności te z grupy I zwiększają obciążenia z tytułu opłat za wywóz odpadów. Podkreślić przy czym należy, że tylko konkretne oddziaływania określonego sposobu korzystania z lokalu użytkowego może wpłynąć na zwiększenie obciążanie w opłatach.

Pozwana wspólnota nie wykazała, by korzystanie z lokali użytkowych w formie warzywniaków miało wpływ na zwiększenie opłaty z tytułu wywozu odpadów komunalnych, którą to opłatą jest obciążana pozwana wspólnota. Podkreślić należy, że opłata z powyższego tytułu jest ryczałtowa. Wynosi 2.880 zł. miesięcznie (okoliczność bezsporna). Pozwana nie udowodniła, by ta kwota była wyższa właśnie z tej przyczyny, że w pozwanej wspólnocie znajdują się lokale użytkowe z przeznaczeniem na warzywniak. Jednocześnie za dowolne uznać należy ustalenie wspólnoty, że właściciele lokali użytkowych, w których prowadzony jest warzywniak wytwarzają więcej odpadów niż właściciele lokali użytkowych, w których prowadzi się sklep z mięsem, obuwiem, czy sklep spożywczy (II grupa).

W konsekwencji powyższego, Sąd zaskarżoną uchwałę uchylił, na podstawie przepisu przywołanego na wstępnie rozważań jako sprzeczną z art. 12 ust. 3 u.w.l.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Wobec tego, że powód wygrał niniejszy spór, pozwana winna zwrócić mu koszty procesu, a na te złożyła się opłata od pozwu w kwocie 200 zł.

Na oryginale właściwy podpis