Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Emilia Racięcka

Protokolant: st. sekr. sądowy Milena Bartłomiejczyk

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2019 roku w Łodzi

sprawy z powództwa W. B.

przeciwko (...) S.A.

w W.

o zapłatę:

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10.682,24 złote (dziesięć tysięcy sześćset osiemdziesiąt dwa 24/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2 marca 2017 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 4.735 złotych (cztery tysiące siedemset trzydzieści pięć) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  obciąża pozwanego obowiązkiem zwrotu na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi - Widzewa w Łodzi kwoty 382,11 złotych (trzysta osiemdziesiąt dwa 11/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 631/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 3 listopada 2016 roku W. B., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł o zasądzenie od pozwanego A. A. na swoją rzecz kwoty 10.686,66 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 7 lipca 2016 roku do dnia zapłaty, oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że dochodzi zapłaty z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy za szkodę powstałą w związku z kolizją z dnia 16 maja 2016 roku, w wyniku której uszkodzeniu uległ należący do powoda pojazd marki M. (...), nr rej. (...). W toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił na rzecz poszkodowanego kwotę 6.912,34 zł. W jego ocenie kwota wypłacona przez ubezpieczyciela jest rażąco zaniżona. Przy wyliczaniu rozmiaru szkody przez ubezpieczyciela zastosowano bezzasadnie zaniżone koszty robocizny oraz ceny części o jakości PJ (zamiast O). Wedle wyceny sporządzonej na zlecenie powoda, rzeczywisty koszt naprawy pojazdu wynosił 17.559 zł. W przedmiotowym postępowaniu powód dochodzi zatem kwoty stanowiącej różnicę między przyznanym odszkodowaniem a rzeczywistym kosztem naprawy pojazdu.

/pozew k. 2-10/

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. jako podmiotu legitymowanego do występowania w sprawie w charakterze pozwanego i wstąpienie jej w miejsce dotychczasowego pozwanego. Jak wskazano, z dniem 26 października 2016 roku nastąpiło przeniesienie portfela ubezpieczeń A. A. na (...) S.A., zatem w chwili złożenia pozwu podmiotem legitymowanym biernie do wystąpienia w niniejszej sprawie jest A. (...).

/odpowiedź na pozew k. 39 – 42/

Postanowieniem z dnia 17 lutego 2017 roku Sąd wezwał (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. do udziału w sprawie w charakterze pozwanego w miejsce A. A. i zwolnił A. A. od dalszego udziału w sprawie.

/postanowienie k. 68/

W odpowiedzi na pozew nowo wezwany pozwany (...) S.A., reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wedle norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany zakwestionował żądania powoda w całości. Wskazał ponadto, że złożona przez niego kalkulacja szkody jest zawyżona, a wypłacona w toku postępowania likwidacyjnego kwota w całości zaspokaja roszczenie powoda. Kosztorys przedstawiony przez powoda zakładał użycie podczas naprawy części nowych i oryginalnych, co bezzasadnie podwyższy wartość pojazdu i polepszy jego stan techniczny w stosunku do stanu sprzed szkody. Zasadnym było zatem zastosowanie w kalkulacji cen nieoryginalnych części zamiennych o podobnej jakości. Ponadto stawka roboczogodziny wskazana przez pozwanego jest zasadna, a pozwany wskazał powodowi warsztaty gotowe przeprowadzić naprawę we wskazanej cenie - Firma Handlowa (...) sp. z o.o. w Ł. (ul. (...), Ł.), (...) (ul. (...), P.), (...) M. R. sp.j. w R. (ul. (...), R.).

/odpowiedź na pozew k. 71 - 75/

Do zakończenia sprawy strony pozostały przy swoich stanowiskach.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 maja 2016 roku w Ł. doszło do wypadku drogowego, w którym został uszkodzony pojazd marki M. (...), nr rej. (...), należący do W. B..

/bezsporne/

Sprawca zdarzenia był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. Powód dokonał zgłoszenia szkody z dniem 19 maja 2016 roku.

/bezsporne, zgłoszenie szkody k. 54 - 55/

W kalkulacji naprawy pojazdu sporządzonej przez pozwanego w trakcie postępowania likwidacyjnego koszt naprawy został oszacowany na kwotę 6.912,34 zł. Przy jej sporządzaniu zastosowano stawkę robocizny 75 zł/rbg i części zamienne z kategorii O, P, PJ i ZJ. Ubezpieczyciel współpracuje z szeregiem warsztatów samochodowym oferujących mu preferencyjne ceny przy poleceniu ich warsztatów do wykonania naprawy. Warsztaty te stosują do naprawy części nieoryginalne o porównywalnej z oryginałem jakości oraz dodatkowy rabat 15% na części oraz stawkę 75-80 zł/rbg.

/kalkulacja naprawy k. 12 – 19, zeznania świadka M. S. k. 134-135/

Decyzją z dnia 2 czerwca 2016 roku pozwany przyznał poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 3.618,44 zł, natomiast w decyzji z 12 lipca 2016 roku przyznał dopłatę w wysokości (...).90 zł. Pismem z dnia 14 lipca 2016 roku powód złożył reklamację na sporządzoną wycenę, jednak po powtórnej analizie sprawy ubezpieczyciel poinformował, że koszt naprawy pojazdu został wyliczony prawidłowo.

/akta szkody – CD k. 60 /

Z dniem 26 października 2016 roku nastąpiło przeniesienie portfela ubezpieczeń A. A. na (...) S.A.

/bezsporne, decyzja k. 53/

W wykonanej na zlecenie powoda kalkulacji koszt naprawy przedmiotowego pojazdu został określony na kwotę 17.559 zł. Uwzględniono w niej użycie oryginalnych elementów zamiennych opatrzonych logo producenta oraz stawkę 105 zł/rbg.

/ocena k. 22 – 27/

Kwotę uzyskaną od ubezpieczyciela poszkodowany przeznaczył na naprawę pojazdu przed jego sprzedażą. Naprawa została przeprowadzona z użyciem zamienników w nieautoryzowanym warsztacie, gdyż kwota odszkodowania nie pokryłaby kosztów naprawy z użyciem oryginalnych części w ASO. Sprzedając samochód powód poinformował nabywcę, że pojazd jest naprawiony „prowizorycznie”. Powód sprzedał samochód za 15.000 zł, co było kwotą zaniżoną w porównaniu do cen rynkowych.

/przesłuchanie powoda k. 252 znacznik czasowy 00:02:14/

Rzeczywisty koszt naprawy pojazdu wynosił 17.594,58 zł. Celem przywrócenia pojazdu do stanu przed kolizji z zachowaniem standardów jakości i bezpieczeństwa koniecznej jest użycie części o minimalnej jakości Q, t.j. nowych części zamiennych o porównywalnej z oryginałem jakości. W przedmiotowej sprawie nie było konieczne korzystanie z usług autoryzowanego serwisu. Użyta stawka za roboczogodzinę 105 zł/rbg jest przeciętną stawką za roboczogodzinę w nieautoryzowanych warsztatach samochodowych na terenie aglomeracji (...).

/opinia biegłego W. S. k. 139 – 150, opinia uzupełniająca k. 215-216/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całokształtu materiału dowodowego złożonego do akt sprawy. Jako, że osią sporu pozostawał rzeczywisty koszt naprawy przedmiotowego pojazdu, a obie strony przedstawiły odmienne kosztorysy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej. Sporządzona przez biegłego opinia została uznana przez Sąd za wiarygodną i profesjonalną. Opinia została zakwestionowana przez stronę pozwaną, jednakże po sporządzeniu opinii uzupełniającej wszelkie wątpliwości zostały w ocenie Sądu rozwiane. Sąd zgodził się z wnioskami biegłego w całości i przyjął je za swoje.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

W przedmiotowym postępowaniu poza sporem pozostawało, iż w dniu 16 maja 2016 roku doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego nastąpiło uszkodzenie pojazdu należącego do powoda. Pozwany nie kwestionował zasady swojej odpowiedzialności, a jedynie wysokość dochodzonego przez powódkę odszkodowania.

Stosownie do art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (OC) ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Stosownie do treści § 4 cyt. przepisu uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zgodnie zaś z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Dz.U. z 2016 r. poz. 2060 t. j.) z ubezpieczenia OC przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odpowiedzialność samoistnego posiadacza pojazdu mechanicznego reguluje art. 436 k.c. , w tym w odniesieniu do szkód powstałych w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody zgodnie z § 2 art. 436 k.c. odpowiedzialność ta następuje na zasadach ogólnych tj. na zasadzie winy sprawcy.

Okoliczność uszkodzenia pojazdu należącego do poszkodowanego jest bezpośrednim następstwem zdarzenia objętego umową. W takiej sytuacji nie powinien budzić wątpliwość fakt stosowania w tym przypadku w/w przepisów. Odszkodowanie, jakie zobowiązany jest w takiej sytuacji wypłacić zakład ubezpieczeń, obejmuje wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy.

Przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego należy rozumieć o doprowadzenie jej do stanu używalności tożsamego ze stanem tej rzeczy przez wyrządzeniem szkody. W przypadku pojazdu mechanicznego przez taki stan używalności należy rozumieć przywrócenie mu sprawności technicznej. Obowiązek ten spoczywa na zakładzie ubezpieczeń. Zgodnie z art. 361 par. 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwo działania bądź zaniechania. Wymiana uszkodzonych elementów na nowe, w przypadku gdy nie jest możliwe ich naprawa, traktowane jest jako normalne następstwo zdarzenia, z którym związane jest wyrządzenie Jak wskazuje Sąd Najwyższy, zastąpienie w toku naprawy pojazdu elementów zepsutych częściami nowymi zaliczane jest do celowych i ekonomicznie uzasadnionych wydatków poniesionych w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy. Zakład ubezpieczeń nie może nakładać na poszkodowanego obowiązku zapewnienia części zamiennych o podobnym stopniu zużycia, co elementy wymieniane. Skutkowałoby to bowiem rozłożeniem ciężaru świadczenia między zakład ubezpieczeń a poszkodowanego. Poszkodowany ma prawo do żądania od zakładu ubezpieczeń naprawienia szkody w całości, zwłaszcza przez przywrócenie stanu poprzedniego pojazdu nie tylko w kwestii możliwości jego używania, ale także i bezpieczeństwa jazdy. Wykorzystywanie używanych części wiąże się z możliwością większej awaryjności pojazdu oraz pogorszeniu jakości jazdy. Zakład ubezpieczeń jest więc zobowiązany do ustalenia i wypłacenia odszkodowania w wysokości uwzględniającej wykorzystanie wymianę elementów pojazdu na fabrycznie nowe. ( por. Wyrok SN z dnia 12 kwietnia 2012 roku, III Czp 80/11).

Jak zauważa powołany biegły sądowy w swojej opinii, w przedmiotowej sprawie użycie nieoryginalnych części zamiennych nie przywróciłoby pojazdu do stanu sprzed szkody. Niższa cena zamienników łączy się bowiem z gorszą jakością wykonania części i brakiem gwarancji producenta na jej bezproblemowe wykorzystanie. Części alternatywne różnią się od oryginalnych nie tylko sposobem wykonania, ale także i materiałem czy poszczególnymi właściwościami, takimi jak odporność na korozję czy wytrzymałość cieplna. Sąd zgodził się jednak z ustaleniem biegłego, że skuteczna naprawa mogła zostać przeprowadzona z użyciem nowych części zamiennych typu Q, jako że mają one jakość porównywalną z oryginalnymi, a w wielu przypadkach są to części identyczne do oryginalnych, jedynie nieoznaczone logo danego producenta pojazdów. Wskazana przez biegłego stawka roboczogodziny została ustalona w oparciu o ceny rynku lokalnego. Sąd zauważa, że mimo twierdzenia pozwanego iż wskazał powodowi preferencyjne warsztaty okoliczność ta nie została udowodniona. Pozwany nie przedstawił żadnego dowodu na poinformowanie powoda o dokładnych adresach warsztatów, a wskazany przez niego e-mail z 27 maja 2016 roku nie tylko nie zawiera takich informacji (jedynie ogólnikową prośbę o zapytanie o dodatkowe opcje), ale i został złożony w formie edytowalnego dokumentu MS Word (z datą ostatniej edycji już po rzekomej dacie wysłania) nieopatrzonego żadnym podpisem, przez co w ocenie Sądu nie stanowi wiarygodnego dowodu w sprawie.

W niniejszej sprawie Sąd uznał zatem, że określona przez pozwanego kwota odszkodowania tytułem kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu nie pokryła w całości rzeczywistego kosztu naprawy. Sąd uznał za bezzasadne oparcie kosztorysu na obniżonych cenach usług i elementów. Szacowany koszt naprawy przy użyciu zalecanych części wynosił 17.594,58 zł. Jako, że została już wypłacona kwota odszkodowania w wysokości 6.912,34 zł, należna dopłata wynosi 10,682,24 zł. Powództwo ponad tę kwotę w tym zakresie podlegało zatem oddaleniu. Nadto, co istotne, powód sprzedał samochód za cenę niższą niż rynkowa informując nabywcę o prowizorycznym naprawieniu przed sprzedażą.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 455 k.c. i zasądzono od dnia następującego po dniu doręczenia pozwanemu odpisu pozwu z załącznikami, to jest od dnia 2 marca 2017 roku do dnia zapłaty. Sąd oddalił powództwo w tej części w pozostałym zakresie. Pozwany dopiero bowiem z chwilą doręczenia odpisu pozwu i załączników mógł zapoznać się z treścią żądania, powód zaś nie wykazał, aby skutecznie wezwał ubezpieczyciela do zapłaty sprecyzowanej w pozwie kwoty w terminie wcześniejszym.

O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął w oparciu o art. 98 par. 1 i 3 k.p.c. Strona powodowa uległa żądaniu w jedynie nieznacznej części, zatem należy jej się całkowity zwrot kosztów postępowania.

Na koszty procesu powoda, w łącznej wysokości 4.735 zł złożyły się: opłata sądowa od pozwu w wysokości 535 zł, wykorzystana zaliczka na wynagrodzenie biegłego w kwocie 600 zł i koszty zastępstwa procesowego adwokata w kwocie 3.600 zł (na podstawie § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie – Dz. U. 2015, poz. 1800 ze zm., w brzmieniu obowiązującym na datę wytoczenia powództwa).