Dnia 19 września 2013 r.
Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Sławomir Krajewski
Sędziowie: SO Marzenna Ernest
SO Zbigniew Ciechanowicz (spr.)
po rozpoznaniu w dniu 19 września 2013 r. w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym
w sprawie z powództwa M. P.
przeciwko H. B.
o zwolnienie od egzekucji i zapłatę
na skutek przedłożenia akt przez Sąd Rejonowy - S. P. i Zachód w S. celem rozpoznania zażalenia powódki od postanowienia z dnia 24 września 2012 r. wydanego w sprawie o sygn. akt I C 412/11 w przedmiocie odrzucenia apelacji
postanawia:
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania.
Postanowieniem z dnia 24 września 2012 r. Sąd Rejonowy odrzucił apelację powódki od wyroku z dnia 15 lutego 2012 r. uznając, iż powódka nie uiściła opłaty od apelacji, pomimo doręczenie jej per aviso zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia opłaty. Pismem z dnia 24 maja 2012 r., uzupełnionym pismem z dnia z dnia 5 grudnia 2012 r. powódka wykonując zobowiązanie Przewodniczącej Sądu I instancji w przedmiocie podania czy jej pismo stanowi zażalenie na postanowienie z dnia 14 września 2012 r. czy wniosek o przywrócenie terminu (nie podano jakiego), podała, iż jej pismo to wniosek o przywrócenie terminu do złożenia opłaty od apelacji. Wniosek ten został następnie postanowieniem z dnia 3 stycznia 2013 r. odrzucony.
Jednocześnie w piśmie z dnia 24 maja 2012 r. powódka zażądała uchylenia postanowienia o odrzuceniu apelacji.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie powódki było zasadne.
Na wstępie zauważyć należy, iż Sąd I instancji w sposób nieprawidłowy uznał za skuteczne doręczenie powódce wezwania do uiszczenia opłaty od apelacji. Powódka konsekwentnie podawała, iż nie odebrała wezwanie do zapłaty, gdyż przebywała na leczeniu szpitalnym. Już w piśmie z dnia 7 maja 2012 r. powódka podała, że w okresie od 25 kwietnia 2012 r. do 23 maja 2012 r. przebywa na leczeniu w B. (k. 228). Podobnie w piśmie z dnia 24 maja 2012 r. powódka podał, iż nie mogła odebrać pisma z 27 kwietnia 2012 r. z powodu przebywania na leczeniu (k. 237).
Przy założeniu prawdziwości tego twierdzenie, a do chwili orzekania w niniejszej sprawie powódka nie była zobowiązywania do wykazania jej zgodności z rzeczywistością, art. 136 § 2 k.p.c. nie miał by zastosowania, gdyż czasowa zmiana miejsca pobytu np. związana z leczeniem sanatoryjnym nie może zostać uznana za zmianę miejsca zamieszkania strony. Sąd Najwyższy oceniając podobny stan faktyczny w uzasadnieniu wyroku z dnia (...)r. w sprawie o sygn. akt (...)((...) (...) ) stwierdził, iż w takiej sytuacji obciążenie strony konsekwencjami z art. 136 § 2 k.p.c. byłoby niezgodne z istotą i celem tego przepisu. W takiej sytuacji wszczynanie procedur prowadzących do przywracania terminu bliżej nieokreślonej czynności procesowej, a w konsekwencji zasugerowanie powódce iż przywrócony ma być termin do złożenia opłaty od apelacji, nie było trafne, gdyż Sąd I instancji nie dysponował pewnymi danymi wskazującymi na to, iż powódka nie była skutecznie wezwana do uiszczenia opłaty od apelacji.
Skoro zatem powódka twierdzi, iż nie przebywała w miejscu zamieszkania i nie mogła odebrać wezwania do uiszczenia opłaty, to okoliczność tą winna wykazać, np. przedkładając dokument poświadczający fakt pobytu w sanatorium, więc obowiązkiem Sądu przy ponownym rozpoznaniu sprawy będzie zweryfikować tak zaprezentowanego twierdzenia i w efekcie ustalenie skuteczność doręczenia zarządzenia zawierającego zobowiązanie do uiszczenia opłaty od apelacji.
Mając powyższe na uwadze w oparciu o treść art. 386 § 4 k.p.c. uchylono zaskarżone postanowienie i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania.
(...)
1. (...)
2. (...)
3. (...)
(...)
(...)