Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2019 r. w G.

sprawy z powództwa R. M.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 22.007,11 zł (dwadzieścia dwa tysiące siedem złotych 11/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 lipca 2017r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.704 zł (cztery tysiące siedemset cztery złote) tytułem kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 51,27 zł tytułem zwrotu kosztów opinii biegłego wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa;

V.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 975 zł tytułem zwrotu kosztów opinii biegłego wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 195/18

UZASADNIENIE

Powód R. M. wniósł pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W., domagając się zapłaty kwoty 23.242,56 zł, w tym:

-

22.750,56 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 lipca 2017 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania,

-

492 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 września 2017 roku do dnia zapłaty,

a także kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podał, że dnia 28 czerwca 2017 roku z winy kierowcy pojazdu posiadającego obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, uszkodzeniu uległ jego pojazd. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany przyznał powodowi kwotę 46.933,37 zł tytułem odszkodowania za naprawę pojazdu, kwalifikując szkodę jako częściową. Zdaniem powoda wypłacone odszkodowanie jest zaniżone o kwotę 22.750,56 zł, co wynika z prywatnej kalkulacji sporządzonej na zlecenie powoda za kwotę 492 zł.

(pozew – k. 3-7)

Pozwany Towarzystwo (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu.

Zdaniem pozwanej szkoda winna zostać rozliczona jako całkowita, o czym pozwana dowiedziała się po wydaniu decyzji o wypłacie odszkodowania. Jak wskazała pozwana, pojazd został sprowadzony do Polski z USA po szkodzie całkowitej. Wobec tego pozwana ustaliła, że wartość pojazdu przed szkodą wynosiła 62.200 zł, co przy twierdzeniu powoda, że koszty naprawy wynoszą 69.683,93 zł przesądza o wystąpieniu szkody całkowitej. Wartość wraku pozwana ustaliła na kwotę 32.900 zł na podstawie systemu aukcyjnego A..

(odpowiedź na pozew – k. 34-37v.)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 28 czerwca 2017 roku uszkodzeniu uległ samochód powoda marki V. model XC60 o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca szkody w dniu zdarzenia posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: akta szkody na płycie CD – k. 43)

Dnia 29 czerwca 2017 roku powód zgłosił szkodę pozwanemu o zapłatę odszkodowania z tytułu powstałej szkody, obejmującego koszty naprawy powstałych uszkodzeń. W toku postępowania likwidacyjnego pozwana uznała swoją odpowiedzialność za powstałą szkodę i decyzją z dnia 07 sierpnia 2017 roku przyznała powodowi kwotę 46.933,37 zł. Powód nie zgadzając się z decyzją pozwanej zgłosił reklamację pismami z dnia 20 września 2017 roku oraz z dnia 09 listopada 2017 roku, które nie zostały uwzględnione.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o: akta szkody na płycie CD – k. 43)

Niezbędny i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy uszkodzeń samochodu powoda marki V. model XC60 o numerze rejestracyjnym (...), powstałych w wyniku kolizji z dnia 28 czerwca 2017 roku, przy zastosowaniu stawek za prace lakiernicze w wysokości 131,27/rbh oraz za prace blacharskie i mechaniczne w wysokości 118,72 zł/rbg brutto wynosi 68.940,48 zł brutto. Wartość pojazdu przed szkodą wynosiła 73.000 zł.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego P. T. wraz z załącznikami – k. 97-125 wraz z pisemnymi opiniami uzupełniającymi – k. 148-154, 171-174 oraz ustną opinią uzupełniającą – k. 204-204v., płyta CD – k. 207)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił po rozważeniu zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego w postaci dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony oraz dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu wyceny pojazdów samochodowych P. T..

Oceniając zebrany materiał dowodowy Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować autentyczność dokumentów prywatnych, w szczególności akt szkody, czy też korespondencji stron. Niemniej, za pozbawione znaczenia dowodowego należało uznać prywatne kalkulacje stron na okoliczność ustalenia wysokości szkody, gdyż odzwierciedlają one stanowiska procesowe stron i nie stanowią wiarygodnego i obiektywnego dowodu na okoliczność wysokości szkody. W powyższym zakresie Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłego sądowego z zakresu wyceny pojazdów samochodowych.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania pisemnej opinii biegłego sądowego P. T. wraz z pisemnymi oraz ustną opiniami uzupełniającymi. Zdaniem Sądu opinie te zostały sporządzone rzetelnie i fachowo, po wszechstronnej analizie materiału dowodowego, a nadto zostały wyrażone w sposób jasny, zrozumiały i nie zawierają luk czy sprzeczności. Przedstawione przez biegłego wnioski co do wysokości szkody, a także wartości pojazdu przed szkodą są kategoryczne, dobrze uzasadnione, a także nie budzą wątpliwości Sądu w świetle zasad logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego.

Zdaniem Sądu, wyjaśnienia biegłego złożone w uzupełniających opiniach, rozwiewają wszelkie wątpliwości stron i Sądu. Uznając zatem, iż złożona opinia jest jasna, logiczna i wewnętrznie niesprzeczna, stąd uczynił ją podstawowym materiałem dowodowym, na którym oparł rozstrzygnięcie w sprawie.

Z uwagi na powyższe oddalono wniosek pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego.

Normatywną podstawę odpowiedzialności pozwanego ubezpieczyciela stanowią przepisy art. 822 § 1 i 4 k.c. i art. 824 ¹ § 1 k.c. oraz art. 13 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz.U. z 2013r., poz. 392). Zgodnie z art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Na mocy natomiast art. 824 ¹ § 1 k.c. o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody. Z treści art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych wynika, iż w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie. Nadto, na względzie należy mieć również treść art. 361 § 1 k.c., który stanowi, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, oraz treść art. 363 § 1 k.c. który stanowi, iż co do zasady naprawienie szkody winno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie do stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej, przy czym gdyby przywrócenie do stanu poprzedniego pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jednocześnie z treści art. 361 § 2 k.c. wynika, iż naprawienie szkody obejmuje straty, które poniósł poszkodowany.

Przechodząc do szczegółowych rozważań wskazać należy, iż pomiędzy stronami nie było sporu, co do okoliczności kolizji drogowej z dnia 28 czerwca 2017 roku i winy kierowcy posiadającego obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń i tego, że odpowiedzialność za szkodę ponosi pozwany. Spór koncentrował się na wysokości szkody, a dokładniej ustalenia, czy szkodę należało zakwalifikować jako całkowitą czy częściową.

Jak wynika z opinii biegłego P. T. wartość pojazdu przed powstaniem szkody wynosiła 73.000 zł, natomiast koszt doprowadzenia pojazdu do stanu sprzed szkody, co nie było przez strony kwestionowane, wynosił 68.940,48 zł brutto.

W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że szkoda częściowa ma miejsce wówczas, gdy uszkodzony pojazd nadaje się do naprawy, a koszt naprawy nie przekracza wartości w dniu ustalenia przez zakład ubezpieczeń tego odszkodowania. Natomiast szkoda całkowita występuje wówczas, gdy pojazd uległ zniszczeniu w takim stopniu, że nie nadaje się do naprawy, albo gdy koszty naprawy przekroczyłyby wartość pojazdu w dniu likwidacji szkody.

W niniejszej sprawie mamy zatem do czynienia ze szkodą częściową. Sąd podzielił w tym zakresie wnioski biegłego, w tym również dotyczące zarzutów pozwanego opartych na fakcie sprowadzenia spornego pojazdu ze Stanów Zjednoczonych po szkodzie całkowitej. Jak wskazał biegły T., definicja szkody całkowitej w USA jest odmienna niż wskazana powyżej i ma miejsce już wówczas, gdy koszty naprawy przekraczają 70% wartości pojazdu sprzed szkody. Nadto, wyższe są koszty naprawy pojazdu w USA w porównaniu z realiami polskimi. Wreszcie, nie istnieje możliwość przyjęcia przez biegłego przy sporządzaniu opinii korekty wyłącznie a tytułu zakwalifikowania w kraju pochodzenia pojazdu jako po szkodzie całkowitej. Biegły natomiast przyjął wszystkie inne korekty, które był obowiązany wziąć pod uwagę przy wydawaniu opinii zgodne z przepisami i normami jego obowiązującymi, co szczegółowo wyjaśnił na rozprawie w dniu 13.06.2019r. ustosunkowując się również do pozostałych zarzutów pozwanego.

Biorąc zatem pod uwagę ustalenia biegłego oraz kwotę wypłaconą powodowi przedprocesowo tytułem kosztów naprawy pojazdu (46.933,37 zł), do zapłaty na rzecz powoda pozostała kwota 22.007,11 zł.

Wobec powyższego w punkcie I. wyroku na podstawie art. 822 § 1 i 4 k.c., art. 13 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda w związku ze szkodą poniesioną w dniu 28 czerwca 2017 roku, tytułem odszkodowania za naprawę pojazdu w kwocie 22.007,11 zł. Na podstawie wyżej art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c. Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od tej kwoty liczonymi od dnia 30 lipca 2017 roku do dnia zapłaty. Zgodnie bowiem z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Bez wątpienia pozwany jako profesjonalista, dysponujący fachowym zespołem specjalistów i rzeczoznawców, był w stanie we wskazanym wyżej terminie, wynikającym z wyżej cytowanego przepisu, ustalić prawidłowo rozmiar szkody i wysokość należnego powodowi odszkodowania.

W pozostałym zakresie na podstawie art. 361 § 1 k.c. Sąd w punkcie II. oddalił powództwo.

Również w tym punkcie wyroku na podstawie powyższego przepisu Sąd oddalił powództwo w zakresie żądania zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej opinii w kwocie 492 zł. W wyroku z dnia 30 lutego 2002 roku w sprawie o sygn. akt V CKN 908/00 (LEX nr 54365) Sąd Najwyższy zajął stanowisko, że ocena, czy koszty ekspertyzy powypadkowej poniesione przez poszkodowanego w postępowaniu likwidacyjnym mieszczą się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego winna być dokonywana na podstawie konkretnych okoliczności sprawy, a w szczególności po dokonaniu oceny, czy poniesienie tego wydatku było obiektywnie uzasadnione i konieczne. W świetle przedstawionego stanowiska judykatury ocena, czy poniesione koszty ekspertyzy sporządzonej na zlecenie poszkodowanego w postępowaniu przedsądowym są objęte odszkodowaniem przysługującym od ubezpieczyciela z umowy odpowiedzialności cywilnej, musi być dokonana przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy, a w szczególności uzależniona jest od ustalenia, czy zachodzi normalny związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem tego wydatku a kolizją drogową, oraz czy poniesienie tego kosztu było obiektywnie uzasadnione i konieczne także w kontekście ułatwienia prawidłowego określenia rozmiarów szkody przez zakład ubezpieczeń. W okolicznościach niniejszej sprawy – zdaniem Sądu – przedmiotowa opinia była zbędna, albowiem pozwany od początku kwestionował wysokość szkody, stąd jedynym sposobem rozstrzygnięcia sporu było wytoczenie powództwa i złożenie wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego, co też powód uczynił w pozwie.

O kosztach orzeczono w punkcie III. wyroku na mocy art. 100 k.p.c. (stosunkowe rozdzielenie). Powód wygrał proces w 95 %, pozwana – w 5 %. Koszty powoda to: 1.163 zł (opłata sądowa od pozwu), 3.600 zł (opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz.U.2015.1804 ze zm.), 400 zł (wykorzystana zaliczka na biegłego). 95 % z sumy tych kosztów to: 4.904,85 zł. Koszty pozwanego to: 3.600 zł (opłata za czynności adwokackie w stawce minimalnej zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz.U.2015.1800 ze zm.), 17 zł (opłata skarbowa od pełnomocnictwa) oraz 400 zł (wykorzystana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego). 5 % z sumy tych kosztów to: 200,85 zł. Różnica na korzyść powoda: 4.704 zł.

Ponadto w punktach IV. i V. wyroku, na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 8 ust. 1 art. 83 i 113 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 z późn. zm.) Sąd nakazał ściągnąć od stron w stosunku, w jakim przegrały proces, koszty sądowe tymczasowo wyłożone przez Skarb Państwa (1.026,27 zł), na co składa się koszt wynagrodzenia biegłego sądowego P. T..