Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie

Przewodniczący: Sędzia SO Ada Sędrowska

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2019 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko (...) Company z siedzibą w D.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 21 grudnia 2018 r., sygn. akt II C 2288/18

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od (...) Company z siedzibą w D. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej w W. 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu w instancji odwoławczej.

Sygn. akt XXVII Ca 1169/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30 marca 2018 r. (...) S.A. w W. wniosła o zasądzenie od (...) Company w D. kwoty 400 Euro wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 6 marca 2018 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za opóźniony lot, a także o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwana spółka wniosła o odrzucenie pozwu w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, składając zarzut braku jurysdykcji Sądu krajowego w niniejszej sprawie. Ponadto, na wypadek nieuwzględnienia zarzutu braku jurysdykcji sądu krajowego, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, podnosząc zarzut spełnienia zapłaty należności głównej.

Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2018 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 400 euro wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 marca 2018 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 947 zł tytułem kosztów procesu.

Apelację od wyroku wniósł pozwany, zaskarżając orzeczenie w całości oraz zarzucając naruszenie

1.  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w szczególności zaś dokumentu zatytułowanego Umowa cesji wierzytelności, a w konsekwencji poprzez bezpodstawne przyjęcie, że spółka (...) sp. z o.o. nabyła wierzytelność przysługującą F. S. na podstawie umowy cesji z dnia 8 listopada 2017 roku nr (...), podczas gdy brak było jakichkolwiek podstaw aby uznać, że ww. pasażer zawarł ze spółką (...) sp. z o.o. umowę cesji wierzytelności, co skutkowało błędnym przyjęciem, że powód przejął skutecznie wierzytelności przysługujące temu pasażerowi, a w konsekwencji ze jest on legitymowany czynnie do występowania
z w niniejszym sporze;

2.  art. 233 § 1 w zw. z art. 248 i art. 217 § 3 k.p.c. poprzez pominięcie wniosku dowodowego pozwanego o zobowiązanie strony powodowej, w trybie przepisu art. 248 k.p.c., do przedstawienia oryginalnego dokumentu rzekomej Umowy przelewu wierzytelności nr (...) z dnia 8 listopada 2017 r.;

3.  art. 231 k.p.c. w zw. z art. 233 § 1 k.p.c. poprzez nieuzasadnione przyjęcie domniemania faktycznego, że: „Złożenie oświadczenia woli w formie przybranej przez strony umowy z 25/04/2018 r. należy uznać za wyrażenie woli w sposób dostateczny (...)”, podczas gdy takich wniosków nie da się wyprowadzić z żadnych innych ustalonych faktów;

4.  art. 455 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. poprzez błędne zastosowanie i bezpodstawne uznanie, że odsetki należne są stronie powodowej od daty 6 marca 2018 roku, podczas gdy daty rzekomego doręczenia wezwania do zapłaty strona powodowa nie wykazała, co oznacza, że odsetki mogłyby zostać zasądzone od daty następującej po dacie doręczenia pozwu pozwanemu.

Wskazując na powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych za obie instancje.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o jej oddalenie i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania w instancji odwoławczej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja, jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne zaskrzonego wyroku, jak i ocenę prawną tych ustaleń i przyjmuje za własne. Apelacja będąca jedynie polemiką z prawidłowym stanowiskiem Sądu pierwszej instancji nie mogła doprowadzić do wzruszenia zaskarżonego orzeczenia.

W pierwszej kolejności wskazać należy na niecelowość przeprowadzenia zgłoszonego w apelacji dowodu z decyzji administracyjnej wydanej dnia 15 stycznia 2018 r. przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego sygn. ULC-KOPP/0262-5682/04/17 na okoliczność wykazania braku wiarygodności przedłożonego przez powoda materiału dowodowego, a także podważenia twierdzenia o złożeniu przez P. L. oświadczenia woli w przedmiocie dokonania cesji wierzytelności. Podkreślić należy, żw zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w uchwale z dnia 7 lutego 2014 roku, sygn. akt III CZP 113/13 w sprawie, w której pasażer domaga się od przewoźnika lotniczego odszkodowania za opóźniony lot na podstawie art. 7 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 zachodzi przemienność drogi postępowania przed sądami powszechnymi lub przed Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Skoro zatem obie drogi - droga administracyjna i droga sądowa– są od siebie niezależne, to treść decyzji administracyjnej pozostaje bez wpływu na ustalenia faktyczne w niniejszym postępowaniu, w szczególności dotyczące ustalenia legitymacji procesowej powoda. Tym samym, brak było podstaw do dopuszczenia ww. dowodu w sprawie niniejszej.

Niezasadny był również zarzut naruszenia art. 233 k.p.c. Postępowanie dowodowe w sprawie zostało przeprowadzone prawidłowo, sąd poczynił ustalenia co do faktów mających znaczenia dla rozstrzygnięcia, dokonując oceny tych faktów w zgodzie z zasadą wszechstronności i swobodnej oceny, zasadnie przyjmując, że dowody złożone przez stronę powodową wykazały następstwo prawne składającego pozew.

Strona powodowa załączyła do pozwu dowód w postaci poświadczonego za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika będącego adwokatem, komputerowego wydruku umowy cesji wierzytelności nr (...) z dnia 4 sierpnia 2017 r. opatrzonego podpisem elektronicznym za pomocą ruchów myszką. Taki dokument zgodnie ze stanowiskiem judykatury, stanowi "inny środek dowodowy", o jakim mowa w art. 308 k.p.c. i art. 309 k.p.c., gdyż wymieniony tam katalog ma charakter otwarty (por. postanowienie SA we Wrocławiu z dnia 12 października 2012 r., sygn. akt I ACz 1810/12; wyrok SA w Krakowie z dnia 8 lutego 2013 r., sygn. akt I ACa 1399/12; wyrok SA w Łodzi z dnia 14 listopada 2013 r., sygn. akt I ACa 618/13; wyrok SA w Łodzi z dnia 4 grudnia 2013 r., sygn. akt I ACa 776/13). W okolicznościach rozpoznawanej sprawy nie było podstaw do zakwestionowania mocy dowodowej przedstawionej umowy cesji w postaci wydruku komputerowego.

Już tylko z tego względu za prawidłowe uznać należało ustalenie Sądu Rejonowego co do skuteczności zawartej umowy cesji między powodem (...)Sp. z o. o a P. L..

Dodatkowo należy zauważyć, że zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelności powinien być również pismem stwierdzony (art. 511 k.c.). Z treści ww. przepisów wynika, że dla skuteczności zawarcia umowy cesji nie jest wymagana pod rygorem nieważności forma pisemna.

Stosownie natomiast do treści art. 60 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (oświadczenie woli). Tym samym, niezależnie od zakwalifikowania wydruku komputerowego zatytułowanego „umowa cesji wierzytelności nr (...)” opatrzonego podpisem elektronicznym cedenta, czy jako formy pisemnej zawartej umowy, czy jedynie wyrażenia woli o określonej w tym wydruku treści w postaci elektronicznej, niewątpliwie doszło do skutecznego przelewu wierzytelności.

Istotnym z dla tych ustaleń był również fakt, że powódka pozostawała w posiadaniu dokumentów podróży pasażera spóźnionego lotu, które złożyła do akt wykazując przesłanki warunkujące przyznanie odszkodowania. To również wykazuje fakt cesji wierzytelności.

Z tych powodów nie było potrzeby dopuszczenia dowodu z „oryginału” umowy przelewu wierzytelności (...) z dnia 8 listopada 2017 roku bowiem zebrane dowodu pozwalały na poczynienie wystarczająco pewnych ustaleń co do skuteczności przelewu wierzytelności

Co do zarzutu naruszenia art. 455 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.p.c. wskazać należy, iż Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił termin wymagalności roszczenia. Zgodnie z wezwaniem do zapłaty wyznaczony pozwanemu termin na wykonanie zobowiązania upłynął w dniu 5 marca 2018 r. (k-10 i 15 akt). To z kolei uzasadniało przyjęcie, że pozwana spółka pozostawała w opóźnieniu z zapłatą rekompensaty od dnia 6 marca 2018 r., od którego to dnia należało zasądzić na rzecz powódki odsetki ustawowe za opóźnienie.

W treści uzasadnienia odpowiedzi na pozew pozwana błędnie oznaczyła datę początkową naliczania odsetek rzekomo zawartą w roszczeniu odsetkowym sformułowanym przez powódkę. Okoliczność ta poddaje w wątpliwość, czy stanowisko tam zaprezentowane dotyczyło niniejszej sprawy, czy innej analogicznej sprawy, być może toczącej się między tymi samym stronami.

Stwierdzając zatem prawidłowość rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego oraz bezzasadność apelacji, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.

W przedmiocie kosztów postępowania apelacyjnego orzeczono zgodnie z ogólną zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy określoną w art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Koszty te obejmowały wyłącznie wynagrodzenie pełnomocnika strony powodowej w wysokości odpowiadającej jednokrotności stawki minimalnej wynikającej z § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (900 zł x 50% = 450 zł).