Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2018r

Sąd Rejonowy w Ropczycach II Wydział Karny w składzie :

Przewodniczący SSR Anna Zięć

Protokolant Dobrosława Kołodziej

po rozpoznaniu w dniu 23.11.2018r sprawy karnej

A. B. s. S. i J. zd. S., ur. (...) w R. , zam. B. (...)

oskarżonego o to, że:

W dniu (...) r. w m. B. woj. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości przejawiającym się stężeniem 1,05 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...), a nadto pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego funkcjonariusza policji poruszającego się oznakowanym pojazdem przy użyciu sygnału dźwiękowego świetlnego polecenia nakazującego zatrzymanie pojazdu którym kierował nie zatrzymał niezwłocznie pojazdu i kontynuował dalszą jazdę

tj. o czyn z art. 178a§1 kk i art. 178 b kk przy zast. art. 11 § 2 kk

I. uznaje oskarżanego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a§1 kk i art. 178 b kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk i za czyn ten na podstawie art. 178b kk w zw. z art. 11 § 3 kk przy zastosowaniu art. 37a kk skazuje go na karę grzywny w wymiarze 300 (trzystu) stawek dziennych przy określeniu jednej stawki na kwotę 20 zł (dwadzieścia złotych),

II. na podstawie art.42§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci

zakazu kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat,

III. na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego środka karnego zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 06 maja 2018r,

IV. na podstawie art. 43a§2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej,

V. na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 680 zł (sześćset osiemdziesiąt złotych ).

Sędzia Sądu Rejonowego

Anna Zięć

Sygn. akt. IIK 291/18

UZASADNIENIE

WYROKU Z DNIA 23 LISTOPADA 2018 R. .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu (...) w miejscowości B. około godz. 17.00 funkcjonariusze policji pełniący służbę w oznakowanym radiowozie, przy użyciu sygnałów świetlnych i dźwiękowych dali polecenie zatrzymania się kierowcy samochodu m-ki A. (...) o nr. rej. (...). Kierowcą tego samochodu był A. B.. W/w nie zatrzymał się do kontroli i podjął próbę ucieczki przed funkcjonariuszami policji. Po zatrzymaniu w/w okazało się, że kierował on samochodem w stanie nietrzeźwym. Przeprowadzone u A. B. badania alkomatem wykazały ; o godz. 17.03 – 1,05 mg/l, o godz.17,18 – 1,04 mg/l, o godz.18.01-1,17 mg/l i o godz.18.03 – 1,15 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. W.. deklaracji A. B. przed jazdą samochodem miał wypić on ok. 1,5 l. piwa.

A. B. nie był dotychczas karany.

W/w jest osobą uzależnioną od alkoholu. Przeszedł leczenie odwykowe, jednakże w dalszym ciągu spożywa alkohol. W chwili dokonania zarzuconego mu czynu miał w pełni zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia swojego czynu i kierowania swoim postępowaniem.

A. B. jest po rozwodzie, płaci alimenty na dziecko, aktualnie pracuje na terenie Niemiec, gdzie osiąga dochód w granicach 6-8 tysięcy zł miesięcznie.

D; protokół badań alkomatem k. 2

karta karna k. 14

opinia sądowo-psychiatryczna k. 16-19

wyjaśnienia oskarżonego k. 63

A. B. przyznał się do dokonania zarzuconego mu czynu i złożył na okoliczność jego popełnienia krótkie wyjasnienia. Sąd dał wiarę jego wyjaśnieniom, nie znalazł Sąd podstaw do ich dyskredytowania.

Za wiarygodny uznał Sąd również pozostały ujawniony w sprawie materiał dowodowy, nie był on kwestionowany przez żadną ze stron, w ocenie Sądu nie wzbudził on żadnych wątpliwości co do swojej autentyczności.

Sąd zważył co następuje.

Analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, iż w pełni zachodzą podstawy do przypisania oskarżonemu dokonania czynu określonego w art. 178 a ᶊ 1 kk i art. 178b kk w zw. z art. 11 ᶊ 2 kk.

Występku z art. 178 a ᶊ 1 kk dopuszcza się ten , kto po drodze publicznej kieruje pojazdem mechanicznym w stanie po spożyciu alkoholu, tj. w stanie w którym stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu jest wyższe lub prowadzi do stężenia 0, 25 mg/l alkoholu ( 0,5 promila we krwi ).

Występku z art. 178 b kk dopuszcza się ten , kto pomimo wydania przez osobę uprawnioną do kontroli ruchu drogowego, poruszającą się pojazdem przy użyciu sygnałów dźwiękowych lub świetlnych , polecenia zatrzymania pojazdu, nie zatrzymuje niezwłocznie pojazdu i kontynuuje jazdę.

W analizowanej sprawie jest faktem niekwestionowanym to, że A. B. kierował samochodem osobowym po drodze publicznej w stanie nietrzeźwym, gdy stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu u w/w wynosiło 1,05 mg/l. W sprawie jest też faktem niekwestionowanym to, że oskarżony nie zatrzymał się do kontroli drogowej i podjął próbę ucieczki w sytuacji, gdy był zatrzymywany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy policji pełniących służbę oznakowanym radiowozem przy użyciu sygnałów świetlnych i dźwiękowych. Bez wątpienia zachowanie oskarżonego było w pełni umyślne. W/w miał świadomość tego, że spożywał alkohol, a pomimo tego wsiadł za kierownicę samochodu, kierował nim po drodze publicznej i celowo nie zatrzymał się do kontroli drogowej, mając pełną świadomość tego, że jest zatrzymywany przez funkcjonariuszy policji. W tych okolicznościach w pełni zachodzą podstawy do przyjęcia, iż oskarżony swoim zachowaniem zrealizował przedmiotowe i podmiotowe znamiona występku z art. 178 a ᶊ 1 kk i z art. 178 b kk. W związku z tym, iż znamiona w/w występków oskarżony zrealizował w trakcie jednego czynu, zasadnym jest zastosowanie dyspozycji art. 11 ᶊ 2 kk. Za przypisany skrzonemu czyn orzekł Sąd karę grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych przy określeniu jednej stawki na kwotę 20 zł. Orzekł Sąd również względem oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat, oraz obowiązek uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 zł. W ocenie Sądu tak orzeczona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia jego winy i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, który w obu wypadkach ocenić należy jako znaczny. W/w działał w sposób umyślny, swoim zachowaniem wykazał zupełny brak poszanowania do podstawowych zasad obowiązujących w ruchu drogowym, ciążących na kierujących pojazdami obowiązkach. Kierując samochodem w stanie tak znacznego upojenia alkoholowego wprowadzał dość istotne niebezpieczeństwo dla innych użytkowników ruchu drogowego.

Orzeczona względem oskarżonego kara grzywny mieści się w granicach miesięcznego dochodu oskarżonego. Liczba stawek jest w pełni adekwatna do wysokiego stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu i stopnia jego winy, przy czym nie można strącić z pola uwagi tego, iż jednym czynem oskarżony zrealizował znamiona dwóch występków, co musi zostać uwzględnione przy wymiarze kary. Wysokość stawki dziennej jest adekwatna do wysokości osiąganych miesięcznych dochodów. Zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, w zaistniałej sytuacji jest obowiązkowy. W ocenie Sądu orzeczenie tego zakazu na okres 3 lat w pełni uświadomi oskarżonemu to, jakie zagrożenie stwarzał dla innych uczestników ruchu prowadząc samochód w tak znacznym stanie nietrzeźwości. Sąd orzekł względem oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym , mając na uwadze to, że w/w jest osobą uzależnioną od alkoholu, przeszedł wprawdzie w 2017 r. leczenie odwykowe, ale nie utrzymuje abstynencji. W tej sytuacji w ocenie Sądu zasadnym jest zupełne wyeliminowanie w/w z grona kierowców. Okres 3 lat to dostateczny czas aby w/w w skuteczny sposób uporał się ze swoim nałogiem. Świadczenie pieniężne w zaistniałej sytuacji jest obligatoryjne, mając na uwadze wysokość orzeczonej kary grzywny , Sąd uznał iż zasadnym będzie orzeczenie tego świadczenia w minimalnej wysokości.

W ocenie Sądu tak orzeczona oskarżonemu kara spełni swoje cle, przyczyni się do tego, iż w przyszłości oskarżony powstrzyma się od podobnego rodzaju zachowań niosących istotne niebezpieczeństwo dla innych uczestników ruchu, jednoczenie uświadomi mu powinność dostosowania się do obowiązujących zasad ruchu drogowego, w tym również do obowiązku poddania się kontroli przez uprawnione do tego podmioty. Kara ta będzie stanowiła dla oskarżonego pewien element odczuwalnej dolegliwości , która zawsze musi wystąpić jako nieodłączny składnik kary. Wymierzając tą karę jako okoliczność łagodzącą miał Sąd na uwadze to, że w/w nie był dotychczas karany, ma poczucie winy. Jako okoliczność obciążającą uwzględnił Sąd wysoki stopień winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu i to, że w/w swoim zachowaniem zrealizował znamiona dwóch przestępstw.

Obciążył Sąd oskarżonego kosztami tego postępowania. W/w pracuje zawodowo, osiąga stały dochód, jest więc w stanie koszty te ponieść. Poza tym, skoro w/w poprzez swoje zawinione zachowanie spowodował konieczność wydatkowania tych kosztów z budżetu Skarbu Państwa powinien je zwrócić.

SSR. Anna Zięć