Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 22 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Wiktor Piber (sprawozdawca)

Sędziowie: SO Alicja Dziekańska

SO Anna Janas

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 stycznia 2019 r., w Warszawie

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego

z udziałem

Zamawiającego: Skarbu Państwa – Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W.

Przystępującego po stronie Zamawiającego, konsorcjum wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: R. M. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe (...) w R. oraz B. K. i W. K. wspólników spółki cywilnej pod nazwą (...) S.C. B. K.&W. K. w P.

Odwołującego: (...) spółki akcyjnej w K.

na skutek skargi Odwołującego od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z 22 marca 2018 r. (sygn. akt KIO(...))

postanawia

1)  odrzucić skargę (...) spółki akcyjnej w K.;

2)  zasądzić od (...) spółki akcyjnej w K. na rzecz Skarbu Państwa – Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. kwotę 12 500,00 zł (dwanaście tysięcy pięćset złotych) tytułem kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu skargowym;

3)  odrzucić wniosek Przystępującego o zasądzenie kosztów postępowania skargowego.

SSO Alicja Dziekańska SSO Wiktor Piber SSO Anna Janas

Sygn. akt XXIII Ga 751/18

UZASADNIENIE

(...) spółka akcyjna w K. złożyła skargę od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej w W. z dnia 22 marca 2018 r. (sygn. akt KIO (...)).

Odpis skargi został doręczony przeciwnikowi skargi, tj. Zamawiającemu, który w pisemnej odpowiedzi na skargę wniósł m.in. o oddalenie skargi w całości i zasądzenie od Skarżącego na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Odpowiedź na skargę złożyło także Konsorcjum Przystępujący po stronie Zamawiającego) przedstawiając analogiczne wnioski, a więc także oczekując od Sądu m.in. zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych.

Przewodniczący Wydziału, zarządzeniem z dnia 30 maja 2018 r. wyznaczył termin rozprawy na dzień 26 lipca 2018 r.

W dniu 23 lipca 2018 r., wpłynęło do tut. Sądu pismo Skarżącej spółki zawierające oświadczenie o cofnięciu skargi. W związku z powyższym rozprawa została odwołana.

Strona skarżąca nie uiściła opłaty od skargi, a wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych został prawomocnie oddalony w całości. Spółka wezwana do uiszczenia opłaty, mimo skutecznego doręczenia i upływu terminu tygodniowego nie wywiązała się z obowiązku fiskalnego, wynikającego z art. 34 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Pełnomocnik Zamawiającego jak i pełnomocnik Przystępującego Konsorcjum ponowili wnioski o zasądzenie od Skarżącej spółki zwrotu kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Cofnięcie skargi nie wywołało zamierzonych skutków, gdyż Sąd nie podejmuje żadnych czynności dotyczących pisma (w tym konkretnym wypadku – skargi), od którego nie została uiszczona należna opłata.

Skarga z uwagi na jej nieopłacenie podlega natomiast odrzuceniu.

Zgodnie z art. 198a ust. 2 ustawy z dnia z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2010 r., Nr 113, poz. 759 z późn. zm.) w postępowaniu toczącym się wskutek wniesienia skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego o apelacji, jeżeli przepisy Działu VI, Rozdział 3 tej ustawy nie stanowią inaczej.

Konsekwencją dyspozycji ww. przepisu ustawy, zastosowanie w niniejszej sprawie miał art. 370 k.p.c., zgodnie z którym Sąd Okręgowy zobowiązany był do odrzucenia nieopłaconej skargi wniesionej od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 373 k.p.c. w zw. z art. 370 k.p.c. w zw. z art. 198a ust. 2 Pzp, Sąd Okręgowy orzekł jak w pkt. 1) sentencji.

O kosztach zawartych w pkt. 2) sentencji, orzeczono na podstawie art. 198f ust. 5 Pzp w zw. z art. 198a ust. 2 Pzp w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 k.p.c. oraz w zw. z § 2 pkt 9 w zw. z §10 ust. 1 pkt Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Podstawą ustalonej wysokości kosztów zastępstwa prawnego była wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie. Spór dotyczył części 4 zamówienia o wartości przekraczającej ponad 200 mln zł brutto.

W Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22/10/2015 r., w sprawie opłat za czynności radców prawnych (analogiczna sytuacja jest w przypadku adwokatów), brak jest regulacji dotyczących stawek wynagrodzenia w sprawach ze skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej, jak też w sprawach o zbliżonym charakterze.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy (nie tylko w tym składzie) od dawna prezentuje pogląd – i jest w tym konsekwentny – o braku postępowań o zbliżonym charakterze do skargi na orzeczenie KIO. Z całą pewnością nie jest takim postępowanie ze skargi na wyrok sądu polubownego.

Sąd Okręgowy jest drugą i merytoryczną instancją rozpoznającą skargi na orzeczenia Krajowej Izby Odwoławczej. Nie ma możliwości, co do zasady uchylenia wyroku KIO – wynika to jednoznacznie z art. 198f ust. 2 ustawy Pzp, za wyjątkiem gdy pierwotne odwołanie podlegało odrzuceniu lub całe postępowanie (nie tylko skargowe) podlega umorzeniu – art. 198f ust. 3 ww. ustawy.

Tymczasem rola Sądu Apelacyjnego w postępowaniu ze skargi na wyrok sądu polubownego jest stricte kasatoryjna, po zaistnieniu enumeratywnie wymienionych przesłanek. Świadczy o tym dobitnie treść art. 1206 k.p.c.

Mając powyższe na uwadze oraz wobec stopnia skomplikowania spraw dotyczących zamówień publicznych, ich wartości oraz stopnia zaangażowania stron i pełnomocników, zasadnym jest przyjęcie stawek odnoszących się do wartości przedmiotu sprawy/przedmiotu zaskarżenia.

Natomiast pkt 3) sentencji postanowienia Sądu Okręgowego oparty jest na dyspozycji art. 198f ust. 5 Pzp w zw. z art. 198a ust. 2 Pzp. Na mocy tych przepisów orzeczenie o kosztach dotyczy wyłącznie stron postępowania, a contrario nie dotyczy interwenientów ubocznych/przystępujących, jeśli na etapie postępowania odwoławczego nie został złożony sprzeciw. Ustawodawca bowiem odmiennie niż to jest w kodeksie postępowania cywilnego (art. 107 k.p.c.), uregulował kwestię kosztów postępowania skargowego. Oznacza to ustawową niedopuszczalność żądania zwrotu kosztów przez uczestników postępowania nie będąc stronami sporu.

SSO Alicja Dziekańska SSO Wiktor Piber SSO Anna Janas