Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 czerwca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Maja Snopczyńska

Protokolant : Agnieszka Ząbkiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 04 czerwca 2019 roku w Ś.

sprawy z odwołania M. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

w sprawie (...)

o zasiłek chorobowy

I.  oddala odwołanie;

II.  zasądza od powoda M. M. na rzecz strony pozwanej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód M. M. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 18 kwietnia 2016 roku, odmawiającej mu prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 15 stycznia 2016 roku do końca nieprzerwanej niezdolności do pracy, zarzucając naruszenie ustawy o ubezpieczeniach społecznych i ustawy o oświadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, domagając się zmiany decyzji. W uzasadnieniu powód podniósł, że Spółka PPUH (...) Sp. z o.o. z siedzibą w (...) odprowadzała składki na jego ubezpieczenie.

Strona pozwana wniosła o oddalenie odwołania oraz zasądzenie od powoda na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych. Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie strona pozwana podała, że podstawą odmowy prawa do zasiłku chorobowego był fakt, iż skarżący stał się niezdolny do pracy w okresie, w którym nie był objęty ubezpieczeniem. Organ rentowy stwierdził z urzędu, iż powód nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu jako osoba wykonująca umowę o pracę u płatnika składek PPUH (...) Sp. z o.o. z siedziba w (...).

W toku postępowania Sąd ustalił

następujący stan faktyczny:

PPUH (...) Sp. z o.o. z siedzibą w (...) wskutek zmian w katalogu wspólników, stała się Spółką z jednym wspólnikiem. W dniu 24 października 1996 roku powód był już jedynym wspólnikiem PPUH (...) Sp. z o.o. w (...)

Decyzją z dnia 13 kwietnia 2016 roku strona pozwana stwierdziła, że M. M. jako osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę u płatnika składek PPUH (...) Sp. z o.o. w (...)nie podlega ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu w okresach od 1 stycznia 1999 roku do 23 stycznia 2008 roku, od 1 czerwca 2008 roku do dnia 8 maja 2011 roku i od 9 listopada 2015 roku, jako osoba wykonująca umowę zlecenie nie podlega ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od dnia 6 lutego 2012 roku do dnia 31 października 2014 roku, stwierdziła nadto, że powód jako wspólnik jednoosobowej Sp. z o.o. PPUH (...) podlega obowiązkowi ubezpieczeń społecznych: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresach: od dnia 1 stycznia 2003 roku do 30 kwietnia 2005 roku, od 1 czerwca 2005 roku do 24 stycznia 2008 roku, od 5 kwietnia 2008 roku i ustaliła podstawy wymiaru składek szczegółowo podane w decyzji.

Od powyższej decyzji strony pozwanej powód wniósł odwołanie.

Wyrokiem z dnia 16 listopada 2016 roku, wydanym w sprawie sygn. akt (...), Sąd Okręgowy w (...) oddalił odwołanie powoda od decyzji pozwanej z dnia 13 kwietnia 2016 roku.

Na skutek apelacji powoda, wyrokiem z dnia 21 września 2017 roku, wydanym w sprawie sygn. akt III (...), Sąd Apelacyjny we (...) oddalił apelację.

Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 5 lutego 2019 roku, wydanym w sprawie sygn. akt (...), odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania od wyroku Sądu Apelacyjnego we (...) z dnia 5 lutego 2019 roku.

Dowody:

- akta ZUS – w załączeniu,

- akta Sądu Okręgowego w (...) sygn. akt (...) – w załączeniu.

W tak ustalonym stanie faktycznym

Sąd zważył:

Odwołanie powoda nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

Powód stał na stanowisku, że był ubezpieczony, skoro strona pozwana pobierała składki na ubezpieczenie, na poparcie czego dodatkowo podniósł, że uczęszczając do lekarza strona pozwana widniała w systemie jako jego ubezpieczyciel.

Jednakże zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że decyzją z dnia 13 kwietnia 2016 roku strona pozwana stwierdziła, że M. M. jako osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę u płatnika składek PPUH (...) Sp. z o.o. w (...): nie podlega ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu w okresach od 1 stycznia 1999 roku do 23 stycznia 2008 roku, od 1 czerwca 2008 roku do dnia 8 maja 2011 roku, od 9 listopada 2015 roku, jako osoba wykonująca umowę zlecenie nie podlega ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od 6 lutego 2012 roku do dnia 31 października 2014 roku, stwierdziła nadto, że powód jako wspólnik jednoosobowej Sp. z o.o. PPUH (...) podlega obowiązkowi ubezpieczeń społecznych: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresach: od 1 stycznia 2003 roku do 30 kwietnia 2005 roku, od 1 czerwca 2005 roku do 24 stycznia 2008 roku, od 5 kwietnia 2008 roku i ustaliła podstawy wymiaru składek szczegółowo podane w decyzji. Powód wniósł odwołanie od tej decyzji. Wyrokiem z dnia 16 listopada 2016 roku, wydanym w sprawie sygn. akt (...), Sąd Okręgowy w (...) oddalił odwołanie powoda od decyzji strony pozwanej opisanej powyżej, a następnie Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w dniu 21 września 2017 roku ((...) oddalił apelację powódki od tego wyroku. Sąd Najwyższy natomiast postanowieniem z dnia 5 lutego 2019 roku, wydanym w sprawie sygn. akt II UK 142/18, odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania od wyroku Sądu Apelacyjnego we (...) z dnia 21 września 2017 roku.

Tym samym należało uznać, że powodowi, nie objętemu ubezpieczeniem chorobowym od dnia 9 listopada 2015 roku, nie przysługiwało prawo do zasiłku chorobowego za okres od 15 stycznia 2016 roku do końca nieprzerwanej niezdolności do pracy. Takie ustalenie skutkowało, na mocy art. 477 ¹⁴§1 kpc, oddaleniem odwołania (punkt I wyroku).

Orzeczenie o kosztach procesu zapadło na podstawie art. 98§1 i 3 kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty te składał się koszt wynagrodzenia zastępstwa prawnego w kwocie 180 zł - stąd w punkcie II wyroku Sąd zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.