Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Dagmara Kos

Protokolant: sekr. sąd. Joanna Wołczyńska – Kalus

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2019 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa W. C.

przeciwko G. B.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego G. B. na rzecz powoda W. C. kwotę 225.394,52 (dwieście dwadzieścia pięć tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt dwa grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3.  zasądza od pozwanego G. B. na rzecz powoda W. C. kwotę 13.164,34 (trzynaście tysięcy sto sześćdziesiąt cztery złote trzydzieści cztery grosze) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 143/19

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 27 grudnia 2018 r. wniesionym
do Sądu Okręgowego w Sieradzu powód W. C. wnosił o zasądzenie nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym na jego rzecz od pozwanego G. B. kwoty 1.169.706,84 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(pozew- k.3-5)

Wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym zarządzeniem z dnia 28 stycznia 2019 r. sprawa została skierowana do rozpoznania w postępowaniu upominawczym.

(zarządzenie z dnia 28 stycznia 2019 r.- k.19)

Nakazem zapłaty z dnia 18 lutego 2019 r. wydanym w sprawie sygn. akt I Nc 121/18 Sąd Okręgowy w Sieradzu nakazał pozwanemu aby zapłacił powodowi kwotę 1.169.706,84 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 27 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 21.839,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania w tym kwotę 7.200,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu, albo wniósł w tymże terminie sprzeciw.

(nakaz zapłaty- k.25)

W dniu 21 maja 2019 r. pozwany wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa. W sprzeciwie pozwany zarzucał między innymi, iż dochodzone pozwem roszczenie jest przedawnione.

(sprzeciw pozwanego- k.38-39, uzupełnienie sprzeciwu- k.47-48)

Na rozprawach w dniach 27 września 2019 r. i 13 grudnia 2019 r. powód popierał powództwo a pozwany nie stawił się.

(protokół rozprawy z dnia 27 września 2019 r. na płycie CD 00:01:25 – 00:04:01- koperta k.65, protokół rozprawy- k.62)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód W. C. udzielał pozwanemu G. B. pożyczek, na zabezpieczenie których pozwany wystawiał weksle.

(zeznania powoda W. C.- k.62v w zw. z protokołem rozprawy z dnia 27 września 2019 r. na płycie CD 00:04:26 – 00:18:51- koperta k.65)

W dniu 5 listopada 2007 r. powód i pozwany stawili się u notariusza A. G. prowadzącej Kancelarię Notarialną w B. i przedstawili jej weksel własny opiewający na kwotę 1.100.000,00 zł wystawiony przez pozwanego 31 grudnia 2006 r. płatny na żądanie powoda i w sporządzonym wówczas akcie notarialnym Rep. A (...) oświadczyli, że termin zapłaty kwoty wynikającej z weksla przypada na dzień 5 listopada 2007 r. Powód i pozwany ustalili też w tym akcie notarialnym ostateczny termin zapłaty długu na dzień 31 grudnia 2008 r. i postanowili, że od dnia 1 stycznia 2009 r. do niespłaconego zadłużenia doliczane będą odsetki ustawowe oraz ustalili, że dodatkowym zabezpieczeniem spłaty wierzytelności będzie hipoteka zwykła w kwocie 1.100.000,00 zł oraz hipoteka kaucyjna do kwoty 1.900.000,00 zł. Pozwany oświadczył jednocześnie w tym akcie, że uznaje dług w kwocie 1.100.000,00 zł oraz poddaje się egzekucji w trybie art. 777 § 1 pkt 4 kpc co do obowiązku zapłaty wierzycielowi sumy pieniężnej w kwocie 1.100.000,00 zł w terminie do 31 grudnia 2008 r. Pozwany oświadczył też w tymże akcie notarialnym, że ustanawia hipotekę zwykłą w kwocie 1.100.000,00 zł oraz hipotekę kaucyjną do kwoty 1.900.000,00 zł na nieruchomości objętej księgą wieczystą KW nr (...) na rzecz powoda na zabezpieczenie spłaty ewentualnych odsetek. Po sporządzeniu aktu notarialnego zawierającego oświadczenie o uznaniu długu powód zwrócił pozwanemu wystawiony przez niego weksel, który ten spalił.

(zeznania powoda W. C.- k.62v w zw. z protokołem rozprawy z dnia 27 września 2019 r. na płycie CD 00:04:26 – 00:18:51- koperta k.65, odpis aktu notarialnego- k.9-11)

Ponieważ pozwany nie spłacił w żadnej części długu, który uznał w dniu 5 listopada 2007 r., powód wszczął przeciwko niemu w oparciu o wypis aktu notarialnego postępowanie egzekucyjne zmierzające do wyegzekwowania kwoty 1.100.000,00 zł. W postępowaniu tym nie została wyegzekwowana na rzecz powoda żadna kwota i zostało ono umorzone z uwagi na bezskuteczność.

(zeznania powoda W. C.- k.62v w zw. z protokołem rozprawy z dnia 27 września 2019 r. na płycie CD 00:04:26 – 00:18:51- koperta k.65)

Po uznaniu przez pozwanego długu nie uiścił powodowi żadnej kwoty na pokrycie tego długu.

(zeznania powoda W. C.- k.62v w zw. z protokołem rozprawy z dnia 27 września 2019 r. na płycie CD 00:04:26 – 00:18:51- koperta k.65)

Pismem z dnia 3 grudnia 2018 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty w terminie 7 dni kwoty 1.169.706,84 zł z tytułu odsetek naliczonych od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 30 listopada 2018 r. stosownie do § 1 aktu notarialnego Rep. A (...) o uznaniu długu. Wezwanie wysłane na adres kancelarii adwokackiej prowadzonej przez pozwanego zostało odebrane w dniu 4 grudnia 2018 r.

(wezwanie do zapłaty- k.12, kserokopia zwrotnego potwierdzenia odbioru- k.14)

Przedmiotowych ustaleń stanu faktycznego Sąd dokonał
w oparciu o zeznania powoda i złożone przez powoda dokumenty, których treści pozwany nie kwestionował.

Sąd Okręgowy w Sieradzu zważył, co następuje:

Jak wynika z treści pozwu powód domagał się w przedmiotowej sprawie zasądzenia na jego rzecz od pozwanego skapitalizowanych odsetek ustawowych od długu, jaki posiada wobec niego pozwany, który to dług pozwany uznał w oświadczeniu o uznaniu długu z dnia 5 listopada 2007 r. objętym aktem notarialnym Rep. A (...) i miał spłacić do dnia 31 grudnia 2008 r., czego jednak nie uczynił.

Zgodnie z art. 481 § 1 kc jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Pozwany zgłosił w przedmiotowej sprawie zarzut przedawnienia roszczenia dochodzonego przez powoda wobec czego należało dokonać ustaleń czy podnoszony przez niego zarzut jest zasadny.

Zgłoszone w pozwie roszczenie jest roszczeniem majątkowym, które jako takie w myśl art. 117 § 1 kc ulega przedawnieniu. Zgodnie z art. 117 § 2 kc po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia.

Jak wynika z art. 118 kc jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. W kwestii przedawnienia odsetek, niezależnie o tego czy obowiązek zapłaty odsetek wynika z ustawy (odsetki ustawowe), czy z czynności prawnej (odsetki umowne), mają one charakter świadczenia okresowego. Sposób obliczania odsetek, polegający na pomnożeniu ich stopy przez okres czasu za jaki się należą, nadaje im zawsze charakter świadczenia okresowego, nawet jeśli płatne są jednorazowo. Jako świadczenie okresowe zatem odsetki ulegają przedawnieniu w okresie lat trzech.

Pozwany nie udowodnił, by kwota uznanego przez niego długu 1.100.000,00 zł po złożeniu przez niego oświadczenia o jego uznaniu uległa zmniejszeniu. Jego twierdzenia o wpłaceniu na poczet tego długu w 2010 r. kwoty 570.000,00 zł, którym to twierdzeniom zaprzeczał powód, nie zostały potwierdzone żadnym dowodem i jako takie uznane zostały za gołosłowne. Stąd też odsetki, jakich dochodzi powód, liczyć należy od kwoty należności głównej 1.100.000,00 zł.

Dochodzone pozwem skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 1.100.000,00 zł powód naliczył za okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 30.11.2018 r. i stąd żądał zasądzenia kwoty 1.169.707,00 zł. Ponieważ z pozwem o zasądzenie skapitalizowanych odsetek powód wystąpił w dniu 27 grudnia 2018 r., przedawnieniu uległy odsetki dochodzone przez niego za okres przed dniem 27 grudnia 2015 r. Należne zatem powodowi nieprzedawnione odsetki od kwoty 1.100.000,00 zł naliczone od dnia 27 grudnia 2015 r. do dnia 30 listopada 2018 r. wynoszą 225.394,52 zł i taką też kwotę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda a w pozostałym zakresie oddalił powództwo jako niezasadne.

W myśl art. 482 § 1 kc od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa. Wobec powyższego Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe za opóźnienie od zasądzonej kwoty skapitalizowanych odsetek od dnia 27 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty.

Powód dochodził w przedmiotowym procesie zasądzenia kwoty 1.169.706,84 zł. Sąd zasądził na jego rzecz kwotę 225.394,52 zł. Żądania powoda zatem uwzględnione zostały w 19 %. Zgodnie z art. 100 kpc w takiej też proporcji Sąd rozdzielił koszty procesu.

Poniesione przez powoda koszty procesu to opłata od pozwu w kwocie 58.486,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 10.800,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 265) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. Łącznie zatem powód poniósł koszty w wysokości 69.303,00 zł. Pozwany natomiast nie poniósł żadnych kosztów procesu. Koszty procesu wyniosły zatem 69.303,00 zł.

Pozwany powinien ponieść 19 % kosztów procesu a więc kwotę 13.164,34 zł. Zatem Sąd zasądził od niego na rzecz powoda tę kwotę tytułem częściowego zwrotu poniesionych przez niego kosztów procesu.