Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2019 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSR Wojciech Langer

Protokolant : sekr. sądowy Katarzyna Lorek

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2019 roku

sprawy D. C.

syna J. i Z. z domu S.

urodzonego (...) w L.

oskarżonego o to, że:

W dniu 28 lutego 2019 roku w N. na ul. (...) prowadził w ruchu lądowym samochód marki O. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, przy stwierdzonym stężeniu alkoholu w wydychanym powietrzu na urządzeniu A. I. z wynikiem I – 0,91 mg/l, II – 0,97 mg/l oraz Alkometr A 2.0 I – 0,88 mg/l, II – 0,91 mg/l

tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 kk

I.  uznaje oskarżonego D. C. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 178 a § 1 kk i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 (dwudziestu czterech) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na mocy art. 42 § 2 kk orzeka oskarżonemu D. C. środek karny w postaci zakazu kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi na okres 4 (czterech) lat, na poczet którego na mocy art. 63 § 4 kk zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 lutego 2019 roku;

III.  na mocy art. 43a § 2 kk orzeka oskarżonemu D. C. środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 6 000 (sześć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  na mocy art. 43b kk orzeka oskarżonemu D. C. środek karny w postaci podania treści wyroku do publicznej wiadomości poprzez umieszczenie informacji o treści niniejszego orzeczenia wraz z danymi oskarżonego na tablicy ogłoszeń Urzędu Gminy w Ł. przez okres 21 (dwudziestu) dni;

V.  na zasadzie art. 626 § 1 kpk i art. 627 kpk zasądza od oskarżonego D. C. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Sygn. II K 355/19

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 listopada 2019 roku

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

W dniu 28 lutego 2019 roku służbę patrolową na terenie miasta N. pełnili w funkcjonariusze K. w N. sierż. K. S. i st. sierż. K. W.. Około godziny 15:15 poruszając się ul. (...) spostrzegli kierującego samochodem osobowym marki O. o nr rej. (...), który korzystał podczas jazdy z telefonu komórkowego, w sposób wymagający trzymania go w ręku. W związku z ujawnionym wykroczeniem zatrzymali go do kontroli drogowej na ul. (...). Kierującym po wylegitymowaniu okazał się być oskarżony D. C.. Z uwagi na wyczuwalną woń alkoholu z ust, oskarżony został poddany badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu (urządzeniem A.), które dały wyniki: I- 0,91 mg/l i II – 0,97 mg/l. Badania zweryfikowano w Komisariacie Policji w S. urządzeniem stacjonarnym Alkometr A20 – z wynikami – I badanie: 0,88 mg/l i II badanie 0,91 mg/l. Oskarżony nie kwestionował wyników badania i nie żądał badania krwi. Do protokołu badania stanu trzeźwości wskazał, że dzień wcześniej ok. godziny 21 spożywał alkohol w ilości 0,5 litra wódki i w dniu zatrzymania w godzinach porannych (ok. 9:00) 100 ml wódki. Oskarżonemu zatrzymano za pokwitowaniem prawo jazdy, a samochód przekazano osobie wskazanej przez kierującego tj. M. D..

Dowody:

zeznania K. W. k. 31-32; wyjaśnienia oskarżonego k. 15-17, 61; notatka urzędowa k. 1; protokoły badania stanu trzeźwości k. 2 i 3; oświadczenie odbioru osoby nietrzeźwej i pojazdu k. 7;

Oskarżony D. C. zarzucanego mu przestępstwa dopuścił się posiadając pełną zdolność rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem w myśl art. 31 kk.

Dowód:

opinia sądowo –psychiatryczna - k. 52-53;

Oskarżony D. C. nie był karany sądownie. Jest żonaty ma na utrzymaniu trójkę małoletnich dzieci. Zatrudniony w firmie (...), Oddział (...) z siedzibą w N. na stanowisku spawacza, uzyskuje dochody w wysokości 2500 zł miesięcznie. Właściciel samochodu osobowego marki V. (...) z 2001 roku o wartości 8000 zł.

Dowody :

oświadczenie oskarżonego k. 15-16; karta karna k. 23, 47; dane o podejrzanym k. 25; zaświadczenie o stanie majątkowym k. 24;

Oskarżony D. C. słuchany w postępowaniu przygotowawczym (k. 15-17) przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, że dzień przed zatrzymaniem przez Policję do kontroli wypił 0,5 wódki na dwóch. Następnego dnia z rana poprawił to drinkiem. Czuł się dobrze. Po południu wsiadł za kierownicę, gdyż chciał pojechać do domu. W dalszej kolejności został zatrzymany przez Policję i zbadany alkomatem z wynikami wskazującymi na nietrzeźwość. D. C. wyraził skruchę i żal w związku z popełnionym czynem. Usprawiedliwiał, że czuł się dobrze, a samochodem chciał przejechać dosłownie kilka metrów. Wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze przed Sądem.

Na rozprawie (k. 61) w dniu 18 listopada 2019 roku oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, że droga po której prowadził pojazd była wąska, mało uczęszczana. Chciał tylko zostawiać samochód, który miał być zabrany do warsztatu. W trakcie jazdy rozmawiał przez telefon co zauważyli policjanci i został przez nich zatrzymany do kontroli drogowej. Wskazał, że dzień wcześniej wypił dużo alkoholu, rano poprawił to drinkiem. Po zdarzeniu odbył terapię odwykową. Nie pije już alkoholu.

Po odczytaniu wyjaśnień z postepowania przygotowawczego podtrzymał je w całości.

Następnie oskarżony i jego obrońca zgodnie wnieśli o skazanie oskarżonego bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie mu wskazanych przez nich kary i środków karnych.

Prokurator nie sprzeciwił się wnioskowi oskarżonego o dobrowolne poddanie się karze i zaproponował dla niego karę 8 miesięcy ograniczenia wolności poprzez wykonywanie pracy w wymiarze 24 godzin miesięcznie, świadczenie pieniężne w kwocie 6000 zł, publikacje wyroku przez 21 dni, zakaz prowadzenia pojazdów na okres 4 lat i koszty w całości.

Obrońca i oskarżony wyrazili zgodę na zaproponowaną przez oskarżyciela karę.

Sąd pozytywnie ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy. Nie budzi on wątpliwości ani co do faktu kierowania przez oskarżonego samochodem na drodze publicznej w stanie nietrzeźwości, ani też co do wysokości stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu. Zasadniczym dowodem sprawstwa oskarżonego jest przede wszystkim niekwestionowane przez strony w toku postępowania protokoły użycia urządzeń kontrolno – pomiarowych A. i A. A., którymi zbadano oskarżonego bezpośrednio po zatrzymaniu do kontroli drogowej.

Wyjaśnienia przyznającego się do winy oskarżonego, wskazujące na fakt spożywania alkoholu w wieczór poprzedzający zatrzymanie i w godzinach rannych w dniu zatrzymania, korespondują z wynikami użycia urządzeń kontrolno – pomiarowych. Przyznanie się oskarżonego D. C. do winy oraz skrucha wynikająca z popełnionego czynu są w ocenie Sądu szczere i autentyczne.

Fakt prowadzenia przez oskarżonego pojazdu mechanicznego po drodze publicznej w krytycznym dniu potwierdzają spójne i rzeczowe zeznania funkcjonariusza Policji K. W., a także notatka urzędowa sporządzona przez sierż. K. S., bezpośrednio po zatrzymaniu oskarżonego. Sąd uznał zatem za nie budzące wątpliwości, że takie, a nie inne wyniki tych badań spowodowane były spożywaniem przez oskarżonego alkoholu.

Sąd ustalając stan faktyczny posłużył się również dowodami z dokumentów w postaci dokumentacji osobo poznawczej dot. oskarżonego w tym karty karnej, informacji o stanie majątkowych oraz informacji z rejestru kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego.

Sąd zważył co następuje :

Zgodnie z treścią art. 178a § 1 k.k. penalizacji podlega zachowanie polegające na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Oskarżony D. C. swym zachowaniem zaktualizował przesłanki omawianego występku. Niewątpliwie ul. (...) w N., którą oskarżony poruszał się w inkryminowanym czasie, jest drogą publiczną, a prowadzony przez niego samochód marki O. o nr rej. (...) jest pojazdem mechanicznym. Co więcej, oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości. Badania stanu trzeźwości analizatorem na urządzeniu A. dały wyniki: I pomiar - 0,91 mg/l , II pomiar - 0,97 mg/l oraz Alkometrze A2.0 - I pomiar - 0,88 mg/l , II pomiar - 0,91mg/l. Wobec powyższego nie ulega wątpliwości, że oskarżony w inkryminowanym czasie znajdował się w stanie nietrzeźwości, które wpływał upośledzająco na jego zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Oceniając zachowanie D. C. Sąd doszedł do przekonania, że czyn przypisany oskarżonemu uznać należy za zawiniony i to w stopniu znacznym. Działanie oskarżonego pozostawało w sferze jego swobodnego wyboru i było przejawem jego wolnej decyzji. Niewątpliwie zdawał sobie sprawę z naganności swojego postępowania, zwłaszcza, że przypisany mu czyn ma charakter czynu prostego, którego bezprawność rozpoznawał. W postepowaniu przygotowawczym wprost przyznał, że miał świadomość wsiadając za kierownicę, że może być jeszcze pod wpływem alkoholu. Mimo tego zdecydował się zachować niezgodnie ze wspomnianą normą prawną. W sprawie nie ujawniły się nadto okoliczności wyłączające winę oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu, bowiem do popełnienia przestępstwa nie skłoniła go żadna uzasadniona życiowo okoliczność. Przeciwnie, był to jego świadomy wybór. Tłumaczenia, że czuł się dobrze, oraz powoływanie się na fakt, że jechał wąską mało uczęszczaną drogą – nie miały racji bytu i nie mogły znaleźć aprobaty. W godzinach szczytu komunikacyjnego (między 15:00-16:00) ul. (...) wykorzystana jest przez kierujących do omijania zakorkowanej ul. (...). Potwierdzającą to zeznania K. W., który wskazywał, że wykroczenie (które zainicjowało kontrolę) zostało ujawnione na ul. (...), jednak sama kontrola z uwagi na duże natężenie ruchu drogowego nastąpiła na ul. (...). Oskarżony stwarzał więc duże zagrożenie w ruch lądowym.

Dokonując oceny społecznej szkodliwości czynu oskarżonego przez pryzmat okoliczności rzutujących na jej stopień, o których stanowi art. 115 § 2 k.k., Sąd doszedł do przekonania, że jest ona znaczna. Swoim zachowaniem oskarżony godził w dobro prawne jakim jest bezpieczeństwo w ruchu lądowym. Wszystkie badania stanu trzeźwości analizatorami wydechu dawały wyniki w granicach około 2 promili (0,91 mg/l, 0,97 mg/l, 0,88 mg/l i 0,91 mg/l). Nadto D. C. kierował pojazdem po wąskiej drodze publicznej, w godzinach szczytu komunikacyjnego.

Ustaliwszy powyższe Sąd uznał, że oskarżony D. C. w dniu 28 lutego 2019 roku w N. na ul. (...) prowadził w ruchu lądowym samochód marki O. o nr rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, czym wyczerpał dyspozycję art. 178a § 1 k.k., a mając na względzie to, że okoliczności popełnienia przestępstwa i wina tegoż oskarżonego w świetle zgromadzonych dowodów nie budziły wątpliwości i uznawszy, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości Sąd uwzględnił ów wniosek i wydał wyrok skazujący bez przeprowadzania rozprawy w całości, uznając, że nie zachodziły okoliczności wyłączające winę.

Za popełnione przestępstwa Sąd uwzględniając wniosek oskarżonego i jego obrońcy wymierzył mu karę 8 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 24 godzin w stosunku miesięcznym. Kara ograniczenia wolności we wskazanej wysokości pozwoli na osiągnięcie najkorzystniejszego wyniku w zakresie wychowawczym, wobec oskarżonego, który sam wyraził wolę poddania się takiej karze. Szczególny nacisk, Sąd położył na analizę stopnia winy oskarżonego oraz na prawdopodobieństwo osiągnięcia przez karę orzeczoną w danej wysokości, celów prewencyjnych. Sąd wziął jednak również pod uwagę właściwości osobiste sprawcy, w szczególności zaś fakt jego wcześniejszej niekaralności oraz wyrażaną skruchę i żal. Mając to na uwadze, Sąd uznał za w pełni uzasadnione orzeczenie wobec oskarżonego kary ograniczenia wolności, która zapobiegnie, w opinii Sądu, ponownemu popełnieniu przestępstwa przez D. C., a nadto pozwoli, by zdał on sobie sprawę z wagi swojego nagannego prawnie postępowania. Wymierzona kara stanowi wyraz zdecydowanego braku społecznej akceptacji dla zagrożeń wobec innych uczestników ruchu ze strony kierowców decydujących się na prowadzenie samochodów po użyciu alkoholu.

Kara powinna przekonać oskarżonego i ogół społeczeństwa, że popełnianie przestępstw nie jest opłacalne i zamiast spodziewanych korzyści przynosi dolegliwości. Celem kary jest również kształtowanie w społeczeństwie szacunku dla norm prawnych oraz wskazywanie, że reguły bezpiecznego użytkowania dróg publicznych obowiązują wszystkich i należy w taki sposób prowadzić pojazdy by uniknąć możliwych i przewidywalnych zagrożeń bezpieczeństwa, a tym samym zapobiegać wypadkom i kolizjom na drogach. Oskarżony umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w komunikacji lądowej, stwarzał przez to zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Analiza całokształtu okoliczności niniejszej sprawy pozwoliła również Sądowi na przychylenie się do wniosku oskarżonego i orzeczenie wobec niego środków karnych: zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, zaliczając oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 lutego 2019 roku, oraz świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 6.000 złotych.

Obecnie obowiązujące przepisy obligują Sąd do orzeczenia, wobec sprawców przestępstw z art. 178a § 1 k.k. zarówno zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, jak też świadczenia pieniężnego. Ustawodawca określił, że w przypadku kierowania pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości, okres zakazu nie może być krótszy niż 3 lata, a wysokość świadczenia pieniężnego niższa niż 5 000 zł. Czasokres oraz zakres orzeczonych w stosunku do D. C. zakazów jest w przekonaniu Sądu adekwatny do okoliczności przedmiotowego czynu - zwłaszcza wysokości stwierdzonego u oskarżonego stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadzenia pojazdu z pełną świadomością swojego stanu oraz stopnia grążącego niebezpieczeństwa w ruchu lądowym. Wysokość orzeczonego świadczenia uwzględnia także dochody oraz sytuację majątkową oskarżonego.

Podanie treści wyroku do publicznej wiadomości poprzez ogłoszenie w Urzędzie Gminy w Ł., przez okres 21 dni, istotnie przyczyni się do zwiększenia świadomości prawnej mieszkańców tejże gminy, zwłaszcza w zakresie negatywnych skutków prowadzenia pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości.

Tak orzeczona kara i środki karne były w ocenie Sądu adekwatne do stopnia winy oskarżonego, uwzględniały znaczną społeczną szkodliwość czynu, spełniając przy tym cele zapobiegawcze i wychowawcze, które mają osiągnąć w stosunku do sprawcy czynu przestępnego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Obciążenie oskarżonego pełnymi kosztami postępowania (kwotą 250 złotych), stanowi przejaw odpowiedzialności oskarżonego za popełnione przez niego przestępstwo. Oskarżony popełniając przestępstwo, powinien liczyć się nie tylko z koniecznością poniesienia prawnych konsekwencji swojego czynu, lecz powinien również wziąć pod uwagę, iż penalizowane przez prawo zachowania rodzą także określone skutki natury finansowej. Skutki te wynikają między innymi z obowiązku pokrycia kosztów postępowania karnego. Sąd nakładając na oskarżonego obowiązek pokrycia tych kosztów kierował się dokonaną uprzednio oceną jego sytuacji majątkowej, która zdaniem sądu pozwala na ich uiszczenie.