Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Król

Protokolant: st. sekr. sąd. Iwona Wójcik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Nowym Sączu: W. S.

po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2019 r. sprawy karnej

W. P. s. S. i M. zd. C.,

ur. (...) w Z.

oskarżonego o to, że:

w dniu 23 listopada 2015r. w miejscowości P. woj. (...) nabył za kwotę 415 zł nielegalne oprogramowanie komputerowe AutoData 3.41PL 2013 o wartości 7475,01 zł wiedząc, że zostało ono uzyskane za pomocą czynu zabronionego, czym działał na szkodę firmy (...)

tj. o przest. z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 293 § 1 kk

I.  na mocy art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne przeciwko W. P. oskarżonemu o czyn zarzucany aktem oskarżenia przy przyjęciu, iż stanowi on przest. z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 293 § 1 kk w zw. z art. 118 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w zw. z art. 11 § 2 kk warunkowo umarza na jednoroczny okres próby,

II.  na mocy art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzeka oskarżonemu W. P. świadczenie pieniężne w kwocie 1.500 (tysiąc pięćset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

III.  na zasadzie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa częściowe koszty sądowe w postaci częściowych wydatków w kwocie 100 (sto) złotych i na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwalnia go od ponoszenia pozostałych kosztów sądowych w postaci dalszych wydatków i opłat,

IV.  na zasadzie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz osk. posiłkowego (...) Spółka z o.o. kwotę 1.200 (tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika.

Sygn. akt II K 686/19

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 23 sierpnia 2019 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 grudnia 2015 r. oskarżony W. P. za pośrednictwem Poczty Polskiej odebrał wcześniej zamówioną przesyłkę od osoby posługującej się danymi S. S.. Zmówienie dotyczyło nielegalnej kopii programu komputerowego AutoData 3.41PL 2013, który był oferowany do sprzedaży w Internecie.

/ dowód – zeznania M. L. 3-4, potwierdzenie odbioru wraz z informacją Poczty Polskiej k. 45-47/

Wskazany program komputerowy został wcześniej skopiowany z jednoczesną ingerencją w jego strukturę, która umożliwiała uruchomienie i korzystanie z niego bez konieczności uzyskania oryginalnego klucza licencyjnego, a jedynie klucza sprzętowego od sprzedawcy kopii. Zapisany został na płycie DVD, na której ręcznie naniesiono opis zawartości „Auto Data 3.41 PL”. Cena takiej kopii, którą zapłacił oskarżony wyniosła 415 złotych, podczas gdy kopia z licencją podmiotu uprawnionego tj. (...) warta była 7.475,01 złotych.

/ dowód – zeznania M. L. 3-4, opinia biegłego z zakresu informatyki k. 85-89, płyta zabezpieczona od oskarżonego k. 75, potwierdzenie wpłaty k. 25/

Oskarżony W. P. słuchany w postępowaniu przygotowawczym (k. 101) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Natomiast po wpłynięciu aktu oskarżenia do Sądu, imieniem oskarżonego (k. 138) złożony został wniosek o warunkowe umorzenie postępowania.

W ocenie Sądu stanowisko oskarżonego wyrażone w toku odbierania od niego wyjaśnień nie może zostać podzielone. Przeczą im zgromadzone w sprawie dowody obrazujące cały mechanizm rozprowadzanie nielegalnie skopiowanego programu. Są to zeznania świadka M. L. (k. 3-4), który z racji prowadzonej przez siebie działowości gospodarczej oraz z tytułu reprezentowania producenta oprogramowania monitorował pojawiające się w sieci internetowej oferty sprzedaży tego konkretnego programu. W taki właśnie sposób została ustalona osoba oferująca produkt, a w dalszej konsekwencji jego nabywcy, w tym oskarżony W. P.. Kolejno dokumentacja operatora pocztowego, potwierdzenie odbioru przesyłki, dokonanie wpłaty jednoznacznie potwierdza, że oskarżony nabył kopię oprogramowania. W końcu zabezpieczona u oskarżonego płyta i opinia biegłego ds. informatyki (k. 85-89) stanowią kolejne potwierdzenie, że skopiowane oprogramowanie jest nieautoryzowane i zostało dostarczone poza legalnym dostawcą tj. (...). Inną sprawą jest nośnik, na którym dostarczono oskarżonemu kopię – jest to zwyczajna płyta DVD, ręcznie opisana – co dla nawet osoby zupełnie niedoświadczonej w nabywaniu oprogramowania – jest jednoznacznym wskazaniem, iż nie jest to kopia legalna, dostarczana przez producenta.

Wskazane wcześniej dowody nie budzą wątpliwości, co do ich wiarygodności, zeznania świadka zostały pozytywnie zweryfikowane wskazanymi wcześniej dokumentami, których zarówno forma jak i treść nie były kwestionowane.

Sąd zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w pełni uzasadnia przypisanie oskarżonemu zarzucanego mu czynu. Oskarżony W. P. w dniu 23 listopada 2015 r. w P. nabył za kwotę 415 złotych nielegalne oprogramowanie komputerowe AutoData 3.41PL 2013 o wartości 7.475,01 złotych, wiedząc, ze zostało ono uzyskane za pomocą czynu zabronionego, czym działał na szkodę (...). Czynem tym oskarżony zrealizował znamiona przestępstwa z art. 291 §1 kk w zw. z art. 293 §1 kk w zw. z art. 118 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w zw. z art. 11 §2 kk.

Czyn oskarżonego jest zawiniony i społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy. Oskarżony jest osobą dorosłą, jego poczytalność nie budzi wątpliwości, taka samo jak świadomość działania sprzecznego z prawem. Nie znajdował się on także w żadnej nadzwyczajnej sytuacji motywacyjnej zmuszającej go do przekroczenia przepisu prawa. Swoim działem oskarżony godził w prawa majątkowe, w tym prawa autorskie innego podmiotu, łamiąc nie tylko przepisy prawa ale i dobre obyczaje w obrocie gospodarczym, podważając zaufanie wśród przedsiębiorców. W konsekwencji działanie oskarżonego stanowiło przestępstwo o znamionach wcześniej wskazanych.

Sąd tym samym uzupełnił kwalifikację prawną czynu o art. 118 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych maja na uwadze, iż oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej – tak dla sprzedawcy, który osiągał dochód za nielegalnie skopiowany utwór, jak i dla siebie, poprzez zaoszczędzenie wydatków na legalne oprogramowanie. Wszystko to odbyło się poprzez nabycie nośnika (w tym przypadku płyty DVD) zawierającej nielegalnie zwielokrotniony utwór w postaci programu komputerowego. Powyższa kwestia nie budziła w toku postępowania wątpliwości, żadna ze stron nie zaskarżyła postanowienia wydanego w oparciu o uzupełnioną kwalifikację czynu zarzucanego (k. 117-118).

W okolicznościach sprawy Sąd uznał, iż istnieją podstawy do zastosowania wobec oskarżonego środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania karnego. W ocenie Sądu, przesłanki zastosowania tej instytucji zostały spełnione. Zgodnie z przepisem art. 66 § 1 kk, Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Z drugiej strony przestępstwo zarzucane oskarżonemu zagrożone jest karą pozbawienia wolności nie przekraczającą lat 5, zatem warunkowe umorzenie postępowania było dopuszczalne z formalnego punktu widzenia, z dodatkowym uwzględnieniem wcześniejszej niekaralności oskarżonego (k. 96).

Pomimo, że czyn zarzucany oskarżonemu tj. przestępstwo z art. 291 §1 kk w zw. z art. 293 §1 kk w zw. z art. 118 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w zw. z art. 11 §2 kk jest występkiem poważnym – Sąd uznał, że wina i społeczna szkodliwość czynu W. P. nie są znaczne. Do wniosku takiego zdaniem Sądu uprawniały okoliczności nabycia nielegalnego programu – było to jednostkowe działanie, raczej wykorzystanie nadarzającej się okazji niż przemyślane dążenie do pozbawienia pokrzywdzonego uprawnionego dochodu. Dochód ten stanowił szkodę, która również nie była wysoka, zwłaszcza w warunkach profesjonalnego obrotu.

Jednocześnie, Sąd uznał, że pomimo niewymierzenia oskarżonemu kary istnieje uzasadnione przypuszczenie, iż postępowanie oskarżonego ulegnie pozytywnej zmianie, również właściwości i warunki osobiste oskarżonego uzasadniają przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Wnioski takie wypływają z postawy oskarżonego zaprezentowanej już w toku postępowania przed Sądem. W szczególności oskarżony mając świadomość koniczności poniesienia konsekwencji karnych wyraził wolę zakończenia postępowania warunkowym umorzeniem, a zatem orzeczeniem przesądzającym jego winę (k. 138), oskarżyciel publiczny co do zasady nie sprzeciwił się takiemu wnioskowi – postulując jednocześnie konieczność wcześniejszego naprawienia szkody w całości i orzeczenia świadczenia na cel społeczny w kwocie nie mniejszej niż 1.500 złotych (k. 172). Warunki te zostały spełnione, oskarżony wyrównał w całości szkodę (k. 182), co zostało potwierdzone przez reprezentanta pokrzywdzonej z jednoczesną zgodą na warunkowe umorzenie postępowania (k. 177-178).

W ocenie Sądu wskazana wyżej postawa oskarżonego, który poważnie podszedł do konsekwencji swojego czynu, wcześniejsza niekaralność, stanowisko pozostałych stron a także fakt, prowadzi on ustabilizowany tryb życia, pracuje zarobkowo pozwalają uznać, że tego rodzaju rozstrzygnięcie będzie wystarczającą reakcję ze strony prawa karnego na zaistniały czyn.

Sąd na mocy art. 66 §1 i art. 67 §1 kk postępowanie warunkowo umorzył uznając, że jednoroczny okres próby będzie wystarczający do potwierdzenia przyjętej pozytywnej prognozy kryminologicznej, a świadczenie pieniężne orzeczone w oparciu o art. 67 §3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk będzie formą społecznego zadośćuczynienia na popełniony czyn.

Sąd na zasadzie art. 624 §1 kpk zwolnił oskarżonego z ponoszenia części kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa kierując się względami słuszności, a to postawą oskarżonego która przyczyniła się do szybkiego i sprawnego zakończenia postępowania.

Na zasadzie art. 627 kpk zasadzona także od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego poniesione koszty związane z ustanowieniem pełnomocnika.