Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2019 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. kwotę 1.070 zł (tysiąc siedemdziesiąt złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 września 2018 roku do dnia zapłaty;

II oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 108,55 zł (sto osiem złotych pięćdziesiąt pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Asesor sądowy

Barbara Trokowska-Stempnik

Sygn. akt V GC 668/19

Uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu V Wydział Gospodarczy z dnia

17 października 2019 roku, sygn. Akt V GC 668/19

Pozwem z dnia 27 września 2018 roku, wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, powódka – (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w G. domagała się zasądzenia od pozwanej – (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 2.006,60 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 września 2018 roku do dnia zapłaty, oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wytoczonego powództwa powódka wskazała, że w dniu 12 kwietnia 2018 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki B. (...), należący do poszkodowanego Z. L.. Na czas unieruchomienia pojazdu poszkodowany wynajął od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. pojazd zastępczy klasy E po stawce 355 zł netto. Łączny czas najmu wyniósł 8 dni, a koszt z tym związany to kwota 3.493,20 zł. Powódka wskazała, że poszkodowany jest uprawniony do odliczenia 50% podatku VAT.

Postanowieniem z dnia 17 października 2018 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla miasta stołecznego w W. (k.4).

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2018 roku Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Toruniu V Wydziałowi Gospodarczemu (k.12).

W dniu 16 maja 2019 roku pozwana wniosła odpowiedź na pozew, w której domagała się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia od powódki na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew strona pozwana wskazała, że poszkodowany niezwłocznie po zgłoszeniu szkody otrzymał od pozwanej ofertę nieodpłatnej możliwości organizacji wynajmu pojazdu zastępczego, z możliwością podstawienia pojazdu do wcześniej wskazanego miejsca (k.74).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 12 kwietnia 2018 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki B. (...) o nr rej. (...), którego użytkownikiem był Z. L..

Sprawca kolizji posiadał obowiązkowe ubezpieczenie OC w (...) Spółce Akcyjnej w W. (zwana dalej (...)).

Ubezpieczyciel po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił kwotę 1.160 zł netto tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego.

Okoliczności bezsporne.

Z. L. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Międzynarodowy Transport Drogowy (...) Z. L.. Samochody wykorzystywane są do prowadzenia tej działalności. Najczęściej użytkują je pracownicy.

Z. L. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jest uprawniony do odliczenia 50% podatku od towarów i usług (VAT).

Z. L. nie interesował się stawkami dobowymi za najem pojazdów zastępczych. Jego firma zawsze korzystała z usług serwisów (...) w zakresie wynajmu pojazdów zastępczych.

Dowód: zeznania świadka Z. L., k. 110-111v;

oświadczenie o VAT, k. 125.

W dniu 22 maja 2018 roku A. Ł. – pełnomocnik brokerski przedsiębiorstwa Międzynarodowy Transport Drogowy (...) Z. L. przesłał do Ubezpieczyciela pełnomocnictwo upoważniające go do wykonywania czynności w imieniu Z. L. w związku ze szkodą z dnia 12 kwietnia 2018 roku.

Treść wiadomości świadczy o tym, że Ubezpieczyciel wcześniej miał już informację o tym, że poszkodowany posiada pełnomocnika brokerskiego.

Dowód: wiadomość e-mail z dnia 22 maja 2018 roku, płyta z aktami szkody, 1526996522582_MAIL.

W dniu 17 maja 2018 roku Ubezpieczyciel skierował do A. Ł. drogą mailową informację o możliwości nieodpłatnej organizacji wynajmu pojazdu zastępczego. Dla samochodów klasy (...) stawka dobowa wynosiła 250 zł netto.

We wiadomości wskazano także, że w celu zainteresowania usługą należy skontaktować się z Ubezpieczycielem pod wskazanymi numerami telefonów.

Dowód: wiadomość e-mail z dnia 17 maja 2018 roku, płyta z aktami szkody, numer pliku: (...)_MAIL.

W dniu 22 maja 2018 roku Z. L. zlecił (...) sp. z o.o. w B. naprawę pojazdu marki B. (...).

Dowód: zlecenie naprawy pojazdu, k. 44.

W sprawie likwidacji szkody z Ubezpieczycielem kontaktował się I. A. – pracownik spółki (...) sp. z o.o. w B..

Dowód: wiadomość e-mail z dnia 23 maja 2018 roku, płyta CD z aktami szkody, numer pliku: (...).

W dniu 25 maja 2018 roku Ubezpieczyciel przesłał na adres mailowy I. A. informację o możliwości nieodpłatnego zorganizowania najmu pojazdu zastępczego. W treści maila wskazano, że stawki dobowe najmu pojazdów dla klasy (...) wynoszą 250 zł netto. We wiadomości wskazano także, że w przypadku zainteresowania usługą należy skontaktować się z Ubezpieczycielem pod wskazanymi numerami telefonów.

Dowód: wiadomość e-mail z dnia 25 maja 2018 roku, płyta CD z aktami szkody, numer pliku: (...)_1, nazwa pliku: „zwk+mailem+pk2219180.pdf.

W dniu 20 czerwca 2018 roku (...) sp. z o.o. w B. zawarli umowę najmu pojazdu zastępczego klasy E. W umowie wskazano, że w przypadku najmu pojazdu zastępczego przez okres maksymalnie 8 dni stawka dobowa będzie wynosiła 355 zł netto.

Dowód: umowa najmu pojazdu zastępczego klasy E, k. 29.

W dniu 20 czerwca 2018 roku (...) sp. z o.o. w B. zawarli umowę o przelew wierzytelności z polisy OC sprawcy, której przedmiotem była wierzytelność z tytułu całkowitego kosztu najmu pojazdu zastępczego.

Dowód: umowa o przelew wierzytelności z polisy oc sprawcy, k. 55.

W dniu 27 czerwca 2018 roku Z. L. zwrócił pojazd zastępczy.

Dowód: protokół zdania pojazdu zastępczego, k. 45.

W dniu 13 sierpnia 2018 roku (...) sp. z o.o. w (...) sp. z o.o. w G. zawarli zlecenie do powierniczej umowy o przelew wierzytelności, na mocy której spółka (...) sp. z o.o. w B. zleciła spółce (...) sp. z o.o. w G. wyegzekwowanie kwoty 3.493,20 zł tytułem całkowitego kosztu najmu pojazdu zastępczego.

Dowód: zlecenie do powierniczej umowy o przelew wierzytelności, k. 56.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, w tym akt szkody w formie elektronicznej, oraz zeznań świadka Z. L.. Sąd uznał za wiarygodne dokumenty przedłożone przez strony, albowiem ich prawdziwość nie była kwestionowana w toku procesu, a także Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania ich prawdziwości. Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania świadka Z. L., ponieważ były one spójne, logiczne, konsekwentne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy Sąd nie skorzystał z zeznań świadki D. G., ponieważ nie miały one znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Świadek jest pracownikiem spółki (...) sp. z o.o. w B. i zeznawał na okoliczności związane ze stawką dobową najmu obowiązującą w firmie, w której pracuje. Zdaniem Sądu zeznania dotyczące tej kwestii są irrelewantne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd oddalił wniosek powódki o zobowiązanie organów Policji do przedłożenia dokumentacji dotyczącej zdarzenia z dnia 12 kwietnia 2018 roku, o zobowiązanie Poczty Polskiej do przedłożenia dokumentacji na potwierdzenie doręczenia wezwania do zapłaty pozwanemu, o zobowiązanie podmiotów oferujących najem pojazdów zastępczych do przedłożenia cennika usług. Zgodnie z treścią art. 227 k.p.c. przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. W ocenie Sądu przeprowadzenie wskazanych dowodów nie przyczyniłoby się do wyjaśnienia okoliczności spornych, a prowadziłoby jedynie do przedłożenia postępowania.

W niniejszej sprawie bezsporna była między stronami odpowiedzialność pozwanej za szkodę z dnia 12 kwietnia 2018 roku oraz legitymacja czynna powódki. Wskazać jednak należy na treść przepisu art. 509 § 1 k.c., który stanowi, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności przemawiające za uznaniem, że zawarcie umowy cesji było niedopuszczalne.

Sporna była natomiast granica odpowiedzialności Ubezpieczyciela.

Zgodnie z art. 822 § 1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Przepisy kodeksu cywilnego (art. 361-363 k.c.) precyzują, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W sytuacji gdy poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Ponadto w myśl art. 19 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 j.t.) poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Jak stanowi art. 34 wyżej wskazanej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Poniesione przez posiadacza uszkodzonego pojazdu mechanicznego celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego stanowią szkodę majątkową, przewidzianą w art. 361 § 2 k.c. Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 17 listopada 2011 roku (III CZP 5/11) wskazał, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. Jak wskazał SN wynajęcie przez poszkodowanego pojazdu zastępczego będącego normalnym następstwem deliktu nie narusza obowiązku współdziałania wierzyciela z dłużnikiem określonego w art. 354 k.c. i odpowiada społeczno-gospodarczemu celowi tego uprawnienia oraz zasadom współżycia społecznego.

Ponadto zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r. ( III CZP 20/17, LEX nr 2340475) wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. Sąd Najwyższy w przytoczonej uchwale stwierdził, że nie mogą być uznane za celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, które nie są konieczne do wyeliminowania negatywnego następstwa majątkowego w postaci utraty możliwości korzystania z uszkodzonego (zniszczonego) pojazdu, gdyż następstwo to może być wyeliminowane - bez uszczerbku dla godnych ochrony interesów poszkodowanego - w inny, mniej uciążliwy dla dłużnika sposób. Jeżeli zatem ubezpieczyciel proponuje poszkodowanemu - we współpracy z przedsiębiorcą trudniącym się wynajmem pojazdów - skorzystanie z pojazdu zastępczego równorzędnego pod istotnymi względami pojazdowi uszkodzonemu albo zniszczonemu (zwłaszcza co do klasy i stanu pojazdu), zapewniając pełne pokrycie kosztów jego udostępnienia, a mimo to poszkodowany decyduje się na poniesienie wyższych kosztów najmu innego pojazdu, koszty te - w zakresie nadwyżki - będą podlegały indemnizacji tylko wtedy, gdy wykaże szczególne racje, przemawiające za uznaniem ich za "celowe i ekonomicznie uzasadnione". W tym kontekście istotne znaczenie ma nie tylko równorzędność samego pojazdu, ale także dodatkowych warunków umowy, takich jak np. czas i miejsce udostępnienia oraz zwrotu pojazdu zastępczego czy też obowiązek wpłaty kaucji. Jeżeli istotne warunki wynajmu proponowanego przez ubezpieczyciela (we współpracy z przedsiębiorcą wynajmującym pojazdy) czynią zadość potrzebie ochrony uzasadnionych potrzeb poszkodowanego, nie ma podstaw, by obciążać osoby zobowiązane do naprawienia szkody wyższymi kosztami związanymi ze skorzystaniem przez poszkodowanego z droższej oferty. Poniesienia wyższych kosztów nie uzasadnia również sama przez się prostota skorzystania z oferty najmu złożonej przez przedsiębiorcę prowadzącego warsztat naprawczy, w którym uszkodzony pojazd ma być naprawiany. Konieczność dodatkowego kontaktu z ubezpieczycielem - w praktyce zwykle telefonicznego - nie może być uznana za niedogodność, która uzasadnia poniesienie wyższych kosztów najmu. Co więcej, należy uznać, że w ramach ciążącego na poszkodowanym obowiązku minimalizacji szkody i współdziałania z dłużnikiem (ubezpieczycielem) mieści się obowiązek niezwłocznego zasięgnięcia informacji co do tego, czy ubezpieczyciel może zaproponować poszkodowanemu pojazd zastępczy równorzędny uszkodzonemu (zniszczonemu). Nie ma to nic wspólnego koniecznością poszukiwania przez poszkodowanego najtańszej oferty rynkowej najmu, nie jest bowiem istotne to, czy propozycja ubezpieczyciela jest najtańsza, lecz to, że jest przez niego akceptowana. Tutejszy Sąd podziela argumenty wskazane w powyższych orzeczeniach i przyjmuje je za własne.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że w ocenie Sądu poszkodowany nie dopełnił ustawowego obowiązku minimalizacji szkody. W tym miejscu dodać trzeba, że Z. L. jako przedsiębiorca korzystał z usług (...). Wobec tego w kwestii likwidacji szkody pozwana kontaktowała się właśnie z tą osobą. W dniu 17 maja 2018 roku Ubezpieczyciel przesłał na adres mailowy A. Ł. informację o możliwości nieodpłatnego zorganizowania najmu pojazdu zastępczego na okres naprawy uszkodzonego auta. Wprawdzie pełnomocnictwo do wykonywania czynności brokerskich zostało przez A. Ł. doręczone pozwanej kilka dni później, to nie ulega wątpliwości, że strona pozwana miała wiedzę co do istnienia stosunku pełnomocnictwa pomiędzy poszkodowanym a (...). Skoro poszkodowany przy likwidacji szkody skorzystał z usług swojego brokera ubezpieczeniowego i upoważnił go do kontaktów z Ubezpieczycielem, to należy uznać, że informacja o możliwości nieodpłatnego zorganizowania najmu pojazdu zastępczego skierowana do niego jako pełnomocnika, jest skuteczna wobec samego poszkodowanego. Starannie działający broker ubezpieczeniowy winien przekazać poszkodowanemu informację o maksymalnych stawkach dobowych za najem pojazdu zastępczego. Z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie wynika, że poszkodowany już na ponad miesiąc przed rozpoczęciem naprawy auta, powinien mieć wiedzę co do akceptowanych przez Ubezpieczyciela stawek dobowych za najem pojazdu zastępczego. Z. L., jak sam zresztą zeznał, nie interesował się tą kwestią. Skoro zawsze wynajmował pojazdy zastępcze z serwisu (...), to tym razem postąpił tak samo.

W ocenie Sądu na uwagę w niniejszej sprawie zasługuje także to, że pozwana spółka w momencie, gdy otrzymała informację o osobie, która z ramienia warsztatu naprawczego będzie wykonywała naprawę, skierowała także do niej informację o możliwości nieodpłatnego zorganizowania najmu pojazdu zastępczego. W dniu 25 maja 2018 roku I. A. otrzymał tę informację. Oznacza to zatem, że pozwana spółka dwukrotnie złożyła poszkodowanemu ofertę najmu pojazdu zastępczego i to w okresie około miesięcznym przez tym, jak Z. L. zdecydował się na najem pojazdu zastępczego.

Zdaniem Sądu podkreślenia wymaga także ta okoliczność, że w każdej wiadomości mailowej z informacją o możliwości nieodpłatnego zorganizowania najmu pojazdu zastępczego, Ubezpieczyciel wskazywał na numery telefonów, pod którymi należy się kontaktować w przypadku zainteresowania tą kwestią. Poszkodowany, czy jego broker ubezpieczeniowy, nie musiał zatem podejmować żadnych pracochłonnych czynności, poza wykonaniem telefonu pod wskazany numer. Nie uczyniono jednak tego, a poszkodowany przy podpisywaniu umowy najmu pojazdu zastępczego nie podjął nawet negocjacji dotyczących stawek, ponieważ, jak zeznał, nie interesowała go ta kwestia.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd doszedł do przekonania, że poszkodowany swoim zachowaniem nie dopełnił ustawowego obowiązku minimalizacji szkody i poprzez swoje bierne zachowanie zwiększył jej rozmiar (art. 362 k.c.). W związku z tym Sąd uznał, że maksymalna dobowa stawka za najem pojazdu zastępczego, którą Ubezpieczyciel ma obowiązek pokryć to stawka wskazana we wiadomościach e-mail z 17 maja 2018 roku i 25 maja 2018 roku, tj. 250 zł netto.

Pomiędzy stronami bezsporny był okres najmu pojazdu zastępczego – 8 dni. W związku z tym, że poszkodowany był płatnikiem podatku od towarów i usług i miał możliwość odliczenia 50% tego podatku, należało uznać, że całkowita kwota odszkodowania wyniosła 2.230 zł (250 zł + 28,75 <1/2 kwoty 57,50 – 23% podatku VAT od kwoty 250 zł> x 8 = 2.230 zł). Wobec tego, że Ubezpieczyciel wypłacił kwotę 1.160 zł w punkcie pierwszym wyroku należało zasądzić różnicę kwot 2.230 zł oraz 1.160 zł, tj. kwotę 1.070 zł.

Podstawę prawną roszczenia odsetkowego stanowił przepis art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 481 § 1 k.c. Przepis art. 14 ust. 1 wskazanej ustawy stanowi, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Stosownie do treści art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Sąd orzekł w tym zakresie zgodnie z żądaniem pozwu, tj. od dnia 12 września 2019 roku do dnia zapłaty.

W punkcie drugim wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie uznając, że poszkodowany naruszył ustawowy obowiązek minimalizacji szkody, zwiększył ją, a zatem roszczenie ponad kwotę 1.070 zł nie może zostać uwzględnione.

W punkcie trzecim wyroku Sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1 i 2 k.p.c. Powodowa spółka wygrała sprawę w 53%, natomiast przegrała w stosunku 47%. Na koszty strony powodowej składały się następujące kwoty: 101 zł – opłata od pozwu, 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 900 zł – koszty zastępstwa procesowego (§ 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku /Dz.U. z 2018, poz. 265/). Na koszty strony pozwanej składały się następujące kwoty: 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 900 zł – koszty zastępstwa procesowego. Suma kosztów wyniosła zatem 1.935 zł. Strona pozwana powinna ponieść 53% tej kwoty, a zatem 1025,55 zł. Koszty przez nią poniesione to 917 zł. Strona powodowa natomiast powinna ponieść 47% tej kwoty, tj. 909,45, poniosła natomiast koszty w kwocie 1018 zł. W związku, po dokonaniu wzajemnej kompensacji, z tym w punkcie trzecim wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 108,55 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Asesor sądowy

Barbara Trokowska-Stempnik

8.11.2019 r.

Zarządzenia:

1.  Odnotować;

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem proszę doręczyć powodowi na adres wskazany w piśmie powoda z dnia 23 października 2018 roku;

3.  Przedłożyć z apelacją lub za 21 dni.

Asesor sądowy

Barbara Trokowska-Stempnik

8.11.2019 r.