Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2019r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Żelewska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 lipca 2019r. w G.

sprawy z powództwa Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G.

przeciwko A. J.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  kosztami procesu obciąża powoda, uznając je za uiszczone.

Sygnatura akt: I C 458/19

UZASADNIENIE

Powódka Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa im. F. S. z siedzibą w G. wniosła pozew przeciwko A. J. domagając się od pozwanej zapłaty kwoty 21.836,24 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 4 lipca 2018r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, że w dniu 22 czerwca 2015r. udzieliła pozwanej pożyczki w kwocie 30.000 zł, która miała zostać spłacona w miesięcznych ratach kapitałowo - odsetkowych. Z uwagi na niedokonywanie spłat rat pożyczki, powódka wypowiedziała pozwanej umowę, skutkiem czego niespłacona część pożyczki wraz z należnymi odsetkami i kosztami została postawiona w stan natychmiastowej wymagalności po upływie okresu wypowiedzenia tj. z dniem 12 czerwca 2018r. Na dochodzoną kwotę składa się: kapitał pożyczki w kwocie 21.462,21 zł, skapitalizowane odsetki naliczone do dnia wniesienia pozwu w wysokości 28,40 zł (tytułem niezapłaconych odsetek za opóźnienie naliczonych w przypadku nieterminowej spłaty pożyczki lub raty), a także niezapłacone odsetki umowne zwykłe w wysokości 345,63 zł naliczone do dnia postawienia pożyczki w stan wymagalności.

(pozew k. 4-6)

W dniu 7 września 2018r. Referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

(nakaz zapłaty k. 7)

Pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, podnosząc, że nie rozumie dlaczego ma wpłacić całą sumę pożyczki, skoro podpisała z powódką ugodę.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 8)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy pożyczki nr (...) zawartej w dniu 22 czerwca 2015r. Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa im. F. S. z siedzibą w G. udzieliła A. J. – na jej wniosek z dnia 19 czerwca 2015r. – pożyczki w kwocie 30.000 zł na warunkach określonych umową i Regulaminem udzielania kredytów i pożyczek konsumenckich (...), stanowiącym załącznik nr 1 do umowy. Umowa została zawarta na okres od 22 czerwca 2015r. do 1 lipca 2022r. W myśl § 12 rzeczywista stopa oprocentowania ( (...)) wynosiła 19,07 %, a całkowita kwota do zapłaty w dniu zawarcia umowy wynosiła 47.951,16 zł. Szacunkowy całkowity koszt kredytu (pożyczki) wynosił 17.951,16 zł (§ 17), a szacunkowa wartość odsetek 11.761,16 zł (§ 18). Na mocy § 19 umowy pożyczkobiorca zobowiązany był ponieść koszty związane z zawarciem umowy w postaci opłaty przygotowawczej w kwocie 40 zł i prowizji z tytułu udzielenia kredytu w kwocie 6.150 zł. Zgodnie z umową roczna stopa oprocentowania zadłużenia przeterminowanego była równa czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. W przypadku nieterminowej spłaty pożyczki należność z tego tytułu stawała się w dniu następnym należnością przeterminowaną. Od niespłaconego w całości lub w części kapitału, a od dnia wniesienia powództwa od całości zadłużenia pobierane były odsetki według stopy procentowej zadłużenia przeterminowanego. Powodowi przysługiwało prawo do wypowiedzenia umowy pożyczki z 30-dniowym terminem wypowiedzenia. Po upływie terminu wypowiedzenia umowa ulegała rozwiązaniu, co oznaczało postawienie pożyczki w stan natychmiastowej wymagalności. Powodowi przysługiwało prawo do wypowiedzenia umowy pożyczki z 30-dniowym terminem wypowiedzenia i postawienia pożyczki wraz z odsetkami w stan natychmiastowej wymagalności w przypadku stwierdzenia, że warunki udzielenia pożyczki nie zostały dotrzymane, a także w przypadku, gdy pożyczkobiorca nie zapłacił w terminach określonych w umowie pełnych rat pożyczki za co najmniej dwa pełne okresy płatności po uprzednim wezwaniu pożyczkobiorcy listem poleconym do zapłaty zaległych rat w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy.

(dowód: umowa pożyczki nr (...) k. 26-28)

Pismami z dnia 11 maja 2017r. i 13 czerwca 2017r. powódka wezwała pożyczkobiorcę do spłaty zadłużenia z tytułu wyżej opisanej umowy pożyczki w terminie 7 dni od otrzymania wezwania oraz zawiadomiła poręczyciela o wysokości zadłużenia.

(dowód: wezwania do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania k. 40-43)

Wobec zaprzestania terminowej spłaty pożyczki pismem z dnia 8 maja 2018r. powódka wypowiedziała pozwanej umowę pożyczki z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia. Jednocześnie pożyczkodawca poinformował dłużnika, że uregulowanie należności wraz z odsetkami we wskazanym terminie spowodowuje powrót do pierwotnego planu spłaty. Wypowiedzenie zostało doręczone pozwanej w dniu 11 maja 2018r.

(dowód: wypowiedzenie umowy k. 38, zpo k. 39-39v)

W dniu 3 sierpnia 2018r. strony zawarły umowę ugody. Przedmiotem ugody była wierzytelność przysługująca powódce wobec pozwanej z tytułu umowy pożyczki nr (...) z dnia 22 czerwca 2015r. wraz z kosztami postępowania w sprawie wytoczonej przeciwko dłużnikowi w dniu 4 lipca 2018 roku przed Sądem Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie. Na dzień podpisania ugody wierzytelność była wymagalna w całości i wynosiła 24.685,56 zł, na co składały się kwota należności głównej stanowiąca kapitał oraz należności skapitalizowane w kwocie 21.836,24 zł, odsetki należne do dnia podpisania ugody w kwocie 179,46 zł, opłata sądowa od pozwu i koszty zastępstwa procesowego w kwocie 2.669,86 zł. Zgodnie z § 2 dłużnik oświadczył, że zobowiązuje się zapłacić należne powodowi koszty postępowania w sprawie o zapłatę wytoczonej przeciwko dłużnikowi w dniu 4 lipca 2018r. oraz uznaje w całości wierzytelność której mowa w pkt 2 i zobowiązuje się to niewnoszenia środków zaskarżenia (np. sprzeciw, zażalenia) od nakazu zapłaty jaki zostanie wydane w związku z wytoczonym powództwem. Umowa została zawarta na okres od 3 sierpnia 2018r. do 27 października 2024r. Całkowita kwota objęta ugodą wynosiła 24.685,56 zł. Dłużnik jest zobowiązany do spłaty należności objętej ugodą wraz z należnymi odsetkami do dnia 27 października 2024r. Spłata miała następować w ratach miesięcznych płatnych bez wezwania w terminach i kwotach wskazanych w harmonogramie spłaty, który stanowi załącznik nr 2 do umowy. Zgodnie z umową ugody w przypadku nieterminowej spłaty ugody należność z tego tytułu staje się w dniu następnym należnością przeterminowaną. Od niespłaconego w całości lub części kapitału, a od dnia wniesienia powództwa od całości zadłużenia pobierane są odsetki według stopy procentowej o jakim mowa w pkt 17 umowy ugody. Kasie przysługuje prawo do wypowiedzenia umowy ugody w trybie i na warunkach jakich mowa w pkt 25 umowy. Po upływie terminu wypowiedzenia umowa ugody ulega rozwiązaniu, co oznacza postawienie zobowiązania w stan natychmiastowej wymagalności i konieczność spłaty całości zadłużenia w terminie określonym przez Kasę. W przypadku braku spłaty w ww. terminie Kasa może dochodzić roszczeń na drodze postępowania sądowego i egzekucyjnego. Według pkt 25 Kasa zastrzega sobie prawo do wypowiedzenia umowy ugody z 30-dniowym terminem wypowiedzenia i postawienia po upływie okresu wypowiedzenia całej ugody wraz z odsetkami w stan natychmiastowej wymagalności w przypadku stwierdzenia, że warunki ugody nie zostały dotrzymane, a także w przypadku, gdy dłużnik nie zapłacił w terminach określonych w umowie ugody pełnych rat.

(dowód: umowa ugody k. 8v-14)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony. Oceniając zebrany materiał dowodowy, Sąd nie dopatrzył się żadnych podstaw do kwestionowania wiarygodności i mocy dowodowej powołanych powyżej dowodów z dokumentów prywatnych. Przede wszystkim należy wskazać, że złożone przez powoda dokumenty w postaci: umowy kredytowej, wypowiedzenia tej umowy, korespondencji stron etc. zostały podpisane, co w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości umożliwia ustalenie osoby ich wystawcy. Ponadto, odpisy dokumentów złożone przez powoda zostały poświadczone za zgodność z oryginałem przez fachowego pełnomocnika, a zgodnie z treścią przepisu art. 129 § 3 kpc zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub radcą Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa ma charakter dokumentu urzędowego. Zgodnie bowiem z treścią art. 245 kpc wymienione powyżej dokumenty prywatne korzystają z domniemania autentyczności oraz domniemania pochodzenia oświadczeń zawartych w tych dokumentach od ich wystawców, a domniemania te nie zostały w żaden sposób obalone przez stronę pozwaną. W tym stanie rzeczy brak było jakichkolwiek podstaw, aby dokumentom złożonym przez stronę powodową odmówić waloru wiarygodności i mocy dowodowej. Zważyć także należy, iż strona powodowa nie kwestionowała w żaden sposób przedawnionej przez pozwaną kserokopii umowy ugody, w szczególności zgodności przedstawionej kopii z oryginałem dokumentu. Stąd, także ten dokument prywatny należało uznać za autentyczny i wiarygodny.

Podstawę prawną roszczenia powoda stanowił przepis art. 720 § 1 kc, zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W ocenie Sądu powództwo oparte na umowie pożyczki nr (...) zawartej w dniu 22 czerwca 2015r. nie zasługuje na uwzględnienie. Zważyć bowiem należy, iż w dniu 3 sierpnia 2018r. strony zawarły umowę ugody, której przedmiotem była wierzytelność przysługująca powódce wobec pozwanej z tytułu umowy pożyczki nr (...) z dnia 22 czerwca 2015r. wraz z kosztami postępowania w sprawie wytoczonej przeciwko dłużnikowi w dniu 4 lipca 2018 roku przed Sądem Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie. Jak wskazuje się w doktrynie jeśli umowa ugody jest ważna i skuteczna, w chwili zawarcia umowy ugody strony tracą roszczenia z pierwotnego stosunku prawnego, a zobowiązania z pierwotnego stosunku prawnego wygasają (por. M. Gutowski (red.), Kodeks cywilny. Tom III. Komentarz. Art. 627–1088. Wyd. 2, Warszawa 2019). Z treści umowy ugody nie wynika, aby jej skuteczność czy obowiązywanie było uzależnione od warunku. Strona powodowa powoływała się na zapis pkt 2, zgodnie z którym dłużnik zobowiązał się do niewnoszenia środka zaskarżenia w elektronicznym postępowaniu upominawczym, lecz ani z tego ani z następnych postanowień umownych nie wynika w żaden sposób, że wniesienie takiego środka zaskarżenia powoduje rozwiązanie ugody i powrót do stanu sprzed jej zawarcia. Zdaniem Sądu nie ma żadnych podstaw uzasadniających stwierdzenie, że skutkiem wniesienia środka zaskarżenia jest ustanie skutku prawnego, wynikającego z umowy ugody (warunek rozwiązujący). W tym stanie rzeczy powód może jedynie dochodzić roszczeń wynikających z niewykonania bądź nienależytego wykonania umowy ugody, albowiem niewykonanie umowy ugody skutkuje odpowiedzialnością odszkodowawczą dłużnika na gruncie art. 471 kc i nast. Jak podnosi się w doktrynie samo niewykonanie zobowiązań z umowy ugody nie powoduje jej upadku i powrotu do stanu prawnego sprzed zawarcia ugody. Wierzyciel nadal nie może żądać spełnienia świadczeń wynikających z pierwotnego stosunku prawnego, a jedynie świadczeń z umowy ugody (por. M. Gutowski (red.), Kodeks cywilny. Tom III. Komentarz. Art. 627–1088. Wyd. 2, Warszawa 2019). Strona powodowa, mimo zobowiązania przez Sąd do ustosunkowania się do sprzeciwu od nakazu zapłaty, nie powołała żadnych okoliczności, które wskazywałyby, że zawarta umowa ugody została rozwiązania. Powódka nie powołała się na wady oświadczenia woli (np. błąd o jakim mowa w art. 918 kc), ani nie wykazała, że umowa została przez nią wypowiedziana. W tym stanie rzeczy, skoro strony zawarły umowę ugody, to powódka nie może obecnie dochodzić roszczeń wywodzonych z umowy pożyczki, co uzasadnia oddalenie powództwa w niniejszej sprawie.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 720 § 1 kc a contrario, powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc i obciążył nimi powoda, który przegrał niniejszy spór.