Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2019r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Radosław Gluza

Protokolant: Stanisława Kwapińska

przy udziale prokuratora Tomasza Błaszczyka z Prokuratury Rejonowej w Środzie Śląskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 23.07.2019r., 08.10.2019r. i 21.11.2019r.

sprawy

1. R. S. (S.)

syna E. i G. z d. S.,

ur. (...) w Ś.

oskarżonego o to, że:

I.  wspólnie i w porozumieniu z A. A. (1) w nocy z 7 na 8 marca 2015 roku w Ś., na terenie targowiska miejskiego przy ul. (...), dokonał rozboju na S. Z. w ten sposób, że doprowadzając go do stanu bezbronności kopał go po całym ciele i uderzał pięściami, czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci rozległego złamania korony zęba 4 górnego, rany tłuczonej błony śluzowej policzka prawego, podbiegnięcia krwawego i ubytku śluzówki czerwieni wargowej dolnej oraz otarć naskórka pomiędzy brwiami, na łokciu prawym oraz na grzbiecie dłoni prawej oraz bolesność okolicy skroniowej lewej i kolana lewego, które to obrażenia ciała naruszyły czynność narządów jego ciała na okres powyżej 7 dni, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia kurtkę męską z zawartością portfela koloru brązowego, w którym znajdowały się pieniądze w kwocie 287 zł, telefon marki N. o wartości 100 zł, dwie karty bankomatowe VISA z Banku (...) oraz dokumenty na dane pokrzywdzonego w postaci karty ZUS, legitymacji honorowego dawcy krwi, dowodu osobistego oraz pęku kluczy, tj, mienia o łącznej wartości 387 zł, czym działał na szkodę S. Z.,

tj. o przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 278 § 5 k.k. i art. 276 k.k.;

2. A. A. (1) (A.)

syna G. i K. z d. W.,

ur. (...) w Ś.

oskarżonego o to, że:

II.  wspólnie i w porozumieniu z R. S. w nocy z 7 na 8 marca 2015 roku w Ś., na terenie targowiska miejskiego przy ul. (...), dokonał rozboju na S. Z. w ten sposób, że doprowadzając go do stanu bezbronności kopał go po całym ciele i uderzał pięściami, czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci rozległego złamania korony zęba 4 górnego, rany tłuczonej błony śluzowej policzka prawego, podbiegnięcia krwawego i ubytku śluzówki czerwieni wargowej dolnej oraz otarć naskórka pomiędzy brwiami, na łokciu prawym oraz na grzbiecie dłoni prawej oraz bolesność okolicy skroniowej lewej i kolana lewego, które to obrażenia ciała naruszyły czynność narządów jego ciała na okres powyżej 7 dni, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia kurtkę męską z zawartością portfela koloru brązowego, w którym znajdowały się pieniądze w kwocie 287 zł, telefon marki N. o wartości 100 zł, dwie karty bankomatowe VISA z Banku (...) oraz dokumenty na dane pokrzywdzonego w postaci karty ZUS, legitymacji honorowego dawcy krwi, dowodu osobistego oraz pęku kluczy, tj, mienia o łącznej wartości 387 zł, czym działał na szkodę S. Z.,

tj. o przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 278 § 5 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.;

orzeka:

I.  uznaje oskarżonych R. S. i A. A. (1) za winnych tego, że w godzinach nocnych dnia 07 marca 2015r. w Ś., działając wspólnie i w porozumieniu, na terenie targowiska miejskiego przy ul. (...), dokonali rozboju na osobie S. Z., w ten sposób, że po uprzednim użyciu wobec niego przemocy, poprzez uderzanie go pięściami po twarzy, obalenie na podłoże i kopanie po ciele, zabrali mu w celu przywłaszczenia kurtkę męską z zawartością telefonu komórkowego m-ki N. o wartości 100 zł, pęku kluczy i portfela, w którym znajdowały się pieniądze w kwocie 287zł, dwie karty płatnicze VISA, legitymacja ubezpieczeniowa ZUS, dowód osobisty i karta honorowego dawcy krwi, przy czym narazili go na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania obrażeń ciała opisanych w art. 157 § 1 k.k., powodując u niego rozległe ukruszenie zęba 14, z rozległym odsłonięciem zębiny, ranę tłuczoną błony śluzowej policzka prawego, obrzęk, podbiegnięcie krwawe oraz ubytki śluzówki czerwieni wargi dolnej, niewielkie otarcia naskórka między brwiami, na łokciu prawym i grzbiecie dłoni prawej, niewielkie podbiegnięcie krwawe na powierzchni przyśrodkowej łokcia prawego, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała S. Z. na okres przekraczający siedem dni,

przy czym A. A. (1) czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 30 listopada 2009r., sygn. akt III K 376/09, za przestępstwo z art. 280 § 2 k.k., na karę 5 lat pozbawienia wolności, którą odbył częściowo w okresie od 28.07.2009 roku do 22.05.2013 roku,

tj. popełnienia przez oskarżonego R. S. przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. oraz popełnienia przez A. A. (1) przestępstwa art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza każdemu z oskarżonych karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonym, na poczet wymierzonych im kar pozbawienia wolności, okresy ich zatrzymania w sprawie:

-

R. S. od dnia 09 marca 2015r. (godz. 12:40) do dnia 11 marca 2015r. (godz. 12:30),

-

A. A. (1) od dnia 09 marca 2015r. (godz. 13:45) do dnia 11 marca 2015r. (godz. 12:50);

III.  na podstawie art. 46 § 2 k.k. orzeka od oskarżonych R. S. i A. A. (1) nawiązki na rzecz pokrzywdzonego S. Z., w wysokości po 3.000 zł (trzy tysiące złotych);

IV.  przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz r.pr. K. D. kwotę 723,24 zł, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżycielowi posiłkowemu S. Z.;

V.  na podstawie 624 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. zwalnia częściowo oskarżonych R. S. i A. A. (1) od ponoszenia kosztów sądowych - w zakresie wydatków sądowych, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa i wymierza im opłaty sądowe w wysokości po 300 zł.

Sędzia Radosław Gluza

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pokrzywdzony S. Z. w dniu 07 marca 2015r. przebywał w godzinach nocnych w swoim miejscu zamieszkania w Ś.. Spożywał on alkohol, wypijając pomiędzy godziną 18.00 a 23.30 pięć piw.

Dowód:

zeznania świadka S. Z., k. 47 – 49 a.s. oraz k. 6 – 9, 50, 91, 235 – 240 akt 1 Ds. (...).2018,

protokół użycia alkotestu, k. 3 akt 1 Ds. (...).2018.

Około godz. 23.30 pokrzywdzony wyszedł z domu i udał się w kierunku ulicy (...) w Ś. do sklepu monopolowego, aby zakupić jeszcze jedno piwo.

Dowód:

zeznania świadka S. Z., k. 47 – 49 a.s. oraz k. 6 – 9, 50, 91, 235 – 240 akt 1 Ds. (...).2018.

S. Z. szedł do sklepu (...) przez lokalny plac targowy, od strony ulicy (...). Był ubrany w puchową kurtkę, w której w jednej z kieszeni znajdował się należący do niego portfel oraz telefon komórkowy m-ki N..

Dowód:

zeznania świadka S. Z., k. 47 – 49 a.s. oraz k. 6 – 9, 50, 91, 235 – 240 akt 1 Ds. (...).2018,

protokół zatrzymania rzeczy, k. 11 – 13 akt 1 Ds. (...).2018.

W tym czasie na terenie targowiska przy ul. (...), które nie było oświetlone, znajdowali się oskarżeni R. S. i A. A. (1), którzy przyjechali do Ś. z R. w celu spożywania alkoholu. A. A. (1) był ubrany w bluzę z kapturem w różnokolorowe poziome pasy, czarne spodnie i czarne buty. R. S. był ubrany w ciemną bluzę z kapturem, w której w górnej części przebiegały trzy białe pasy i która miała biały suwak. Oskarżony miał na sobie niebieskie spodnie jeansowe i ciemną czapkę bejsbolową.

Dowód:

protokół odtworzenia nagrania monitoringu sklepowego, k. 49 a.s.,

płyta z nagraniem monitoringu sklepowego, k. 58 akt 1 Ds. (...).2018,

protokół oględzin zapisu, k. 44 – 46 akt 1 Ds. (...).2018,

płyta z nagraniem sklepu zoologicznego, k. 155,

płyta z wizerunkami oskarżonych, k. 408 akt 1 Ds. (...).2018,

zeznania świadka A. D., k. 66 a.s. oraz k. 37 akt 1 Ds. (...).2018.

W momencie gdy S. Z. przechodził w pobliżu oskarżonych, ci zaatakowali go z tyłu, uderzając go pięściami po twarzy. Pokrzywdzony zaczął się odruchowo bronić i oskarżeni obalili go na podłoże. Gdy S. Z. leżał na ziemi K. A. i R. S. zażądali od niego wydania pieniędzy, kopali go przy tym po ciele.

Dowód:

częściowo zeznania świadka S. Z., k. 47 – 49 a.s. oraz k. 6 – 9, 50, 91, 235 – 240 akt 1 Ds. (...).2018,

protokół oględzin osoby, k. 52 – 53 akt 1 Ds. (...).2018,

protokół odtworzenia nagrania monitoringu sklepowego, k. 49 a.s.,

płyta z nagraniem monitoringu sklepowego, k. 58 akt 1 Ds. (...).2018,

protokół oględzin zapisu, k. 44 – 46 akt 1 Ds. (...).2018,

płyta z nagraniem sklepu zoologicznego, k. 155,

płyta z wizerunkami oskarżonych, k. 408 akt 1 Ds. (...).2018.

W związku z tym, że S. Z. nie zareagował na ich żądanie i osłaniał się przed ciosami rękami i nogami, jeden z oskarżonych zaczął ściągać z niego kurtkę, zaś drugi go kopał. Po chwili oskarżonym udało się zdjąć kurtkę z pokrzywdzonego, w której znajdował się jego rzeczy w postaci telefonu komórkowego m-ki N. o wartości 100 zł, pęku kluczy od mieszkania oraz portfela m-ki T. B. (1) z zawartością pieniędzy w kwocie 287 zł, dwóch kart płatniczych VISA, legitymacji ubezpieczeniowej ZUS, dowodu osobistego i karty honorowego dawcy krwi.

Dowód:

częściowo zeznania świadka S. Z., k. 47 – 49 a.s. oraz k. 6 – 9, 50, 91, 235 – 240 akt 1 Ds. (...).2018,

zeznania świadka A. D., k. 66 a.s. oraz k. 37 akt 1 Ds. (...).2018,

protokół oględzin osoby, k. 52 – 53 akt 1 Ds. (...).2018.

Po zabraniu kurtki pokrzywdzonemu, oskarżeni uciekli w kierunku ulicy (...). Po drodze mężczyźni wyciągnęli z kurtki znajdujące się w niej klucze, portfel i telefon a kurtkę wyrzucili. Oskarżeni udali się w pobliże sklepu zoologicznego przy ul. (...) w Ś.. Tam korzystając z ulicznego oświetlenia przejrzeli zawartość portfela skradzionego S. Z. a następnie poszli do sklepu monopolowego przy ul. (...), gdzie zakupili piwo.

Dowód:

częściowo zeznania świadka S. Z., k. 47 – 49 a.s. oraz k. 6 – 9, 50, 91, 235 – 240 akt 1 Ds. (...).2018,

zeznania świadka A. D., k. 66 a.s. oraz k. 37 akt 1 Ds. (...).2018,

protokół odtworzenia nagrania monitoringu sklepowego, k. 49 a.s.,

płyta z nagraniem monitoringu sklepowego, k. 58 akt 1 Ds. (...).2018,

protokół oględzin zapisu, k. 44 – 46 akt 1 Ds. (...).2018,

płyta z nagraniem sklepu zoologicznego, k. 155,

płyta z wizerunkami oskarżonych, k. 408 akt 1 Ds. (...).2018.

S. Z. po tym jak „pozbierał się” z ziemi, udał się do swojej matki G. Z. na ulicę (...). Następnie około godz. 24.00 wrócił wraz z nią na miejsce zdarzenia aby odnaleźć skradzione mu rzeczy. Po około 10 minutach bezskutecznych poszukiwań, pokrzywdzony poszedł na Komendę Powiatową Policji w Ś., gdzie zgłosił rabunek dokonany na jego osobie.

Dowód:

zeznania świadka S. Z., k. 47 – 49 a.s. oraz k. 6 – 9, 50, 91, 235 – 240 akt 1 Ds. (...).2018,

zeznania świadka A. D., k. 66 a.s. oraz k. 37 akt 1 Ds. (...).2018.

Będąc na K. S. Z. źle się poczuł i został zabrany przez Pogotowie (...) do szpitala w Ś.. Pokrzywdzony został przyjęty na Oddział Chirurgiczny z podejrzeniem wstrząśnienia mózgu.

Dowód:

zeznania świadka S. Z., k. 47 – 49 a.s. oraz k. 6 – 9, 50, 91, 235 – 240 akt 1 Ds. (...).2018.

W wyniku ciosów zadanych pokrzywdzonemu przez oskarżonych, został on narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania obrażeń ciała opisanych w art. 157 § 1 k.k., doznając rozległego ukruszenia zęba 14, z rozległym odsłonięciem zębiny, rany tłuczonej błony śluzowej policzka prawego, obrzęku, podbiegnięcia krwawego oraz ubytków śluzówki czerwieni wargi dolnej, niewielkiego otarcia naskórka między brwiami, na łokciu prawym i grzbiecie dłoni prawej, niewielkiego podbiegnięcia krwawego na powierzchni przyśrodkowej łokcia prawego. Obrażenia te skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała S. Z. na okres przekraczający siedem dni.

Dowód:

zeznania świadka S. Z., k. 47 – 49 a.s. oraz k. 6 – 9, 50, 91, 235 – 240 akt 1 Ds. (...).2018,

opinia sądowo – lekarska, k. 116 – 118, 119 akt 1 Ds. (...).2018.

Oskarżony K. A. ma 28 lat, jest kawalerem, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. K. A. był karany sądownie za umyślne przestępstwa. Wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 30.11.2009r. sygn. akt III K 276/09, został on skazany za przestępstwo z art. 280 § 2 k.k. na karę 5 lat pozbawienia wolności, którą odbył częściowo w okresie od 28.07.2009r. do 22.05.2013r.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. A., k. 72, 83 – 84 akt 1 Ds. (...).2018,

informacja z K., k. 52 – 54.

Oskarżony R. S. ma 37 lat, jest kawalerem, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. R. S. był karany sądownie za przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. i art. 178a § 1 k.k.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. S., k. 61, 79 akt 1 Ds. (...).2018,

informacja z K., k. 55 – 57.

Oskarżony K. A. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Oskarżony R. S. również nie przyznał się do zarzucanego mu czynu, wyjaśniając, że był pod wpływem alkoholu i nie pamięta co robił w czasie zdarzenia. R. S. podał, że przebywał razem z K. A. w Ś., oświadczając, iż nie wie nic na temat zarzucanego mu rozboju. Oskarżony zaznaczył przy tym, że „jakby kogoś pobił to by to zapamiętał”.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie sąd w pierwszej kolejności oparł się na zeznaniach S. Z.. Sąd jako zasługujące w całości na uwzględnienie ocenił jego pierwsze zeznania złożone w toku postępowania przygotowawczego. Zajmując powyższe stanowisko sąd miał na uwadze to, że w zeznaniach tych pokrzywdzony w sposób obiektywny i wyważony opisał przebieg zaistniałego zdarzenia. Zdaniem sądu podane wówczas przez świadka okoliczność zajścia, a przede wszystkim to, co był on w stanie z niego zarejestrować, zasługiwały w pełni na uwzględnienie. Waloru takiego nie miały natomiast zdaniem sądu częściowo relacje jakie S. Z. składał na dalszych etapach postępowania, w zakresie w jakim różniły się one od podanych pierwotnie faktów. Zdaniem sądu podawane wówczas przez świadka szczegóły zajścia, których nie był on w stanie określić zaraz po zdarzeniu, mogły być wynikiem sugerowania się przez niego rezultatami czynności, jakie zostały podjęte przez Policję po złożonym zawiadomieniu. W tym zakresie sąd w całości wziął natomiast pod uwagę zeznania S. Z. dotyczące rozpoznania na okazanym mu nagrania z monitoringu należącego do niego portfela. Sąd nie dopatrzył się tu bowiem żadnych okoliczności, które podważałyby podane przez niego okoliczności. Sąd miał tu na uwadze wskazane przez pokrzywdzonego cechy charakterystyczne portfela i usytuowanie w nim poszczególnych dokumentów a wreszcie rozpoznanie części z nich na filmie, m.in. charakterystycznej legitymacji ZUS-owskiej.

Jako w pełni wiarygodny dowód sąd ocenił natomiast zeznania złożone przez świadka A. D.. Świadek ten będący funkcjonariuszem Policji przeprowadzającym interwencję w związku ze zgłoszeniem dokonanym przez S. Z. w sposób spójny i logiczny opisał okoliczności, które były jego udziałem, i o których powziął wiedzę na podstawie rozpytania pokrzywdzonego. Sąd uwzględnił w całości również zeznania złożone przez G. Z. i M. O., nie dopatrując się w nich żadnych okoliczności, które osłabiałyby ich wiarygodność. W ten sam sposób sąd ocenił również zeznania K. R. i K. Z.. Mając z kolei na uwadze zeznania świadków G. K. i T. B. (2), nie miały one większego znaczenia, z uwagi na niezapamiętanie przez nich okoliczności sprawy.

Ustalając stan faktyczny, sąd oparł się również na dowodach o charakterze materialnym, wymienionych w pierwszej części uzasadnienia, co do których wiarygodności nie miał jakichkolwiek zastrzeżeń. Szczególnie istotny charakter miały tu nagrania z monitoringu sklepu zoologicznego oraz sklepu monopolowego i protokoły z ich odtworzenia, które pozwoliły dokonać kluczowych ustaleń w przedmiocie czynów zarzucanych oskarżonym. Z kolei dowody w postaci opinii audiowizualnej, opinii z zakresu badań biologicznych oraz opinii sądowo – lekarsko – antropologicznej, nie miały znaczenia w sprawie.

Odnosząc się na koniec do wyjaśnień oskarżonych R. S. i A. A. (1), sąd odmówił im w całości wiary, uznając że kwestionowanie przez oskarżonych sprawstwa zarzucanych im czynów, stanowi wyłącznie wyraz przyjętej przez nich linii obrony.

Dokonując oceny przedstawionych powyżej dowodów, sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonych A. A. (1) i R. S. w przedmiocie przypisanego im czynu kwalifikowanego z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 158 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 276 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., nie budzą wątpliwości. Przypisując oskarżonym popełnienie przestępstwa, sąd uznał, że wskazują na to okoliczności ustalone w toku przewodu sądowego, które tworzą jedną, logiczną wersję zdarzenia, wykluczającą możliwość jakiejkolwiek innej wersji.

Podstawową okolicznością przemawiającą za sprawstwem oskarżonych jest koincydencja czasowa pomiędzy zarzucanym im rozbojem, dokonanym na S. Z., a momentem przeglądania przez A. A. (1) i R. S. portfela należącego do pokrzywdzonego. Moment, w którym oskarżeni sprawdzali zawartość portfela, utrwalony na monitoringu sklepu zoologicznego, nastąpił bowiem tuż po tym jak został on zrabowany S. Z.. Ustalając, że portfel ten stanowił własność pokrzywdzonego, sąd miał na uwadze złożone przez niego na tę okoliczność zeznania, które pozostawały w pełni wiarygodne.

Dokonując ustalenia odnośnie tego, że to oskarżeni byli mężczyznami, którzy zostali utrwaleni na nagraniu w momencie przeglądania zawartości portfela pokrzywdzonego, sąd oparł się na zapisie video ze sklepu monopolowego przy ul. (...) w Ś.. Na nagraniu tym bowiem z ok. godz. 23:40, które było bardzo dobrej jakości, zostały bowiem zarejestrowane wyraźnie osoby A. A. (1) i R. S.. Na tej podstawie możliwe było porównanie ubioru oskarżonych z ubiorem mężczyzn, którzy przeglądali portfel przy sklepie zoologicznym. Wynik tej konfrontacji w sposób niebudzący wątpliwości pozwolił stwierdzić, że na obu tych nagraniach znajdują się te same osoby, tj. A. A. (1) i R. S..

Istotne znaczenie dla uznania sprawstwa oskarżonych miało również to, że miejsce w którym sprawdzali oni zawartość portfela S. Z., znajdowało się w pobliżu obszaru, na którym doszło do napadu na pokrzywdzonego. Sam pokrzywdzony natomiast - w swoich pierwszych zeznaniach złożonych bezpośrednio po zdarzeniu, wyraźnie wskazał na to, że napastnicy oddalili się w kierunku sklepu zoologicznego przy ulicy (...). Okoliczność ta potwierdza zatem, że to właśnie A. A. (1) i R. S. dopuścili się rozboju na osobie S. Z..

Opisana koincydencja czasowo – przestrzenna wyklucza zdaniem sądu możliwość przypadkowego wejścia przez oskarżonych w posiadanie zabranego pokrzywdzonemu portfela. Zdaniem sądu za zupełnie nieprawdopodobną uznać należy m.in. sytuację znalezienia przez A. A. (1) i R. S. portfela pokrzywdzonego. Musiałoby bowiem do tego dojść bezpośrednio po tym jak został on mu zrabowany i to w miejscu, które nie było praktycznie w ogóle oświetlone. Zasady doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania wykluczają zdaniem sądu taką możliwość, wskazując jednoznacznie, że oskarżeni weszli w jego posiadanie za pomocą zaboru, przy zastosowaniu przemocy wobec pokrzywdzonego.

W ocenie sądu odtworzenie stanu faktycznego na podstawie szeregu powołanych powyżej poszlak jest w pełni uprawnione. Ustalenia faktyczne nie zawsze muszą bezpośrednio wynikać z konkretnych dowodów. Mogą one także wypływać z nieodpartej logiki sytuacji stwierdzonej konkretnymi dowodami, jeżeli owa sytuacja jest tego rodzaju, że stanowi oczywistą przesłankę, na której podstawie doświadczenie życiowe nasuwa jednoznaczny wniosek, iż dane okoliczności faktyczne istotnie wystąpiły. (tak wyrok SN z dnia 04.10.1973r., III KR 243/73, (...)).

Na przeszkodzie wydania wyroku skazującego wobec oskarżonych nie stała treść dowodu w postaci opinii z zakresu badań biologicznych. Opinia ta nie potwierdza bowiem, ani nie wyklucza sprawstwa K. A. ani R. S., co w istocie powoduje jej nieprzydatność w sprawie. Wynika z niej bowiem jedynie tyle, że na badanych śladach pobranych z odzieży oskarżonych, nie stwierdzono DNA pochodzącego od pokrzywdzonego. Odnosząc się do powyższego ustalenia wskazać należy, że sytuacja taka jest w pełni możliwa i prawdopodobna, co potwierdza dotychczasowa praktyka orzecznicza sądu rozpoznającego sprawę, który w toku innych postępowań stykał się z analogicznymi wnioskami opinii z zakresu badań biologicznych. Zdaniem sądu sam fakt nieodnalezienia na odzieży oskarżonych materiału biologiczne S. Z., nie może zatem skutkować ekskulpacją oskarżonych. Na marginesie wskazać należy również, że na bluzie R. S. zostały ujawnione ślady jego krwi, co pośrednio potwierdza uczestniczenie przez niego w napadzie na pokrzywdzonego, który broniąc się mógł spowodować krwotok u tego oskarżonego.

Skazaniu oskarżonych nie sprzeciwiała się także wydana w toku śledztwa opinia sądowo – lekarsko – antropologiczna, z której to wynika niemożność zidentyfikowania twarzy K. A. i R. S. na podstawie nagrania z monitoringu sklepu zoologicznego, z uwagi na jego niską jakość. W tym zakresie wskazać należy, że na nagraniu tym został uwidoczniony dokładnie ubiór zarejestrowanych na nim mężczyzn, na podstawie którego podlegają oni kategorycznemu rozpoznaniu jako oskarżeni, bez potrzeby przeprowadzenia dodatkowej opinii biegłego antropologa, co przedłużyło jedynie postępowanie o rok czasu.

Odnosząc się do aspektów strony przedmiotowej przestępstwa przypisanego oskarżonym A. A. (1) i R. S., wskazać należy, iż wyczerpali oni swoim zachowaniem w pierwszej kolejności znamiona występku z art. 280 § 1 k.k. Działając wspólnie i w porozumieniu dokonali oni bowiem zaboru w celu przywłaszczenia rzeczy należących do pokrzywdzonego, stosując w tym celu przemoc fizyczną wobec jego osoby. W związku z tym, że wśród przedmiotów skradzionych przez oskarżonych S. Z. znajdowały się dokumenty, a w tym stwierdzające jego tożsamość (dowód osobisty), sąd ujął w kwalifikacji prawnej przypisanego im czynu kumulatywnie art. 275 § 1 k.k. i art. 276 k.k.

Przypisując oskarżonym A. A. (1) i R. S. popełnienie występku z art. 280 § 1 k.k., sąd ujął w kwalifikacji prawnej przypisanego im czynu również art. 158 § 1 k.k. Sąd miał tu bowiem na uwadze to, że przemoc jaką ci oskarżeni zastosowali wobec S. Z., wykroczyła poza ramy art. 280 § 1 k.k., gdyż skutkowała ona narażeniem pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo wystąpienia obrażeń ciała o skutkach z art. 157 § 1 k.k., które w istocie zaistniały. Zdaniem sądu oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu wzięli udział w pobiciu S. Z., zadając mu uderzenia pięściami i nogami w twarz i inne części ciała. Sąd uwzględnił zatem w kwalifikacji prawnej przypisanego im czynu art. 158 § 1 k.k., co w pełnym stopniu oddaje kryminalną zawartość ich zachowań. Sąd nie ujął natomiast w tej kwalifikacji art. 157 § 1 k.k., mimo zaistnienia u pokrzywdzonego obrażeń naruszających czynności narządów jego ciała na czas przekraczający 7 dni. W tym wypadku bowiem nie ma możliwości ustalenia, który z oskarżonych zadał pokrzywdzonemu cios skutkujący właśnie takimi obrażeniami.

W przypadku oskarżonego A. A. (1), sąd ustalił ponadto, że działał on w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k. Oskarżony ten, był bowiem uprzednio skazany za podobne przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej 6 miesięcy i dopuścił się kolejnego przestępstwa przeciwko mieniu w ciągu 5 lat po jej odbyciu.

Sąd ujął w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonym w końcu przepis art. 4 § 1 k.k.., mając na uwadze to, że stan prawny w jakim dopuścili się oni przestępstwa, pozostawał dla nich względniejszy od obecnie obowiązujących przepisów kodeksu karnego, co dotyczy przede wszystkim warunków zastosowania środków probacyjnych.

Czyn oskarżonych był zawiniony, okoliczności wyłączające winę i bezprawność nie zachodziły.

Sąd wymierzając kary oskarżonym A. A. (1) i R. S. baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonych. Czyn oskarżonych odznaczał się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Na tę ocenę wpływ miał przede wszystkim sposób działania sprawców, co dotyczyło głównie intensywność zastosowanej przemocy, w rezultacie której pokrzywdzony doznał uszczerbku na zdrowiu. Podobnie wysoki był stopień winy oskarżonych, który działali w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności, jak również czas jaki upłynął od momentu popełnienia przestępstwa, sąd uznał że karą adekwatną do przypisanego im czynu są kary po 2 lata pozbawienia wolności. Wskazany wymiar kary mimo, że kształtujący się w dolnej granicach ustawowego zagrożenia, pozostaje zdaniem sądu odpowiedni do sposobu zachowania oskarżonych, realizując cele kary tak w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej.

Wydając wyrok skazujący wobec oskarżonych, sąd nie znalazł podstaw do zastosowania wobec nich dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Zajmując powyższe stanowisko, sąd miał na uwadze to, że sprzeciwiają się temu względy prewencji indywidualnej a przede wszystkim uprzednia karalność oskarżonych za przestępstwa umyślne.

W pkt III wyroku, sąd orzekł od każdego z oskarżonych na rzecz pokrzywdzonego S. Z. nawiązkę w wysokości 3000 zł, uznając że pozostają one odpowiednie do poniesionej przez niego w wyniku przestępstwa szkody majątkowej oraz krzywdy.

Wydając rozstrzygnięcie w zakresie kosztów procesu sąd zwolnił oskarżonych z ponoszenia wydatków sądowych, obciążając ich jednocześnie opłatami sądowymi w wysokości po 300 zł. Sąd uznał, że oskarżeni są w stanie częściowo ponieść koszty procesu bez niezbędnego uszczerbku dla swojego utrzymania, mają do tego wystarczające możliwości zarobkowe.

Sędzia Radosław Gluza

.