Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VI Ka 882/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący sędzia Grażyna Tokarczyk

Protokolant Aleksandra Pawłowska

przy udziale Katarzyny Preidl Prokuratora Prokuratury Rejonowej G. w G.

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2019 r.

sprawy H. D. ur. (...) w R.

syna J. i M.

oskarżonego z art. 209 § 1a kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 19 lipca 2019 r. sygnatura akt IX K 1727/18

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk

uchyla wyrok w zaskarżonej części i sprawę oskarżonego H. D. przekazuje Sądowi Rejonowemu w Gliwicach do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 882/19

UZASADNIENIE

H. D. oskarżony został o to, że w okresie od dnia 30 czerwca 2009 do dnia 25 grudnia 2014r w G. uporczywie uchylał się od ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 14 listopada 2000r sygn. akt IV RC 746/00/5
w wysokości po 350 zł miesięcznie na rzecz syna K. D. przez co łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych, czym naraził ww. na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych to jest o czyn z art. 209 § 1a kk.

Sąd Rejonowy w Gliwicach wyrokiem z 19 lipca 2019 roku sygn. IX K 1727/18 orzekł, że:

1. uniewinnia oskarżonego H. D. od czynu z art. 209 § 1 kk w zw.
z art. 4 § 1 kk polegającego na tym, że w okresie od 30 czerwca 2009 roku do 30 września 2009 roku w G. uporczywie uchylał się od wykonania obowiązku alimentacyjnego wynikającego z ustawy określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 14 listopada 2000r sygn. akt IV RC 746/00/5
w wysokości po 350 zł miesięcznie na rzecz syna K. D. przez co naraził go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych;

2. na podstawie art. 17 § 1 pkt 10 kpk umarza postępowanie karne przeciwko oskarżonemu H. D. o czyn z art. 209 § 1 a kk polegający na tym, że w okresie od 1 października 2009 roku do dnia 25 grudnia 2014r w G. uporczywie uchylał się od ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 14 listopada 2000r sygn. akt IV RC 746/00/5 w wysokości po 350 zł miesięcznie na rzecz syna K. D. przez co łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych, czym naraził ww. na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych;

3. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.

Prokurator zaskarżył wyrok w części w zakresie punktu 2 zarzucając obrazę przepisów prawa procesowego, mająca istotny wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 16 § 1 kpk, który nakłada obowiązek pouczenia osobę uprawnioną do złożenia wniosku, konsekwencjach jego złożenia zgodnie z art. 12 § 1 i 2 kpk oraz możliwości cofnięcia lub braku możliwości jego cofnięcia zgodnie z art. 12 § 3 kpk.

Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja Prokuratora jest uzasadniona. Istotnie bowiem ustalając, że pokrzywdzony w niniejszej sprawie nie żąda ścigania i wniosku nie składa, Sąd zaniechał podjęcia czynności w kierunku uzyskania w tym zakresie stanowiska Komornika, jako organu podejmującego działania wobec dłużnika alimentacyjnego, co było tym bardziej uzasadnione, że złożył on zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez oskarżonego przestępstwa.

Nie budzi wątpliwości, że wniosek o ściganie może zostać złożony przed wszczęciem postępowania przygotowawczego (art. 307), w toku postępowania sądowego, w tym postępowania odwoławczego (uchwała SN (7) z 17.12.1970 r., VI KZP 43/68, OSNKW 1971/7–8, poz. 101). Oczywiście to organ ścigania powinien pouczyć osobę uprawnioną do złożenia wniosku o przysługującym jej uprawnieniu, jednak nie zwalnia to sądu od podjęcia odpowiedniej aktywności.

W niniejszej sprawie już po wydaniu zaskarżonego wyroku Prokurator uzyskał oświadczenie prowadzącego względem oskarżonego postępowanie egzekucyjne Komornika, wniosek ściganie (k. 136). Tym samym powołana przez Sąd I instancji negatywna przesłanka procesowa uzasadniająca wówczas umorzenie postępowania odpadła.

Mając powyższe na uwadze zaskarżony wyrok nie mógł się ostać, Sąd odwoławczy nie dostrzegł przy tym innych negatywnych przesłanek procesowych, zaś przy uwzględnieniu uprzedniej karalności oskarżonego brak było podstaw do dalszego badania przesłanek zastosowania względem niego środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania.

Mając powyższe na uwadze, wobec treści art. 454 § 1 kpk Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok sprawę przekazując Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.