Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Ż. G. działając w imieniu małoletnich powodów wystąpiła z pozwem przeciwko K. G. (1) o zasądzenie od niego na rzecz:

małoletniego syna K. G. (2) kwot:

- 800,00 zł (słownie: osiemset złotych 00/100) wraz z odsetkami za opóźnienie w zapłacie od dnia 11 lutego 2018 r. do dnia zapłaty,

- 274,13 zł (słownie: dwieście siedemdziesiąt cztery złote 13/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 11 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty,

- 266,73 zł (słownie: dwieście sześćdziesiąt sześć złotych 73/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 11 maja 2018 r. do dnia zapłaty,

- 267,08 zł (słownie: dwieście sześćdziesiąt siedem złotych 08/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 11 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty,

- 255,00 zł (słownie: dwieście pięćdziesiąt pięć złotych 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 11 lipca 2018 r. do dnia zapłaty,

- 800,00 zł (słownie: osiemset złotych 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 11 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty,

- 261,54 zł (słownie: dwieście sześćdziesiąt jeden złotych 54/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od 11 września 2018 r. do dnia zapłaty,

- 261,48 zł (słownie: dwieście sześćdziesiąt jeden złotych 48/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie 11 października 2018 r. do dnia zapłaty,

- 177,94 (słownie: sto siedemdziesiąt siedem złotych 94/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od 11 listopada 2018 r. do dnia zapłaty,

- 156,50 zł (słownie: sto pięćdziesiąt sześć złotych 50/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od 11 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego Ż. G.. ponadto na rzecz małoletniej córki W. G. kwot:

- 800,00 zł (słownie: osiemset złotych 00/100) wraz z odsetkami za opóźnienie w zapłacie od dnia 11 lutego 2018 r. do dnia zapłaty,

- 274,13 zł (słownie: dwieście siedemdziesiąt cztery złote 13/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 11 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty,

- 266,73 zł (słownie: dwieście sześćdziesiąt sześć złotych 73/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 11 maja 2018 r. do dnia zapłaty,

- 267,08 zł (słownie: dwieście sześćdziesiąt siedem złotych 08/100 ) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 11 czerwca 2018 r. do dnia zapłaty,

- 255,00 zł (słownie: dwieście pięćdziesiąt pięć złotych 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 11 lipca 2018 r. do dnia zapłaty,

- 800,00 zł (słownie: osiemset złotych 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od dnia 11 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty,

- 261,54 zł (słownie: dwieście sześćdziesiąt jeden złotych 54/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od 11 września 2018 r. do dnia zapłaty,

- 261,48 zł (słownie: dwieście sześćdziesiąt jeden złotych 48/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie 11 października 2018 r. do dnia zapłaty,

- 177,94 (słownie: sto siedemdziesiąt siedem złotych 94/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od 11 listopada 2018 r. do dnia zapłaty,

- 156,50 zł (słownie: sto pięćdziesiąt sześć złotych 50/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie od 11 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej Ż. G..

Ponadto wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletnich powodów zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając żądania wskazała m.in, że Sąd Okręgowego w Toruniu ustalił wysokość alimentów wyrokiem rozwodowym, który zapadł 31 grudnia 2018r., jednakże pozwany nie mieszkał z dziećmi oraz matką małoletnich dzieci już od lutego 2018 r. Pozwany, po opuszczeniu wspólnego dotychczas miejsca zamieszkania, tytułem partycypowania w kosztach utrzymania i wychowania dzieci przekazywał matce dzieci jedynie 250,00 euro miesięcznie, za wyjątkiem lutego 2018r. i sierpnia 2018r., kiedy to alimentów nie przekazał w ogóle. W ocenie matki małoletnich powodów ustalenia, które przyjął Sąd za podstawę rozstrzygnięcia były tożsame ze stanem faktycznym, który miał miejsce od lutego 2018r. do wydania wyroku, w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, jak również usprawiedliwionych potrzeb małoletnich, wobec powyższego powodowie mają prawo domagać się od pozwanego zaległych alimentów. Ż. G. wskazała, że z uwagi na fakt, że to na niej spoczywa i będzie spoczywała większość obowiązków związanych ze sprawowaniem osobistej opieki nad dziećmi, wobec czego pozwany, również z uwagi na dużo wyższe niż ona możliwości zarobkowe (ok. 6.500,00 zł miesięcznie) powinien w jej ocenie ponosić koszty finansowe utrzymania dzieci w większym zakresie. W dalszej części uzasadnienia przedstawiła szczegółowe wyliczenia dotyczące kosztów utrzymania każdego z powodów, z których wynika, że średnio miesięcznie przeznacza ona kwotę 1304, 50 zł na każde dziecko.

Pozwany K. G. (1) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

Ustosunkowując się do twierdzeń matki małoletnich powodów oświadczył, że nie uznaje powództwa co do żądanej kwoty i wnosi o jego oddalenie w całości. Pozwany zgodził się z twierdzeniem, że spoczywa na nim obowiązek alimentacyjny na rzecz małoletnich powodów, który jednak na bieżąco realizuje, w związku z powyższym nie ma on żadnych zaległości z tego tytułu wobec powodów, tym samym jego zadaniem twierdzenia zawarte w pozwie są bezpodstawne i jako takie nie mogą zasługiwać na uwzględnienie.

W dalszej części uzasadnienia pozwany wskazał, że od lutego 2018 r. nie mieszka z rodziną z uwagi na fakt, iż od kilku lat mieszka i pracuje za granicą, jak również, że małżeństwo pozwanego i Ż. G. przechodziło poważny kryzys, w efekcie czego wyrokiem Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 31 grudnia 2018 r. orzeczono rozwód. Do dnia wydania przez Sąd Okręgowy w Toruniu postanowienia o zabezpieczeniu roszczenia alimentacyjnego na czas trwania procesu gdzie Sąd udzielił zabezpieczenia w kwocie po 600,00 zł miesięcznie na każde dziecko tj. łącznie 1200,00 zł miesięcznie, pozwany płacił alimenty na rzecz małoletnich dzieci w kwocie po 500,00 zł miesięcznie na każde dziecko tj. łącznie 1000,00 zł miesięcznie. Kwota ta była zgodna z ustaleniami dokonanymi przez matkę powodów i pozwanego. Pozwany podkreślił ponadto, że matka powodów do dnia wniesienia pozwu o rozwód nie kwestionowała tych ustaleń, a sam regularnie wywiązywał się on z przyjętego na siebie obowiązku, o czym świadczą regularne wpłaty przez pozwanego alimentów na dzieci płatne na konto powódki, w kwocie po minimum 250,00 euro miesięcznie do miesiąca października 2018 r., a następnie po 300 euro i więcej miesięcznie od miesiąca listopada 2018r. Ponadto pozwany w tym okresie partycypował również w innych kosztach związanych z utrzymaniem dzieci, o czym w jego ocenie matka powodów zapomniała wspomnieć.

Pozwany podkreślił także, że robił wszystko dla swojej rodziny, pracował zawodowo i utrzymywał dom by rodzinie niczego nie brakowało. K. G. (1) oświadczył ponadto, iż mimo rozwodu ma stały i regularny kontakt z dziećmi, w tym również podczas cyklicznych przyjazdów do Polski. Pozwany w miarę swoich możliwości również przesyłał i nadal stara się przesyłać różne kwoty bezpośrednio samym dzieciom jeśli o to proszą lub gdy jest w Polsce przekazuje im je bezpośrednio w gotówce, a także partycypuje w wydatkach związanych z dziećmi np. poprzez zakup obuwia, odzieży, kieszonkowe, zakup rowerów, zapłatę za wycieczki dzieci, biwaki, wakacje itp.

Sąd ustalił, co następuje:

Ż. G. i K. G. (1) byli małżeństwem. Sąd Okręgowy w Toruniu wyrokiem z dnia 31 grudnia 2018 roku wydanym w sprawie I C 1931/18 rozwiązał ich małżeństwo, zawarte dnia 8 września 2001 roku w B., zarejestrowane w Urzędzie Stanu Cywilnego w B. za numerem (...) przez rozwód bez orzekania o winie.

W punkcie 2 wyroku wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi stron: K. G. (2) urodzonym (...) w B. i W. G. urodzoną (...) w B. Sąd powierzył obojgu rodzicom, z tym ustaleniem iż miejscem pobytu małoletnich dzieci jest każdorazowo miejsce zamieszkania ich matki Ż. G..

W punkcie 3 na zgodny wniosek stron odstąpiono od ustalania kontaktów pozwanego z małoletnimi dziećmi, a w punkcie 4 Sąd nałożył na obie strony obowiązek ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletnich dzieci. Tytułem udziału pozwanego w tych kosztach zasądził od K. G. (1) na rzecz małoletnich K. G. (2) i W. G. alimenty w kwocie po 800 zł (osiemset złotych) miesięcznie na każdego z nich, to jest łącznie 1.600 zł (tysiąc sześćset złotych) miesięcznie, płatne z góry do dnia 10-ego każdego miesiąca do rąk matki Ż. G. poczynając od prawomocności wyroku z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek raty, a matkę małoletnich Ż. G. zobowiązał do ponoszenia pozostałych kosztów utrzymania i wychowania dzieci. Ww. orzeczenie stało się prawomocne z dniem 22 lutego 2019r.

(dowód: akta sprawy rozwodowej Sądu Okręgowego w Toruniu – sygn. akt I C 1931/18, odpis wyroku z dnia 31 grudnia 2018 roku wraz z uzasadnieniem wydany w sprawie I C 1931/18 – k. 8-13 akt )

Zanim zapadł wyrok rozwodowy, Sąd Okręgowy w Toruniu postanowieniem z dnia 16 listopada 2018 roku wydanym w sprawie I C 1931/18 udzielił zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego na czas trwania procesu w ten sposób, że zobowiązał pozwanego K. G. (1) do łożenia na rzecz małoletniego K. G. (2) i W. G. kwot po 600 zł miesięcznie na każdego z nich, tj. łącznie 1200 zł miesięcznie płatnych z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca do rak matki Ż. G. z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 16 listopada 2018 roku.

(dowód: odpis postanowienia z dnia 16 listopada 2018 roku – k. 100 akt sprawy Sądu Okręgowego w Toruniu sygn. akt I C 1931/18)

Na dzień dzisiejszy:

Małoletni powód K. G. (2) ma 16 lat, uczy się w Szkole Zawodowej w zawodzie stolarza i z tytułu odbywania praktyk otrzymuje comiesięcznie wynagrodzenie w kwocie 140zł, które zatrzymuje i przeznacza na własne potrzeby. Małoletni powód leczony jest w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia od 2015 roku w G. w (...) dla (...) z powodu tików nerwowych i zaburzeń zachowania oraz emocji. Matka małoletniego ponosi z tego tyłu koszty zakupu leków w wysokości 60 zł miesięcznie i dodatkowo na dojazdy do lekarza w wysokości 50 zł.

Małoletnia W. ma lat 14, jest zdrową nastolatką. Uczęszcza do szkoły. Oboje małoletni noszą okulary, które są wymieniane co 3-4 lata, a koszt jednej pary to 700 złotych. Małoletni otrzymują kieszonkowe od ojca-ok. 200 zł. miesięcznie na własne wydatki, oraz dodatkowe pieniądze, gdy tylko o to poproszą. Małoletni powodowie nie sprawiają problemów wychowawczych, mieszkają z matką w dobrych warunkach, każde ma własny pokój. Oboje realizują obowiązek szkolny. Matka małoletniego powoda wskazała , że rok rocznie ponosi wydatki na syna z tytułu zakupu wyprawki szkolnej w wysokości - 300 zł, zakupu ubrań - 2000 zł, środków czystości 250 zł. Do tego dochodzi koszt: komitetu rodzicielskiego-10 zł, składek klasowych -100 zł - wycieczki klasowej- 350 zł, opłat na harcerstwo-144 zł, kino- 100 zł, gry- 200 zł, basen- 300 zł, zakup leków na przeziębienie- 200 zł. Co miesiąc na syna wydaje dodatkowo 15 zł za fryzjera, biwak 25 zł plus jedzenie 50 zł, leki – 67 zł, dojazd do lekarza 60 zł. Ponadto poniosła wydatki związane z uczestnictwem syna w obozie harcerskim w wysokości 900 zł.

Na małoletnią powódkę Ż. G. wydaje rok rocznie kwotę 4124 zł, na która składają się wydatki z tytułu: wyprawki szkolnej- 300 zł, zakupu ubrań 2000 zł, środków czystości- 250 zł, komitet rodzicielski-10 zł, składki klasowe-100 zł -wycieczka klasowa- 240 zł, opłaty na harcerstwo-144 zł, kino-100 zł, teatr-180 zł, basen- 300 zł, kosmetyki -300 zł, leki na przeziębienie- 200 zł. Ponadto Ż. G. poniosła wydatki związane z uczestnictwem córki w obozie harcerskim w wysokości 900 zł. Do tego dochodzą wydatki ponoszone miesięcznie na córkę z tytułu wizyt u fryzjera - 20 zł, uczestnictwa w biwaku 25zł + 50 zł jedzenie.

Ponadto matka małoletnich na jedzenie wydaje kwotę ok. 1.200,00 zł miesięcznie, zatem udział małoletnich stanowi kwotę ok. 400,00 zł na każde dziecko. Wydatki powoda K. G. (2) określiła na kwotę 4.854,00 zł, co daje kwotę ok. 404,50 zł miesięcznie, a wydatki powódki W. G. to kwota ok. 5.024,00 zł, co daje kwotę ok. 418,00 zł miesięcznie. Średni miesięczny koszt utrzymania dziecka ich matka określiła na kwotę ok. 1.304,50 zł miesięcznie na każde dziecko.

Ż. G. ma 36 lat, ma średnie wykształcenie, z zawodu jest technikiem agrobiznesu. Powódka pracuje na produkcji i zarabia ok. 2.000 zł netto miesięcznie. Nie otrzymuje zasiłku rodzinnego , pobiera świadczenie „500 + „ na jedno dziecko w kwocie 500 zł miesięcznie. Obecnie mieszka z dziećmi w wynajmowanym domu. Czynsz za dom wynosi : 600zł. , prąd — 250 zł., woda – 150 zł., 3 telefony 217 zł.,TV i internet -140zł. miesięcznie . Powódka kupuje opał - 2 tony węgla po 860 zł. za 1 tonę oraz drewno 6 metrów - za 140zł za metr. Łącznie na opał wydaje ok 2.560zł. Powódka posiada samochód osobowy marki B. (...) letni i na paliwo wydaje 400zł. miesięcznie oraz na OC - 760 zł i przegląd samochodu -100 zł raz na rok. Powódka spłaca u Komornika zaległe pożyczki w wysokości - 350 zł. miesięcznie . Na dwoje dzieci Ż. G. otrzymała tytułem „wyprawki szkolnej ” po 300 zł na każde. Pozwany od listopada 2018r.przekazuje żonie po 380 euro miesięcznie na utrzymanie dzieci.

K. G. (1) ma 37 lat, ma zawodowe wykształcenie, z zawodu jest kucharzem. Pozwany od 2009 roku pracuje w firmie budowlanej w Holandii. Zarabia od 300-400 euro tygodniowo w zależności od ilości przepracowanych nadgodzin i pracy w weekendy, miesięcznie zarabia netto od około 1300-1700euro, jednakże aktualna trudna sytuacja w firmie pozwanego spowodowała, że nie może on pracować w godzinach nadliczbowych, tym samym jego wynagrodzenie może ulec obniżeniu.

W okresie od 1.06.2018r. do 30.11.2018r. pozwany uzyskał wynagrodzenie netto w kwocie 9.779,94 euro tj. miesięcznie ok.1630 euro. Pozwany mieszka z 22 osobami w domu, który zapewnia firma , zajmuje pokój wspólnie z kolegą. Za mieszkanie firma potrąca kwotę 400 euro miesięcznie z pensji brutto. Na żywność pozwany wydaje ok. 400 euro miesięcznie, nie przywozi żywności z Polski. Na papierosy, paliwo do skutera pozwany wydaje ok. 100 euro miesięcznie. Dodatkowo pozwany wydaje na odzież, kosmetyki, środki czystości, które kupuje w Holandii. Do Polski K. G. (1) przyjeżdża 3-4 razy w roku na okres 1 -2 tygodni. Koszt przyjazdu jednorazowo to wydatek 150 euro. W okresie pobytu w Polsce pozwany nie otrzymuje wynagrodzenia. Obecnie pozwany przekazuje dzieciom 50 euro kieszonkowego dla obojga i alimenty na rachunek powódki -300 euro miesięcznie. Dodatkowo kupuje dzieciom obuwie, odzież i dodatkowo przesyła pieniądze gdy o to poproszą. Pozwany zamierzał wynająć samodzielne mieszkanie w Holandii, gdyż nie chce wracać do Polski, jednak z uwagi na wysokie koszty najmu nie może sobie na to pozwolić i zrezygnował z tego pomysłu. Pozwany osiąga dochody w euro, ale mieszkając i żyjąc na co dzień w Holandii pokrywa koszty własnego utrzymania również w euro. Pozwany znaczną część dochodu przeznacza na: wyżywienie - 200,00 euro miesięcznie, najem mieszkania (pokoju) - 100,00 euro tygodniowo = 400,00 euro miesięcznie, zakup odzieży i obuwia - 50,00 euro miesięcznie, środki: higieniczne i czystości - 50,00 euro miesięcznie, paliwo - 50,00 euro miesięcznie (skuter), ubezpieczenie - 27,00 euro miesięcznie, telefon - 50,00 zł + 10,00 euro miesięcznie, koszty związane z przyjazdem do Polski - 150,00 euro co 2 miesiące, rata - płatna do komornika - 230,00 zł, alimenty 380,00 euro miesięcznie. Po odliczeniu wszystkich wydatków pozwanemu nie pozostają oszczędności. Pozwany do stycznia 2018 roku pobierał zasiłek rodzinny w kwocie 480 euro miesięcznie - zrezygnował na żądanie żony.

Do sierpnia 2018 roku pozwany przesyłał dla dzieci 100 euro miesięcznie. Ponadto zakupił dla nich rowery na co przeznaczył kwotę 1700 zł, buty, odzież, sfinansował obóz. Pozwany utrzymuje z małoletnimi powodami kontakt telefoniczny. Spotyka się z małoletnimi, kiedy przyjeżdża do Polski, co miało miejsce także w roku 2018. Spędził z nimi wakacje, które także sfinansował. K. G. (1) w 2018 roku po wyprowadzeniu się z domu od samego początku partycypował w kosztach związanych z utrzymaniem swoich dzieci. I tak pozwany w okresie od lutego 2018 roku do stycznia 2019 roku dokonywał następujących wpłat na konto matki małoletnich powodów Ż. G.: w lutym 2018 r - wpłacił 200 euro, co przy przeliczeniu na złotówki przy kursie euro 4,1615 zł wyniosło 832,30 zł, w marcu 2018 roku najpierw dokonał wpłaty 200 euro, a następnie jeszcze 100 euro co przy przeliczeniu na złotówki przy kursie euro 4,2168 zł dało kwotę 1265,04 zł. W kwietniu na utrzymanie dzieci przelał pieniądze w łącznej kwocie 290 euro c w przeliczeniu n złotówki dało kwotę 1215,41 zł. W maju 2018 r. dokonał wpłaty w wysokości 350 euro co w przeliczeniu dało kwotę 1493,17 zł. W czerwcu dokonał wpłaty w wysokości 250 euro, tj. 1065,85 zł. W lipcu 2018 r. dokonał wpłaty w wysokości 250 euro , a następne jeszcze 123 euro co łącznie dało kwotę 1616,88 zł. W sierpniu 2018 r. pozwany wpłacił 250 euro, tj. 1073,55 zł. Identyczna sytuacja miała miejsce we wrześniu 2018 r., kiedy to wpłacił 250 tj. 1075,70 zł. W październiku na konto zony przekazał łącznie 310 euro, tj. 1335,54 zł, a w listopadzie 2018 roku dokonał wpłaty 290 euro co w przeliczeniu na złotówki dało kwotę 1244,36 zł. Od grudnia 2018r. pozwany wpłacał na konto Ż. G. kwotę po 380 euro, co w przeliczeniu na złotówki dawało kwotę ok. 1630,00 zł w zależności od kursu euro.

Dowód: zeznania matki małoletnich powodów –– k. 83v-84, zeznania pozwanego – k. 84-84v, dowód z dokumentów znajdujących się na kartach: 6-43, 57-75 akt sprawy, akta sprawy rozwodowej Sądu Okręgowego w Toruniu – sygn. akt I C 1931/18, w tym w szczególności odpis wyroku z dnia 31 grudnia 2018 roku wraz z uzasadnieniem wydanym w sprawie I C 1931/18 – k. 8-13 akt, dokumentów załączonych przez strony do akt sprawy rozwodowej oraz zeznania złożone przez strony w dniu 21 grudnia 2019 roku w sprawie o rozwód)

Sąd uznał za wiarygodne zeznania stron w zakresie, w jakim znalazły one odzwierciedlenie w dokonanych powyżej ustaleniach faktycznych. Sąd nie podzielił stanowiska zajętego w zeznaniach matki małoletnich powodów na okoliczność zasadności pozwu tj. konieczności otrzymania części zaległych alimentów do czego Sąd ustosunkuje się poniżej. Sąd uznał za wiarygodne zeznania pozwanego. Ustalony powyżej stan faktyczny i ta cześć zeznań znajdowały potwierdzenie w dowodach z dokumentów przedłożonych przez strony. Prawdziwości dokumentów ich odpisów żadna ze stron nie kwestionowała.

Wyrokiem i ustaleniami poczynionymi w pisemnym uzasadnieniu Sądu Okręgowego w Toruniu Sąd był związany.

Spór sprowadzał się głównie do kwestii zasadności żądania strony powodowej w przedmiotowej sprawie odnoszonego do sytuacji majątkowej stron za czas domagania się zaległych części alimentów.

Matka małoletnich powodów nakreślając sytuację dzieci i swoją podała, że miała ona miejsce na przestrzeni roku 2018r. przed orzeczeniem rozwodu ale Sąd miał niepodparte wrażenie, że dotyczyło to obecnej sytuacji dlatego też nie dał im wiary, że była, to sytuacja za okres dochodzonych roszczeń w pozwie. Jej zeznania choć w większości spójne i logiczne nie mogły w całości zostać uznane za wiarygodne. Sąd odniósł wrażenie że matka małoletnich powodów za wszelką cenę próbowała umniejszyć wkład jaki wnosił w tamtym okresie pozwany.

Zeznania pozwanego K. G. (1) były w większości spójne i logiczne, poparte dokumentami dlatego Sąd podzielił jego stanowisko i przyznał im walor wiarygodności. W ocenie Sądu wiarygodnie przedstawił on swoje możliwości zarobkowe, nie zatajając niczego.

Główną okolicznością jaka wpłynęła na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie i ocenę dowodów jest fakt, że pozwany po rozstaniu z żoną dobrowolnie i regularnie partycypował w kosztach utrzymania małoletnich nie czekając na orzeczenie w tym zakresie. Spełniał żądania finansowe byłej żony co do przedstawianych przez nią potrzeb dzieci w tamtym okresie. Co warto podkreślić pozwany doskonale orientował się w aktualnych potrzebach dorastających dzieci i dowiódł, że w okresie od lutego 2018 roku do stycznia 2019 roku mimo braku prawomocnego orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego dobrowolnie przekazywał środki na utrzymanie małoletnich powodów, a ponadto starał się jeszcze robić im prezenty i dodatkowo uiszczać kieszonkowe oraz spełniać niemalże każdą ich prośbę.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 135 § 1 kro zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. W myśl paragrafu 2 tego artykułu wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zgodnie z art. 137 § 2 krio Niezaspokojone potrzeby uprawnionego z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty sąd uwzględnia zasądzając odpowiednią sumę pieniężną. W uzasadnionych wypadkach sąd może rozłożyć zasądzone świadczenie na raty.

Cytowany przepis art. 137 § 2 stanowi podstawę zasądzenia alimentów za okres przed wniesieniem powództwa. Dochodzenie alimentów za okres sprzed wniesienia pozwu dopuszczalne jest jedynie w wypadkach wyjątkowych, uzależnione jest od wykazania przez wierzyciela , że jego usprawiedliwione potrzeby związane z utrzymaniem lub utrzymaniem i wychowaniem nie zostały za ten okres zaspokojone, albo, że potrzeby zostały zaspokojone przez inną osobę.

W sprawie o rozwód Ż. G. nie mówiła że brakowało jej pieniędzy na zaspokojenie potrzeb dzieci i że jej rodzice wzięli kredyt przekazując jej pieniądze aby mogła zaspokajać potrzeby dzieci. Przeciwnie z uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu wprost wynika, że rodzice małoletnich dzieci potrafili się porozumieć w kwestii wychowania i utrzymania. Sąd Okręgowy akcentował że oprócz świadczeń alienacyjnych pomaga rzeczowo dzieciom.

Dokonując pod tym kątem oceny okoliczności przedmiotowej sprawy Sąd nie dał wiary w Ż. G., że brakowało jej pieniędzy za okres dochodzony pozwem na zaspokojenie podstawowych potrzeb dzieci. Słusznie podnosi pozwany, że w okresie od lutego 2018 roku do stycznia 2019 roku właściwie wywiązywał się wobec małoletnich powodów z obowiązku alimentacyjnego nawet pomimo braku prawomocnego orzeczenia w tym zakresie. Regularnie i dobrowolnie przekazywał na konto matki małoletnich powodów środki na ich utrzymanie, zrezygnował na prośbę ich matki z pobierania holenderskiego zasiłku rodzinnego na małoletnich oraz przekazywał dodatkowo kieszonkowe, prezenty na rzecz małoletnich troszcząc się o ich usprawiedliwione potrzeby. Matka małoletnich powodów w przedmiotowym okresie nie zgłaszała pozwanemu żadnych uwag odnośnie wysokości przekazywanych kwot co świadczy o tym, że były one wystarczające i w pełni zabezpieczały ich potrzeby. Wszak gdyby było inaczej mogła zwrócić się do pozwanego o większe kwoty czego jednak nie uczyniła tłumacząc się konfliktem z pozwanym.

Mając powyższe na uwadze Sąd na mocy cytowanych przepisów oddalił powództwo. Mając na uwadze, że powodami były dzieci i sytuację finansową ich matki oraz pozwanego zniósł między stronami koszty procesu, w tym koszty zastępstwa procesowego o czym orzekł w punkcie 2).

Sędzia: /-/ M. S.