Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 2 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy , IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w osobie SSR Magdaleny Piątkowskiej

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 148 ¹ kpc

sprawy z odwołania A. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 17 kwietnia 2019 r. , (...)

o świadczenie rehabilitacyjne

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od powoda A. B. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. kwotę 180 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

UZASADNIENIE

Powódka A. B. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 17 kwietnia 2019 roku odmawiającej jej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego po wyczerpaniu zasiłku chorobowego. W uzasadnieniu wskazała, iż orzeczenie lekarza orzecznika i Komisji Lekarskiej ZUS uznające, iż nie jest niezdolna do pracy, było błędne. Zdaniem powódki organ rentowy nie uwzględnił stopnia naruszenia sprawności powódki, rodzaju i charakteru dotychczas wykonywanej pracy oraz poziomu wykształcenia i wieku. Powódka opisała ograniczenia i dolegliwości, jakie zmiany chorobowe przynoszą jej w codziennym życiu, i, zdaniem powódki, czynią ją niezdolną do pracy.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powołano podstawę prawną decyzji i wskazano, iż orzeczeniem z dnia 9 kwietnia 2019r. Komisja Lekarska ZUS ustaliła, że stan zdrowia wnioskodawczyni nie uzasadnia przyznania jej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powódka A. B. była niezdolna do pracy z powodu choroby i pobierała zasiłek chorobowy do dnia 5 lutego 2019 r./ bezsporne /

Przyczyną niezdolności powódki do pracy były dolegliwości bólowe odcinka szyjnego kręgosłupa. Po upływie okresu zasiłkowego powódka odzyskała zdolność do pracy, w tym na ostatnio zajmowanym stanowisku- pracownika produkcji porcelany dekorowanej- nie stwierdzono u niej cech dysfunkcji korzeni rdzeniowych szyjnych ani cech uszkodzenia rdzenia szyjnego, nie wykazano także istotnego ograniczenia ruchomości kręgosłupa szyjnego. Nie występowały też objawy podrażnienia czy uszkodzeń rdzeniowych lędźwiowych. U powódki nie doszło do utrwalonego deficytu neurologicznego i do rzeczywistej dysfunkcji narządu ruchu. Stosowanie zaś leków samo w sobie nie stanowiło podstawy do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy.

Dowód : opinia biegłego sądowego chirurga i neurologa k. 35-36

akta ZUS i dokumentacja medyczna ( w załączeniu oraz k.8-10)

Ustaleń stanu faktycznego sąd dokonał w oparciu o powołane w uzasadnieniu dowody, przede wszystkim w oparciu o opinię biegłych. Opinia oparta była o badanie powódki przez biegłych i szeroką dokumentację medyczną. Całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego przemawiał za uznaniem opinii jako rzeczowej, spójnej i wyprowadzającej logiczne wnioski końcowe i Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek przyczyn, dla których miałaby utracić walor wiarygodnego dowodu w sprawie, tym bardziej, iż mimo pouczenia, powódka nie wniosła do opinii zastrzeżeń. Sąd oddalił przy tym wniosek dowodowy powódki o przesłuchanie jej na okoliczności wskazane w odwołaniu przyjmując, iż rolę tę spełnił przeprowadzony przez biegłych wywiad z powódką. Z uwagi na wiedzę specjalistyczną biegłych mogą oni ocenić, które ze wskazywanych okoliczności są obiektywnie uzasadnione stanem zdrowia odwołującego się, a które wskazane są subiektywnie bądź są nieuzasadnione w kontekście danego schorzenia.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył :

Odwołanie podlegało oddaleniu.

Zgodnie z brzmieniem art. 18 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( t.j. Dz.U.2017.1368 ze zmianami ) świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie to przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

Jak wynika z postępowania dowodowego powódka po wyczerpaniu okresu zasiłku chorobowego była zdolna do pracy, a zatem nie spełniła podstawowej przesłanki, aby otrzymać prawo do świadczenia rehabilitacyjnego.

Dlatego też Sąd w oparciu o powyższe i na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ §1 kpc w zw. z art. 148 ¹ kpc oddalił odwołanie, w punkcie II zasądzając koszty postępowania , od ponoszenia których ( w przeciwieństwie do opłat i wydatków ) powódka nie jest ustawowo zwolniona ( art. 98 i nast. kpc w zw. z §11ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.