Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 14 stycznia 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Muzyka

Protokolant: Kamila Szczerbińska

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2020 roku w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa P. G.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz powoda P. G. kwotę 7247 zł (siedem tysięcy dwieście czterdzieści siedem złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 5 września 2018 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2605,66 zł (dwa tysiące sześćset pięć złotych sześćdziesiąt sześć groszy), tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 548/19 dnia 13 lutego 2020 r.

UZASADNIENIE

(sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym)

W pozwie z dnia 23 stycznia 2019 r. P. G. zażądał zasądzenia od (...) spółce akcyjnej w W. kwoty 10.100 zł wraz odsetkami ustawowymi od dnia 5 września 2018 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu.

W uzasadnieniu powodowie wskazali, że w dniu 11 lipca 2018 r. doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki M. (...) (...) nr rej. (...) użytkowany przez M. L.. Sprawca szkody posiadał polisę odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Poszkodowany przelał wierzytelność przysługującą mu z tytułu odpowiedzialności ubezpieczyciela na rzecz powoda.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty, zgodnie z żądaniem pozwu.

Sprzeciwem od nakazu zapłaty pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości i obciążenie powoda kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, że doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzony został pojazd, o którym mowa w pozwie. Sprawca szkody posiadał polisę odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Pozwany zakwestionował wysokość szkody oraz legitymację powoda.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 lipca 2018 r. doszło do zdarzenia w ruchu drogowym, w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki M. (...) (...) nr rej. (...), użytkowany przez M. L..

Sprawca szkody posiadał polisę odpowiedzialności cywilnej w (...) spółce akcyjnej w W..

Bezsporne.

Decyzją z dnia 10 sierpnia 2018 r. (...) spółka akcyjna w W. wypłaciła odszkodowanie w kwocie 73.577,39 zł.

Dowód:

- decyzja z dnia 10 sierpnia 2018 r., k. 9,

- pismo z dnia 20 września 2018 r., k. 11,

- pismo z dnia 22 sierpnia 2018 r., k. 10,

M. L. zlecił P. G. wycenę wartości pojazdu M. o nr rej. (...). Koszt wyceny wynosił 300 zł.

Dowód:

- faktura, k. 14.

W dniu 30 października 2018 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością we W. przelał wierzytelność z tytułu szkody o numerze (...) nieodpłatnie na rzecz M. L..

W dniu 12 listopada 2018 r. w S. M. L. przelał wierzytelność związaną ze szkodą o numerze (...) odpłatnie na rzecz P. G..

Dowód:

- umowa przelewu z załącznikami, k. 19- 24,

- umowa cesji z aneksem, k. 25-26,

- zeznania świadka M. L., k. 62.

P. G. wezwał (...) spółkę akcyjną w W. do zapłaty kwoty 20547 zł pismem z dnia 12 listopada 2018 r. oraz kwoty 24.787,39 zł i kwoty 300 zł pismem z dnia 11 grudnia 2018 r.

Dowód:

- pismo z dnia 12 listopada 2018 r., k. 12,

- pismo z dnia 11 grudnia 2018 r., k. 17.

Wartość rynkowa pojazdu marki M. (...) (...) nr rej. (...) w dniu 11 lipca 2018 r. w stanie nieuszkodzonym (przed zdarzeniem kolizyjnym) wynosiła netto 111.500,00 zł (słownie: sto jedenaście tysięcy pięćset zł).

Przy założeniu posiadania przez oferentów składających propozycje zakupu, pełnej wiedzy o stanie technicznym pojazdu oraz wielkości i zakresie jego uszkodzeń koli­zyjnych można przyjąć, iż najwyższa oferta pozyskana przez ubezpieczyciela w drodze aukcji internetowej na etapie postępowania likwidacyjnego odzwierciedlała rzeczywi­stą wartość rynkową ciągnika siodłowego w stanie uszkodzonym oraz dawała możli­wość jego zbycia za kwotę 30.975,61 zł (słownie: trzydzieści tysięcy dziewięćset dzie­więćdziesiąt pięć zł 61/100), brutto 38.100,00 zł (słownie: trzydzieści osiem tysięcy sto zł 00/100), co potwierdza transakcja sprzedaży pojazdu opisana fakturą VAT nr (...) wystawioną dnia 12 września 2018 r.

Dowód:

- pisemna opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej R. S. z dnia 25 września 2019 r., k. 69-92, k. 116,

- ustna opinia uzupełniająca biegłego z zakresu techniki samochodowej R. S., k. 116.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w części.

Roszczenie względem ubezpieczyciela w przedmiotowym postępowaniu wynika z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2019.2214 j.t. ze zm., dalej: „ustawy o ubezpieczenia obowiązkowych”), stosownie do którego poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. O zgłoszonym roszczeniu zakład ubezpieczeń powiadamia niezwłocznie ubezpieczonego. Tożsamą normę zawiera art. 822 § 4 kc w zw. z art. 822 § 1 – 3 kc..

W myśl 3 ust 1 w zw. z art. art. 4 pkt 1 ustawy o ubezpieczenia obowiązkowych umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów.

Przy czym zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności posiadacza lub kierującego pojazdem. Z art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych wynika, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Powyższy obowiązek doprecyzowuje art. 35 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, który stanowi, że ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

Wysokość odszkodowania winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności.

Przepis art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych w zdaniu pierwszym stanowi, iż odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Przytoczone przepisy łączą więc odpowiedzialność ubezpieczyciela z obowiązkiem odszkodowania, do którego zobowiązany jest posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym, który to obowiązek wynika z art. art. 436 kc w zw. z art. 435 par. 1 k.c.

Powód w przedmiotowej sprawie powinien więc wykazać, przesłanki od których zależy odpowiedzialność posiadacza mechanicznego środka komunikacji, tj. 1) fakt posiadania mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody, 2) szkodę oraz 3) związek przyczynowy pomiędzy ruchem mechanicznego środka komunikacji, a powstałą szkodą.

Powód kierując roszczenie w stosunku do ubezpieczyciela, ponadto powinien wykazać, że zakład ubezpieczeń zawarł ze sprawcą szkody umowę ubezpieczenia obowiązkowego OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Na gruncie przedmiotowej sprawy pozwany nie kwestionował co do zasady odpowiedzialności ubezpieczającego za szkodę spowodowaną przez sprawcę. Zakład ubezpieczeń zakwestionował swoją odpowiedzialność wobec powoda - legitymację powoda do wystąpienia z żądaniem a ponadto zakwestionował wysokość szkody

Powodowie wykazali legitymację poprzez załączenie do pozwu umowy cesji wierzytelności.

Zgodnie z art 509 par. 1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Z powyższego przepisu wynika, że co do zasady każda wierzytelność jest zbywalna. Przepisy ustawy nie przewidują zakazu zbywania wierzytelności wobec ubezpieczyciela z tytułu odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez samoistnego posiadacza mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody (art. 436 par. 1 kc). Taka umowa znajduje również podstawę w art. 353 (1) kc.

Umowa dnia 30 października 2018 r. była nieodpłatna, co wynika z jej treści (§ 1). W myśl art. 890 § 1 kc oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przelew wierzytelności odszkodowawczej nie wymaga wydania rzeczy czy też dokumentu, w którym inkorporowana jest wierzytelność. Skutek rozporządzający następuje z chwilą podpisania umowy. W konsekwencji świadczenie przyrzeczone w umowie z dnia 30 października 2018 r. zostało spełnione z momentem jej zawarcia, tj. wierzytelność odszkodowawcza przeszła na nabywcę wierzytelności (art. 510 § 1 kc) w dniu 30 października 2018 r., co powoduje, że wobec spełnienia świadczenia dla tej czynności nie była wymagana forma aktu notarialnego. Umowa cesji z dnia 12 listopada 2018 r. była odpłatna. W ocenie Sądu zarówno umowa przelewu z dnia 30 października 2018 r., jak i z dnia 12 listopada 2018 r. mówi o szkodzie z dnia 11 lipca 2018 r. w sposób bardzo ogólny, przez co obejmuje również szkodę w kwocie 300 zł z tytułu zleconej opinii prywatnej, której sporządzenie było celowe. Potwierdziła powyższe opinia sądowa.

Przechodząc do uzasadnienia wysokości należnego powodom odszkodowania wskazać należy, że zakład ubezpieczeń odpowiada w takim samym zakresie, w jakim odpowiada posiadacz pojazdu (kierujący pojazdem).

Posiadacz pojazdu odpowiada natomiast za szkodę w pełnej wysokości, na podstawie art. 361 § 2 kc. Z powyższego przepisu wynika, że granicach określonych w § 1, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Należy przyjąć, że szkodą jest uszczerbek majątkowy, czyli zmniejszenie się majątku wskutek określonego zdarzenia, z pominięciem tych zdarzeń, które zależą od woli doznającego uszczerbku.

Przy czym stosownie do art. 363 § 1 zd. 1 kc naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

W sprawie zachodziła potrzeba wyjaśnienia okoliczności sprawy z punktu widzenia wiadomości specjalnych. Sąd postanowił przeprowadzić dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej R. S. (2).

Opinię przez tegoż biegłego sporządzoną na piśmie Sąd uznał za miarodajną dla ustalenia wysokości szkody doznanej przez powoda na skutek uszkodzenia samochodu M. o nr rej. (...).

Opinia powyższa została sporządzona przez kompetentny podmiot dysponujący odpowiednią wiedzą specjalistyczną i doświadczeniem zawodowym, a mianowicie specjalistę w zakresie techniki samochodowej i kosztorysowania napraw pojazdów. Biegły sporządzając opinię oparł się na całokształcie zebranego w sprawie materiału dowodowego, dokonując jego szczegółowej analizy w kontekście tezy dowodowej wynikającej z postanowienia Sądu o przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego i poddając go następnie weryfikacji w oparciu o wskazane w opinii metody badawcze. Opinia biegłego jest jasna i pełna, a wnioski w niej zawarte zostały logicznie uzasadnione, stanowiąc konsekwentne zwieńczenie przedstawionego w opinii procesu rozumowania. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd uznał opinię biegłego za w pełni przekonywującą, tym bardziej, biegły uzupełniająco odniósł się do zarzutów na rozprawie. Dotyczy to wykluczenia z wyposażenia reflektora kasenowego, uwzględnienia spojlera dachowego. Biegły wskazał, że użył systemu E., albowiem system ten ma w bazie pojazd marki i modelu odpowiadający pojazdowi uszkodzonemu. Wskazał, że zwalniacz został uwzględniony, tak samo jak zawieszenie pneumatyczne, które stanowi wyposażenie standardowe.

Z powyższego wynika, że powodom przysługuje wierzytelność wobec pozwanego na kwotę 7247 zł. Na którą składała się kwota 300 zł oraz kwota 6947 zł. Ta ostania kwota powstała jako różnica szkody całkowitej w kwocie 111.500 zł (netto), wartości pozostałości w kwocie 30.975,61 zł (netto) oraz kwoty wypłaconego już odszkodowania w kwocie 73.557,39 zł (netto). Rozliczenie nastąpiło w kwotach netto, czego strony nie kwestionowały. Poszkodowany prowadził działalność gospodarczą a uszkodzony samochód ciężarowy był przedmiotem leasingu.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w pkt I i II wyroku. Przy czym w pkt II oddalono powództwo w zakresie, w którym żądana kwota przekracza wartość szkody, którą Sąd ustalił na kwotę 7247 zł (300 zł + 6947 zł).

Stan faktyczny Sąd oparł o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy oraz o treść zeznań świadka, które korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie były podważane przez żądaną ze stron.

W pkt III wyroku zasądzono na rzecz powoda koszty procesu na podstawie art. 100 kpc. Powód wygrał sprawę w 71,75 % a pozwana w 28,25 %. Na koszty procesu poniesione przez powoda składała się opłata od pozwu w kwocie 505 zł, wynagrodzenie biegłego w kwocie 933,70, wynagrodzenie pełnomocnika powiększone o kwotę opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 3600 zł, tj. łącznie 5055,70 zł. Na koszty procesy poniesione przez pozwaną składało się wynagrodzenie pełnomocnika powiększone o kwotę opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 3600 zł. Wobec powyższego przy przyjęciu procentu wygranej każdej ze strona, na rzecz powoda zasądzono kwotę 2605,66 zł (3627,46 zł – 1021,80 zł).

SSR (...)

Sygn. akt XI GC 548/19, dnia 13 lutego 2020 r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

(...)