Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2019 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z o.o. w G.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz powoda (...) Spółki z o.o. w G. kwotę 1255,90 zł (jeden tysiąc dwieście pięćdziesiąt pięć złotych dziewięćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 22 lutego 2018 roku do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 317 zł (trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 2401/18

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 5 marca 2018r. powód (...) Sp. z o.o. w G. żądał zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w S. kwoty 1.255,90 zł z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód twierdził m.in, że doszło do kolizji drogowej, której sprawca ubezpieczony był w zakresie OC w pozwanym towarzystwie. Powód twierdził też, że w związku z zaistniałą szkodą poszkodowany wziął w najem samochód zastępczy na siedem dni za kwotę 190 zł netto za każdy dzień najmu. W związku z powyższym łącznym koszt najmu zamknął się kwotą 1.635,90 zł. Poszkodowany zawarł umowę cesji wierzytelności z wypożyczalnią auta, a ta scedowała wierzytelność na powoda.

Powyższy pozwie pierwotnie został wniesiony w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego w Lublinie. Postanowieniem z dnia 28.03.2018r. Sąd ten przekazał niniejszą sprawę do Sądu Rejonowego w Gdyni, a ten postanowieniem z dnia 26.06.2019r.sprawę przekazał do Sądu Rejonowego w Toruniu.

W dniu 14 listopada 2018r. Sąd Rejonowy w Toruniu wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W przepisanym prawem terminie pozwany wniósł sprzeciw od w/w nakazu zapłaty i zaskarżając go w całości żądał oddalenia powództwa i zasądzenia na jego rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany twierdził m. in, że wypłacił z tytułu najmu pojazdu zastępczego kwotę 380 zł, i kwota ta w całości rekompensowała koszty najmu pojazdu zastępczego. Pozwany twierdził ponadto, że kwestionuje zarówno okres najmu jak i dobową stawkę najmu pojazdu zastępczego. Zdaniem pozwanego jak wynika z analizy ofert konkurencyjnych firm działających na rynku najmu pojazdów zastępczych średnia stawka najmu takich pojazdów kształtuje się na poziomie 95 zł brutto. Pozwany twierdził też, że wyrażał chęć bezgotówkowego niezwłocznego zorganizowania pojazdy zastępczego dla poszkodowanego, gdzie było możliwe wynajęcie odpowiedniego pojazdu za cenę wyżej wskazaną .

W dalszej części uzasadnienia sprzeciwu pozwany powołał orzecznictwo sądów powszechnych i Sądu Najwyższego dotyczące najmu pojazdów zastępczych.

Sąd ustalił co następuje.

W dniu 26 listopada 2017r. doszło do kolizji drogowej pojazdu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) użytkowanego przez poszkodowanych M. T. i A. S. (1), którzy zgłosili szkodę pozwanemu towarzystwu z tytułu ubezpieczenia OC sprawcy szkody. Pozwane towarzystwo wykonało kalkulację naprawy w dniu 6 grudnia 2017r. Poszkodowani w/w zdarzeniem zlecili naprawę uszkodzonego pojazdu firmie (...) sp. z o.o. w T.. Poszkodowani ustalili cenę i warunki najmu z powyższym warsztatem, w tym podstawienie samochodu pod adres i w czasie wskazanym przez najemcę. Podstawienie nie było objęte dodatkową opłatą, a sam najem nie był obciążony kaucją, czy limitem kilometrów. Poszkodowani na czas unieruchomienia uszkodzonego samochodu wzięli w najem od (...) sp. z o.o. w T. pojazd zastępczy klasy C w systemie bezgotówkowym w cenie 190 zł netto, za każdy rozpoczęty dzień najmu. Ostatecznie za najem pojazdu zstępczego została wystawiona faktura VAT (...) nr (...) z dnia 15 stycznia 2018r. na kwotę 1.635,90 zł za siedem dni najmu. W dniu 29 grudnia 2017r. poszkodowani zawarli z firmą (...) sp. z o.o.w T. umowę przelewu wierzytelności. W dniu 17 stycznia 2018r. firma (...) sp. z o.o. w T. przelała wierzytelność na powodową spółkę w ramach powierniczej umowy o przelew wierzytelności

( dowód: faktura VAT – karta 24, umowa najmu – karta 23, kosztorys najmu z załącznikami – karta 25-27, protokół szkody – karta 28, zlecenie naprawy – karta 29, protokół odbioru pojazdu – karta 30, protokół zadnia pojazdu – karta 31, kosztorys – karta 32-34, wydruk komputerowy – karta 36-38, umowa przelewu – karta 39, zlecenie do umowy o powierniczy przelew i umowa - karta 40-41, wezwanie do zapłaty – karta 42, informacja o przyznanym odszkodowaniu – karta 43-44, oświadczenie poszkodowanych - karta 54, oświadczenia - karta 76-78, akta szkody (płyta (...)) - karta 112, zeznania świadka A. S. – karta 124-124v)

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny ustalony został na podstawie dowodów z dokumentów i zeznań świadka A. S. (1).

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów w całości, gdyż nie budziły one wątpliwości co do swojej prawdziwości, a żadna ze stron nie zakwestionował ich skutecznie.

Sąd dał w całości wiarę dowodowi z zeznań świadka A. S., gdyż zeznania tego świadka były logiczne i spójne oraz potwierdzały i uzupełniały się wzajemnie z zebranym w sprawie materiałem dowodowym

Postanowieniem z dnia 23 marca 2019r Sąd oddalił wszystkie wnioski dowodowe strony powodowej, gdyż pomimo wezwania nie uiściła ona zaliczki na koszty przeprowadzenia tych dowodów, na podstawie art 130 ⁴par.5 k.p.c.

Podkreślenia wymaga to, ze korzystanie z samochodu zastępczego podczas niemożności korzystania przez poszkodowanego z uszkodzonego pojazdu jest rzeczą oczywistą, a w świetle orzecznictwa tak sądów powszechnych jak i Sądu Najwyższego nie może budzić żadnych wątpliwości.

Poszkodowany miał zatem uprawnienie do wzięcia w najem samochodu zastępczego i mógł to uczynić tak w zakładzie naprawczym jak i w firmie zajmującej się oddawaniem samochodów zastępczych w najem, przy czym nie był zobowiązany do poszukiwania oferty najtańszej na lokalnym rynku, czy też oferty oscylującej w granicach stawek średnich.

W świetle orzecznictw Sądu Okręgowego w Toruniu stawka najmu nie powinna w zasadzie przekraczać stawek najwyższych sugerowanych przez lokalne wypożyczalnie pojazdów. Z orzecznictwa powołanego wyżej Sądu wynika ponadto, że poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwać samochodu zastępczego, bądź tez liczyć na to, że ubezpieczyciel sprawcy szkody zorganizuje w przyszłości taki najem, jeżeli warsztat naprawczy wyraził gotowość niezwłocznego zorganizowania takiego samochodu, co miało miejsce w niniejszej sprawie. Jak wynika bowiem z zeznań poszkodowanego świadka A. S. (1) oddał on do naprawy samochód w warsztacie naprawczym i ten warsztat niezwłocznie zaoferował poszkodowanemu najem pojazdu zastępczego, z którego poszkodowany skorzystał.

Okolicznością sporną w niniejszej sprawie był zarówno okres pojazdu zastępczego jak i kwota dobowa za ten najem. Pozwany twierdził bowiem, że najem był wykonywany zbyt długo, a kwota najmu została zawyżona. Pozwany sam arbitralnie wykonał wyliczenia kosztów najmu i z tego tytułu wypłacił kwotę 380 zł. Pozwany twierdził przy tym, że średnia stawka najmu kształtuje się na poziomie 95 zł brutto za dzień najmu, a ponadto, że zobowiązał się do niezwłocznego zorganizowania pojazdu zastępczego dla poszkodowanego za w/w cenę.

Zdaniem Sądu jak wynika z utrwalonego w tym względzie orzecznictwa, jeżeli pozwany kwestionuje zarówno wysokość odszkodowania jak i czas najmu, to na nim spoczywa obowiązek wykazania zasadności swoich twierdzeń. W ocenie Sądu pozwany nie wykazał jednak dlaczego czas najmu był jego zdaniem zbyt długi, a koszty najmu zawyżone. Jak już była wyżej o tym mowa, poszkodowany nie miał obowiązku wzięcia w najem samochodu z firmy oferującej najem za średnie stawki lub za stawki najniższe. Pozwany nie wykazał też, że w chwili zgłoszenia szkody zaoferował poszkodowanemu niezwłoczne zorganizowanie najmu pojazdu zastępczego – nie wynika to bowiem ze zdygitalizowanych akt szkody.

Mając na uwadze powyższe okoliczności powództwo podlegało uwzględnieniu w całości na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 481 k.c.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art.99 k.p.c. Na koszty powoda składały się: wpis od pozwu w kwocie 63zł, opłata od pełnomocnictwa 17zł i wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 270zł. Początkowo w punkcie drugim wyroku zasądzono tytułem kosztów omyłkowo kwotę 317zł. Powyższe jako omyłka rachunkowa podlegało sprostowaniu postanowieniem z dnia 25.04.2019r.